hem ifşa hemde lanetlenmiş hayatımı anlatıyo

devam ediyorum arkadaşlar aklıma geldikçe olaylar anlatacağım sürekli.

kuzenimin bir turizm şirketinde bilet kesicisi olarak çalıştığı sırada, benimde iş aradığım dönemler, yani bundan yaklaşık 1 sene önce, acilen istanbuldan ankaraya gidecek bir otobüste muavin ekgibmiş ve eleman yokmuş. gece saat 1 civarı otobüs 1 saat içinde kalkacak beni aradı benimde paraya ihtiyacım olduğu için gittim. normalde daha önce muavinlik yapmadığımdan sadece kuzenimin bana anlattığı kadar biliyordum. yolcuları saydım kontrol ettim servis yaptım daha sonra şoförün yanına geçtim ve oturdum.

sabah 6 gibi ankara terminaldeydik. 3 katlı baya büyük bir terminali vardı ankaranın. yolcular indi daha sonra paramı alacaktım. 40 lira olarak anlaştığım tek gecelik seferin 20 lira olduğunu öğrendim, belkide yalan söylenmişti bana. belkide şoför kendi cebine atmıştı o parayı. fakat hiç önemi yoktu itiraz edip 20 liramdanda olmak istemiyordum. ama nerden bilebilirdimki daha sonra o terminalde karşılaşacağım durum bunların hepsinde kötü olacaktı.

ankaraya geldiğim otobüsün istanbula geri döneceğini sanıyordum. fakat o otobüs tam hatırlamıyorum tiflistisanırım gürcistanın bi şehrine gidecekmiş. o otobüsle geri dönemedim anlayacağınız. kuzenimi arayıp durumu bildirdiğimde bana terminaldeki yazaneye gidip en yakın saatteki otobüse binmemi söyledi. yazaneye gidip müdürle konuştuğumda akıl almaz hakaretlere uğramıştım. müdür bana defolup başka firmadan bilet alıp geri gitmem gerektiğini söyledi. cebimdeki 20 lirayla ne bir bilet bulabilirdim nede beni istanbula zütürebilecek herhangi bir yol...

müdür beni yazaneden kovmuştu. dışarı çıktığımda aklımda hiçbirşey yoktu. normalde hayatımda öyle sorunlar yaşadımki kafamda her zaman çözümü bulmak için bir plan olurdu. fakat bu sefer kafamda hiç birşey yoktu. 20 tl ile ankara terminalde üzerimde çalıştığım firmanın gömleğiyle kala kalmıştım. sabah yaklaşık 32 saattir uyumamıştım ve saat 7 bucuk civarıydı. kuzenimi tekrar arayıp ondan sadece istanbulda terminaldeki yazaneye ait olan tüm otobüslerin plakalarını istedim. hepsini tek tek verdi. onunda yapacağı birşey yoktu aslında. onu daha fazla zor durumda bırakmamak için böyle bir istekde bulunmuştum. plakaları aldıktan sonra ankaradaki çalıştığım firmanın otobüslerin durduğu peronda saat 8den öğlen 3e kadar gelen tüm otobüsleri kontrol ettim. çalıştığım yere ait olan otobüs şoförleriyle konuşup durumu anlattım. yalnızca bir tanesi beni anlayıp geri zütürebileceğini söyledi. o adamı çok iyi hatırlıyorum saçları beyazlamış, ne kadar süredir uyumadığı yarım açılmış gözlerinden belliydi. yorgunluğumu anlamış olsa gerek kabinde uyuyabileceğimi söyledi ve tüm yol boyunca kabinde uyuyarak geri gelmiştim.

kabine ilk girdiğim anı hatırlıyorumda gözlerim dolmuştu o gün bile. bir insanın başına bundan sonra gelebilecek ölümden başka ne olabilirdiki. şanssızlığıma tekrar lanet etmiştim.