Uzun zaman sonra ilk defa gözlerimi yumup iyi bir uyku geçebilecektim uyuyabileceğime emindim çünkü bu ilaç çok güçlüydü uykusuzluk inanın ölü gibi yaşamak demekti ve ben uykusunu şeytana satmışcasına uykusuzdum günlerce aylarca hatta yıllarca 2 saat uykuyla yaşıyordum yıllarca bu uyku bana ilaç gibi gelecekti uyumadığımdan rüyada görmedim hiç arkadaşlarım anlatınca kıskanırdım kimisi rüyasında son model bir araba sahibi kimisi taş gibi bir hatunla birlikte benim rüyalarım hayatla sınırlıydı bazen rüyayı günlük hayatımda yaşardım mutlu anlarım rüya gibi gelirdi bana

Arkamı döndüm biz yaşlarda biri seninde mi derdin var kardeş dedi kimin yok ki bilader dedim ne derdin var kardeş dedi içli içli mezarları gösterdim suna&ali yılmaz bunlar anamla babam benim dedim oda iki üç sıra ilerisini gösterdi gözleri buğlu şekilde şu mezarı görüyomusun dedi içini çeke çeke okudum elif yağcı yazıyo gördüm dedim o işte nişanlımdı benim dedi daha 19 unda öldü bana gelirken hemde dedi nasıl öldü dedim babası başlık parası uğruna vermiş kızı elin binine tutmuşlar kızı kolundan zorla zütürüyolarmış taa Allahın diyarbakırına buda bırakın yalçınıma gidecem diye kurtulmuş ellerinden bizim eve doğru koşarken araba çarpmış oracıkta ölüvermiş tabi ben işteyim eve geldim anamla babamın surat bir karış ne oldu dedim elif dedi anam ağlamaya başladı ne oldu elife dedim anam ağlamaktan anlatamadı babam oğlum herkesin başına gelecek filan bişeyler zırvalıyo baba dedim sertçe başını öne eğdi oğlum dedi oğlum elif öldü rüya sandım ilk ama baktım anam ağlıyo babamın bile gözleri dolu dolu dedim elif ölemez ben ölürüm elif ölemez o sırada kelimeler düğümlendi boğazında farkettim anlatma kardeş istersen dedim yok sadece hala hatırladıkça sol yanım bi yanıyo dedi devam etti

Yaklaşık yarım saatten sonra hakan geldi yanımıza bizde erdalla camdan furkanı izliyorduk ne oldu dedim gibtir et dedi genel tavırlarıydı bunlar furkan acı çekiyordu görüyordum erdal hala doktor niye furkanı kardeşi sanmış onu düşünüyordu hakan cama yaklaştı bende onun yanına yaklaştım elini omzuna attım her şey düzelcek bak görürsün dedim yüzüme baktı ilk defa ağladığına şahit oluyodum nasıl düzelcek dıbına koyim bir milyon euroyu nereden bulacanda düzelcek şu çocuğun haline bak herşey üst üste geldi senle ben güçlüydük atlattık annemle babamı bu çocuk atlatamadı sevgili yaptı unuttu biraz onuda kaybetti biz ne kaybettik hiç bi şey anlamıyon mu mecnun tanrı bizim tarafımızda değil bizde ona göre hareket etcez artık dedi ne ima ettiğini anlamıştım anlamamış gibi davrandım ne diyon la sen anlamadım dedim doktor o parayı garanti etti eğer o böbreği getirirsek furkan kurtulacak ilk defa kardeşimden yana hayal kırıklığına uğramıştım zorbamısın lan sen milletin böbreğinimi alcan zorla dedim hakan dişlerini sıktı alcam gerekirse sadece böbreğini değil her şeyini biz namuslu oldukça hep kaybettik artık namussuz olmanın can yakmanın zaman yoksa kardeşimizide kaybetcez bu sözleri öz kardeşimden duyunca yıkılmıştım ne olursa olsun babamızın emanetiydi bize namuslu şerefli olmak kardeşinin birini kaybettin bile dedim bahçeye indim sigara içmezdim oradaki dayıların birinden sigara istedim bir yandan ağlarken bi yandan sigarayı içime çekiyordum telefonum çaldı

