hayatımın sf ile nasıl sikildiğini anlatıcam

zaten sosyal fobi de böyle işte. başkalarının çok anormal gördüğü şeyleri normal olarak yaşamaya başladığın vakit sf sin sen. işte bu durumda seni gibip atıyor. olum düşünsene. başka bir insana benim yaşadığım stresi bir gün yaşat adamın iflahı gibilir. ama ben bu stresle her an yüzyüzeydim. buna alıştım ben. bunu sindirdim bildiğin. az yiyorum, yemeye çalışıyorum. babam her lokmamı sayıyor. her öğünde bir huzursuzluk bir kaygı. aynoı zamanda da çok çalışıyorum. ben çok çalıştıkça ailem daha da bir üstüme geliyor. kendine bakmıyorsun bu çalışmaya düşüp kalacaksın bir yerde diye. öğretmenlerimden babama tepkiler yağıyor. bu çocuk çok güçsüz çalışıyor ama kendisine de baksın diye. bütün bunların içinde ben dersime çalışıp kendimi unutmaya çabalıyorum. ama olmuyor tabi. bu stres bu sıkıntı her an ensemde. ama bu daha başlangıçmış. daha buz dağının görünmeyen kısmı bunun kat kat fazlasıymış meğer.

rezerve