hayatınız da sizi sorgusuz dinleyen birisi

Sanırım uzun yazacağım panpalar. Şimdiden özür dilerim.

edit : Bu kadardı. Okuyan okumayan anlatan anlatmayan herkese teşekkürler. Sadece bunları yazmak, anlatmak istedim..

hayatınız da sizi dinleyecek ya da dinleyen hatta koşulsuz dinleyen birisi varsa sakın bırakmayın onu.
sizi dinleyenin tipine parasına statüsüne bakmayın , sadece anlatın
belki de hayatınızın dönüm noktalarından birisini yaşarsınız. aynı benim gibi.
hayatım boyunca rant sağlamak için hep saçma sapan şeylerin peşinden koştum , bana gerçekten yakın olanları göremedim.
ta ki ..

ben o anı yaşamak istiyorum, ne olursa olsun .
eğer gerçekten eğlenmek için dışarıya çıktıysam bir hedef koymamalıyım kendime.
evden çıkarken bakırköye falan giderim diye çıktım.her zaman gittiğim lost bar a gittim şimdiyse küçükbeyoğlundayım.
mutlumusun diye sorarsan , bilmem öyle mi olmam gerekiyor derim.

iki şey hiç değişmiyor biliyormusun.
birincisi insanları mutlu ederken ki muhteşem çabam
ikincisi onlar mutlu olduğunda orada olmak istememem.
dönüp 1 teşekkür bile etmiyorlar ya , o bazen koyuyor işte
kendime kızıyorum.
boş insanların bana edeceği bir teşekküre muhtaç olduğum için.

-bak şu tam önümüzde oturan 4 kişiyi görüyormusun iki kız iki erkek , öyle ki sen gelmeden önce onları seyrediyordum
büyük ihtimalle çocuklar gece nasıl yatağa atarım düşüncesiyle kızları güldürüyorlar , kaçırdıkları şey ise kızların alttan alttan birbirlerine mesaj göndermeleri. sanırım o çocuklar için şanssız bir gün olacak.
ben bu saçma hayatı yaşamak istemiyorum işte.

bunları anlatırken biramın sonuna yaklaştığımı gördüm ve bir sigarayla tamamlamak istedim , ama masaya baktığımda onun birasına hiç dokunmadığını görüyordum.
-sanırım bira sevmiyorsun
+
-cevap vermemen o kadar hoşuma gidiyor ki şuan ne diyeceğimi bilemiyorum.
-peki sence ne yapmalıyım ? sanırım böyle giderse sadece ciks yapmak için görüştüklerimi de kaybedeceğim. içten içe yalnız bir insan olacağım.
+
ne dersem diyim cevap vermiyordu. kafamı çevirip yüzüne bakmak istemiyordum. biliyorum , eğer yüzüne bakarsam tipine göre giyinişine göre konuşacaktım. bunu istemiyordum.

ne kadar farklı olursan ol arkadaşım.ne hissedersen hisset , neler yaşadıysan yaşa.bir kör bile olsan , karşındakini merak ediyor insan , hele ki bu kadar rahatlatan birisiyse seni.

-peki o zaman , sana son sözlerimi söyleyeceğim ve yüzüne bakmadan kalkıp gideceğim.
+
sana son olarak şunları söylemek istiyorum
ben asla kendim olmaya çalışmadım. bugüne kadar hep başkalarının bana seçtiği karakter oldum.

kaan mı ? tamam o olur işte dedikleri kaandım ben hep.
hayatıma hiç yorum katamadım. sadece düşündüm.hep düşündüm.
konuşmama başladığımından beri gerçek kaan oldum karşında.
son bir kez onların tanıdığı kaan olarak yüzüne bakmak istiyorum gerçekten merak ettim.
+
cevap hala gelmeyince tüm cesaretimi topladım ve ön yargısız düşüneceğime söz vererek sağıma baktım.
şaşkınlıkla bakarak şunları söyledim.
-hayatım da bir duvarın üstüne çizilmiş bir ev motifiyle bu kadar uzun konuşmamıştım.
teşekkür ederim , beni dinlediğin için.

eyvallah.

-bira istermisin dedim
+
-bize iki bira verirmisiniz dedim barda ki çalışan çocuğa
sanki atomu parçaladığımı söyledim öyle bir şaşkın yüz ifadesiyle baktı bana. anlam veremedim.
anlatmaya devam ettim
bazen ilgiye ihtiyaç duyuyorum biliyor musun ama öyle çok değil.
sadece birilerinin beni önemsediğini hissetmek istiyorum.
öyle ki çoğu zaman içi boş beyni boş olan insanların saçma hikayelerini saçma ilişkilerini dinliyorum
insanları mutlu etmeyi kendime iş zannediyorum.

benim asıl korkum bu insanlar.
bir gün değişmekten korkuyorum , onlar gibi olmaktan korkuyorum.
ben çocuğumu sadece yaşlanınca bana baksın diye dünyaya getirmek istemiyorum.
ben çocuğuma hayatın güzel yanlarını gösteremeyeceğimden korkuyorum
ben çocuğumu bir gün yalnız bırakacağımdan korkuyorum. aynı benim ailemin yaptığı gibi.
bir ailenin yükümlülüğü sadece çocuğunun karnını doyurmak değildir ki benim ailem bana bugüne kadar istediğim her şeyi verdi ama sadece maddi açıdan. ailemi çok seviyorum ama bu yetmiyor.
ben bugüne kadar farklı olduğumu sadece sana açıklayabildim ve şuan beni bu kadar sessiz dinlemen o kadar iyi ki .

