hayatımın dönüm noktasını anlatıyorumm

kilolu arkadaşlarım burdan sonrasını okumasını tavsiye ederim. çok önemli bilgiler aktaracağım.

ve artık resmen zayıflamaya yönelik ilk adımımı atmıştım, kararlıydım bu sefer başaracaktım, artık bende diğer insanlar gibi olacaktım. arkadaşlarım olacaktı, dostlarım olacaktı, en önemlisi toplumda kendimi kanıtlayabilecektim. salona yazıldım ve yarın başlayabileceğimi söyledi hocam. bende sevinçli bir şekilde evin yolunu tuttum. ertesi günü iple çekiyordum, içimde tarifi mümkün olmayan bir mutluluk vardı.ilk gün geldi çattı.ve spor yapabilmem için gerekli malzemeleri aldım, çantama koyup yola koyuldum. salona ilk girişimde herkes sıcak kanlıydı, tamdan benim hayal ettiğim gibi bir ortam. hocam sıcak kanlı ses tonu ile ' hoşgeldin' dedi. bende gülerek, biraz da a-sosyalliğin verdiği güvensiz bir ses tonuyla 'hoşbulduk hocam' dedim.ve zayıflama hikayeme doğru küçük ama güvenli adımlarla içeriye girdim.

ilk önce tartıya çıktım ve kilom 130 du.bel cevresini ölçtüler tam 125 cm idi. hocam bana espri yoluyla ' bir insanın gelebileceği son raddeye gelmişsin tebrikler' dedi. bende içimden üzüldüm ama gülüp ' haklısınız hocam' diye cevap verdim. ve 'ilk önce bir yürüyüş yap sonra bigiblet sürersin, ilk günden kendini yorma, çünkü bu kiloları 3,4 ayda almadın, 3,4 ayda da vermene gerek yok herşey yavaş yavaş halledilir' dedi. bende koşu bandına binip yürümeye başladım. içimde hep bir güvensizlik, bir kavgı vardı ve kendi kendime ' ya başaramazsan, ya yine bu kilolara mahkum kalırsan, hayatının sonuna kadar böyle yaşayamazsın' şeklinde içimden konuşuyordum. ve o gün 2 saate aşkın spor yaptım. hocam ' artık bu kadar yeterli, şimdi sana diyet listesi vermem, versem bile uymazsın. o yüzden sabah kahvaltını et 10 adet yumurta beyazı ye ve akşam 1 adet yağsız tuzsuz tavuk ye' dedi. bende şaşırdım 10 yumurta ve 1 tavuk kilo alabilirim düşüncesiyle ' eminmisiniz hocam' diye sordum.oda ' ben senin gibi kaç insana hayatını geri kazandırdım, bana güven ve dediklerimi yap kardeşim' dedi. bende afallamış bir ses tonuyla 'tamam hocam ' dedim. yıkanıp evin yolunu tuttum.

ses verin binler.

anlat pampa dinliyorum ben ben de şuan aktif olarak fitness ve mücadele sanatları çalışıyorum

devam panpa

dıbına koyayım o binlerin kanka devam et sen

devam panpa

up

devam ediyorum beyler.

devam tombiş intikam yaklaşıyo

hadi panpa soğuttun lan

ikinci günde yine aynı şekildeydi. menüm; sabah kahvaltı ve 10 adet beyaz yumurta akşam;1 adet yağsız, tuzsuz,haşlanmış tavuktu. benimde kafama yatmıştı çünkü kendimi aç hissetmem için hiç bir neden yoktu.ben ilk 1 ay boyunca azimle hiç bir gün fire vermeden devam ettim. inanın hiç bu kadar gayret gösterip, kendimle savaşa girmemiştim.ilk 1 ay'ın sonunda tartıya çıkıp kiloma bakmak istedim. çıktığımda ise ilk sevincim önümde belirdi; 120 kg. binler hayatımda sadece 3 günümü dolu dolu mutlu şekilde geçirdim, ama bu mutluluk tarifsiz, anlatılamayacak kadar güzel ve kendi adıma konuşmak gerekirse bir şeyler başardığımın, istersem herşeyi yapabileceğimin, potansiyelim olduğunun kanıtıdır. tabiki tam istediğim kiloya inmek azim ve istikrarlık gerektiriyordu. ben bunun bilincindeydim, ama kilo verdiğimi görmek beni daha çok kamçıladı, daha çok konsantre oldum yapabildiğim şeye. mutluluğuda cabasıydı.şu anda bile gözlerim yaşlı bir şekilde anlatıyorum.

@93 sen nasıl bir binsin lan

okuyorum

5 aylık serüvenim dolmak üzereydi ve 5.ayın sonunda endişeli ve korku duyarak tartıya çıktım. ve mutlu tabloyla karşılaştım 100 kg!.5 aydır durmaksızın spor yapıp emeğin karşılığını almak herkes ister. bende emeğimin karşılığını aldığım için çok mutluydum.bu başkalarına göre sadece rakamdan ibaret olsada benim için hayatımın tam anlamıyla dönüm noktası, özgüvenimin yavaş yavaş kendine gelmesiydi. hayat doluydum, en önemlisi artık obez değil kilolu bir insandım. bunu ben başarmıştım, kendimle sonsuz gurur duyuyordum. istediğim yere gidip dolaşabiliyordum ve en önemlisi başkalarını takmamayı, onlara aldırış etmemeyi kendimce yavaş yavaş öğreniyordum. giysilerimde değişmişti, battal boydan xl'a terfi etmiştim. eskiden hiç birşey üzerime olmazdı ve her yerden alışveriş edemezdim.bir giyim merkezine gittiğimde satış elemanın 'üzgünüz sizin bedeninize göre bir ürünümüz yok' lafını duymak ne kadar üzücü bil bilseniz...

@96 lan sende amma alıngan çıktın. tombiş çok kötü bi kelime değil. Anladığım kadarıyla sende artık şişman değilsin. inci gibi bi ortamda biraz normal karşıla bunları. şimdi devam tombiş=)

artık 100 kilo idim.ve bunun verdiği özgüven ile liseye devam etmek istiyordum,ama özgün eğitim hakkım elimden alınmıştı. bende açık öğretim vasıtasıyla liseyi bitirmek istiyordum. babamla konuştum bu durumu, çok sevindi ve bana 'her zaman arkandayım oğlum, annen ve ben senin her zaman destekçin olacağız'dedi. ve bu cümleler beni daha çok okula yöneltti. sonuçta başarabilirdim,5 ay boyunca 30 kilo vermiştim, benim yapamayacağım bir şey yoktu ki... ve kayıt olmak için halk eğitim merkezi adı altında bir yere gittim. gayet kendinden emin ve özgüveni yüksek bir şekilde' merhaba, ben liseye devam etmek istiyorum. bana yardımcı olabilir misiniz?' şeklin bir cümle kurdum oradaki personele.oda ' tabiki önce verdiğim listedeki evraklarınızı tamamlayın bankaya para yatırıp, geri merkeze gelin. ben sizi kayıt edeceğim' dedi. önceden bu şekilde diyolog değil, gider orada öylece bakınır geri kaçardım herhalde.

@99 eski alışkanlıklar panpa art niyet olmadığını bende biliyorum. küfür et, söv ama kilo ile ilgili bir lakap takma. hoşlanmıyorum işte.

bu arada burdamısınız binler ses verin