Neymiş dedik hep bir ağızdan sesini dahada kıstı bize organlar lazım anlarsınız ya zengin hastalar için bir böbreğe bile bu parayı verebilecek çaresizlikte olan zenginler tanıyorum dedi ben girdim lafa ne yani böbreğimizi mi verelim? uyarmı peki dedim doktor gülümsedi hayır kendi böbreğinizi değil başkalarınkini dedi ve hakana bir kağıt uzattı bakın bu listede hastanede raporları olan ve böbrek dokuları bu zenginlerinkine uyan hastaların iletişim adresleri var ee dedik bu hastaları böbreklerini vermek için ikna edebilirsiniz ikna etmeyede bilirsiniz anladınız ya iyice sinirlenmiştim sen bizi ne sandın bin mafyaya benzer bi halimiz mi var? dedim doktor korkmuştu erdalda iyice yapışmıştı koltuğa ortam iyice gerilmişti Değilsiniz ama kardeşiniz için olacaksınız hani her şeyi yapardın ha ne oldu? hakan iyice gerildi doktor canımı sıkma benim mecnun siz çıkın erdalla biz konuşcaz doktorla dedi çıktık dışarı erdalla dışarıda hakanı bekliyoruz erdal yarı korkmuş yarı şaşkın halde kardeşim değil diyom anlamıyo bide 6 yıl okul okumuş pekekent olmaz ki böyle ama dedi ulan gülsem mi ağlasam mı bilemedim gel çay ısmarlıyım la sana sonrada furkana bakarız dedim kabul etti hakana mesaj attım biz furkanın yanındayız oraya gel diye

beyler kardeşiniz için hastanemiz artık yetersiz kalmaya başladı kanseri neredeyse tüm vücuduna yayılmış... derken erdal lafı kesti benim kardeşim değil arkadaşım hakanla ikimiz ters ters baktık erdal sustu tekrar doktor konuşmaya başladı yani demek istediğim bu şartlar altında kardeşinizin hayatını garanti edemem... erdal yine girdi kardeşim değil doktor arkadaşım o benim bi anlamadın anasını sat... derken hakan bağırdı la sus bi çenesini gibtiğim devam et doktor doktor sırıtacaktı kendini zor tutuyordu korkudan olsa gerek ben girdim lafa kardeşimiz için herşeyi yaparız hekim bey ne yapmamız lazım dedim gözlüğünü taktı önündeki kağıtlara baktı bende o konuya geliyordum önümdeki raporları görüyomusunuz ? işte burada bu ameliyatın yeterli olduğu hastaneler var zaten bir kaç tane burada kardeşinizin ömrünü çürütmeyin bu hastanelerde deneyin şansınızı ama biraz tuzlu olacaktır bu çünkü hepsi yurtdışında ve pahalı hastaneler derken hakan elinden kaptı raportları burada yazan miktar TL demi doktor dedi şaşkınca doktor güldü hayır euro türkiyede bile o fiyattan aşağı tedavi veren bi özel hastane bulamazsınız dedi hakan sinirlendi ulan bu parayı üçümüz ömrümüz boyunca çalışsak bir araya getiremeyiz kolay yolu yokmu bu işin dedi doktor gözlüklerini çıkardı hafif öne eğildi fısıldar bir sesle aslında var dedi

ilk önce bedenime bir sıcaklık yürüdü göz kapaklarım üzerinde tonlarca yük varcasına ağırlaştı ve kapanmaya başladı mutluluktan ölmek üzereydim evet evet uyuyordum gözlerimin önü kararmıştı vücudum öylesine rahatlamıştı ki yatağın üzerinde bir tüy kadar hafiflemiştim bilincimde kapanıyordu yıllardır beklediğim uyku bugündü ve bugün benim doğum günümdü en güzel hediye bu ilaçtı sanırım

hakandan telefonunu istedim verdi sıkı dostumuz olan erdalı aradım arabayla gelip bizi almasını söyledim biraz mırın kırın etti daima öyleydi zaten arkadaşlar arasında ona kezban derdik ama hiç dayanamazdı bizlere 5 dakika sonra geldi aldı bizi hastaneye gittik hakan arabanın kapısını açar açmaz furkanın odasına doğru koştu bizde ardından tabi odanın önüne gelince bir kaos vardı doktorlar koşuşturup duruyolardı hakan tuttu birini kollarından kardeşimin neyi var doktor dedi doktor sakin olun beyefendi baş hekimin odasına gitmeniz lazım dedi hakan yine koşarak başhekimin odasına yöneldi biz erdalla soluk soluğaydık hakanı takip ettik hakan kırarcasına açtı kapıyı başhekim sıçradı Yavaş hastane burası dedi hakan başlatma lan hastanene kardeşimden haber ver diye bağırdı doktor sakin bir sesle oturun şöyle dedi

