hep istemediği bir hayat yaşayanlar

istemediğin bir lisede okumak.
istemediğin üniversiteyi kazanmak.
daha bi dolu şey olup burda bile söyleyememek.
hergün intiharı düşünmek.
ve kafanda şu düşüncenin iyice yer edinmesi: kimileri hep kaybeder.

lan ben hiç okumadım amk lise 1 terkim napak ölek mi binler

(bkz: tutunamayanlar)

hiç istedigim bişi olmadı ki amk dünyasında boşa çabalıyoruz başka bişi yok...

istemediğim liseye gittim (meslek lisesi istiyordum) düz liseye gittim. mezun olacağım sene meslek liselerine öss engeli geldi, bir çokları gibi yalan olmadan, istemediğim bir üniversiteye (ç.u. mak. müh. liği) gittim. mezun olmadan bıraktım, aralarında tek bırakan bendim, sonra güzel sanatlar okudum (bilerek ve isteyerek) şimdi ise hayatın ben dıbına koyayım ben avradını gibeyim..
özet; ola ki bu dünya bir hiç sabah da iç akşam da iç

bakın beyler 20 yaşındayım. ortaokuldan bi arkadaşımı hatırlıyorum. anlatayım;
adam 5.sınıf bitince sınava girdi ve özel bi okulu burslu kazandı. lise sınavında türkiye derecesi yaptı. össde de tabiki derece yaptı.

diyeceğim şu bi insan 10-11 yaşlarında niye çalıştığını bilmez. kimse de öğretemez. bu insana bu doğumdan yüklenmiştir ve o kendine yüklenen görevi yapıyodur. onun başarılı olması istenmiştir çünkü. (tanrı tarafından olduğunu düşünüyorum)
kimisine de bir tak yüklenmez ve o ne kadar çalışırsa çalışsın hayatta başarılı olamaz. bu o adamın suçu gibi gözükür ama aslında değildir. onun başarılı olması istenmemiştir.

bu başarı kelimesi sadece bir simgedir. onun yerine para, fizik, mutluluk, sevgi gibi kelimeleri de koyabilirsiniz.

umarım anlatabilmişimdir.

istemediğin üni. gidip oradaki ortama alışıp. orayı sevip. iyiki burdayım lan diyenlerdenim. yenilgiyi kabul etmeyen yenilmiş sayılmaz !

@14 katılıyorum sana. tam olarak olmasa da.

0 dan başlayabilmek için bile bişeyler elde etmiş olmalısın ki onları silip 0 dan başlayabilesin. ben yapamam. ama şuna katılıyorum mutlu olmak meslek değildir. pişmanlık duymamaktır.

çözüm gibtirolup istediğin neyse, etrafında senden beklentisi olmayan insanların olduğu bir yere (mümkünse yurtdışı) gidip sıfırdan başlamak. etiket için, aileyi mutlu etmek, beklentileri karşılamak değil, sadece kendi mutluluğun için yaşamak.
bunun için illa googleda mühendis olman gerekmez. kasiyer de olsan önemli olan mutlu musun değil misin bu.

aynı panpa.
şu hayatta isteyip de olan sadece erasmus ve güzel bir araba. erasmus da istediğimden kısa ama buna da şükür.

@16 ne güzel. ama kafanı kuma gömmekten başka bişey değil bu.

istediği yerlerde mutlu yaşayan insanları görünce ben tanrıyı sorguluyorum. (varsa) iyi niyetini sorguluyorum.
ben onlar kazansın diye mi kaybediyorum?

önce ne istediğini belirle. sonra gibtir git. intihar her zaman elinin altında. ama bişeyleri değiştirebilme ihtimaline karşı yaşamaya değer. madem kaybedecek bişeyin yok istediğini yap istediğin gibi yaşa dicem ama bilmiyorum tabi öyle oluyo mu. beterin beteri var bi de. ha bi de damlaya damlaya göl olur.

buyrun benim amk...

olmaz yani lan. ne yaparsan yap olmaz. düzelmez.

bu benim panpa! iki seçeneğin var ya intihar ya da gibe gibe alışmak, intiharı seçersen kurtulursun alışmayı seçersen loser olarak hayatına devam edersin

arkamda üzülecek bi ailem olmasa tek bi saniye bile düşünmezdim.

istediğim lisede okudum
istediğim üniversitede okudum
ama mutlu değilim mesele bi okul mu yani hacı

kaybedenler kulübü

daha fazlasi var.

@7 ilk entryde de belirttim çoğu şeyi yazamıyorum. bunlar örnek verebileceğim hayatımdaki bazı önemli dönüm noktalarıydı. eğer bunlar iyi olsaydı belki de diğer şeyleri görmezden gelebilirdim.

@9 çok daha fazlası var.

mesele okul değil beyler anlamadınız beni.

bardak dolmuştur. son bi damla gelir ve o bardak taşar ya. ha işte. okul sadece o son damla oldu.