Aksam yurttan eve gelmiştim. Haftasonuydu yani. Sanırım cuma akşamı. Odama girdim , bilgisayarın tuşuna bastım , winamptan dotexe remixleri açıp yatağıma uzandım. Belki de yatağıma uzanmamam gereken tek akşamdı o akşam. Belki yanlış yapmıştım. Bilemiyorum. Hayaller kurmaya başladım yeniden. Ama bu seferkiler sevgilim olacak am gibicem yada böyle hayatın amk gibi hayaller düşünceler değildi. Artık farklılaşmak gerekirdi, bu hayattan sıyrılmak..
Yatağımda ellerimi başımın altına koyup hafif dökülmeye başlamış kireç tavanıma bakarak hayallere dalıyordum ki birdem ağlamaya başladım. Bilemiyorum belki sebebi gözüme düşen kireç parçalarıyla ilgili olabilir ama ben uzatmadan yataktan kalktım. Annem yemek vermediği için yatagimin altinda 2 haftadir sakladigim aluminyum folyo ile sarili cig kofte lavaşını yedim. Sanirim başladan once bi sıçmam gerekiyordu.

Tuvalette geçirdiğim 45 dakikanın sonunda kapiya vurulup abi hadi denmesiyle irkildim ve tamam lan tamam deyip kalktim hizli bi manevrayla odama geçtim. Kardeşimin tuvalet konusunda bu kadar istekli olması beni rahatsiz etmişti. Otuzbir çekeceğini biliyordum belki de beni başından savmak istedi. Ben de fazla irdelemeden odama geçip pazartesi başlayacak olan yeni hayatim hakkinda dusunce ve hayallerime devam ettim. Tum haftasonunu bu şekilde geçirdim aradabir babamin biraktigi haftalikla kargibi pastaneden poğça almaya cikiyordum. Tabi gunluk olarak otuzbir cekmeyi de ihmal etmiyordum. Pazartesi gununu dusundukce içime ayri bi zevk , ayri bi neşe geliyordu ama kendimi ağlamaktan alikoyamiyodum.
Oç kireç parçaları.

Odamda biraz daha kireç yutup akciğer kireçlenmesi yaşadıktan sonra hazirlanip yurda gitmemin vakti geldi. Pazar gecesi oraya gidip yerleşmeliydim. Ama her zaman giderken giydiğim kumaş pantolonumu ve lacivert gömleğimi giymemiştim. Kot pantolon ve beyaz (familya tarzı) 5 liralık bi tisort giymiştim. Koltukaltima da birer fıs değodorant sıkıp yurda gittim. Otobusten inerken bahçedeki kızların ve arkadaşlarimin arasindan bana bakanlarin donup bir daha baktigini gordum ve işin tuhafı gülmemişlerdi. Yoksa bakmaları alışık olduğum bi durumdu. Yavaş yavaş valizimi çekerek odama gittim ve acikcasi biraz tuhaf olmuştum. Ulan demiştim kendi kendime, şimdi ananızı gibtim işte.

Ertesi gün uyandiğimizda tabi bilirsinizki yurtlarda belirli bir saat vardır hele ki lisede, saçıma başıma her sabah olduğu gibi ayri bi ozen gostermemistim. Jöle sürmemiştim. inek yalamış gibi yapmamıştım. Tarak vurmamıştım. Belki babamdan oturu çok fazla uzatamiyordum saçımı ama uzattığım kadarini serbest bi şekilde biraktim. Sarişin değilim ama saçlarim açik kahvedir değişik bi goruntu ortaya cikmisti. Yapacak bişey yoktu. Alismaliydim yeni imajıma. Kahvaltidan sonra okula gittiğimizde beni gören herkes ama genellikle kızlar biraz uzun bakıyorlardı. Gülmeye devam edenler olmuştu tabi ama çoğu kişi yeni halimi beğenmiş gibiydi. Tabii filmlerde gördüğüm gibi ilk gunden kizlar falan gelip numarasini vermedi.
Ama bana bakislarindaki farkliligi hissetmek zor değildi. O haftaki çarşamba günü bahar şenliği olacakmış diye duydum. Bizden topladıkları 3-4 lirayla şenlil yapacaklardı. Bize de katılmak düşti tabii. Belki eğlenceli şeyler yapardık maykla birlikte.
Sinifta şenlik kağitlari doldurulurken birden bana bakıp evet evet senden olur çekersin amk yaz yaz dediklerini duydum. Yanlarına gidip hayırdır falan dememe kalmadan beni halat çekme takimina eklediklerini ogrendim. ilkten aklimdan yok beyler saçmalamayin aq ben kim takima girmek kim dedim. Aslinda bi gunlugune eglencesine oluşturulmuş bi takımdı. Belki de planımın bi parçası haline getirebilirdim.
Yazın amk dememle ders zili çaldı.

