0
evet beyler bugün dersten çıkmış fen edebiyat fakültesinden yemekhaneye giderken tam anlamıyla hayatımın afroditiyle karşılaştım gözleri bana tap tap diye bakıyordu resmen, o öyle bi güzellik ki saçları güneşin ışığını içine emmiş adeta, gözleri sadece beni gör dünyanın diğer tüm güzelliklerine inat diye bağırıyor, sesi bebek poposu kıvamında hassas yumuşak, o dudaklar işte onları anlatamam.. Panpalar kızı gördüm dondum kaldım bana mı bakıyor yoksa arkamda bişey mi var o mu dikkatini çekti anlayamadan bir anda merhaba diyişiyle kendime geldim. Olm harbi harbi benimle konuşuyor lan dedim içimden, gırtlağımı temizlemeyi unutup merhaba demeye çalışınca çatallaşmış sesim baya itici çıktı tabi kızın karşısında savaşa sayıca mağlup giden ordu gibi kalakaldım baştan pes etmeye hazır çaresiz umutsuz.. Bi kaç saniye içinde gerçekleşen bu duygu karmaşası içinden sıyrılıp buyrun diyebildim sadece.. O içi titreten gülüşünü atıp birşeyler konuşmaya başladı fakat benim için zaman durdu hiçbişey duyamaz oldum panpa hayatımda ilk defa böyle bişey yaşadım hani duymadım resmen anlamadım hiçbişey kafayı çalıştıramıyorum öyle salak bi haldeydim, istemeden dudaklarımdan sen çok güzelsin döküldü herşey bi anda oldu, kız gülümseyip teşekkür ederim fakat beni çok kişi sevdi ve ben artık sevginin gücüne inanmıyorum daha fazlası gerekli dedi.. Ben ne olursa kabulum der gibi bakıyodum sonra birden ben bana tapacak birini arıyorum sen bana tapar mısın? dediğinde kendime geldim boğazımı temizledim rahatladım mantıklı düşünmeye başladım kızın sol kaşının üstünde ki beni gördüm ilk başta, güldüğünde içtiği sigaraların bıraktığı o sarımsı rengi gördüm. artık tüm pislikliğimle ona cevabımı verebilirdim. ağzımda tükmüğü biriktirip -konuşurken yüzüne gözüne sıçrasın diye ki öyle de oldu- sana tapacak adamın karısını, seni doğuran ananın kızını gibiyim. sana bişey olmasın dedim en son yüzünü silerken ve küfürler ederken hatırlıyorum kahpeyi.. içimi dökmek istedim panpalar seviyorum sizleri.
