sevdiklerini, çocuklarını, varsa küçük bebeklerini tek tek toplayıp, üzerlerine benzin döküp yakmak istiyorum; aynı acıyı paylaşabilesiniz diye.
iki gün önce yavrusu ölünce deliye dönen, kendini duvarlara vuran ve bildiğin ağlayan bir anne kedi gördüm!
hayvanların duyguları, ruhları yoktur diyen huur evlatlarına duyurulur! sevdiğimiz birisinin başına bir iş geldiğinde biz nasıl üzülüyorsak, emin olun hayvanlar da aynı şekilde üzülüyorlar! sokakta bir kediye eziyet ederken belki de kuru yaparklar, dallar, çöp arasında saklanan, annelerinin yiyecek birşeyler getirmesini sabırsızlıkla bekleyen yavru kedilerin annelerine eziyet ettiğinizi unutmayın!
Bir sokak köpeğine eziyet ettiğinizde yine kedilerdeki gibi; bir anneye eziyet ediyor olabileceğinizi unutmayın! tek istekleri "yaşamak" olan canlılara eziyet etmeyin, yardım edin! Hepiniz hayatınızda bir kere de olsa aç ve susuz kalmışsınızdır! hatta birçoğunuz yemek saatini 1 saat geçirdiğinde bile kendisini kötü hisseder. Bu hayvanların neler hissettiğini bir düşünün! açlık, susuzluk, korku ve acı! Siz aç iken ne hissediyorsanız onlar da aynı şeyi hissediyorlar bundan emin olun. Siz annenizin başına bir iş geldiğinde nasıl üzülüyorsanız onlar da aynı şekilde üzülüyorlar! siz yavrularınızın başına bir iş geldiğinde kendinizi nasıl parçalıyorsanız onlar da aynı duygular içinde kendilerini parçalıyorlar!
bir insanın ne kadar "yaşama hakkı" varsa, bir sokak hayvanının da tamı tdıbına aynı oranda "yaşama hakkı" vardır!
ve onların bu haklarını ellerinden almaya hiç birimizin hakkı yoktur!
Yapmamız gereken tek şey empati! empatinin ne olduğunu bilmeyenlere:
http://tr.wikipedia.org/wiki/Empati
