Okula giriş yaptım yüksek puanlı okul olduğu belliydi. Neredeyse herkes test kitabı çözüyor.Öğretmenler odasına gittim. Kimden yardım alabildimki bir hocaya sordum. Müdür yardımcısına git dedi. Teşekkür ettikten sonra.Üst kata çıktım. Müdür Yardımcısının odasına girdim.30-45 yaşlarındaki kadın bilgisayardan işleriyle uğraşıyordu. Kapısını tıklattıktan sonra müsait misiniz diye sordum.Şuan meşgul değilim dedi. işim uzun sürmez dedikten sonra
B:Ben M:Müdür Yardımcısı
M:Anlamıyormusunuz şu an... Sur? (ağlamaklı bir şekilde)
B:Siz kimsiniz
M:Hafızanı kaybetmişsin haberleri arkadaşından aldım. Almanya'dan yenimi geldiniz?
B:Almanya'mı? biz almanyaya gitmedik ki
M:Ferit isimli arkadaşın bana öyle söyledi ziyaretine gelicektim ama Almanyada olduğunu söyleyince gelemedim
Ne yapmaya çalışıyordu bu Ferit neden böyle bir yalan söyleme ihtiyacı duymuştu? Anlayamadım bozuntuya vermeden asıl konuya geldim
B:Ya ben lise hayatımın nasıl bir şekilde geçtiğini sormak için gelmiştim
M:Hafızanı kaybetmen ne kadar kötü oysa o kadar güzel şeyler yaşamıştınki
Lise hayatımı anlattıkça şaşırmaya başlıyordum

Yine aynısı oluyordu. Hafızam yine beni bir yerlere zütürüyordu. Gerçekleri gözüme sokuyordu resmen
Evcil hayvanlarıyla dolaşanlar ve birkaç gençlerden başka birilerini görmüyordum.Çimlere uzandım bulutlara bakıyordum. Yanımdan genç bir çift geçti.ilk başta umursamadım bulutlara bakmaya devam ettim birbirleriyle sohbet ediyorlardı.
E:Erkek K:Kız

K:Ya sen ne kadar kötüsün heryerim pilot kalemle çizmişsin
E:ilk sen başlattın ama sen kaşındın
K:Ben küçücük biz çizik attım baksana yüzümü ne hale getirdin
E:Ee Selin yapacak bir şey yok bana bulaşmayacaktın
Selin!? O isim neden kalbimin ritmini hızlandırdı. Neden?! Kalkıp baktığım zaman etrafımda kimse yoktu.Şizofren miydim lan ben kafam iyice taku yedi. Liseli oldukları belliydi. Hatta erkek olan ben olduğumada emindim. Büyük ihtimal parkın yakınındaki okuldan mezun olmuştum.O kız kimdi peki onu öğrenmem lazımdı okula doğru yol aldım

Fikrim değişmişti. Gerçekler ne kadar acı olsada onu bilememek dahada acı olduğunu düşünüyordum. Güzel bir uyku çektikten sonra yine hastaneye doğru yol aldım yine randevu almıştık doktorun bir kaç sorusunu cevapladım
D:Kafan hala ağrıyor mu?
B:Biraz ama fazla önemli bir şey değil
D:Peki bir şeyleri hatırlamaya başladınmı
B:Hayır,ama kısa bir süre içerisinde hatırlayacağıma eminim
Bir kaç muhabbetten sonra odadan çıktım. Ferit yanımda değildi. Gelmesini istemedim yalnız olmayı istiyordum.Yol tarifide hafızamdaydı. Reset atınca dahada işlevsel oldu. Hastaneden tam çıktıktan sonra okulun oradan geçiyordum. Okulun aşağısındaki park dikkatimi çekti ve oraya doğru yol alamaya başladım.

