Devam edeyim beyler madem okuyan var

Sanki onlar beni unutmuş bende onları unutmuşum çok rahattım. Gece babamla televizyon izledikten sonra yattık uyuduk gece rüyamda kadının birisi inek sağarken kahkahalara atıyordu ama normal bir kahkaha değildi bu durduk yere sebepsizce ardından beni farketti ayağı kalktı ve 10 dakikadır süt sağdığı kovayı alıp bana fırlattı gariptir ki kova boştu ayak ucuma düştü ben kovaya dikkatimi vermiştim o sıra kafamı kaldırdım ki yaşlı kadın bana bakıyordu defterim nerede açtın değil mi onu sana ne dedim ben he.Şimdi hakkettin ölmeyi diyerek elleriyle inanılmaz güçlü bir şekilde o yaşlı çelimsiz kadın boğazımı sıkıyordu o an öleceğimi anladım çünkü rüyamda bile olsa gerçekti o kadın beni bekliyordu up upuzun pis tırnakları boynuma batıyordu sivriydi tırnağı adeta kanatıyordu boynumu Allah ım sen bana yardım et lütfen Allah ım diyorum içimden ve bana kalk diyerek bir tokat atıldı uyandığımda gözlerimden yaşlar süzülüyordu yaklaşık 15 dakikadır çığlıklar savuruyormuşum annem dedi. Süleyman hoca yı aramışlar geliyormuş onu beklemeye başladık

Kapı çaldı ailecek açtık gelen Süleyman hocaydı içeri buyur ettik buldum evlat buldum dedi.Bu sırada ulan Abdullah hoca öldü cesedi hala içeride kaç gündür bakmıyoruz da aklıma gelmesiyle koşup bakmam bir oldu fakat hiç kimse yoktu içeride adamın ölüsü yoktu resmen toz olup gitmiş ya babam da görmemiş annemde. Süleyman hoca konuyu hemen kendine çekti ve siz dışarıda kalın ve çocuk benimle gelsin dedi odaya girdik aynı mumu bir daha yaktık. Hoca bu sefer çakmağı bir çaktı dua okumadan ev sarsıldı ve ateş püskürdü annem çığlıklarını duydum Süleyman hoca hepsi burada dedi sana musallat olan aile daha doğrusu ailene musallat olanlar evlat bu olay bugün bitecek korkma ve bana güven dedi sandalyede iki büklümüm korkudan arkana yaslan ve rahatla sen dedi gözlerini kapat açma dedi. Bağıra bağıra dualar okudu ALLAAAHH diye bir bağırış koparttı olduğumuz odanın kapısı adeta kırılmıştı kapının yere düştüğünü duydum.VE ANLADIM Ki HER ŞEY DAHA YENi BAŞLIYOR ( hikayeye yarın devam edeceğim okuyanlar rezlerini alsınlar şukularını atsınlar yarın daha sağlam devam edeceğim)

Arkadaşlar normal de bu olay sürecek daha ama bugün bitirmemi isterseniz kısa yazayım

Hocanın sesi beni ürkütüyordu aşırı kızgın geliyordu sesi bağırarak adını hatırladığım bir ayet okumaya başladı (içinde tılsım sözcüğü geçiyor) .Hoca bu duayı okudukça kocaman gölgeler birer birer kayboluyordu olduğu yerde sabit kalıp hareket edemez hale geliyordu bazıları .Gözlerime inanamıyordum. Beni onca zaman mahveden varlıklar acı çekerek ölüyorlardı. Böyle bir şey mümkün müydü. Hoca üstümdeki çarşafı çekti ve yanındaki iki kadını alarak hadi benimle gel çabuk dedi sesi kasvetliydi hocam dedim kadınlara bakarak hoca da soru sorma be evlat gel çabuk. Koşarak hemen evden çıktık annem babam dışarıdaydı kaskatı kesilmişlerdi onlar ne olduğundan habersizlerdi çünkü onlar varlıkları göremiyorlardı. Sadece olanları ben hoca ve hocanın yanında ki o kadınlar gördü sanırım. Hocam orada ne oldu dedi dışarıda her şeyi anlatacağım evlat dedi şuanda bu evi yakmamız lazım.Ama ev bizim değildi ki.Hoca nın dediğine göre artık burada insanın yaşaması onun için en büyük tehlike olurdu. Babam dayın zaten çıkacaktı oğlum buradan dedi. Hoca arabadan benzini koştu çıkardı eve dökmeye başladılar.Çakmağı çakmasıyla evin yanması bir oldu

