hayat çok taktan be kardeşim derdimizden büyük derdi olan vardır diyip şükür edelim.

Serçeler gibidir insanlar, ilelebet uçmaz düşer
Kötü sondan kaçılmaz ki enseler kader kaçarken
Güneş yine batar güzel bir çiçek açarken
Renk beyaza döner oysa sen siyahta yaşarken
Kapın başkalarınca çalınmaktan korkarken
Varsa da hayat çoğu zaman aynılıklara
Zaman ve kader kasırgası savurur farklılıklara
Giden dayanır ayrılıklara
Kalan sarılır kendinden geriye kalan kalıntılara
Hem de sıkıcana

Hepiniz sağolun dostlar iki senedir içimi sıkıştıran bu durumu paylaşmak iyi geldi

geçmiş olsun kardeşim

Allah büyüktür kardeşim başın sağolun. diyecek bişey bulamıyom başka.

diyecek bir şey bulamıyorum dostum,son harfine dek okudum yazdıklarını. Hayat bu kadar saçma ve ansızın ilerliyor işte aslında her şey saçmalık... işin ucunda ölüm olduktan sonra hangi teselli yarar ki bizi motive etmeye

Ben olsam bende okumazdım

Bir pragraf falan olsaydi bir ihtimal okurdum ama baktım virgül de yok ee tabi özet geç bin demek şart olur.

Karanlığa batmışım meğer
Bundan iki sene önce üniversiteyi kazandım herşey iyi gidiyordu alışmadağımdan her hafta eve geliyordum neyse vizelere iki hafta kala geldim geceyi geçirdim sabah annem uyandırdı gel baban tepki vermiyor dedi bende koştum hemen boş boş bakıyordu dokundum buz gibi hemen hastaneye zütürdük şekeri düşmüş serum falan verdiler bu gece kalacak dediler bu arada diyaliz hastasıydı 15 Yıldır. O gece kaldık yanında ama gece bi anda kasılmaya başladı kalp krizi geçirdi galiba doktorlar Yarim saat uğraştı düzeldi sabah yoğun bakıma alacağız dediler anjiyo yapacaklarmış sabah onu yoğun bakıma aldılar anjiyo için bi kaç şey lazımmış kendine gelmişti gidip para aldım 50 lira verdi bu fazla dedim lan aaal dedi esprili bi tonla bende tamam dedim ben geleceğim tekrar aynı gün evde uyurken sabah 05.05 te telefonum çaldı elim ayağım boşaldı açmaya cesaret edemedim annem açtı ve ağlamaya başladı bana baktı ölmüş dedi krize girdim gittim salonun tahta kapısına yumruk attım elim kırıldı yaklaşık 3-4 gündür uyumuyordum zaman geçtikçe annem için endişelenmeye başladım sanırım büyüyordum 1 hafta daha memlekette kaldım annemi yalnız bırakmamak için bu arada vizeler bitmişti mazeret Sınavları'na gidecektim sınavlara yetişmek için daha iyileşmeden alçımı çıkardım kırık elle Okula gittim yine uykusuz vaziyette sınavlara gittim birinden 90 birinden 100 aldığım iki sınavımı iptal ettiler o halde sabaha kadar çalışmıştım raporumun son Gününe denk geldiği için böyle ben üniversiteyi çok daha farklı hayal etmiştim şu hayatta şansımız yokki dıbınakoyim babama son kez bakmadım etraftakilere ben onu canlı hatırlamak istiyorum dedim ama tek bir sebebi vardı öldüğünü gözlerimle görmezsem hep birgün biyerlerden çıkıp gelebileceğini düşünecektim gelmedi umudum da kalmadı okula başladığım ilk haftasonu geldiğimde mutluluktan havaya uçuşu gözümün önünden gitmiyor keza ilk maaşınla bana yemek ısmarlıycanmı lan diyişide daha onunla yapacak çok şeyim vardı söyleyecek çok şeyim vardı...