biraz... ııımmmmm nasıl desem... ER-GEN-CE

adamsın

umut beyler umut. ellerim titriyor strenten. kalbimde ağır bir sızı var. hareket ettirmiyor seni. boş olduğum vakit uyuyorum fakat uykuda da rahat yok. hissediyorum beyler ömrüm böyle geçiyor. düzelme şansı vardır belki ama benden geçti. kimse anlamıyor kime ne anlatacaksın. asıl mesele çevrem değil aslında bu duygu. kilitliyor insanı. şuan anlattıkça daha da fazla anlattıklarım. bazılarına göre gerizekalıyım bazılarına göre zekiyim.ama bana göre canım acıyor.yok beyler bana rahat yok dünyada. bazen gökyüzüne çıktığımı düşünüyorum orada yaşadığımı.bir hikaye vardı incide annem babama nasıl verdi acaba neler hissetti diye.onu okuduğumda ağlamıştım. sahi nerede o yazarlar. yazsalar da okuyup ağlasak tekrar.off yağmur neredesin. gidip bankta oturduğum günleri özlüyorum. yalnızlık benim tek umudum. sizi sıktım belki ama tekrar söyleyeceğim içim acıyor beyler. kalbim ağrıyor.

şarkı çalıyor şuan. kulaklığım takılı. başım ağrıdı fakat kapatmayacağım şarkıyı. zira yüreğim daha fena ağrıyor. ilaç gibi geliyor şarkılar. beyler tıp çözemiyor beni.ya da ben çözülmek istemiyorum ne bileyim. görüntüm giysim sadece alıştım karıştım bu duruma. inanıyorum artık ama yine de kötü durumum.bi arkadaş ergenlik demiş. keşke öyle olsaydı.ama ben kendimi bildim bileli bu durumdayım.ne yapalım biz de böyle doğmuşuz kader buymuş. zarar veriyorum etrafımdakilere. zihnen yoruluyor çevrem.bu yüzden belki yazlnızlığım.ben kendimi de yedim beyler. içten içe çürüyorum .ne yapacağımı da bilmiyorum. yaşıyyorum işte öyle. sırf yaşamak için

yazma istediğim de tükendi artık. huur çocuğu vücut anlıyor ne ile rahatladığımı ona göre davranıyor sanki. yazarken rahatlardım önceden şimdi bi daralma geldi. ulan kendi vücudum bana düşman amk. mutlu oldum diyorum hemen strese giriyorum.ben de anlamış değilim. ilginç.mıknatıs gibi ne bela var beni çekiyor.

Kardeş ben valla bu kadar dramatik anlatamasam da kalbim de benim de aynı acı sızı var

beni bu halleri koyanı getir diyeceğim de kaç kişi var hangi birini getirsin adam? yorgun düştüm. savaş yaşıyorum ve bu savaş beni yordu. sanki 40 kişi dövmüş beni öyle bir his. geçer dedim lise bittiğinde. ortaokuldayyken lisede geçer demiştim.ama geçmiyor bu dıbına bastığımın hissi. çoğalıyor ama bitmiyor.bu his beni öldürür beyler. dayım gibi olacağım bunu biliyorum. fazla bir şey takmak istemiyorum bu yüzden. küçükken mahallede mangal yapardıı çocuklar. hepsi toplanır her gün birinin varsa bahçesinde mangal yapıp eğlenirlerdi. beni çağırmazlardı : ) aman boşver. belki ben böyle olmasını istiyorumdur.

reserverd

imkanım olsaydı barış mançonun dağlar dağlarını açıp anadolunun dağları arasında yalnız bir yolculuk yapmak isterdim.şu dağlarda bir kar olsaydım da olabilirdi şarkı için. vursam kendimi dağlar arasına. belki de kalabalıktan sıkıldım. bilmiyorum aslında derdimin ne olduğunu.bi aralar çok sessiz olduğumu düşünüyordum. asabileştim ama bi faydasını görmedim. dershaneye giderken minibüsten indikten sonra biraz yürürdüm.o yol çok rahattı be.kafamı dinlerdim o 5 dakika. keşke uzasaydı o yol. keşke biraz daha yürüseydim o yolda. yakardım sigaramı kendi başıma yürürdüm. bilerek yavaş yürürdüm. keşke o yolda bi taş olsaydım. keşke doğmasaydım beyler. keşke ölecek kadar cesaretim olsaydı.ben kimim ki yaşam benim neyime? öleceğim beyler hissediyorum çok yakın. dayanamıyorum bu hisse. keşke bir yalan olsaydım.bu dünyada bir huzur yokmuş. anladım bunu.zor oldu ama anladım.