Evin yanmasını izledikten sonra arabaya bindik.Bu arada kadınlar ortadan kaybolmuştu. Hoca direksiyona babam yanına annem ve bende yan koltuğa oturduk babam neler oldu Hoca Bey anlat dedi. Hoca her şeyi anlattı ben o gün Süleyman Hocadan ayrıldığımda not defterini oraya bırakmıştım. Ardından Hoca sayfalar göz gezdirirken büyük babamın bana yazdığı bu sayfayı bulmuş. Büyük babamda onlardan birini bu sayede öldürmüş zaten. Yani hocanın okuduğu bu ayet bizim onlara karşı en büyük silahımızda annem ve babam garibim olayların hep dışındaydılar şaşırmış gibi yaptıysakta artık bize çok normal geliyordu bu tür şeyler. Hoca nın evine gittik. Hoca'nın hanımı çay yapmış.Ne olduysa böyle bir rahatlık üstümüze çökmüştü bizi. Daha az önce canımızı kurtarmaya çalışırken şimdi bu türden bir rahatlık garip geldi. Hocanın evinde televizyon gibi şeyler yoktu aklıma nereden geldiyse hocam canınız hiç sıkılmıyor mu yav sizin diye bir soru sordum .Bana camiden namazdan kur an dan başka can sıkıntımı alan yok ki be oğlum dedi. Hocanın eşiyle annem yatakları yaptı herkes uyuyordu. Gözüme ne kadar dönsemde uyku bir türlü girmedi

Arkadaşlar çalışıyorum bu yüzden vakit buldukça yazıyorum kolay gelsin

yazmaya devam ediyorum beyler ben o kadar yazıyorum şukuları ekgib etmeyin lütfen

Gidip bi su içeyim en iyisi dedim. Kalktım gittim su içerken aklıma geldi ki acaba bu Abdullah hoca nın cesedi nerede ya dedim. Nasıl kayboldu ortadan kim zütürdü acaba dedim. Ulan gece gece deli dürtmüş gibi montumu alıp çaktırmadan çıktım evden. Babamın arabasıda kapıdaydı ne zaman getirdi bilmiyorum. Arabayı aldım gitmeye başladım dayımın yanan evine doğru birkaç saat sonra orada oldum her yeri yanmıştı evin. Buradan ne bulabilirim ki dedim şöyle bir göz gezdirdiğimde defter gibi bir şey gözüme çarptı hemen koşarak gidip elime aldım defterde ne hikmetse zarar yoktu.Ya başkası sonradan düşürmüştü ya da yanmadan önce buradaydı peki defter Süleyman Hoca da değil miydi ?
Böyle bir şeyi nasıl düşürür acaba kaçarken mi düşürdü diye düşünürken hemen defteri açtım ve sayfalarına tek tek baktım içlerinden yırtık bir sayfa vardı aklımda kalan ve orada olmayan bir sayfa birisi bu sayfayı yırtmıştı peki bu kişi kimdi. Taşın üstüne oturmuş geri kalan şeyleri okurken bir kıpırtı fark ettim

