hayatımın sf ile nasıl sikildiğini anlatıcam

sf ne la serum fizyolojikmi yohusa

lise son sınıf bu kısır döngü ve buhranın içinde geçti gitti.
son 2 ay derslere çalışamadım. çünkü artık tükenmiştim.
son zamanlarda da olayın stresini hiç kaldıramadım.
bu sınavım ehemmiyeti beni daha çok paralıyordu.
bu yükü taşıyamadım. ve çalışmayı bıraktım.
ama beni hala yaralayan şey işte buydu.
son iki ay çalışmayı bırakmama rağmen okul puanımla birlikte 330 puan almıştım.
o zamanı bilen bilir. 13-14 puan daha alsan tıpa girersin.
mühendisliklerin falan çoğu geliyordu zaten.
ama bizimkilerde oldum olası bir tıp okuyacak merakı.
beni salmak istemediler.
ben de zaten gereken güveni hiç bir şekilde veremiyorum.
hem o an kafamda gitme isteği bile yok.
kendime o kadar güvensizim ki aile ortamı bu denli stres barındırsa bile tek başıma o halde bir yere gidecek güvenim yok.
tok karnına 53 54 kiloyum ayrıca.
bakan erkek demez.
ne yalan söyleyeyim ben de ailemin bu tutumunu kullandım.
amaçlar farklıydı tabi.
onlar tıpa gitmek için tercih yapmadığımı sandılar. ben de bu sebepten ötürü bir sene daha evde kalabilecektim.
ama kafamda hep bir umut.
bir seneye kadar kendimi toparlarım. o zaman daha iyi olurum.
hem kafa olarak hem fiziksel olarak.
okul da yok zaten.
daha rahat olur.
ama olmadı işte...

elimde değildi. bununla başa çıkmaya çalıştıkça daha da büyüyordu.
başa çıkmaya çalışmayıp düşünmesen ki bu mümkün değildi o zaman da olay anında ben buradayım diyor ve seni hakimiyetine alıyordu.
kalbim deli gibi atıyordu.
sonuç tam bir hezeyandı. sınava hazırlanmam gerekiyordu.
size saçma gelebilir ama gelen her bir telefonda irkiliyordum. çünkü her an bir olay peydah olabilirdi.
her an birileri eve gelebilirdi.
bir kalabalıkla muhatap olma durumu gerçeleşebilirdi.
artık tamamen paranoyak bir hale gelmeye başladım.
birileri tarafından yemeğe davet edilmek, misafir ağırlayacak olmak..
bu durumlar beni gibip atıyor direncimi eritiyordu.
strese sebep oluyor ve beni buhrana sürüklüyordu. yemek yeme düzenim zaten iyi değildi.
ama artık hem stresin vermiş olduüu sıkıntı bu titreme korkusuyla birleşmişti. ve bu korku ayrıca strese sebep oluyordu.
yani anlayacağınız bir kısır düngünün içine girmiştim.
çıkış yolu yok gibiydi.
savaşacak gücüm de kalmamıştı.
derslere karşı olan verimim düşmüştü. okuduğumu zor anlıyordum.
çalışırken korkularım aklıma geliyordu.
bu durum beni daha bir susturdu. sustum. içime kapandım.
içime kapandıkça aoyutlandım. soyutlandıkça dışlandım.
arkadaşlarım tarafından kimseyle konuşmayan ve kendini kurtarıp gitmeyi amaçlayan biri gibi algılanmaya başladım..
ve kızlar..
ah kızlar..
anlatıcam.

gençler size bir tavsiyede bulunayım. eğer daha lisede okuyan veyahut 18 19 yaşlarında genç arkadaşlarım varsa aranızda, şunu söyleyebilirim ki kendinize çok çok iyi bakın. fiziksel anlamda diyorum bunu. çünkü esasında tek gerçek şey sizin fiziksel görüntünüz. bunu herşeyin üstünde tutmak zorundasınız. büyük olmanız lazım. büyük olursanız kendinize güveniniz gelir. bu bir ilüzyon aslında. evet. ama bu ilüzyon işe yarıyorsa bunu neden yapmayasınız ki. bu dünyada her şey büyük olup olmamakla alakalı. hiç bir zaman dile getirilmez bu. ama siz ne kadar büyük olursanız o kadar adam yerine koyulursunuz. zayıf çiroz bir insan hiçbir zaman başkalarının gözünde o kadar değerli olmaz. bu iş heybetli olma meselesidir. dünyanın olayı budur. öncelikle bunları söylemekte fayda görüyorum. devam edeyim..

@43 bu durum öyle özdeşleştirilecek bir durum değil panpa.
bu kafa yapısıyla alakalı. yani zaten buna meyilli bir kafa yapısına sahipse kişi bu er ya da geç çıkacaktır ortaya.
diğer türlü insana zaten anlattıklarım çok komik gelir. yani ne saçmalıyo bu amk diye gülüp geçerler.
bu durumda olduğunu düşünen arkadaşlarıma söyleyecek şeylerim var tabi ki. onlara biraz da yol göstermek amacım.
ben yanlışlar yaptım. onların aynı yanlışa düşmemesi için bir kaç noktaya temas etmeye çalışıcam.

