hayatından hiç memnun olan var mı beyler

yok olması da mümkün değil.

nedenleriyle irdelemek lazım. başlayalım o zaman.

diyelim ki üniversitelisin son sınıf mezun olacaksın. hayat seni bekliyor. bakalım;
devlete gireyim desen yerin garanti olur, maaşın garanti olur, giriş çıkışın bellidir, hakkını alırsın falan eyvallah ama girdiğin pozisyonda kıdem alman için, kariyerinde yükselmen için kırk dereden su getirmen lazım. çünkü seninle aynı şartlarda olmadan senin bulunduğun yere gelen insanlar var. bu insanlar ya a tarafından ya b tarafından geldi. onların geliş süreçleri gelişim süreçleri uzun yıllara dayanıyor ve bir birliktelikleri var. şimdi a tarafındaysan kamudasın rahatsın. ama b grubundaysan kamuda rahat değilsin yarın soluğu şırnak'ta almayacağının garantisi yok. ve hatta yaptığın işle ilgili yapısı, binası olmayan sadece lojman adı verilen bir ev olan bir yere bile atanabilirsin. sabah gideceğin bir işin yok. ama devlet memurusun. pasifize edilmiş. refize. maaşın yatar. iş yapmazsın. dolayısıyla kariyer yok üstün çizildi. geçmiş olsun.

"taraf olmayan bertaraf olur" demişti başçalan.

devam edelim. gelelim özel sektöre.
bu devr-i devranını gibtiğiminin sürecinde özel sektördeysen vahşi hayatın içine düşeceksin bunu bil. üniversite sana çok şey katsa dahi teknik lise mezunu biri tarafından züt edilme şansın çok yüksek. elbette özel sektör esnek. kişiye odaklı. sen ne kadar sağlamsan konumun o kadar sağlam. bir hayatta kalma mücadelesi. kişi ister üniversite mezunu olsun ister lise fark etmez. eğer bilinçli olmayıp kendini geliştirmez, yenilemez ise özel sektörde yem olur. ne dedik temeli insanın kendisi. kendisini geliştiren, ayık olan özel sektörde bazen devlette olmaktan fazla rahat eder. akılla alakalı.

özel sektör ile kamu arasındaki ayraç beyni kullanmaktır.

sonuç itibariyle geliştirin kendinizi yerinizde saymayın. ülkenin anasını gibtiler. yarınlarımızı çalıyorlar. çalınan şey gelecek. ve geleceğin telafisi yok.

benden size bir tavsiye ciddiye alır misiniz bilmem ama bir kişi bile üşenmeyıp okursa kendimi daha iyi hissedecem.

benim tanıdığım insanlar genelde insanların kötü niyetinden çıkarcılığından şikayet eder onların hep parası için onunla ilgilendiğini düşünür. bence mutluluk merdiveninin ilk adımı ihtiyacından fazlasıni istememektir az önce de yazıldığı gibi insan fitrat olarak hep daha çok paraya, mala mülke programlanmiştir bunlara ulaştığında para için monotonlaştirdigi hayatına bakar ve huzur sükunet ister fakat onu bırakırsa içinde kendisini bulduğu mülkiyetini de kaybedeceğini sanar. ben size hayal kurun demiyorum makul olanın dışına çıkmayın diyorum bir ekmek size yetiyorsa eve iki ekmek almayın mesela bunun yerine ona ihtiyacı olanlara bırakın ekmeği. tabii içinde bulunduğumuz kapital sistem bu tür düşünceleri körükler siz bu yazıyı okursunuz 'doğru lan öyle yapmalıyım belki' dersiniz fakat sabah uzandığınızda beyniniz tekrar saçma sapan ihtiyaçları ile hipnoz edilecek bu yazıyı hatirlayak olsanız bile 'ulan benim bir arabaya ihtiyacım var gidip en iyisini almalıyım' diyeceksiniz. buna ulaşacak paranız yoksa tekrar mutsuz olursunuz. diyelim ki paranız oldu ve aldınız iki gün bir uyuşturucu gibi mutluluk yaratır sizde. üçüncü gün sonra tekrar aynı duruma dönersiniz 'bu sene kesin maldivlere tatile gitmeliyim' dersiniz. demem o ki ancak kibirinizi ve nefsinizi kaybettiğinizde mutlu olursunuz. çoğumuz bunu okumayacak biliyorum okuyanlar da yarın unutacak ama ben bunu kendi egomu tatmin etmek için değil sizin egonuzu sınırlamak için yazdım.

hayat standartları mutluluğu belirlemede bir ölçüt değildir. önemli olan kişinin ne istedigini ve neyi elde edince mutlu olacağını bilmesidir. bu söylediklerimin farkında olmadıktan sonra ister çok zengin ol ister çok fakir mutusz olursun sadece sebepleri ve boyutları değişir. esas önemli olansa hayattan tat alamamanın sebebini saptamak inan bana gerisi ço kkolay

mesela @13 ün dedigi gibi çoğu zaman başkasının sahip olmadığı şeylere sahip olunduğunun farkedilmesi insanıçok değiştirir

erken konuşmuş olcam ama bence senin ihtiyacın olan sey su an icinde bulundugun cevreyi değiştirmen. çünkü anladıgım kadarıyla çevrenin gerek deger yargıları gerek entellektüel seviyesi gerekse insan ilişkileri senin için yetersiz

anlat pnpa dinlioz

sağlığın yerinde ya en önemlisi o panpa, babam kanser olduktan sonra iyice anladım bunu..

insanoglu yaratılışı gereği aç gözlüdür moruk. dünyalar senin olsun yine sıkılacak, sevmeyecek birşey bulursun canını sıkma

15 yasindayim abi sevgilimden ayrildim çok mutsuzum sevgilinin ni anlami yok cidden

tribünlere oynama giberim belanı kim mutlu ki

Tribünlere oynama giberim belanı kim mutlu ki

eskiden bu başlığı açsak buralar entry ile dolardı amk

şükrediyorum arada sırada ama mutsuzum be amk

@1 panpa ben hayatımdan çok memnunum merak ettiğiniz varsa sorun söyliyeyim.

@27 dediğin olayı anlıyorum panpa ama benim çoklukta gözüm yok. öyle hava atmayı sevmem lakin atılacak düzeyde insanlar da yok etrafımda. mevzu para değil zaten.

1 tane mutlu tanıdığım yok moruk ciddi ciddi bildiğim tüm hayaaatlaaar paraaaam parçaa auuu ooooo paramparça.

evet çok memnunum şükürler olsun

@16 bro para istemiyorum be. tabi herkes ister para ama mevzu o değil. 1 kere şu dünyada beni gerçekten seven birine rastlayayım diyorum yok be panpa sevgilin olacak kişi aslında seni kullanıp atma peşinde ,arkadaşın dediğin adam arkandan iş çeviriyor. para desen anasının dıbına koyim paranın değeri yok bi içki zevkim vardı bira oldu 4.5 lira viskinin şişesi 80 liraya çıkmış onun da taku çıktı. işten de çıktım amk üniye devam edicem de nereye kadar böyle gidicek lan bu. 1 tane alanda bile mutlu olduğumuz konu yok amk hep yalanlar ,hep sahte yüzler.

el gibi görmeyen kendininkini piyade tüfeği sanırmış diye bir söz var duymuşsundur. Pek çok yere uyarlanabiliyor bu söz.

tribünlere oynama giberim belanı kim mutlu ki