hayatımın son 3 yılını anlatıyorum

neyse amk ben başlıyım anlatmaya da isteyen gelir okur.

beyler 1988 yılında izmir menemende doğdum. ailem eski foça'da oturuyormuş o zamanlar. izmir'e doğuma yetiştirmeye çalışıyorlarmış ama sabredememişim menemen sınırları içerisinde ambulansta doğmuşum.

2 kilo 100 gram doğmuşum. kafam vucudum kadarmış ve upuzunmuş. yamukmuş bazı yerlerim. bide ağlamamışım hiç. ölü doğdu sanmışlar. zorla ağlatmışlar. bu ağlama meselesi biraz garip beyler. hayatımda toplasanız 10 kere ağlamımışımdır. annem beni doğururken ölüyormuş, zor yetiştirmişler devlet hastanesine. sonuçta ortaya çıkanda yamru yumru bi bebek. ziyarete gelenler cibinliği kaldırıp baktıklarında "ayyy ne tatlı" diyemiyomuş amk o derece. alien gibiymişim lan bildiğiniz. 2 hafta sonra falan doktora zütürmüşler. doktor demiş "bu çocuk çok yaşamaz. kalça çıkığı da var. kafası da doğum esnasında fazla baskıdan yamulmuş, muhtemelen beyin hasarı oluşmuştur"

o sıralar peder taze astsubaymış. annem de ev hanımı. maaşın yarısını kiraya veriyomuş peder. tefeciden borç almışlar gitmedikleri doktor kalmamış. hepsi aynı şeyi söylemiş.

bi tane yaşlı bir doktor, "sen bu çocuğu sıkı sıkı kundakla. kafasını özellikle sıkı sar. bide kalçasını sıkı sar" demiş. "bide fazla fazla emzir, zaman içinde düzelir" demiş.

annem de öyle yapmış beyler sarmış sarmalamış. durmadan emzirmiş. sütten kesildiğim zaman, döve döve yedirmiş. hala hatırlarım amk bazen dayak yediğim anları. neyse gel zaman git zaman beyler benim kafa düzelmiş. kalça çıkığı falan kalmamış. bildiğiniz yürümeye koşmaya başlamışım. kilom normale ulaşmış. herşey normal.

doktorlar anneme nasıl yaptın ne yedirdin içirdin diye sormuşlar hep.

izmir eski foçanın yeşil tepe diye bi mevkisinde oturuyoruz beyler yaş 3-4. çok şirin ve akıllı bi çocukmuşum. mahallede de sırf emekliler oturduğundan eğlence kaynağı olmuşum milletin. yediğim önümde yemediğim zütümdeymiş. hediyeler oyuncaklar, gezmeler tozmalar amk. bu arada o mahallenin bi caps'ini koyayım http://mw2.google.com/mw-...hotos/medium/16869038.jpg

süper bi mahalleydi amk emeklilerin hepsi çılgındı. foça'nın insanı çok sıcak kanlıdır öyle sıradan sıcak kanlı değil lan. sırf zevk sefa peşinde koşan aydın fikirli insanlar hepsi. bu durum da foça'nın güzelliğinden kaynaklanır biraz. o kadar güzel bir yer ki insanlar orda sorunlardan, mallıktan arınıyor resmen amk.

köpeği bile farklıydı lan hatta. bi gün komşunun köpeğinin tasmasıyla oynuyordum, tokasını çıkardım. geri takayım derken tokasının demirini hayvanın boğazına batırmışım. ben o kısmı hatırlamıyorum. köpek ağzımı yüzümü gibmeyip te öylece durmuş. siz düşünün.

hafta sonları komşuların teknesiyle balığa giderdik, koylara giderdik yüzmeye, piknik yapmaya.

oha lan eskiden böyle başlıklar okunurdu amk.

yaz lan giblemez gerci bu huur evlatları gece yazsaydın keske

anlat panpa

@7 eyvallah reyiz senin hatrına bi part daha yazıyorum.