@2 kafa yapımız aynı panpa

@36 shadow fiend panpa o ^^

dinleyen var mı lan bu arada?

kızlarla konuşmak o vakitten sonra imkansız hale gelmişti.
bu sürece nasıl geldim nasıl bu hale vardı mesele anlayamadan hem de...
kızlarla konuşurken yani konuşmaya çalışırken anksiyete direk tezahür ediyordu.
bu yüzden sınıftaki kızlardan tamamen uzaklaştım.
onlarla hiçbir şekilde konuşmaya yeltenmek şurda dursun gözgöze bile gelmemeye çalışıyordum.
bir kaç eski arkadaşım da vardı sınıfta. onlarla takılıyordum.
birisi de ortaokuldan arkadaşımdı.
bana ilk zamanlarda sürekli oğlum sen eskiden böyle değildin ne oldu sana.
çok zayıflamışsın, hiç konuşmuyorsun diyip şaşırırdı.
sonradan alıştı gerçi.
bir kaç arkadaşım var onların sorularını falan çözüyorum yardım etmeye çalışıyorum.
bir de iyiyim dıbına koyyim. ne iyi oluyorsun pekekent. evrensel iyiliği savunuyorum o halimle.
neyse
kız muhabbetleri falan ediyorlar. o zamanlar tek cinsel aktivitem telefona kaydettiğim ferreları izleyip 31 çekmek.
gerçi hala öyle de neyse *
işte o sınıftaydı kübra.
güzel falan değildi esasında.
şimdi olsa yüzüne bakmam.
ama ben kötüydüm gençler. onun güzel olması değildi mevzu.
ben o kadar çaresiz ve sevgiye açtım ki biraz güzellik sınırına yakın olduğundan bağlanıvermiştim.
toyluk mu diyeyim mallık mı diyeyim. ne derseniz diyin işte.

rezerved

@2 ulan bende ilk onu sandım amk

bu sosyal fobinin bana öğrettiği bir şey varsa, o da kimseye aşık olmamam gerektiğidir beyler.
hayatımda bir defa bu yanlışa düştüm. o da halihazırdaki durumumdan mütevellit katlanarak gösterdi etkisini.
o günden sonra hiç kimseye bağlanmadım. izin vermedim buna. aşık olmak insanın elindedir bir yerde.
kendini bırakman gerekir. ben bir kere bıraktım kendimi.
yaramın deşilmesiyle kaldım. elde var sıfırdı sonuç.

reserved alıyım sonra okurum kendimi bide senden dinliyim.

Anlat pampa reserved

sana bir tüyo vereyim karşındakini de kendinmiş gibi düşün. bu sayede böyle strese girmezsin. ben de senin gibiydim biriyle konuşurken kekeliyordum neredeyse fakat düşündüm karşımdaki kişi allah değil peygamber değil dedim herkes gibi o da sıçan işeyen yemek yiyen bir insan dedim o da aklında binbir türlü şeyler düşünüyor dedim o da strese giriyor belki ama belli etmiyor dedim ve bu korkuyu yendim. karşımdaki şahısı, şahısları kendimden daha düşükmüş gibi düşünmeye başladım ve olumlu sonuç aldım. beynini öyle ders çalışarak meşgul ederek yenemezsin. söylediklerimi düşünüp hatta inanıp beynini bu şekilde kandırman gerekiyor. özgüvenin de amk dalga geçenlerin de amk hayat senin hayatın kimse karışamaz. karışan olursa da önce dönsün kendi hayatına baksın ve gibtir olup gitsin canım

Degerlenir

insanlar bunu anlayamıyorlar.
siz benim için birer tehditsiniz aslında.
sizin vücudunuz, sizin varlığınız benim için bir tehdit.
çünkü sizin varlığınız bile benim bir kadına yaklaşma olasılığımı düşürür.
kadınlar her zaman karşı cinsin rekabetinden haz alır.
çünkü kadın için önemli olan şey kendisi için savaşılmasıdır.
modern toplumda da savaş tam bir görselliktir.
sağlam bir illüzyondan beslenen görsellik sonucu oluşan yalandan özgüven çağımızın savaşının en büyük silahıdır.
kadını elde etmek bu yoldan geçer.
güç her zaman olaya dahildi.
eski zamanlarda bir işe yarardı güç. doğrudan güç önemliydi.
ama artık güç bile illüzyon.
gücü kullanmaya gerek yok. sadece güçlü olduğunu göster yeter.
kadınlar artık zavallı yaratıklar...
çünkü gerçek olmayan bir silahın vitrinlik sahibini ister oldular.

kadınları olduğundan daha asil görmek bir erkek için ne büyük bir trajedidir.
siz kaybettikçe kadınlar gözünüzde büyür.
çünkü onlar güçlünün yanındadır.
güçlü olanlar için kadının pek bir değeri olmaz.
kadınlar doğası gereği güçlünün yanında olmak istediklerinden bunu bildikleri halde güçlünün yanından ayrılmazlar zaten.
ama kadınlar güçlünün takunu yerken aslında güçsüzden alırlar kuvvetlerini.
güçsüz kullanılır ve güçsüzden alınan yalancı kudretle kendilerini yüceltirler.
işte modern toplumda güçsüzün elenme durumu bu şekilde olur.

shadow fiend sandım aq

yarıda bırakma amk dinliyoduk işte