-
1.
+4 -1bu başlıkta yazıyoruz beyler en azından ben yazıcam az önce bir başlıkta yazmıştım bu anımı buraya da yazıyorum ctrl+v
depremden önce vanda okuyordum 3.sınıftım depremde bıraktım okulu herneyse van da oldu olay depremden önceki bir hafta bizde hiç para kalmamıştı evden çıkamıyoruz okula gitmek için dolmuşa binmek gerek 1 lira o bile yok okula gitmiyoruz benim ev arkadaşımla ev arkadaşımın sevgilisi de süpriz yapıp vana gelmiş neyse evde kuru gıda falan var ama para hiç yok kız geldi diye panik olduk arkadaşın annesinin memleketten gönderdiği kocaman bi ekmek vardı buzluğa atmıştık taş gibi olmuş arkadaş içeride kızla konusuyor bende onu çözmeye çalışıyorum ama taş gibi hiç etki etmiyor bu trabzon ekmeği kaya gibi olmuş karşı binanın altında fırın vardı indim çekine çekine saat gece 12 fırın 24 saat açık abi dedim sunu fırına atsan donu çözülse olurmu dedim adam öğrenci misiniz dedi evet abi dedim oğlum bunu fırına atarsam çözülürse zehirler bak sizi öyle olmaz bu dedi ozaman yapacak bişey yok abi dedim adam oğlum ekmek al dedi yok abi dedim para yok demedim adama adam anladı bi üzüldü gel gel ne olacak sanki bizimde oğlumuz dışarıda okuyor dedi 2 tane ekmek verdi yarında gel dedi neyse çekinerek aldım ekmeği döndüm yedik bişeyler ertesi gün kahvaltı falan hazırlıycaz kahvaltılık pek bişey yok ev arkadaşımda bi arkadaşından borç para istemiş ben onu almaya gidiyorum dedi bende fırından ekmek almaya indim tam kapıdan çıktık deprem oldu bizim binanın önce merdivenleri çöktü sonra yarım yıkıldı arkadaşla biz şoka girdik her taraf toz duman tekbir getiriyor millet hiç kımıldayamıyoruz yerimizden sonra ben kendime geldim arkadaş bildiğin ölü gibiydi hiç tepki vermiyordu sevgilisi o gün o depremde vefat etti kız ailesinden habersiz gelmişti eskişehirden ailesine durumu anlatamadık arkadaşımda bende okulu bıraktık tıp fakültesi okumamıza rağmen olay her aklıma geldiğinde hüngür hüngür ağlıyorum şuan gözlerimden yaşlar iniyor zaten ev arkadaşımla memleketlerimize döndükten sonra hiç görüşmedik biliyorum ikimizde özlüyoruz ama cesaret edemiyoruz..
-
2.
-2okuyanın anasını gibsinler
-
3.
0@2 okuma panpa büyük laf ettin
-
4.
0riske girip @2 ye katılıyorum
-
5.
+1ailemin beni okula göndermesidir baskada yok daha cok sey bılıyodum gıtmeden once yemınle ogretmenler bısey yapmıyo toplumda kendı kendıne bılınclenır bırey unıversıte falan okuyoz noluyo calıscan para kazanmak baskalarının ustune cıkarak refah sevıyenı arttırmak ıcın gerek yok kardesım bırakın ılkel sılahlarla otoyollarda geyık avlayalım sacmalık suankı yapı gelın yıkalım bunu elıme mum dıksın ısteyenelr
-
6.
-1@4 hayatının seyrini değiştiren olay bu kadar naif miydi
-
7.
-1@5 kardo gerçekten değişik bi bakış açısı ve açıkcası pek bişey anlamadım ama seninle heryere gelirim mum diktim ele
-
8.
0@2yi görmeden okudum. vay anasını amk daha hiç bişey yaşamadığımı farkettim
-
9.
0seri eksileyen arkadaşa selam olsun
-
10.
0o yazıyı hiç kusura bakma okuyamam kardeş. gibtir ya elim ayağım titriyo şu an
- 11.
-
12.
+1@1 üzüldüm panpa , bende 99 depremine istanbulda yakalandım 1 gün sonra memlekete dönecekken, neyseki sıkıntılı bir durum olmadı aile, akınlardan ama o geceki o çığlıklar, feryatlar, o çaresiz haykırışlar hala dün gibi aklımda, hiç bu kadar yok ve küçük hissetmemiştim kendimi, yaşadıklarını az çok tahmin edebiliyorum ama okula devam etseydin keşke en azından toparlanmaya başladıkta sonra, bilmiyorum belkide devam ediyosundur...
-
13.
0@11 okudum panpa enteresanmış
-
14.
0@12 okulu bıraktıktan sonra tekrar sınava girdim şimdi inşaat müh. okuyorum kardeşim
-
15.
0@14 süpersin panpa hayran kaldım cidden şuku
-
16.
0@1 okudum panpa verilmiş sadaka mı derler ne derler
-
17.
0okudumlan binler ben eminde ğilim ne değiştirdi diye tamda bilmiyorum
-
18.
+1okudum ama keşke okumasaydım hüzünlendim baya..
-
19.
0@19 senide üzdük kardo k.bakma
-
20.
0dıbına soktugumun pekekenti ne ağlatıyon akşam akşam mendilden yazıyorum harbi üzüldüm :((