Yarım saat sonra bekir abinin dükkanındaydım çay ısmarladı dertleştik az biraz furkanın durumunu öğrendi tüm mahalleyi seferber eder bulurum o parayı ben dedi şimdiye kadar çok emeği vardı üzerimizde yok abi yapma halletcez biz dedim ısrar etti yinede adam gibi adamdı peki abi dedim çıktım bekir abinin yanından kendimi güvende hissettiğim yerde mezarlıkta buldum annemle babamın mezarının başındaydım hüngür hüngür ağlarken buldum kendimi baba diyordum emanetini koruyamadık şerefsiz namussuz adamlar olduk biz sanki babam cevap verecek gibi konuşuyordum kalkıp saçımı okşayıp geçecek oğlum bunlarda geçecek diyecek gibiydi sanki sesim mezarlıkta yankılanıyordu geceydi kimse yoktu zaten köpeklerin ulumalarıyla hıçkırıklarım karışıyodu o sırada omzumda bir el hissettim

Hakan arıyodu meşgule attım ısrarla aramaya devam etti açmadım mesaj attı ne tak yersen ye ben kardeşim için elimden geleni yapcam diye gibimde olmadı kardeşim içinde olsa masum birinin canını alamazdım ben yine telefon çaldı sinirlendim baktım bekir abi arıyo mahallemizin abisiydi annemle babam öldükten sonra o sahip çıkmıştı bize açtım telefonu
+mecnun furkan kötüymüş öyle söyledi hakan
-Evet abi hiç iyi değil durumu
+yapabileceğim bişey varmı
-Daha ne yapacaksın abi sen büyüttün bizi zaten
+Olsun bi ihtiyacın olunca haber veriyosun
-Tamam abi allah razı olsun hakkını nasıl öderiz bilmiyorum
+Olurmu kardeşim öyle şey furkan sizin için neyse sizlerde benim için o sunuz öz kardeşim bildim sizi
-Sağolasın abi sende bizim öz abimiz oldun her zaman
+Neredesin şuan sen
-Hastanedeyim abi
+Gel benim dükkana da konuşalım biraz
-Tamam geliyorum abi

Atladım dolmuşa bekir abinin dükkanının yolunu tutuyorum dolmuşta bir aile çarptı gözüme hep hayal ettiğim aile çocuklarıyla ilgileniyorlar onu seviyolardı bizim öyle bi şansımız yoktu biz amcamın elinde dayak yiyerek büyüdük sonra bağımsızlığımızı ilan ettik hakanla hayat erken büyütmüştü bizi 12 yaşında eve bakar olmuştuk hakan ayakkabı boyar ben simit satardım furkan okula gider orada verilen sütlerden getirirdi bize yalnız içemezdi bizi yaşatan yaşama güdüsü değil kardeşlik güdüsüydü her ne kadar kuru kalabalıkta olsa çevremizde kardeşlikte tutunmuştuk birbirimize hayatın vurduğu darbelere karşı iyi insanlarda çıkmıştı karşımıza bekir abi gibi...