içime ürperti salmıştı resmen birisi gözlerini dikmiş beni izliyormuş gibi. Fark etmemiş gibi yapıp ayağı kalktım nefesi içime çekip gerildim ve arabaya yaklaştım ve kapıyı açtım ardından hemen anahtarı çevirdim fakat bir sorun vardı ki araba da tık yoktu. Ulan araba çalış lütfen çalış dedim o anın heyecanına kapılarak korku içinde hemen uğraşmaya başladım fakat ne yazık ki bu sefer tekrar çalışmadı bu sefer birisinin beni izlediğinden emindim ki arabanın arka cdıbına yumruk atmasıyla kırması bir olmuştu. Anahtarı son bir kez çevirdim ve araba çalıştı hemen gaza bastım son hızla oradan uzaklaşarak Süleyman Hocanın evine vardım. Kapıyı hocanın hanımı açtı. Annem babam uyanmış beni bekliyorlardı neredesin sen oğlum dedi baba araba dedim korkudan babam ayakkabısını aldı ne oldu oğlum dedi benimle arabaya doğru geldi fakat bu sefer cidden şaşırmıştım ki araba sapasağlamdı ama nasıl olur cam kırılmıştı. Kekeleyerek A ma kı kırılmıştı dedim .Babam oğlum çok şey atlattık yanlış görmüşsündür hadi içeri bir daha da asla tek çıkma dedi. Onayladım başımla ve Süleyman Hoca yı sordum. Hoca evde yoktu nerede diye sorduğumda sabah erken saatlerde oda çıkmıştı evden

beyler kusura bakmayın son hız yazmaya devam bugün bitiriyorum işten yeni geldim sizler için daha yemek yemedim

Fakat hoca nereye giderdi sabahın köründe aklıma ilk cami gelmişti bana. Hemen evden çıktım annem arkamdan oğlum nereye dedi hoca gelirse bana haber verin demekle yetindim. Arabaya atladım son hız Süleyman hoca nın gittiği camiye gittim. imam orada bir kaç işle uğraşıyordu. Hocam (imam)bir bakar mısınız dedim .Arkasına dönüp buyur oğlum söyle dedi. Süleyman hoca yı gördünüz mü bugün diye nefes almadan soruyu sordum fakat söylediğine göre Süleyman Hoca 1.5 haftadır camiye uğramıyormuş. Fakat bu nasıl olabilirdi. Bana yalan söylemiş. Süleyman hoca benden bir şeyler saklıyordu ve her ne saklıyorsa bu cidden hayatımı son raddesine kadar etkileyen bir şeydi. Hoca nereye gitmiş olabilirdi acaba. Gidecek yeri de yoktu. Arabaya bindim eve dönerken yanan yere bir uğrayım dedim. Arabadan indim baktığımda hala kimse yoktu ne de beni korkutan o varlık. Aklıma siyah ağaç geldi her şey zaten orada başlamıştı rüyama girmesi muskaların oradan çıkması koşup bilinçsizce oraya saklanmam

Yavaş yavaş ormana girdim sakin adımlarla nefes alıp vererek. Saat 19.20 olması lazımdı. Hava kararmıştı. Arada telefonumun ışığından bakarak yola devam ediyordum. Ağaca yaklaşmıştım beni o ağaca çeken bir şey vardı yerini tam olarak bilmiyordum ama o ormana girince zaten yol hep beni oraya zütürüyordu. Ağacı gördüm yaklaştım yavaş yavaş nefesimi bile tutmuştum biri beni duymasın diye orada birinin olduğundan emindim ilerledim ve yanılmadım orada birileri vardı.6-7kişi aralarında tartışıyorlar gibiydi fakat böyle bir mekan tartışılacak bir yer miydi bilmiyorum.Bu sırada telefonumun şarjının %4 kaldığı bildirimi geldi.Az daha yaklaştım farkettirmeden ama duymasınlar diye nefes dahi almıyordum tehlikedeydim.Çok serinkanlı bir şekilde dinlemeye koyuldum en köşedeki çelimsiz fakat aralarında en uzunları 2 metre üstü olması lazım şöyle dedi o nerede, bugün bu iş bitecekti hani diğerleri onu destekledi hemen .Adam bakın bu iş kolay değil çocuk işlerin farkına varmak üzere hem sizlere zarar verebileceği tek şey benim elimde korkmayın dedi ve cebinden beze sarılmış bir katlı kağıt çıkardı. Bakın dedi

