beyler ? söylesenize biz mutlu olmak zorundamıyız ?
ya filistindekiler ? ya suriyede arakanda doğu türkistandakiler ? ya allahuekber nidalarıyla can verenler ?
mutluluk sadece parada mı ?
ve biz mutlu olmak zorundamıyız ? onlarca insan ölürken...
evet beyler içimde patlayan ateşimi sizlerle paylaşıyorum lütfen okuyun varsa teselliniz mesaj atın çok yalnız hissediyorum ne yapayım bilemiyorum
beyler ben ailem düşkünü birisiyim. babamın açtığı dükkan yerlebir. battık beyler battık. şuan ne yapabiliriz onca masrafı nasıl karşılarız hiçbirşey bilmiyoruz ve babam oturdu kara kara düşünüyor.
gözlerimden akan yaşın hesabını soracağım bunu yapanlara.
peki ya hergün yetim, öksüz, birbaşına kalan masumlar ? her gün bombaların altında kalıp can verenler ? ülkemiz adına verilen şehitler ? 2 gün önce hakkaride verdiğimiz aslan şehitlerimiz ? hesabını kim verecek ?
hepsinden sorumluyuz. hepsi bizden sorulacak. müslümanlara sorulacak, mümin kardeşin cihad ederken neredeydin diye. hepimize sorulacak askerin polisin şehit düşerken bu ülkeye ne yararın oldu, katkın var mı diye. okumak istemiyoruz nefret ediyoruz ilimden bilimden kitaptan uzağız. şehitlerle dalga geçen yeni nesil yetişiyor.( dayım bir ortaokulda beden öğretmeni, uzun hikaye daha sonra anlatırım dalga geçen öğrenciler o meselede ) önümüze düşen bu büyük nimetler için şükür etmeyelimmi? bu güzel vatanın hakkını vermeyelim mi?
şuan karmakarışık bir şey yazmış olabilirim ama cidden aklım yerinde değil gibi. düşünemiyorum iradem kayboldu gibi. gözlerimden akan yaşlar hiç bitmeyecek gibi.
sözlerimin son satırlarına gelirken yazımı şunları söyliyerek bitiriyorum.
" mutluluk parada değil; mutluluk var olan aileli bir hayatta, sobalı evde huzur köşesindedir ".