Çıktım oradan gittim eve her zaman olduğu gibi ölüm sessizliği hakim açtım ışığı baktım hakan yok oturdum aldım babamın sazını herkesin olduğu gibi bizimde vardı sol yanımızın sahibi elifin hikayesini dinleyince sızlamıştı sol yanım onu hatırladım yalçının yerine koydum kendimi onu hatırlatan türküyü söyledim kendi kendime babamın sazı eşliğinde fincanın etrafı yeşil aman aman... ( https://www.youtube.com/watch?v=Omd6dvyD0io ) hakan girdi o sırada kapıdan noldu lan yine kızımı gördün dedi gibtir git aklını başına toplayana kadar konuşma sen benle dedim bende oturdu yanıma anamın türküsünü çalsana la dedi kırmadım kardeşimdi ne kadar salakça davransa da gözlüm yaşlı başladım Türküye şafak söktü sunam yine uyanmaz... hakanda eşlik etti yaşlı gözlerle bana sonra sarıldı boynuma dayanamadım affettim muallakyi kardeşimdi sonuçta kızma bana kardeşimiz için dedi biliyorum furkan iyileşecek bak gör dedim inşallah yatıyom ben dedi bende çok yorulmuştum ama uyku tutmadı yine sabahladım

Biraz geçtikten sonra ayağa kalktım küfürler ettim yine uyuyamamıştım üstelik telefon ısrarla çalıyordu açtım hakan arıyo ne var dedim gel acil işimiz var dedi sorgulamadım söylediği yere gittim sinirden tırnaklarını yiyor yanındaki duvarları yumrukluyordu ne oldu dedim şaşırarak Kardeşimiz... furkan kötüleşmiş biz üç kardeştik üçüzdük en hırçınımız hakan en sakin olanı ben en masumumuz furkandı en kadersiz olanda oydu ilk önce sevdiği kızı kaybetmiş ardından kanser olmuştu ailemizide kaybetmiştik bu illetten furkan çocukluktan beri narindi okuyacak olandı o bizde hakanla çalışır eve bakardık furkanın kanser olduğunu öğrendikten sonra onu hastaneye yatırıp canla dişle onu hayata döndürmeye çalışıyoduk ama hayat hiç bir zaman bizden yana değildi

Gözleri dolu doluydu ağla kardeş dedim tutma kendini sarıldı boynuma hıçkıra hıçkıra ağladı sonra gittim bunların evine elifimi sarmışlar sarmalamışlar gelinlik beyazına değil kefen beyazına bürünmüş gittim yanına oturdum bir yandan ağlıyorum açtım yüzünü öptüm son kez o sinirle gittim yapıştım bunun babasının yakasına ne oldu ulan elifime sahip çıkamadın mı kızına diyorum anası o acıyla kızımı para uğruna öldürdün şerefsiz diye sitem etti kocasına bunun boğazına yapıştım zor ayırdılar adam ölüyodu sonra elifin dayıları çıkardılar beni evden attılar dışarı gibtir git bi daha gelme dediler elifim ölmüştü onsuz yaşayamazdım ben canıma kıyacaktım kafaya koydum gittim babamın beylik tabancasını aldım anam gördü oğlum yavrum yapma diye başladı ağlamaya dinlemedim çekil ana dedim gittim elifimle buluştuğum yere dayadım silahı kafama çektim tetiği elifim geldi karşıma bembeyaz gelinliğiyle yapma yalçınım dedi yapma kıyma kendine üşürüm ben sensiz dedi yığıldım kaldım oraya sonra peder arıyodu sık sık açtım oğlum bi delilik yapma dedi yapamadım baba dedim ağladım gel oğlum dedi elifi gömecekler zor kalktım ayağa gittim elifimi son kez görmek için tabutunu kucakladım işte şuracığa gömdüm onu bugün bir ay oldu üşümesin diye yanında yatarım her gece yalnız bırakmam onu dedi ulan dedim ne derdi olan adamlar var be dedim hadi kardeşim git elifinin yanına yalnız bırakma onu dedim bi ihtiyacın olursa da şu numarayı ara benim numaram dedim verdim numarayı tam kalktım gidiyorum kardeş dedi arkamdan döndüm arkamı adını söylemedin dedi mecnun dedim leylası olmayan mecnun az da olsa tebessüm etti sağol dedi naptım ki dedim derdimi bi sana anlattım kardeş içime ata ata perişan oldum dedi hiçmi arkadaşın yok be kardeşim dedim acır tonda yok be gerçekten yok delikanlısı denk gelmez bize dedi iyi çocuktu hissetmiştim var artık dedim gülümsedi sevindi az biraz da olsa

Güneşin doğuşunu izledim kısık gözlerle, sanki hayat ölüyor tekrar diriliyordu.
Sessizce odama geçerken hakanın hıçkırıklarıyla sızladı içim biz kaybedenlerin mutlu olmaya hakkı yoktu zaten almış eline sevdiğinin resmini hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.
isyan edesim geldi o an ulan hayat nedir bizimle derdin?
Neden hep iyilerin peşindesin?

