/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 1.
    0
    anlatıcaklarım tamamen gerçek olup hiç bir kurgusallık içermemektedir
    karakterler ( demet: yakın olduğum kardeşim gibi kız aylin: demetin kankası faruk: benim sınıftan yakın arkadaşım )

    4 senedir bi okuldayım lise sona geldiğim zaman (tabi üniversiteye hazırlanmam lazım) okulda bir kurs açıldı okuldan sonra 4 saat ek ders var yani etüt gibi bişey orda bi kızla tanıştım. kızda dört senedir bizim okuldaymış ama ilk defa orda gördüm kızla ilk başlarda birbirimizden nefret ediyorduk sonra kaynaştık arkadaş olduk hatta kardeş gibi olduk (kızın ismine : demet dicem ) demet bir gün yanıma geldi bana dediki :

    - kanka biz farukla konuşuyoruz
    ( faruk yakın arkadaşım )
    - ne güzel kanka inşallah olursunuz dedim. bunların ben arasını yaptım konuştular çıktılar faruk bana seviyorum diyor demet bana seviyorum diyor ikiside birbirini seviyor bunda bir sorun yok ( faruk kiçi yakışıklı bir cocuk aynı zamanda vavsak )
    günler geçti hatta haftalar demet ağlayarak yanıma geldi şair biz ayrıldık dedi bende neden dedim (demetin babası kıza çok sıkı davranıyor hiç rahat bırakmıyor )okuldan kol kola bunlar dışarı çıkarken babası okul kapısında görmüş faruku kenara çekmiş demiş ne ayaksın farukta korkudan arkadaşıyım abi demiş sonra korkudan faruk ayrılmış (sonra ben konuştum onla şair seviyorum ama bi kız için eve laf getiremem babasıyla uğraşamam böyle bir karakterde kendisi) demetten tabi benimde demetle aramızdan su sızmaz o derece yakınız neyse panpalar bu faruğa yalvarmış faruk buna yolu vermiş
    sonra aylar geçti bir gün demet yanıma geldi moreli bozuk bir şekilde ( b: ben d: demet)
    - b: neyin var demet
    - d: bişeyim yok şair dedi ben kıllandım tabi eve giderken arkadaşını aradım.
    - aylin demetin neyi var
    - şair bunu bana sorma git demete sor
    - aylin beni deli etme söle
    - şair birini seviyor ama inkansız biri neyse bizim kurs sınıfından alper diye bir çocuk var ben önce o sandım çünkü hergün çocuğa selam falan veriyor böyle samimi falan sabah okulda koridorda demeti gördüm
    - günaydın demet
    - günaydın şair
    - senin neyin var artık sölemicekmisin
    - şair bişeyim yok dedim ya dün
    - o zaman imkansızlardan konuşalım biraz
    tabi ben öyle diyince bu anladı kim söledi falan dedi bende sölemedim neyse sordum
    - demet kimi seviyorsun
    - ya boşver sölemek istemiyorum
    - o zaman ben gidiyorum demet
    (kolumdan tuttu gitme dedi )
    - ozaman söyle demet
    - yaa şeyyyy
    - demet lafı ağzında dolandırma söle
    - sendin ama bitti gitti dedi
    tabi ben bi böyle şok oldum kendim olduğuna ihtimal vermedim çünkü kardeş gibiydik biz demetle

    devdıbını isteyen varsa rezzzz şuku panpalar devamı daha ilginç hayatın müşterek olduğunun kanıtı
    Tümünü Göster
    ···