çok uzattın ama rezo

Şenlik sabahında ben süper bi dj yada güzel bi grup falan bekliyodum. Sabahtan bilim fuarı diye bi gibtirik varmış aq. Öğlene kadar maykla kutsal ağacın altında oturup dertleştik. Karı kız kestik. Öğlende şenlik başladı. ilk önce karaoke yapanlar çıktı. Sanki kulağımı katır gibmişe döndüm. Siz karaoke yapmayın amk. Ama ajdardan şahdamarı seslendiren kıza hayran kaldiğimi belirteyim.
Sira yarişmalara geldi. Yumurta taşima yoğurt gibme gibi enteresan yarişmalardan sonra halat çekmeye sira gelmişti. Atletik bir erkek hedasıyla takimimla yanyana geldik. Rakibimiz sadece bizim dönemin d şubesiydi. Amaç onları yenmekti. Onlardan önce bi maçımız vardı. Alt donemleydi kolay lokmaydi çektik gittiler. D ile karsilasmak icin halata dizildik. Ben yorgunluktan bitmiş haldeydim tek çekiş elimi kanatmıştı birakip birakmama konusunda kararsizdim. Takimi satmiyim diye tamam amk dedim başladik. Baktik biz yavaş yavaş ilerliyoruz. Çizgiye çok yaklaştık. Ben en arkadan 2. Siradaydim. Bi anda sanki içime bi yıldırım çakmıştı.
Çizgiye çok yakındık kaybetmek uzereydik.
O an dikkatimi verebildiğim tek şey o halat ve elimdeki kandı. Ta ki onu görene kadar.
Çiçeklerden yapılmış ince tacı , ucu boyalı saçı ve bembeyaz elbisesiyle örttüğü esmer vücudu..
Onu gördüğümde ne kadar bilmiyorum ama bi süre hareket edemediğimi farkettim. Bizim takımdan yana olduğunu hayal ettim. Onunla ikimizi hayal ettim.
Onu hayal ettim. Belki de çok kısa bi sürede, onu hayal ettim.
Sonra ona bi kez daha baktım. Belki o kadar güzel değildi bilemiyorum. Ama gözümde 70lerin Türkan Şoray'ıydı o artık.
Ondan aldığım güçle 2 yıldır odada yalnizliktan 7 kiloluk dambıllarla yapıp çiğköfte lavaşıyla beslediğim tüm vücut kaslarımı kastım ve ipe abandım.
Bi adım geri attım. Baktım ki bişeyler oluyordu. ipi daha sağlam kavradim.
Tamam elimdeki yarık buyumustu. Kan ipe çoktan akmıştı. Ama onun içim değerdi.
Birdenbire böyle bi yükselme yaşamak benim için de değerdi.
Karşıdan en ondeki adamin ipi birakmasiyla olduğum yerde sabit elimdeki kana bakmam bir oldu. Ama bu uzun surmedi cunku takimimla zaferimizi kutlamamiz gerekiyordu.
Ama o beyaz elbise hala aklımdaydı.