Geçtim odama hakana görünmeden.
gururlu çocuktu dert olurdu ona, onu o halde görmüş olmam.
Tüm aksilikler gibi uykusuzlukta peşimi bırakmıyordu.
Duvara dalmış gitmişken telefonun sesiyle kendime geldim.
Arayan polisti başınız sağolsun kardeşiniz vefat etti
TANRIM* bu rüya olsun ne olur dedim gözlerimden yaşlar yağmur misali dökülürken.
Ardından hakanın gardaşımmmmmm feryadıyla inledi duvarlar.
Bugün bizim en kara günümüzdü kaderimizi kömürler yazmışlardı aşikardı.

Hastaneye vardığımızda tanıdık tanımadık herkes oradaydı.
içeri girdik görevli morga kadar eşlik etti bize tam morga gireceğimiz sırada bekir abiyi durdurdu yalnızca kardeşi dedi bekir abi sakin biriydi öyle bir mizacı vardı ilk defa sinirlendiğine şahit olmuştum içerde yatan benimde kardeşim çekil şuradan sinirimi bozma benim dedi adam ısrarla olmaz dedi bekir abi pes etmişti sonunda ben kapıda bekliyorum al kardeşini gidelim annesine kavuşturalım onu dedi girdim içeri cesedin başında hekim vardı furkanın vücudunu inceliyordu.
geldiğimi geç fark etti hah geldin mi? dedi o sıra içimden ulan bu şerefsiz herifin burada ne işi var diye geçirdim hayırdı ne işin var burada dedim agresif bi tonda senden son bir iyilik isteyecektim kardeşin sinirli biraz ona söylemeye korktum açıkcası dedi
hayırdır ne iyiliği dedim cebinden bir kağıt çıkardı furkanın ayağının tam dibine koydu eğer furkanın organlarını bağışlarsanız bu para sizin olacak sizi araştırdım oldukça yoksul bir aileymişsiniz hem rahat yaşarsınız artık dedi sinirlendim yumruğu geçirdim suratına ulan sen ne diyosun şerefsiz herif kardeşimi parça parça satarmıyım sandın sana gibtir git gözüm görmesin seni ben bu zamana kadar can yakmadım canını yakarım dedim çok sinirlenmiştim peki öyle olsun deyip ağzındaki kanı sildi ve dışarı çıktı.

Ben o şekilde yatarken bekir abi girdi içeri duyduğum doğrumu mecnun? diye sordu titrek bi sesle evet diyemedim göz yaşımla yanıt verdim ona duvarı yumrukladı oda sonra oturdu kaldı duvarın dibine sonra kalktı birden ayağa kalk gidiyoruz dedi nereye abi dedim furkan beklemesin daha fazla annesiyle babasına kavuşsun dedi kolumdan tuttu zor bela kalktım ayağa çıktık evden kapının önünde erdal arabanın içinde bekliyordu elinde sigarasıyla yürüdük arabaya beni gördü hiçbir şey demedi yalnızca kafasını öne eğdi hastanenin yolunu tuttuk.

Ardından hakan hiddetle odama girdi sert bir yumrukla yere yığdı beni
niye engelledin lan beni dürüst olduk haram yemedik bak ne oldu kardeşimden oldum lan bu gibtiğimin hayatında iyi olmucan ayakta gibiyolar adamı bak nerede en bin nerede en huur çocuğu ona güler hayat ne tak yiyosan ye sen bu dıbına koyduğumun hayatı bana bu şekilde davrandı sıra bende dedi vurdu kapıyı çıktı dakikalarca kalkamadım yerimden yumruk yüzünden değildi sol yanıma bir ağırlık oturmuştu kaldırmıyordu beni yerden ne kadarda zordu ayakta durabilmek sürekli sana çelme takan hayata karşı üstelik

bu nasıl kanser amk bütün vücuda yayılıyor bir ameliyatla şansı oluyor.

Reserved

Kardeş devam etmiyecen mi ?