bakalım ne olacaktı bu halim. herkesin birbirine düşman olduğunu anlamıştım.iki yıl böyle geçti.pek arkadaşım yoktur benim yalnızımdır. hani çocukken mahallede top oynarsın ya oraad bir çocuk vardır köşede oturan.o çocuk bendim beyler. kimse sevmezdi beni. akrabalarım benimle dalga geçerlerdi. çok zeki biri değildim belki. herkese güvenirdim. filmlerdeki gibiydi hayat. hani o neşeli günler vardı ya onun gibiydi işte benim aklımdaki hayat. herkes birbirine dost herkes mutlu. keşke öyle olsaydı. fakat insanlar acımasız kardeşlerim. düştün mü vuruyorlar bir kişi bile kalk ayağa demez.

ne arkadaşım vardı ne sevgilim.ben bu yaşıma geldim bir kere o filmlerdeki mutluluğu yakalayamadım beyler. belki de mutluluk sadece peşinde olduğumuz bir şeydir. belki de hiç yakalayamayız onu sadece onu ararız.ne bileyim işte belki de suç benimdi. pislik bir karakterim vardı belki de.hala öyleyim dostum yoktur. hayata bakış açımdan dolayıdır.ben en çok kış ayını severim beyler. kış bana mutluluk verir. neden diye sormayın belki kışın yalnızlığı mutlu ediyordur beni.yaz benim için fazla ışıklı. ölmek istiyorum beyler. fakat o kadar cesaretim yok.

ölmek de büyük bir şey canlar. intihar edenlerle dalga geçilir korkak diye. hayır hayır intihar seçebileceğin en cesur yoldur. belki bunları okuyan küçük kardeşlerimiz vardır onlar da öğrensin ki hayat kolay değil. düşünce annen de vuruyor baban da.mutlu değilim beyler korkağım üzgünüm.

sınıfta o kadar mutsuz değildim ama. küçükken hababam sınıfını izlerdim.ne kadar mutluydu orada insanlar. hepsi gülüyordu beyler.ben hiç öyle gülemedim. içten gülüyor ya hani insanlar. keşke öyle mutlu olsaydım. keşke benim de oturup dertleşeceğim adam gibi adam dostlarım olsaydı.ben her şeyimi feda etmeye hazırdım beyler.her şeyimi. sırf konuşmak için.ama diyorum ya hepsi etrafımı sarmış kurt sürüsü gibiydi. belki de bana öyle geliyordu. küçükken babamdan sürpriz yumurta istemiştim. vurmuştu bana beyler. belki mutlu olacaktım o yumurtadan çıkan oyuncakla. korkuyorum beyler. korkuyordum.

ilkokulu hatırlamıyorum. sadece şunu hatırlıyorum. eski tahtaları bilenler bilir. hani şu tebeşir kullanılan. onların altında silgi ve tebeşir koymak için bir yer vardır. tenefüste arkadaş onunla oynarken kırmıştı. hoca geldiğinde bi tane huur çocuğu benim yaptığımı söylemişti.ben yapmamıştım beyler. size yemin içerim ki ben kırmamıştım o tahtayı. bana vurmuştu hoca. kıran arkadaş susmuştu.ben o gün anladım o hababam sınıfının sadece film olduğunu. kırmışlardı benim içimdeki mutluluğu.

dershaneye yazılmıştım lise için.ben karşımdaki insana çok değer veririm beyler.ne bileyim çok büyük insanlarmış gibi hepsi benden değerliymiş gibi gelir bana. dershanedeki çocuklar da bana öyle geliyordu. bundandır belki hep dalga konusu bendim dershanede. salak çocuktum oradaki. size yemin ederim beyler ben salak değildim. içim ağlıyordu o çocuk halimle. ağlıyordum gizlice eve gelince.ama seviyordum yine de o çocukları.ne bileyim belki beni adam yerine koyuyorlardı o yüzdendir.

