Ne tak yemeye yasiyoruz? Tamam ailemize bagliyiz, dinimize bagliyiz (dinsiz degiliz ama yeterince baglanmaya çalışıyoruz), arkadaslarimiza bagliyiz, isimize bagliyiz fakat kendimiz icin ne yapıyoruz?

ben ogrenciyim. daha cok sey gorecegimin yaşayacağımin tecrube edecegimin farkindayim ama bir bosluk var ki gitmek yok olmak bilmiyor. Kendi hayatimda kendi amac cizgimi cizemedim. ileriye yonelik planlarim olmasina ragmen kucuk, gunu birlik beni hayata baglayabilecek planlar kuramiyorum. sanki bos yaşıyorum.

muzik kitap bilgisayar derken zaman geciyor, peki kendime faydali olacak ne yapiyorum, bu yaptiklarim benim ne işime yarayacak? ben bunlardan gercekten ne keyif aliyorum?

beyler allah dusmanima vermesin, bosluk hissi gercekten rezalet, intihara surukleme potansiyeli olan bisey. Amacsizlik cukurundan cikmaya calistikca daha da batiyorsunuz. (amacsizlikta kastettigim yukardakilerdir. baska yone cekilmesin)

bunu daha once yasamis panpalarim burda mi oneri tavsiye verebilecek?

kardes ben bunu daha once yasadim. neden yasadigimizin bir onemi yok, evrenin bir kosesinde hasbel kadar dogmus sansli organizmalariz. bu dunyada yasama sebebimiz de keyif almak. gunesin dogusundan, ictigimiz caydan, arkadaslarla sohbetimizden. oyle cok derin anlamlari yok hayatin. asil sorun hayatin derin bir anlami olmasi degil, senin bunu sorgulaman. bunun sebebi de beynindeki hormonlarin dengesizligi. dusunce bicimin beynindeki hormonal dengeyi ve reseptorleri etkiliyor, beynindeki hormonlar da dusuncelerini ve bu zincirleme tepki de insani daha da dibe cekiyor. yapman gereken dusunme bicimini degistirerek hormonlari duzenlemen. bunu basardiktan sonra hayattan keyif almak icin bir anlami aramana gerek kalmaz.

beni anlattın mk. panpa tavsiye olarakta sporla ilgileniyosan bi takima falan git basketbol futbol voleybol hiç farketmez

kendini bir üst ideale ada Türkçülük gibi içindeki boşluğu doldurmanda yardımcı olur

Offff o boşluk çok kötü be panpa bende de aynı olay var