Ertesi günlerde beni gruplarına kattılar. Bi anda gozbebeği olmuştum. Helal diyolardı bana. Birinden helal lafini duymak bile çok güzeldi. Ve ortamım olmuştu. Artık ben de okula normal pantolonlar ve karizma tişörtlerle gidiyordum. Her tenefüs onu arıyordu gözlerim. Ortamın amk diyordum. Her tenefüs kantine iniyodum görürüm diye. Görüyodum bazen. Ama o beni görmüyordu. Belki de görürdü bi gün. Planımın tam ortasından zaa diye fırlayan bu kız işlerimi bozmayacaktı. Planımın kalbine yerleştirmiştim onu. Her teneffüste indiği merdivenlerin bi istatistiğini cikardim aklimda. O saatler onu gormem gerektiğinden belirledigim saatlerde o merdivenden inişini ve çıkışını izliyordum çaktirmadan. Arkadaşiyla takiliyodu sadece.
Yani ben o cumaya kadar bunu gozlemlemiştim. Alt dönemden olması açıkçası gibimde değildi. Önceden yaşadığım başarısız sevgili denemelerinden sonra yaşının gibimde olması için bk sebep yoktu. O kolları kegibli tişörtmüdür bluzmudur nedir, o kıyafetiyle gönlümü fethetmişti. Nisa eğer şuan bunu okuyosan diklatli dinle. isminin Nisa olduğunu söylemeyi unutmuşum. Sosyal medyada 2 gün 2 gecemi vermeme rağmen hiçbişey bulamamıştım. Eve gittiğimde bilgisayarla daha geniş bi tarama yapacaktım cuma akşamında.

Eve geldiğimde hayattan soğumuştum her zaman olduğu gibi. Kardeşimin arsızlıkları , annemin dalga geçişleri , babamın sinirli halleri beni daraltmıştı artık. Annem bana yansitmamaya calişsa da ailede büyük huurluklar dönüyordu.
Babamlar 4 erkek kardeşti ve işlerini ortak yurutuyorlardi. Maaşlarini ortak kesiyorlardi. Ailemizde birinde sorun çıkması tüm huzuru bozuyordu. Babamın yapısını ben bu yaşıma kadar anlamamıştım.
Arkadaşlarına karşı hep güleryüzlü, ailesine karşı hep sert. Hep umursamaz. Allah razı olsun bugüne kadar hiç bi eksiğimiz olmadı. Allaha şükür içkisi de yok. Hep paramı cebime koydu. Hiç ekgib etmedi. Ama artık bu yaptıklarını sadece onun istediği gibi olmamız için yaptigini anlamiştim. Sadece onun istediği şekilde robotlar yetiştirmek istiyordu. Belki fiske vurmamişti bize doğru. Ama ben hiç o baba sevgisini hissedememiştim. Hep bi yerlerde kufur etmiştim içten içten ona. Hep disardaki insanlari onemsemişlerdi annemle ikisi. Dostlarinin yaninda biz hiçtik. Çocukları hiçti. Belki kardeşim daha kucuk olduğu için onlari anlayamiyordu ama ben koskoca 17 yılımı onlarin yaninda geçirmiştim.
Amcamin çocuğu tıp kazanmıştı. Hatta iki çocuğu. Güzel yerlerde. Babam bizim de hep onlrdan ustun olmamizi istedi. Hakliydi da. O huur çocukları tip kazandiktan sonra kendilerini ustun gormeye basladilar. Amcam da en buyuk amcamdi. Kesenin agzi ondaydi diyebiliriz. Kendilerini 1 , bizi 2. Sinif insan gormeye başladilar. Babam bunun farkinda olduğu için hep bize nasihat etti. Ben de kendi başarımla bi fen lisesi kazandım. Ne kazandiğim gün ne de sevindiğim gun annem ve babam yanimda değildi belki. Ama ben bu huur çocukluklarını gördükçe kimseye ihtiyaç duymadan kendi kendime motive olabiliyordum.
Eğer yalnızsanız bi süre sonra istemeden de olsa başaçıkmaya başlıyosunuz.

Oda arkadaşlarima hicbisey soylemeden her zaman oldugu gibi kankam maykla tokalaştık. ismi mayk değil tabii ama kendisine mayk dediğimde kendi kendine gülüyor aq. Direk eşyaları dolaba yereştirip yatağima uctum muzik dinlemeye basladim. Mayk kulakligimi hayvan gibi bir tepkiyle cikarip oooooooo kanki hayirdir falan dedi noldu dedim şekilsin ya hıdıbına gibi bi espri yaptı. Ayıp olmasın diye guldum yok be olum falan dedim hadi hadi var sende bişeyler dedi. Planlarimdan ona bahsetmem için yeterli zamanı kazanmamıştık henüz. Biraz daha sabretmesi gerekiyordu maykın. Bu halime alişip alişmamasi da ayri bi sorun teşkil edebilirdi tabi.

hayrına up

devam et panpa

rizörvıd

DEVam

.

Rezine Çayı

rezerved

Rozorvod

Reserved bakalım panpa.

pREZervatif