yaz panpa nie okumayalım

hayatının son 3 yılı bebeklikten mi başlıyor eröeröeröeöe

@9 eyvallah panpa sen bu ipnelerin yazmadıklarına bakma okuduktan sonra yorumlar gelir. gece burlarda olursan daha cok sarar muhabbet. liseli tayfa anasını gibiyor bu saatlerde malum.

neyse beyler devam. yeşil tepede bizim karşı komşumuzun o sıralarda 17-18 yaşlarında iki çocuğu vardı. ikisi de kırık. bi tanesi en son gezi olaylarında içeri girmiş bi eleman. ekstrem sporlar dan para kazanıyo profesyonel. kızları vardı bi tane de o da en son gördüğümde 4. kocasını eskitiyodu.

bunlar beni alıp motorunan dağ taş gezdirirdi. 4 yaşında yüzmeyi öğrendim kolluksuz simitsiz. beni alıp zütürdükleri zamanlar da 5 yaşında falandım.

amk bi çocuğa 15 metreden denize atla denir mi. dedi muallakler. bende baktım bunlar atlıyor bişey olmuyor. atladım amk. çenem kırıldı ilk atlayışımda. annem ağızlarına sıçtı. çocukların. ama moruk üzüm üzüme baka baka kararmış bi kere. çenem iyileşir iyileşmez tekrar gittik atlamaya. bu kez bi tak olmadı. 4-5 kere atladım o gün denize.

derken amk bizim pedere lojman çıktı. lojmanlar da foçanın en güzel yerinde. böyle 30-40 metrelik falezlerin üstüne kurulu. tüm foçayı görüyor. efsane bir yer.

5 yaşındayken taşındık oraya. bambaşka bi ortam amk. herkes subay astsubay çocuğu. komşular farklı. haller tavırlar farklı. subaylar astsubayları eziyo. karıları astsubay karılarını daha çok eziyo. allahtan bizim apartman komple astsubaydı öyle kıl bi tip yoktu.

çocuklar arasında bile çekişme vardı amk. ben tabi büyüklerin arasında yetiştim hep yeşiltepede, çocuklarla uyuşamadım amk. mızıkçılıktır, anneye şikayet etmedir falan bilmem ki amk.

bi baktım ortalık bunlardan geçilmiyo. dışlandım direk 5 yaşında maça almadılar. yakartop oynamadılar.

bide amk ben 5 yaşında okuma yazma biliyodum, tüm ailelerin dikkati benim üstümdeydi. çocuklar ondan da dışlamış olabilirler.

okuyonuz mu lan

devam ediyorum beyler. telefondaydım 1 buçuk saattir.

abi beni şişirdiler pohpohladılar. bende amk utanmasam trigonometri çözecektim ilk okulda, gaza geldim. izmir birincisi oldum. ailem çok mutlu. herkes iyi davranıyo, yaramazlıklarım hoş görülüyo tüm kızlar bana aşık, foça nın en güzel kızı bana aşık amk bildiğin rock star gibiyim. acayip alıştım havaya. kaybetmemek için de sürekli daha çok öğrenmeye çalışıyorum. bu esnada farkında olmadan büyük bir tehdit büyüdü içimde. ego. ego .ego.

8 yaşındayken ege üniversitesine gittik bir gün. o gün beni iq testine almışlar. yalan söylüyosam gibin zütümü, türkiyede yaş farkı olmaksızın en zeki ilk 30 kişi içindeymişim. bunu annem bana birkaç yıl önce söyledi daha şu an 26 yaşındayım.

derken amk bana sınıf atlatmak istediler. 2. sınıftan direk 4. sınıfa geçsin dediler. sevgi hocam ah sevgi hocam, ne bilge kadındı lan o. izin vermedi. bırakmadı beni. ben her sene daha başarılı oldum. türkiye derecesi yaptım 1997 de. sadece ders değil, yüzme, optimist (en küçük yelkenli tekne), satranç ve kompozisyon konusunda da başarılar elde ediyodum.

amk hayatı düşünün lan. kolejlerden teklif geliyodu amk.

çoook uzun yıllar sonra öğrendim ki şu an öyle böbürlenerek anlattığım o yıllar aslında bir nevi sonumu hazırlamış.. geleceğiz beyler bu gecelik yeter. kendinize iyi bakın.