Gözümden yaş geliyordu. Kendime bakıyordum.Çok mutluydum ve eğleniyordum. Babam beni yukarıya atıp yakalarken abim annemle konuşuyordu.2 dakika izledikten sonra dayanamadım yanlarına gittim. Kendime tam dokunucam ailem birden kayboldu. Sadece biz kalmıştık. Bana bi gülümseme attıktan sonra kendiside kayboldu. Etrafa baktığımda herkes beni izliyor çocuklar benden korkmuşlardı gözlerinden belliydi. Bigibletimi alıp eve doğru yola koyuldum.Bir şekilde evi bulmuştum. Ferit tedirgin bir şekilde beni bekliyormuş
F:Nerelerdeydin saat kaç oldu kayboldun sandım?
B:Geldik işte bir şekilde ben biraz odama geçip uyuyacağım
F:Bir şeyler hatırladın mı bari?
B:Hayır
Neden yalan söylediğimi bilmiyordum açıkçası içimden gelmişti. Odama geçip kapıyı kitledikten sonra yastığımı alıp ağlamaya başladım

adam yazmıcak kandırıldık

Rezervasyon

Evimiz baya incintı.Öğrenci evi gibi birşeydi ee anne evde olamayınca ortalığın böyle olması normaldı. Ferit direk telefonunu alıp mesajlaşmaya başladı.Ona Facebook hesabımın olup olmadığını sordum. Kafana darbe almadan 1 gün önce hesabımı dondurmuşum. Doğal olarak şifremide bilmiyorum.Can sıkıntısından dışarıya çıkma kararı aldım. Ferit ilk başta karşı çıktı sokakları daha yeni öğreniyorsun kaybolursun falan dedi. Umursamadım dışarı çıktım. Ulaşım aracı olarak bir tane bigibletimiz vardı.Onu aldım ve sürmeye başladım. Bilmediğim yerlerden geçiyordum. Nedenini çözemedim sanki hafızam beni bir yere zütürüyordu. Lunaparka doğru sürüyorudum. Durdum bigibleti kitledikten sonra içeriye girdim. Nedenini bilmiyordum etrafa baktığımda çocukların anne babasıyla beraber eğlendiklerini görüyordum. Bank'a oturdum. Etrafa bakarken yan banktaki aile benim dikkatimi çekti.Bir anne iki çocuk ve bir baba o çocuklardan birine çok benziyordum. Biraz düşünemeye başladım. Diğerleride tanıdık geliyordu ve o şok etkisi beynimi vurdu. Onlar benim ailemdi

Yine sıradan bir gün doktor yine konuşuyor.Ama dinlemiyordum aklımdaki tek şey annem ile babamın yaşayıp yaşamadığı. Anlaşılan çok zor bir hayat geçirmişim Ferit'in anlattığına göre hep yalnız biriymişim sadece Ferit ile arkadaşmışız annem ile babamı düşürken
D:doktor B:Ben
D:iyimisiniz sur bey?
B:iyiyim sağolun sorduğunuz için
D:Dediğim gibi dolaşmanız lazım gördüğünz şeyler sizin hafızanızı yerine getirebilir
B:Anladım, Teşekkür Ederim
Dedim ve çıktım Ferit ile beraber yürürken Ferit bana direk eve gitmeliyiz dedi. Aklıma doktorun dedikleri aklıma geldi. Fakat hafızamın geri gelmesini istemiyordum. Gerçeklerin acı olduğunu biliyordum bu yüzden eve doğru yol aldık

Yaz bakalım amk

Herşey bi kafa darbesiyle başladı. Bütün gün doktora gitmek.Onu dinlemek ve beynimi zorlamak ile geçiyordu. Allahtan can arkadaşım Ferit yanımda. Yani arkadaşıymışım Hiçbir şeyi hatırlayamamak ne kadar zor bir şey bildiğim tek şey ferit ile soy adımdı. Doktorun hafızanın geri gelme olasılığı varmış. Gelse ne olacak ki zaten annem babam yanımda değil ise ya vefat etmiştir. Yada beni umursamıyorlardır. Gerçekleri ilk defa öğrenmek istemiyordum.

EĞER DiNLEYEN VARSA REZ VEYA ŞUKU ATSIN KENDiNiZi BELLi EDiN