bir şekilde liseyi kazandım. kötü de değildi puanım. zeki bir insandım. yaşıtlarım karı kız kovalarken ben insan nedir diye düşünüyordum. ruhu muydu insan bedeni mi? yoksa aklı mıydı insanı var eden? bunları düşünüyor siyasi kitaplar okuyordum. belki yalnızlığımdı beni böyle yapan.bir gün acaba sadece ben mi bunları düşünüyorum diye merak edip sordum bi arkadaşa insan nedir diye.sen ne diyorsun amk dedi. anladım beyler bende bir sorun vardı.

liseyi kazandım beyler.iyi bir liseydi anadolu lisesi. puanım fen lisesine de yetiyordu fakat ben anadolu istiyordum. babamın bi arkadaşı varmış. onun çalıştığı bi kolej vardı babam beni oraya yazdırmak istiyordu. tabii para vermezdi. puanım yetiyormuş tam bursa. öyle böyle geçti koleje kayıt yaptırdık. koleje başladım fakat biliyordum orada da kötü şeyler olacağını.

ne olmuşsa oldu işte. hangi isteğim olmuştu ki hayatta bu da olsun. gittik işte liseye. hepsi havalı tiplerdi. zeka yok ama para var. reis reis takılmalar filan.ilk gün birinin yanına oturdum.o kadar ikiyüzlülerdi ki anlatamam. ulan daha yaşın 15 ne kadar yalan söyleyebilir insan? bu binler söylüyordu işte. hepsi öğrenmiş hayatı. beyler darwin in bi kuramı vardır güçsüz olan elenir diye işte o güçsüz bendim. sıkıldım yavşaklardan zaten onlar da beni istemiyordu.ön sıra boştu oraya geçtim. kafamda derslere bakıp bitirecektim dört yılı bu vardı.

beyler bilirsiniz lise dönemlerini. insanın kafası allak bullak olur. gerçi benim hala öyle. allah var mıydı bunu düşünüyordum. ulan zaten arkadaşın yok senin neyine allah ın varlığı.bi kaç kitap okuyordum bunun üzerine düşünüyordum. mahallede filan zaten dostum yok. olanlarda seni sömürmeye çalışıyor. öyle bi senem geçti lisede hiç unutmam o sene bir bin geldi sınıfa. ikinci sene onun yanına oturacaktım.

ömrüm yanıyor. geçiyor yıllar ben hayattan zevk almıyorum. gidip geliyorum işte okula. hiç unuttam bizim okulun binleri parti tarzı bir şeyler düzenledi. sınıfa takım elbise getiren vardı.ben okul kıyafetiyle gitmiştim o gün. herkes partiye gitmişti beyler.bi ben kalmıştım. okul biraz uzaktı eve gidecektim. anlattım işte herkes partiye gitti diye. babam sen niye gitmedin dedi. boğazım düğümlenmişti beyler. çünkü ben asosyaldim insanlarla anlaşamıyordum da o yüzden.

benim içimde kötü bir his var beyler. sanki böyle kalbime bir şey çökmüş gibi kalbim tutulmuş. çok kötü hissediyorum geçmiyor bu his. ölmek istiyor insan. nasıl anlatayım ki.kollarım titriyor beyler bu his yüzünden. uykum gelir uyurum saatlerce. uykuda da rahat yok ki.hissedersin yine o hissi. kötü kötü rüyalar görürsün. bizim gibilere bu dünyada yer yok beyler. uyku da haram yaşamak da.

offf. sizi de sıkıyorum belki ama anlayın beyler.ne arkadaşım var ne sevgilim.bu yaşımdayım hala saatlerce sözlükte takılırım.ne yapacağım ki başka? lisede de öyleydim dershanede de ünide de.ben bendim her yerde. canım sıkılınca inip sahile bi sigara yakarım. özellikle hava hafif yağmurlu ve soğuk olur ya işte o çok hoşuma gider. benim tek dostum sahildeki bank beyler. lisede bi kıza aşık olmuştum.o da biliyordu aşık olduğumu bakışlarından anlıyordum. nasıl açılacaktım ki.sınıftaki ezik çocuk onun gibi bir kızla peh. belki daha çocuktum o zamanlar ama acı çekiyordum.bu aşk acısı filan değildi beyler.