-bira istermisin dedim.

ta ki gittiğim yolun aslında bir boşluk olduğunu ve
elle tutulur hiç birşeye sahip olamayacağımı gösterene kadar.
hayattan , herşeyden o kadar sıkılmıştım ki bi çare hayat diyordum içimden
şimdi bir oda bir cafe ya da bir bar düşünün
hangisinde daha rahat konuşabiliyorsanız onu hayal edin. kendi menfaatinize göre
zaten bu gibtiğimin dünyasında kim menfaatleri uğruna yaşamıyor ki..
şimdi önünüze bir kahve ya da içki ya da ne varsa alın ve okumaya başlayın..

ciddi olmayanımız çoktur aramızda , yahu o çocuk mu derler çoğu zaman.
o çocuktan adam olmaz derler.o çocuğun yolu yol değil. yanlış yapıyor derler.
bırakın desinler ben hayatım boyunca umursadım da ne oldu bu dünya da , elime hiç bir şey geçmedi.
önüme bu sözleri sarf eden kim geldiyse , karşıma kim bu denli hiddetli çıktıysa hepsini alt ettim.
ben hayatı o kadar ciddiye almadım , çünkü ben onlardan farklıyım. bunu biliyorum.
farklı olmak fark ın sözlükte ki tanımıyla çok değişiktir.
ben hayatım boyunca kendi tanımlarımı kendim koydum.
normal sözlükler sadece rolanti yaşayan insanların tanımlarıdır. bizim gibilerin değil
bana göre sakat , kör ya da dilsiz birisinin bizden hiç bir farkı yok.bu fark değildir hiç bir zaman.

hani bazı zamanlar vardır ya , çoğu şeyi görürüz ama söylemek istemeyiz. susmayı tercih ederiz çoğu zaman.
ya da en basit örneği şöyle söyleyeyim size
ben zincirlikuyu da ya da avcılarda metrobüse birbirlerini ezen insanlar gibi binmiyorum.
ben 30 saniye de bir gelen toplu taşıma aracına koşuşturarak yetişmeye çalışmıyorum.
ben sürü pgibolojisiyle hareket etmiyorum. etmeyeceğim de .
ne diyordum , bir bar da ya da cafede ya da odada oturuyordum...
birisi var bana sesleniyor ama ben

birisi var bana sesleniyor ama ben kafamı ya da
algılarımı o kadar boş o kadar gereksiz insanların laflarıyla doldurmuşum ki duymakta zorlanıyorum.
anlat diyor , bırak o insanları . kafanın içinde ya da kulaklarında çınlayan ve gereksiz olan her ne varsa çıkar at onları.
gerçek kaan'ı dinlemek istiyorum ben. açık sözlü olan kaanı.
hani bazı anlar olur ya , yüzlerce insanın olduğu bir yerde sadece duymak istediğinizi duyarsınız, işte o anlardan birisiydi benim için.
saçma sapan bir rock bar da sarhoşluktan artık orada çalan müziği klagib gitar gibi duyarken gözlerim açıldı ve sanki beynimin içinde beni kemiren o saçma düşüncelerin vermiş olduğu kaba gürültüden kurtulmuş gibi oldum.

dedim ki
ben onu seviyorum. ben şu insanlardan nefret ediyorum.
ben bana umutsuz gözlerle bakan ailemi kendilerinden daha çok düşünüyorum.
ben , ben aslında sadece farklı olduğumu düşünüyorum.
hayatı çok ciddiye almıyorum , aile kurmak gibi bir korkum da yok.
benim asıl korkum , benim çocuğumun aynı bu insanlar gibi olduğunu görmek.
benim asıl korkum
.
.

edit : okuyoz panpa

anlat panpa okuyorum

şimdi kendnize şu soruları sorun

kimim ben
kimi seviyorum
ne olacak ulan benim bu hayatım .

ben hayatta hiç kendi düşüncelerime saygı duyamayacakmıyım.
dünyada bana göre insanlar ikiye ayrılırlar ,
menfaatleri uğruna yaşayanlar , menfaat olmasın diye umursamaz görünenler.
ben pek humanist bir insan sayılmam ama bana sorarsanız , hepiniz ya da hepimiz degerli insanlarız.
herkesin bir düşüncesi vardır hayatta , kim olursanız olun. hepimiz birilerinden ders alır birilerine ders veririz örnek oluruz hayatta
bunu yapmayan yoktur aksini iddaa eden yalan söylüyordur.
siz farkında olmasanız bile yolda yürüyüşünüzü beğenip örnek alan bir çocuk bile vardır hayatta.
ne kadar kabul etmesek de her zaman bir farkımız olsun isteriz , sözlerde hepimiz aynıyız deriz ama içten içe farklıyızdır.
bunu biliriz ve söylemekten kaçarız her zaman...
ve

rezerved. okuyorum panpa yaz