hayatımın 6 yılını anlatıyorum

@79 zor geliyorsa okuma , bilgisayar başında 31 çekerek geçir zamanını ne diyim

@80 canın sağolsun : )

http://inciswf.com/quanttum.swf

geldim dostlar , devam edicem varmı burada olan

özel hastanelerin bir politikası vardır. bu tarz durumlarda ödeme konusunda sıkıntı yaşamamak için ameliyat olması gereken kişiyi ameliyata almadan önce masrafları karşılayacak kişiye senet imzalatırlar.. zaten böyle bir durumda senet imzalamam ben demek gibi bir fırsatım yoktu. düşünmeden senetlerin altına imzamı atmıştım. haliyle bu 90 milyarı ödemem gerekiyordu. 50-60 milyar gibi bir para toplamıştım. arabamı acil bir şekilde yok pahasına satılığa çıkarmıştım. merve desteğini esirgememiş , elinde avucunda ne varsa yardım etmek için kullanmıştı. her ne kadar kabul etmek istemesem de kaldığım durum ortadaydı. ailenin dava açmaması gerekiyordu , onların ihtiyaçlarını sonuna kadar karşılamam gerekiyordu. ipeğin de destekleri olmuştu. yanımda olmaları bile yetiyordu ancak maddi anlamdaki desteklerini hayatım boyunca unutamam. son derece kötü günlerden geçiyordum. 50-60 milyar arası bir parayı hastaneye teslim ettim. daha sonra aileyi memleketine gönderdim , buradan gitmeden öncede bir miktar parayı aile büyüklerine teslim ettim. mahkeme ile uğraşmam gerekiyordu. iyi bir avukat buldum , avukat giderlerini karşılamak için çok zorlandım. elde avuçta birşey kalmamış , evimi bile satma noktasına gelmiştim

pgibolojim bitmiş , çevremdeki insanların teselli cümlelerini duymaktan sıkılmış , susmayan telefonumun ses tonundan iğrenmiştim. bunları bir şekilde hallettikten sonra hakimin karşısına çıkıp durumu anlattım. aile henüz şikayetçi olmadığı için o günlerde çıktığım mahkeme sadece gerekli olduğu içindi. ortada şikayet vs yoktu. aileyi memleketine , doğuya gönderirken yanımda uzun süredir çalışan doğulu bir tanıdığımdan onlarla birlikte gitmesini , cenaze sonrası durum hakkında beni bilgilendirmesini , masraflarını benim karşılayacağımı anlatmıştım. sağolsun kırmadı beni , aile ile birlikte kamuran'ın memleketine gitti. günü birlik beni arıyor , o anki durum konusunda beni bilgilendiriyordu. aile sağolsun anlayışlı tavırlar sergilemişti. ekmeğinin peşinde öldü , fre4ky'den allah razı olsun hiç bir konuda bizi mağdur etmedi gibi sözler söyleniyormuş. bu durum biraz da olsa rahatlamamı sağlamıştı. aile'nin böyle bir durumda tam 5 yıl dava açma hakkı bulunuyordu. herşey yoluna girdikten sonra 5. yılın dolmasına 2 gün kala aile davacı olsa , yine çok büyük derde , sıkıntıya girecektim. bunun farkındaydım ve bu da kendimi toparlamamı imkansız hale getiren etkenlerden biriydi. avukatım ve aile ile birlikte gönderdiğim doğulu kardeşim sağolsun biraz rahatlamıştım. o günlerde akıl aldığım tek kişi avukatım mehmet (takma isim)ti.

olayın üzerinden bir süre geçtikten sonra mehmet aile ile muhattap olmamamın daha doğru olacağını söylemişti. eğer muhattap olmaya devam edersem sürekli olarak benden maddi anlamda destek bekleme ihtimallerinin bulunduğunu , bu gibi durumlarda herşeyi zamana bırakmanın faydalı olacağını belirtmişti. benden daha deneyimli , daha tecrübeli biri olduğu için de tavsiyelerini dinlemiştim. daha sonra hastane'ye kalan 30 milyar gibi bir açığım bulunuyordu. kendi kendime fatura konusunda bir sürü açık olduğunu , bu kadar faturanın gelmesinin imkanının olmadığını düşünüyordum. senetler hastane sahiplerinin elindeydi. avukat yolu ile itiraz hakkımı kullanmaya karar verdim ve hastane sahiplerine dava açtım. o dönemler yanımda olan bir arkadaşımın çok yakından tanıdığı bir cumhuriyet savcısı vardı. onunla telefonda görüşüp durumumu anlatmıştım.