Yatakta saatlerce debelenip duruyorsun falan zor be agam

sen ne diyorsun amk

diyorum ya bu dünyada bir yerim yokmuş benim.ben acı çekmek için gelmişim gibi hissediyorum. ulan bakıyorum koskoca 20 yıl.20 sene be hiç mi mutlu olmaz insan? biraz mutluluk için neler vermezdim beyler.az biraz gülmek için.yok ama olmuyor işte. insanın geninde olacak mutlu olmak. düşünüyorum taa kaç ışık yılı uzaktaki yıldızlar ölü olduğu halde yanıyor gibi gözüküyor. işte bizler öyleyiz beyler. uzaktan yaşıyor gibi gözüküyoruz fakat az yakınıma gelen anlıyor benim ölü olduğumu. duygularım ölmüş şaşıramıyorum gülemiyorum. yaşadığım tek duygu hüzün ben de ağlıyorum umarsızca. öldüğüme ağlıyorum. boşuna geçen ömrüme ağlıyorum. keşke hayallerimdeki insan olabilseydim. olmadı başaramadım. hapise girip kafa dinlemek istiyorum. neden olmasın ki? ama boş yere girmeyeyim. fikir suçu olsun benimki. neler düşünüyorum böyle. aklım karıştı.hep sonradan pişman oluyorsun. offf

hıkayemız aynı dıyemem ama aynı kafadayız kardesım ben de çok sorgularım, ortamlar özellikle kafe olayları falan bana çok saçma gelir ne yalan söyleyeyim benim gibi olanları görüp burada okumak bi nebze rahatlatıyor beni ama farkımız şu ben asosyal olmayı kendim seçtim çevrem olmaması falan inan hiç koymuyor bana aksine bu kadar cıkarcı araştırmayan asalak sürüden uzak olduguma seviniyorum bir de benim acımdan bakmayı dene istersen

Kardeşim bazı kısımlar benim hayatımın aynısı :(

kendimi en çok yoran yine beni fakat bu şehir de beni çok yordu beyler. yoruldum.insanların hepsi mi yamyam olur.en ufak bir şeyde gibmeye kalkarlar hemen.ben bunu anlayamadım işte beyler.bu şehir bana fazla geldi. ilkokulda proje ödevi verdiler bir icat yapın diye. benim aklıma bir şey gelmemişti. bütün sınıf bir fikir bulmuştu fakat ben bulamamıştım.o zaman gerizekalı olduğumu hissetmiştim. sonradan anladım ki insan icat yapmak için icat yapmazmış. ihtiyacı olduğu için yaparmış yeni bir şey. okul bana bunu öğretmemişti. aksine benim yenilik yapma hissimi kırmıştı. okullar bile bana düşmandı beyler. okullar bile.ben ne yapayım ki bu durumda? yıllar geçiyor ben susmuş oturup ağlıyorum sessizce. duyan yok eden yok. nasıl olsa yakında ölürüm diyorum.bir insan ölümü bekler mi? ben bekliyorum işte. ölmeyip ne yaparım? dayımın kavuştuğu gibi huzura kavuşacağım. yakında olacak.ama korkuyorum.

Yalan amk sen biz yunanız ortadoğu fakir diye dalga geçip parayla yunan yazıp foto atan değilmisin amk

herkesin bir sokağı olsa ne güzel olur. orada yaşasa istediği gibi. düşlerim gibi çocukluğuma tekrar dönsem. dayımın verdiği parayla gidip sürpriz yumurta alsam. öyle masumca yaklaşsam insanlara ah ne güzel olur.o çocuktan geriye ben kaldım beyler.bu okuduğunuz yazıyı yazan o çocuğun artıkları işte. insanlarla hala iletişim kuramam. yalnız başıma kalsam biriyle elim ayağım titrer konuşamam.ahh çocukluğum sokakları. belki de ben mutluluğu kektiğim misketleri çope atarken bırakmıştım beyler. çok küçükken misket oynardım. duvar vardı benim zamanımda.en iyi ben oynardım duvarı.ne kadar güzeldi o günler. keşke yine dönebilsem o günlere. ulan hayat huur çocuğusun lan. çaldın yıllar boyu mutluluğumu benden. içim bi tuhaf oldu mutluluk deyince yine. unutmak istiyorum artık. ağlaya ağlaya kalmadı gözlerimde yaş.

rez

Kardeşim bak sana bir dost tavsiyesi hayatı çok ciddiye almaa zatengelip geçiciyiz diyer insanlar gibi olmaya çalışma kendi karakterin olsun aile konusuna gelirsek benim bi arkadaşım vardı babası ayyaşın tekiydi anneside evlere temizliğe giden huurnun biriydi babası her akşam eve sarhoş gelip bunu acımadan döverdi annesi evi kirletti diye bir keresinde çocçuğun kulağanı delmişti tırnaklarını geçirmekten ama o çocuk bile senin kadar isyan etmiyordu ben arkadaşının olmamasını karakterine bağlıyorum insanlara fazla güvenip senin gibi senin hayal ettiğin gibi olmalranı istiyorsun kusura bakma ama o biraz zor pampa (kısacası tüm insanlar değişemez ama sen değişebilirsin)

Öyle bi anlattın ki panpa jon snow sandım amk
(Panpa senin ruhunu giben kim varsa dıbınakoyim onların )