16sene boyunca sürdürdüğüm eğitim hayatım -biz ona at yarışı diyelim- son bulmuş artık iş hayatına girme vakti gelmişti.
Yarın sabah işte ilk günümdü. Hani hep çevrenizden duyduğunuz ya da haberlerde gördüğünüz "universte mezunu ama çoban"lar varya benden onlardan sayılırım tarih öğretmenliği okuyup 1 sene kpssye hazırlandım lakin kahrolası sistem beni fabrikada kole gibi çalışan bir makine haline getirecekti.
Ama Tecavüz kaçınılmazsa zevk almaya bakacaksın sozunu hayat felsefem haline getirmiştim ,ne kadar zarar verebilir ki kole haline gelmek.

Neyse bu kadar yakınmak yeter. Size hayatımın buyuk bir kısmını oluşturan "kolelik" evresinden bahsedicem.

Evet hayatımın bu kısmı "Kölelik"

Bir pantolon fabrikasında boyahanede iş bulmuştum. kimyasal maddeler yani boyalar insanları bi kaç sene içinde hastalıklara suruklerdi ama normal işçilere göre parası biraz daha iyiydi (100-200 lira kadar ) ve bu küçük paraya bile ihtiyacım vardı çünkü herşeye her sene zam geliyor malum.

Evet ilk iş günümdü yarın. Akşam telefonun saatini kurmuş öyle uyumuştum. Fabrika oturduğum ilçeye yaklaşık 30-40 dakika uzaklıkdaydı bu yüzden bizi taşıyacak olan makineleşmeye surukleyen o rezzil ortama surukleyecek olan servisler normalden erken gelirdi.
Evet servisten inmiş fabrikaya ilk adımımı atmıştım. Kart basarak girerdik hergun ve tabiki basarak çıkardık. Kart basmak demek insanlıktan makineleşmeye, makineleşmeden insanlığa geçiş sağlayan bi icatdı.Ne büyük icat ama!