dava hakkımı kullanmam gerektiğini , senetleri hakim önüne çıkarttırabilirsem faturaların gözden geçirileceğini söylemişti. onun tavsiyelerini de dinleyip dava açmıştım. mahkeme gününde itiraz ettiler. ellerinde böyle bir senet bulunmadığına dair avukatları bir ton açıklama yapıp yalanlar söyledi. hakimin bana sert bakışlarını yakalıyordum , bu durumu kanıtlayamazsam 30 milyar ödemek durumunda kalacağımı düşünüyordum..

mahkemelerde bir süre önce inanılması güç durumlarda 'kutsal saydığımız değerler üzerine yemin' metni diye birşey çıkartıldı. bu yemin metnini hakim karşı tarafa okuyor , karşı tarafta doğru söyleyeceğine dair mahkeme huzurunda yemin ediyordu. hastane sahipleri bu durumda bile namusları , şerefleri üzerine ellerinde senet bulunmadığına dair yemin etmişti. yine çıkmaz bir durumun içerisine girmiştik. mahkeme masrafları da bu işin cabasıydı tabiki.. ancak mahkemeden sonra avukatın açıklamaları beni oldukça rahatlatmıştı. avukatım mehmet bey bu durumda bizim kazandığımızı söylemişti. anlam verememiştim.

eğer zaman sonra hastane sahipleri bu senetleri gün yüzüne çıkartıp 30 bin tl'yi benden tahsil etmek isterlerse mahkeme huzurunda yemin ettikleri için suçlu duruma düşeceklerdi. üstelik bu durumda hem devleti aldatma , hem dolandırıcılık suçları üst üste binecek ve muhtemelen ağır ceza alacaklardı. her gün onlarca hastayı ağırlayan bu özel hastanenin sahipleri böyle bir risk alamayacağından o 30 bin tl'yi ödememe gerek kalmamıştı. emin olun o günlerde yüzümün güldüğü tek an bu olmuştu. haliyle çok fazla borç yapmıştım ve bu durumdan kurtulmam gerekiyordu. sigortasız adam çalıştırmanın cezası da büyüktü. o dönemler nasıl olduğunu hatırlamıyorum ama bugünkü gibi bir ceza sistemi mevcuttu. günümüzde sigortasız işçi çalıştıren işveren'in 1 yıl boyunca asgari ücret'in 38 katı para cezası ödüyor. o dönemlerde de yaklaşık olarak buna tekabil eden bir miktar ödeyecektim. asgari ücret'in artması veya azalması ile de ödeyeceğim para cezası değişiklik gösterecekti. asgari ücretin artması veya azalmasının pek önemi yoktu çünkü büyük paralar ödemek durumunda kalacaktım..

kötü günler yine beni , bizi bekliyordu. ancak kamuran ın ailesini görmemek bile benim için mutluluk sebebiydi. o perişan insanların hali gözlerimin önünde oldukça pgibolojim de alt üst oluyordu. bir süre evden çıkamadım , iş teklifi alsam da hiç birini yapamadım. pgibolojimin düzelmesi gerekiyordu. şanslı olduğum tek konu merve'nin pgibolojik desteğiydi. her zaman yanımda olduğunu sonuna kadar hissettiriyordu. hayatım boyunca onun gibi bir insanla tanışacağımı düşünmüyorum ve bugünüme kadar da onun gibi biri ile karşılaşmadım. her fırsatta gülücükler saçıyor , durumumu toparlamak için elinden geleni yapıyordu. her akşam en az 2-3 film izlemek durumunda kalıyorduk. onun isteklerini kıramıyordum. muhtemelen oda kafamın dağılması için bunu yapmaya özen gösteriyordu. bir nevi yaşadıklarımı anlık ta olsa unutturma çabasıydı merve'nin yaptıkları..

