Mobilden yazdigim icin Turkce karakterlerle yazamiyorum, kusura bakmayin.
Aslinda bu yilin baslangicinda YGS'yi saymazsak, her sey gecen yildaki gibiydi diyebilirim. Ayni okul, ayni arkadaslar, ayni dersler... Tek fark bazi hocalarin degismesiydi. Bu da zaten olagan bir seydi. Neyse, konumuza donelim. Her gun okula gidip "cocuklar bugun sinaviniza hazirlanmaniz gerektiginden ders islemeyecegiz" lafini duyuyorduk, duyuyordum. Ne guzel bos vaktimiz oluyor diye gunleri gecirdim. Aralik ayinda sinav aklima tak etti. Ne tak yiyecegim lan ben derken stres yaptim. Stres sonucu bir ay daha bos gecti. Gunler gene su gibi akiyordu. En sonunda bunun bir sonu yok diyerek calismaya basladim. Diger arladaslarim gibi dershaneye gidemedim, bu yuzden kendi planimi uygulayarak, arada birkac gun es vererek calistim, cabaladim.
Sinav gunu geldi catti. Girdim, ciktim, sonuclar aciklandi derken okulumdaki herkesten yuksek puan almistim, tabii sozel puaninda. Birincimizden de bu beklenirdi deyip sirtimi sivazladilar, bravo dediler. Stresimin ne kadar bos bir sey oldugunu daha dusunemeden bu sefer de LYS sinavi icin herkes harala gurele calismaya basladi. Ben onlar gibi calisamadim, bu sefer bir plan da yapamadim. Ama yine de okul puanim ve onceki bilgilerimi hatirlamam sayesinde iyi bir puan almistim. Herked yine kutladi etti, ailem benle gururlandi. Ama nedense ben icimde bir bosluk hissediyordum. Ne bu sonuclar ne de aldigim ovguler beni iyi hissettirmiyordu.
Universite secimleri basladi. Ben de en yuksek puanli yerleri yazdim. Cunku okul birincisi kontenjanindan yararlanabilmem icin ilk tercihlerimde yerlesemem lazimdi. Dilci oldugumdan Ingilizce Ogr., Ingiliz Dili ve Edebiyati gibi bolumleri yazdim. Ekstra girdigim sozel sinavindan aldigim puani da dusurek Edebiyat Ogretmenligini de yazdim.
Herked tercihlerimi gorunce neden burayi yazdin gibisinden sorular sordu. Ben de bir seyler eveliyip geveledim. Sozel puanim zaten orayi tutmaz falan dedim.
Sonuclar geldigi gun hayatimda ilk kez bu kadar heyecanli oldugumu fark ettim. Ailemin durumu olmadigi icin genelde sehirici yerleri yazmistim. Il sinirlari icinde kalacagima emindim. Peki ama hangi bolume yerlesmistim? Edebiyat Ogretmenliginin gercekten tutacagini aklimin ucundan dahi gecirmemistim, ama tutmustu. Nasil oldugunu bilmiyordum ama tutmustu iste. Ailem sevinmisti, aslinda ilk basta ben de sevinmistim, ta ki arkadaslarim ve hocalarimla konusana kadar. Dil bolumu okuyan birinin nasil burayi kazanabilecegi husunda bana bircok sey soyluyorlardi. Bolumumu kotu bulmamislardi ama bir suru laf soylemislerdi. O gundur canim gibkin. Her gunum, her saatim, her dakikam bana bir izdirapmis gibi geliyor. Soylediklerini kafamdan atamiyorum, yaptigim hicbir seyden zevk alamiyorum. Mutsuzum ve bu mutsuzlugu nasil atabilecegimi bilmiyorum kardeslerim. Bilmiyorum.