hayatımın hikayesini anlatmak istedim

ilkokula başladığım o dönemlerde biz hala kirada oturmanın sıkıntılarını yaşamaya devam ederken her sabah erkenden uyanıp okula gitmenin dayanılmaz ezikliğini de yaşamıyor değildim. Henüz 6-7 yaşında olan ben babamla birlikte okula gitmek konusunda derin sorunlar yaşıyordum. Adam sanki yanında yetişkin bir insan varmışçasına hızlı hızlı adımlarla yürürdü, ona yetişebilmek veya yanında gidebilmek için adeta koşardım. okula vardığımda, dinlenmem, soluklanmam nefes almam için bir süreye ihtiyacım olurdu. Hayır anlamıyorum ki bu kadar koşturmanın ne gereği var?

ben böyle koştura koştura okula gidip gelirken senelerin de nasıl geçtiğinin farkına varamıyordum zaten... benden 2 yaş küçük olan kardeşim de benimle aynı okula yazılmıştı... inceden bi kadrolaşmanın ürünlerini veriyorduk... ee tabi ben 3. sınıfa geçen tecrübeli bir öğrenci olmam sebebi ile artık pek fazla babamla gitmiyordum okula. bu sefer babamın peşinden koşturma sırası kardeşime geçmişti... aslında bu bir bayrak yarışıydı, bir önceki nesil her daim bir sonraki nesle bayarağını bırakıyordu...

gel zaman git zaman derken, artık kiracılık devrinin noktalanmasına doğru ilerliyorduk, dedemin yıllarca çalışarak yaptırdığı apartmandan bir daire de babama düşmüştü... dedemin bu apartmanı nasıl diktiğine inanın hala aklım ermiyor. Dedem de tıpkı babam gibi öğretmendi, yıllarca öğretmenlik hayatı sürdürdü. 6 tane çocuğu olan dedem , hem 6 çocuğa bakıp hem de apartman dikiyor ve bunu öğretmen maaşıyla yapıyordu. Düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum. ben 24 yaşındayım ve bırakın apartman dairesi dikmeyi, bir fidan bile dikecek durumda değilim. Ulan normal maaşla bu işleri yapabilenleri gerçekten takdir ediyorum. he gerçi dedem aslında çok cimridir, birçok dede gibi o da cimri işte... bu cimriliğinin eseri olsa gerek...

derken buçuklu yaşlarla yaşımı büyütmenin acı gerçeğiyle tanıştım, her erkek gibi önce sünnet töreni sonrasında ise hiç bitmeyecek gibi gelen ki aslında gerçekten de bitmeyen öğrenim hayatına adım attım... öğrenim hayatıma babamın öğretmenlik yaptığı ilköğretim okulunda başladım ilk başlarda kötü bir şey gibi gelmeyen babayla aynı yerde öğrenim görmek zaman zaman kötülükleriyle karşıma çıkıyordu. gerçi bir çok iyi yanı da yok değildi.

daha da kötüsü olabilirdi mesela babanız sizin öğretmeniniz olabilirdi ... işte o zaman daha vahim bir durumla karşı karşıya kalabilirdim.. allahtan babam 2. sınıfları okutuyordu ve 1 seneyle teğet geçmiştim

4 yaşındaydım, sonra 4 buçuk oldum zaman ilerledikçe önce 5 ardından 5 buçuk yaşıma ulaştım... insan çocukken hep büyümek istiyor geçen her ay biraz daha yaşınıza ilave edilsin istiyor... doğum tarihinizin üzerinden 6 ay geçtiyse siz asla tam sayılı bir yaşta değilsinizdir... her daim buçuklarınızla övünür, buçuklarınızla yaşar, buçuklarınızla büyürsünüz. 6 yaşıma geldiğimde yaşıtlarımdan büyük olabilmek adına aradan henuz bikaç gün geçse bile 6 buçuk derdim... o zamanlar büyük bir marifetmişçesine buçuklu hayatlar yaşardım

arabam yoktu ama legolarım vardı benim, çılgınlar gibi legolarımla oynardım. günümüzün bebekleri bilgisayar oyunları ile moronca büyürken ben ve yaşıtlarım o dönemde böyle daha güzel şeylerle oynuyor, toplaşıyor, birbirimizin yüzünü görüyor reel hayatta sosyalleşiyorduk.90 lı yıllarda çocuk olanlar ve daha önceki çocuklardı gerçek çoçuklar, onlardı hayattan zevk alan, sokağa çıkıp koşturan, kir içinde pislik içinde eve dönen bendim o çoçuk.

ölü taklidi yapalım

evet binler eğer 4444

@22 yi giblemiyoruz

reserved

@7 aynştayn zekanla verdiğin uyarıyı dikkate aldım düzelttim bin mutlu ol

reserve

1980 darbesinin üzerinden 7 sene geçmesine karşın türkiye hala ekonomik ve sosyal açıdan kendini toparlayamamış, bir takım siyasi olaylar günümüzde olduğu gibi o zamanlarda da yaşanmaktaymış. gençler siyasiler tarafından apolitikleştirilmeye çalışılıyor, özgürlükler kısıtlanıyor ve hayat birçokları için yaşanmaz hale geliyor.

şimdi dönemin siyasi durumundan bizene bin diyeceksiniz . ee am.nıza koyduklarım daha yeni doğmuşum kendimle ilgili henüz bi hareketlilik yok hikayenin devamında kendimle ilgili yeterince şey olacak zaten... hem biraz maziyi de bilmekte fayda var...

14 rakam değil ki bin

okumadım

@4 hayat hikayene fail le başladın.

sene 1987 mevsimlerden sonbahar aylardan eylül ve takvim yaprağında 14 sayısı. Dönemin başbakanı anavatan partisinden Turgut Özal ve başkanmız Kenan Evren. Öğretmen bir babanın ve ev hanımı bir annenin ilk çocukları ve oğlu olarak istanbul kadıköy'de hayata gözlerimi açmışım.

sende haklısın

rezerve

saol panpa

http://bit.ly/kVL5MK

@22 sen ne dion amk bisey konusuoz şurda demi