sürekli komedi filmleri izliyorduk , gülüp eğleniyor , filmin sonrasında birbirimize sarılıyorduk. bazı geceler sebepsiz ağlıyor , bazı geceler sebepsiz gülüp kahkahalar atıyorduk. dengesizliğimizin zirvesinde bir ilişki yaşıyorduk. mutluyduk , yine mutluyduk.. kötü günleri geride bırakma çabalarımızın karşılığını almayı umutla bekliyorduk. maddi anlamda desteğini esirgememek için alışverişe benden habersiz çıkıyor , sürekli bana kıyafetler alıyordu. arabam yoktu , dilediğim gibi bir yerlere çıkamıyordum. iş almak için koşturamıyordum. taksi ile hiç bir işimi göremezdim. dolayısıyla o borç batağından kurtulmam için bir arabaya ihtiyacım vardı. kendimi toparlamak için çaba sarfediyordum , mervenin yardımlarıyla günlerimi mutlu bir şekilde geçiriyordum. ancak her gece kafamı o yastığa koyduğumda kamuran ile aramda geçen konuşmalar kafamda adeta tekrar yaşanıyordu. düştüğü o an , heryerime kanının bulaşması , hastane koridorlarında geçirdiğim berbat dakikalar , sevdiği kız ile evlenebilmesi için ihtiyacı olan para , bugünden çalışmaya başlayabilir miyim ağabey kötü durumdayım deyişi... uyumayı başardığım geceler bile 2-3 saat sonra kabuslarla uyanıyordum. uykudan sıçrayarak uyandığım için merve'nin de düzenini alt üst etmiştim. bu durumda kaldığımda gözlerim doluyor , mervenin uyandığını gördükçe sarılmaları ve tesellileriyle baş başa kalıyordum. ağlıyordum , en büyük desteğime sıkı sıkı sarılıyordum. onu hiç bırakmayacakmış gibi , ölene kadar yanında olacakmışım gibi.. pgibolojim alt üst bir şekilde yaşamaya çalışıyordum. omzumda sebepsiz ağlayan , destek olurken bile ne kadar güçsüzleştiğini hissedebildiğim bir melek yatıyordu. hıçkırıklar arasında herşeyi geride bırakacağımızı söyleyen bir hayat arkadaşına sahiptim. şanslıydım , pgibolojim kötü , ama mutluydum. bu durumda bile pozitif düşünebiliyordum , mervenin cümlelerini kafamda tekrarlayıp herşeyin düzeliceğine inandırıyordum kendimi.

bu olaylar yaşanmadan önce merve ile boş vakitlerimizde tekli koltukları karşılıklı çekip , karşı karşıya oturup hayaller kurardık. en güzel , en yaratıcı hayal kuran ise o gece diğerine istediğini yaptırırdı. çok masaj yaptırmıştım bu oyun sayesinde merveye.. hatırlayınca bile kötü oldum , özlemini çok derinden duyduğum günler yaşıyorum şu sıralar. herneyse , geceleri sıçrayarak uyanmalarım git gide artıyordu. uyandığım gibi mervenin baş ucumda beni teselli edişleriyle baş başa kalıyordum. söyledikleri bir kulağımdan girip diğerinden çıkmıyordu. kafama işliyordu adeta , tüm varlığımla inanmaya çalışıyordum ona.

ağlayarak kurduğumuz hayalleri tekrarlıyordu. kalabalığı sevmediğimi biliyor , 30-40 kişilik bir kır düğünü hayallerini tekrarlıyordu. sade bir gelinliğin içerisinde olacağı gecede , yanına hiç jilet ile kesmediğim sakallarımı ilk defa jilet ile kesmiş , sade bir damatlığın içinde beni koyuyordu. güzel hayallerdi. sonra hamile olduğunun haberini verecekti günü gelince.. ilk çocuğumuzun cinsiyetinin tartışmalarına girecektik beraber ve doğru tercihi yapan diğerine harika bir yemek ısmarlayacaktı. onun hayallerine göre ilk çocuğumuz kız olacaktı ve yemek bahisini kazanacaktı.. bir süre sonra ben erkek evlat istediğim için tekrar bu sorumluluğun altına girecektik. ilk çocuğumuzun adı ece olacaktı. 2. ve erkek olanın ismi ise teoman olacaktı. kazandığımız paranın bir kısmını çocuklarımızın geleceği için ortak bir hesaba aktaracaktık. günü geldiğinde bu paraları çocuklarımızın okuluna , ihtiyaçlarına harcayacaktık. harika bir yaşam sunacaktık onlara.. bunun gibi hayallerimizin üzerinden geçiyordu. bir yandan gözyaşlarını tutamıyor , bir yandan titreyen sesiyle bunları bana anlatıyordu. harika bir insandı o , tek yaşam kaynağımdı.. merve olmasaydı muhtemelen şuanda yaşıyor bile olamazdım , sahip olduğum herşeyi ona borçluyum kardeşlerim..