Grubun sözcüsü haline gelen çelimsiz uzun adam hadi git getir onu buraya dedi. Beni burada bekleyin diyerek yanlarından ayrıldı.Ben de adamları izlemeye devam ediyordum. Gidince hemen çocuğu getirsin onuda öldürmemiz lazım dedi.En soldaki bize karşı en büyük silah onda fark ettirmememiz lazım şuanlık diyerek geçiştirdi.Ve uzun olan kafasını o kadar hızlı döndürdü ki ve tam arkasına kadar döndürdü sırtı bana dönük olan adam sadece kafasını çevirmiş halde bana bakıyordu.O arada içimden hemen bir küfür patlattım adamın gözlerine daldım siyahtı uçsuz bucaksız sanki bana doğru inanılmaz hızda koşmaya başladılar ardından hemen bende koşmaya başladım arabaya doğru anahtar üzerindeydi hemen bindim motoru çalıştırmamla arabanın önünde onları görmem bir oldu. Arabanın gazına sonuna kadar bastım inanılmaz hızda devam ettim fakat adamlara çarpmama rağmen sadece savruldular onlar insan değildi insana benzer bir kılıktaydılar. Arabanın peşinden koşmaya başladılar fakat yetişemediler galiba ki bıraktılar peşimi dosdoğru eve gittim. Kapıyı çaldım Süleyman Hocanın hanımı açtı kapıyı buyur oğlum dedi annem nerede kaldın dedi .Anne geldim işte arkadaşta telefonumu unutmuşum diye bir yalan söyledim pek inanmadı ama sonra tuvaletten Süleyman Hoca kollarını sıvayarak açtı kapıyı beni görünce duraksadı bi sonra ne ara geldin dedi bana bende az önce 1-2 dakika oluyor dedim. Nereden geldin diye sordu. Arkadaşın yanındaydım dedim. Hocanın ceketi asılıydı askıya hoca arkasına doğru dönünce gözüm ona kaydı aynı ceketti. Aklıma oradaki adamlardan birisi olabileceği geldi fakat adam beni kurtarmaya çalışıyor neden böyle bişey yapsın ki hem benden bahsettikleri ne malum du

okuyanlar belli etsin kendini beyler lütfen

Cebine bir bakayım dedim çaktırmadan ve şok oldum bu kağıt o kağıttı tamda karanlıkta gördüğüm kağıt hemen alıp cebe attım.Bu sırada babam beni salona çağırdı Süleyman Hoca bana bakarak ee anlat ne yaptın bugün dedi. Asıl siz neredeydiniz Hocam dedim her yerde sizi aradım. Bana bakarak bir gelişmemi var dedi . Evet hemde çok önemli dedim. Bana bakarak anlat diye bir imada bulundu. Bugün yaptığım her şeyi ve onu gördüğümü anlattım ben anlattıkça adamın yüzü kaskatı kesildi .Bu çocuk bunları nereden biliyor der gibi.ilk 5 dakika kimse konuşmadı ardından hemen defter ve kağıt bende dedim. Adam iyice mosmor oldu ayağa kalktı etrafa bakındı pencerenin perdesini yana doğru çekti ve bir kahkaha patlattı.O kahkahadan tam 2-3 saniye sonra kapı kırıldı.Ne oluyor der gibi baktım annem babam ne oldu oğlum dedi onlar göremiyordu bu olayları ve içeri o kadar hızlı girdiler ki yüzleri iğrenç bir görünüme sahipti dişleri rezildi. Midem alt üst oldu adeta hemen elimi cebime attım kağıdı kot pantolondan çıkartmaya çalışıyordum ki bana çok engel oluyordu