bak aklıma geldi. küçükken memlekete gitmişiz ben de dışarı çıktım.yaz sıcağı kuzenle salak salak işler yapıyorum. çocuğum amk benim işim bu salak salak işler yapmak değil mi.almışız pet şişeleri ben kuzene kuzen bana su atıyor.o sıcakta öyle eğlenmiştim ki anlatamam. eğlendim dememe bakmayın o kötü his ben kendimi bildim bileli var.eve döndük kuzenin annesi güle oynaya çocuğunu temizledi. annem bana çekiç fırlattı beyler çekiç. benim ailem filan yok kusura bakmayın.

ailem ve çevrem kendini düşünenlerden oluşuyor.ben onlara göre safım.hep kazık yerim. herkes himayesine almaya çalışır düşeni. sömürmeye.liseye geldi dediğim çocukla takıldım ikinci sene. yanımda otururdu.iyi bir çocuktu ailesi de zengindi. eğleniyordum onunla.ilk defa böyle bir şey olmuştu fakat sevdiğim kızla hayaller kurardım beyler.ama çok ulaşılmaz gelirdi o kız bana.ne bileyim işte çocukluk.o senem güzel geçti geçmesine fakat yine ben bendim.bir sene sonra yine kötü hissettim. yalnızdım.

beyler o kadar kötü hissediyordum ki.kendimi kontrol edemiyordum. gerçi hala öyleyim. insanın bir şey yapacak hali olmaz.o halimle gittim saçımı kazıttım. belki değişirdim kendime gelirdim.yok daha kötü oldum fakat düzelmedim. babam bile benimle dalga geçiyordu. annemi filan sormayın. kendisi etrafındakileri sürekli yönetmeye çalışır.ben yönetilecek bir kişi miyim? öyle belki ama kanıma dokunuyor onların bu davranışları. büyümek istiyordum. büyümek ve adam olmak. lisedeki hocam bana sınıfın delisi diyordu.ben ne yaptım sana huur karı? hiç mi düşünmedin bana o lafları derken. insanım ben insan.ben de ağlıyorum ulan benim de duygularım var.

bunlar nasıl beceriyor bu kadar mutlu olmayı? herkes gülüyor herkes mutlu. hepsinin kendisine göre çevresi var.ben yalnızım. aslında yalnızlık o kadar koymuyor bana. insanların bakış açısı sinirlendiriyor beni.ne yapalım kader böyle.

çok yorgunum beyler. hayat beni çok yordu. intihar edeyim diyorum saçma geliyor intihar etmek. içimden bir ses dur savaş diyor. savaşayım eyvallah ama benim öyle bir yapım yok ki.ben beceremem yani. kimim ben amk? kendini bir şey sanıp yürüyenler bana hep ilginç gelmiştir.o kadar küçük bir varlıksın senin neyine özgüven amk? ne bileyim işte ben de anlatıyorum. savaşıyordum da.evde her gün kavga her gün gürültü.ben babama vuramazdıım beyler fakat o bana vuruyordu. gerçi o kadar kavga ettim onun kadar kötü vuranı görmedim.

benim bi küçük odam var. daracık bir oda. burası benim krallığımdı ama. istediğim gibi davranıyorum orada. yatıp müzik dinliyorum zaman zaman ağlıyorum beyler. sözlük yokken ben kendime anlatıyordum bunları. hayaller kurup yatıyordum. bazen bi işadamı oluyordum bazen ünlü bir komutan. bazen başbakan olup ismim altın harflerle yazılıyordu tarih kitaplarına. gerçekte mi? gerçekte bir hiçtim. geçenlerde sözlükte bir cümle gördüm.bir insan iki kez ölür bir ruhu ayrıldığı gün iki ismini bilen son kişi öldüğü gün diye.ben ölsem hiç yaşamayacaktım ki.kimim ki ben ölsem kime ne yaşasam kime ne?