günler , geceler böyle geçerken yavaş yavaş bu yıkımları geride bırakmaya çalışıyordum. merve'nin arabasını bir süreliğine kullanmak için almıştım. muayenehanesi yakın olduğu için bazı günler taksi ile , bazı günler yürüyerek gidiyordu. bazen de ben bırakıyordum. yavaş yavaş işlerime dört elle sarılmaya başlamıştım. ufak tefek tadilat işleri ile geçimimi sağlamaya çalışıyor , büyük işler kovalıyordum. teklif yaptığım bir kaç yerden haber bekliyor , merve'nin eline bakmadan hayatımı sürdürmek için çaba sarfediyordum. varlıklı bir aileden gelmediğim için maddi açıdan zorluk çekiyordum. iyi bir düzene sahip olduğum günler yaşadıklarım sonucunda çok uzaklarda kalmıştı benim için. hayallerini kurduğumuz geleceğimizi de gerçekleştirmemiz pek mümkün gözükmüyordu. yaşını almış , belli bir olgunluğa erişmiş kardeşlerim beni daha iyi anlayacaklardır

o yaştaki birinin sevgilisi , hayat arkadaşı karşısında ağlaması çok zordur. karşı cinsin yanında ne kadar güçsüz kaldığınızın kanıtıdır o gözyaşları. ne kadar sıksanız da kendinizi , engel olamazsınız buna. damla damla akıtırsınız ve engel olamazsınız. siz ağladıkça karşınızdaki insan da ağlar. bir de bunun üzüntüsü eklenir var olan dertlerinize. saçının tek bir teli için çok şeyi göze alabilecek biri bile olsanız , bu gözyaşlarınız sizi onun karşısında çaresiz bırakır. elinizden birşey gelmez , engel olamazsınız.. bugünlerin zorluğunu bir ben bilirim , bir de merve..

buse'nin yokluğunu hissetmediğim günlerdeydim. merve her ne kadar buse'den çok daha iyi biri dahi olsa , onun yokluğu başkadır işte. buse aklımı meşgul ettiği günlerde aldatıldığıma mı üzüleceğimi , kendi canına kıydığına mı üzüleceğimi bilemezdim. onunla kurduğum hayallerin bazılarını merve ile de kuruyordum. bazen kendi kendime çocuklaşıyordum. merve'ye karşı yanlış yaptığımı düşünüyordum. bugüne kadar her derdimde yanımda olmuştu , benimse ona karşı böyle büyük fedakarlıklarım yoktu. bunun üzüntüsü de eklenince iyice pgibolojimin dıbına koydum. günün birinde daha fazla dayanamayıp merve'nin muayenehanesine gittim. kapıdan girmeden önce bir hasta olarak geldiğimi , başka bir gözle bana bakacaksa hiç içeri adımımı atmadan geri döneceğimi söyledim. yüzündeki şaşkınlığı hala hatırlarım , hiç unutamam