kafama vuruldu sersemledim defter yere düştü bende düşünce hoca hemen defteri aldı bu arada varlıklar üstüme üstüme geliyordu annem ve babama baktım ki sanki hipnotize olmuşlarda böyle boşboş bakıyorlardı. Hareketsizlerdi onlarda ne yapacağım der gibi baktım ve aklıma hemen kağıdın cebimde olduğu dank etti.Onu oradan binbir güçlükle çıkarabilirdim dikkat dağıtmam lazımdı ama nasıl yapacaktım bunu o an içimden ne olacaksa olsun artık diye bir his geçti zaten hayatımız mahvolmuş ayağa kalktım hocayla göz göze geldik.Ve o an ki enerji patlaması ile kağıdı birden çıkardım bu seferde yazıları okuyamıyordum. Arapça yazılmıştı ben arapça bilmiyordum ki.Ne yapmam lazımdı bu sırada kağıdı çıkarmamla birlikte bütün varlıkların korkması ve çığlıkları bir oldu o kağıt normal bir kağıt değil di büyük babam bana bunu bu yüzden bırakmıştı ve hemen kullanmam lazımdı bu şansımı ama nasıl.Bu arapçayı bir kere anlayıp konuştum bu varlıklarla bu seferde okurum dedim kendimi sanki teslim edercesine okumaya başladım okudukça gerisi geliyordu sanki büyük babam bana yardım ediyordu adam mezardan kalkmışta gelmiş gibi.Ben okudukça bütün varlıklar çığlıkları bağrış çağrış küfürleri bir oluyordu.Son kelimeye geldiğim de ise geriye hiçbir şey kalmamıştı inanılmazdı nasıl okuyabilirdim ki böyle bir şeyi

Derin enfes alarak etrafa baktım anne babam uyuyorlardı bu sefer koltukta öylece hemen gözüm hocayı aradı adam kaçmıştı herhalde ve defteri de çalmıştı .O defter de büyük babamın sırları ve bana yazdıkları vardı onu Hoca ya bırakamazdım. Hemen dışarıya çıktım ve hocanın kendi arabasına binip kaçtığını gördüm bende babamın arabasına binip yavaştan takip ettim. Ormana gidiyordu işin garibi beni oraya çektiğini bende biliyordum orada bir şeyler vardı ama ne ? Ormana vardım yavaş adımlarla ilerliyordum. Hoca nın gölgesi onu ele vermişti O simsiyah ağacın yanından bundan 4-5 gün önce bıraktığımız kazmayı aldım hala duruyordu. Hocanın arkasından dolaştım ve içimden dua ederek Allah ım artık bitsin bu iş dedim. Kazmayı kaldırıp öyle bir vurdum ki sanki kan fışkırmıştı her yere telefonun ışına baktım fakat bu hoca değildi.Bu o dilenciydi Abdullah hoca onu buraya koymuşlardı hemen yanında da defteri buldum. Fakat o kadar her yeri aramama rağmen Süleyman Hoca'yı bulamadım. Defterin içindekileri son bir kez okuduktan sonra çalılıkları toplayıp ateş yaktım ve defteri de içine attım.Bir daha başıma böyle bir olayın gelmesini istemiyordum.Eve vardım annem babam oğlum dedi.Çok yorgundum sadece uyumak istiyorum deyip bayılmışım .2ay boyunca ne Süleyman Hocayı gördüm ne de başka bir varlığı. Sabah mutlu bir şekilde uyandım. Hazırlandıktan sonra otobüse bindim her şey yolundaydı taa ki yolun karşısındaki bana bakıp gülen o dilenciye kadar

Hikaye bitmiştir beyler takip ettiğiniz için teşekkür ederim herkes bir şuku bırakabilir mi iyi geceler