Ahmet diye bi eski sevgilim vardı. Eski dediysem 4 sene falan süren bi ilişkiydi. Hiç monoton bi günümüz sıradan bi ilişkimiz olmadı. ilişkiye başlama sebebim ilk başta onu uyuşturucudan kurtarmaktı bunun için çok mücadele ettim ve başardık. etrafındaki herkesten uzaklaştırdım hem arkadaşı hem dostu hem sevgilisi oldum. Yalnız çok kıskançtı benimde öyle olmamı istedi ve ben hep onun istediği gibi bi hayat yaşadım benimde hiç arkadaşım yoktu bi kızla bile biyere gidemezdim. bana çok düşkündü herzaman hep yanımdaydı bana hayatını borçlu olduğunu hiçbizaman unutmaz heryere beraber giderdik neyse ilişki bukadar güzel giderken ben artık çok yorulmuştum kıskançlıklarından ve bisüre ara verip aklı başına gelsin istedim ve ayrıldım ama emindim bidaha uyuşturucuya başlamıcağından birazda bunun verdiği rahatlıkla bitirdim.bi süre kapımda yattı arkadaşlarımı arayıp beni sordu, bana sürekli hediyeler göndermeye başladı ama ben karşısına bile çıkmak istemedim. amacım sadece aklını başına getirmekti başlarda sonra baktım bu benden uzaklaştı. artık peşimden koşan değil toparlanmış bi Ahmet vardı karşımda ama çok özlemiştim

Neyse aradım bigün nasılsın dedim durdu bi nefes aldı iyiyim dedi gelsene bana görüşelim muhabbet edelim dedim. tamam dedi kahvaltı ettik muhabbet etmeye başladık Mutlu musun falan dedi neden yaptın böyle bişey dedi burnun sürtsün istedim sadece özledim dedim. sarıldı bana sonra film izlemeye başladık eski günlerdeki gibi kucağına çıktım saçlarımı öptü kokladı bende özlemişim dedi.o sırada yakınlaştık ve seviştik

Çok mutluydum onu yeniden kazanmıştım herşey eskisi gibiydi kalbim ilk günkü gibi çarpıyodu yüzünü sevdim öptüm sonra bi anda kalktı

Pantolonunu giydi içeri gitti bi sigara yaktı. şaşırdım biraz normalde benden hiç soğumayan herzaman yanımda olmak isteyen Adam ilk defa benden uzaklaşmıştı

Gittim yanına bi sorun mu var sevgilim dedim ve bana dönüp

Sevgilim? Hiçbişey eskisi gibi olmıcak bi hata yaptık dedi

Elimdeki bardak düştü bianda hıçkırarak ağlamak istedim ama dayanamazdı ağlamama ve bana acımasını istemedim.4 sene kocam saydığım herzaman yanımda olan adam resmen beni yollu konumuna düşürmüştü. bildiğiniz yıkıldım hem o durumda olduğum için utandım hemde yüzünün her noktasını bildiğim adamdan böyle bişey duyduğum için çok üzüldüm. ölseydimde bunu yaşamasaydım hatta hiç tanımasaydım dedim.

Çıktı gitti
Bi hafta evden çıkamadım kaç paket sigara içtim kaç şişe bitirdim bilmiyorum
Enson arkadaşlarımın ısrarıyla kahve içmeye gittik
Yüzümün beyazlığını makyajla zor kapatabildim falan derken neyse çıktık benim zorumla Ahmet'le hep gittiğimiz mekana gittik.en köşedeki hep oturduğumuz masaya giderken Ahmeti gördüm yanında en yakın arkadaşım vardı

23 senelik hayatımın ikinci en büyük şokuydu yutkunamadım bildiğiniz herkesin bana bakıp dalga geçtiğini falan düşünüp herkes üstüme geliyo gibi hissettim biri en yakın arkadaşım dert ortağım omzunda ağladığım kadın, diğeri kocam gördüğüm evlilik hayali kurduğum mutluluğum dostum canımdı.

O günden sonra ne mi oldu? Toparlandım daha çok çalıştım tek dostum kitaplar oldu okudum büyüdüm ama hala unutmam unutamam.ve bidaha kimseye güvenemedim ne canım dediğim arkadaşım ne güvenip sevebildiğim sevgilim oldu