kabul ettikten sonra oturdum o deri koltuğa. gözlerimi kapatıp herşeyi anlatmaya başladım. sanki merve'yi tanımıyormuş gibi , sanki merve bunları bilmiyormuş gibi.. bırakın merve'yi , ben bile bu yaptığıma bir anlam veremedim. sadece anlatıyordum , belki acılarımı kendi kendime yaşamak yerine birilerine anlatıp vicdanımın rahatlamasının beklentisiydi bu.. belki de başka birşey , ismini koyamıyorum hala.. herşeyimi anlattıktan sonra çaresiz bakışlarıma göz yaşlarım eklenmişti.. karşımda işinde son derece iyi olan bir pgibolog vardı ancak o bile hiç birşey söyleyemiyordu. hayat arkadaşım vardı , ağzını bıçak açmıyordu. söyleyecek birşeyi , teselli etmeye yetecek cümleleri tükenmişti. sadece bana bakıp ağlıyordu. sarılmak için bile bir hamle yapmadı , yapamadı. sadece ağlıyordu , kaşları çatılmış , çenesi titrer halde , burnu kızarmıştı. zordu sevdiğin kadının karşısında ağlamak , çok zordu. güçsüzlüğümün kanıtıydı bu gözyaşları , çaresizliğimin kelimelere dökülemeyişiydi. derdime derman olmasını beklediğim insanlara sessiz , bir o kadar da derinden bir çığlıktı..

günler böyle geçmeye devam ediyordu. geride bırakmıştım bazı şeyleri. geceleri ani sıçramalarla uyanışlarım son bulmuştu. deliksiz uyumanın ne demek olduğunu unuttuğum günlerde buna ihtiyacım vardı ve çok fazla uyuyordum. uykusuz geçirdiğim gecelerin acısını çıkartıyordum. sabahları hayatımın anldıbının öpücükleriyle uykuma biraz mola veriyor , bir süre sonra tekrar uykuya dalıyordum. kabuslarım bitmişti , tek kalan vicdan azabıydı. bunu da ömür boyu taşıyacağımı biliyor , bir çözüm aramıyordum. içinde bulunduğum duruma alışmaya başlamıştım. küçük şeylerle mutlu olabiliyor , sahip olduğum herşeyin değerini daha fazla biliyordum. merve'nin varlığının bana çok büyük bir hediye olduğunu düşünüyordum.. eski hayatıma dönmüştüm. maddi durumumu düzeltmiş , güzel bir hayatın temellerini atmaya başlamıştım. gerçekleştirmek istediğim hayaller uğruna gece gündüz işlerimle ilgileniyordum.

nerede yapabileceğim bir iş varsa teklif zütürüyordum. kabul edilenlere ise zaman kaybetmeden başlıyordum. kalabalık bir işçi grubum vardı ve ihtiyaç oldukça çevremden faydalanıp işçi bulabiliyordum. güzel bir düzen daha oturtmuştum , herşeye rağmen yılmayıp , pes etmeyip ayakta kalmayı başarmıştım. merve'nin katkılarıyla gelmiştim bugünlere.. ona olan borcumu hayatım boyunca kölesi olsam ödeyemezdim.. boş vakit buldukça merve'ye sürprizler yapıyor , onun mutlu olmasını sağlıyordum. gecenin bir vakti uyandığımda tuvalete gitmek yerine merveyi de uyandırıyor , rastgele barlara giriyor , alkol alıp eğlenmeye çalışıyordum. kötü geçirdiğim günlerin acısını çıkartmak içindi bu çırpınışlarım , bazı şeyleri unutmak içindi. bunun farkında olan hayat arkadaşım da her zaman uyum sağlıyordu bana. herşey güzel giderken yine adaletini gibtiğim dünyası bana sürpriz yapmıştı..

bir gece merve'nin öksürükleri sebebiyle uykum yarıda kesilmişti. kalktığımda son derece şiddetli bir öksürüğün merve'nin uykusunu da böldüğünü görmüştüm. nasıl oldu , nasıl bitti derken kalkıp sıcak bir çay yaptım. elimden pek gelmese de zar zor beni yönlendirmesiyle güzel bir çorba kaynattım. görünüşe göre çok kötü hastalanmıştı ve şifayı nereden kaptığına bir türlü anlam veremiyordu. soğukta kaldığını düşünerek ve şaklabanlıklar yaparak keyfini yerine getirmeye çalışıyordum. bir güzel çorbasını içirdim , çayını da kaynattım. oda benim gibi sigarayı seven ve çok tüketen biriydi. öksürükleri arttıkça sesi de boğazındaki rahatsızlık sebebiyle çatallaşmaya başlamıştı.