Zamanın birinde bi adamın kahvesi varmış. Bu kahvenin üst katında da karısıyla birlikte yaşar geçinip giderlermiş.
Kadın da tam bir afetmiş, biraz da huurmuş. Her gün birkaç adam kahveden gizlice adamın evine kaçıp karıyı gibip gibip kaçarlarmış. Bu baya bi süre bu şekilde devam etmiş. Adam farketmiş en son ve bi çözüm yolu düşünmeye başlamış. En son karısının dıbına jilet koymuş ve beklemeye başlamış.
Bi süre sonra adam kahvedeki erkekleri toplamış ve herkesin malafatına tek tek bakmış. Neredeyse herkesin malafatında kegibler varmış, ta ki mahallenin delisi Tahsin'e gelene kadar. Onun çavuşta çizik bile yokmuş. Kahvenin sahibi adam Tahsin'e sarılmış ve:
"Kardeşim benim, bundan sonra tek dostum sensin.." vs vs birsürü övgüler dizmiş. Tahsin de buna cevaben
"Hebele hübele eğğvle eğvle" diyebilmiş.

işte o meşhur hebele hübelenin hikayesi budur.