hayatımın 6 yılını anlatıyorum

@195 'ten sonrasını okumadım dostum buyük huur cocuklugu etmişsin sen okadar yalvar yakar kıza geri dondur ertesi gece git gibiş malmısın amk.

panpa nasıl bırakırsın amk kaç gecedir-gündür takipteyim amk nasıl bırakırsın? yapma etme amk

devam etmemi isteyenler var , ara sıra entry girmenizi rica ediyorum. ciddi anlamda kendimi yanlız hissettiğim için bu çabam , başka birşey yok altında.. hazırladığım partları girip gece 1'de yine devam ederim.

kalacağım koğuşun kapısından adımımı attığımda kulağıma ilk gelen cümle rahatsız edici bir ses tonu ile 'yeni gelin geldi' olmuştu. bildiğiniz klagib ceza eviydi. kapının eşiğinde sırtıma vurup 'allah kurtarsın' dedikten sonra gardiyan kapıyı üzerimize kapatmış , kilidi vurmuştu. ranzaların ortasında nereye gideceğimi bilmeden ilerlerken 'allah kurtarsın' diyorlardı hep bir ağızdan. eyvallah diyip nerede yatacağımı sordum. bir süre sessizlik olduktan sonra kalabalıktan biri ayağa kalkıp bana doğru gelmeye başladı. hiçbirşey demiyor , sadece yürüyordu. yanıma geldikten sonra elini uzattı , kafasını sallayarak elini öpmemi istedi

etrafıma baktım , tepkisiz bir şekilde beni izliyorlardı. belli ki koğuş ağasıydı. fiziksel özelliklerinden bahsedecek olursam , 1.90 boylarında , kısa saçlı , kirli sakalına göre daha uzun bıyıkları olan klagib mafya tipli biriydi. omzundaki siyah ceketinin altına giydiği gömlek son derece düzgün ütülenmişti. cezaevinde de olsa giyimine kuşdıbına dikkat ettiği belliydi.. bir uzattığı ele , bir suratına bakıyordum. tepki vermedim , sırtımı dönüp boş olduğunu düşündüğüm bir ranzaya sakince oturdum. ranzaya oturmama rağmen koğuş ağasının eli hala havadaydı ve bakışları bir yere sabitlenmişti. ilk dayağımı o gün yedim. bir anda bütün koğuş üzerime çullandı. daha sonra da hiç birşeyden haberleri yokmuş gibi gardiyan - gardiyan bağrışmaları..

kaşıma 4 dikiş atıldıktan sonra hapishane müdürünün odasında buldum kendimi. gereksiz tehditlerle gözümü korkutmaya çalışıyordu. kendimi savunmadım bile çünkü sonuç belliydi. ne desem de benden çok daha önce burada olan kişilerin müdürün gözünde bir yeri vardı. geldiğim ilk günde olay çıkmasının sebebini az çok biliyorlar , karışamıyorlardı. kaşım gözüm dağılmış bir halde koğuşa döndüğümde herkesin gözü üzerimdeydi. koğuşa ilk girdiğim dakikada yaşanan sahnelerin aynısı tekrarlanıyordu. tekrar uzatılan bir el ve daha sert bakan bir çift göz vardı karşımda. bu sefer ne yalan söyliyim zütüm yemediği için koğuş ağasının elini öptüm.

'ramo çay yap' cümlesi ile de koğuş ağasının sesini ilk kez duymuştum. dışarıdan gözüktüğü gibi gür bir sesi vardı. inanın bana öyle bir adamdı ki konuşması ile bile karşısındaki kişiye göz dağı verebilirdi. koğuş ağası olmak kolay değildi sonuçta.. herneyse , çay içerken dosthane muhabbetler geçmişti aramızda. deliğe neden düştün gibi bir soru gelmişti. hapishane'ye düşmemin sebebini anlattıktan sonra nasihatler geliyordu. burada zaman biraz zor geçer , kendine yapacak işler bul tarzında.. hapishane günlerinin zor olacağını beklesem de iyi bir yere düşmüş gibi gözüküyordum. ilk gece uyuyamamıştım , ne olur ne olmaz diye tedbiri elden bırakmama kararı almıştım.

bir gözümün hep açık olması gerekiyordu. günler bu şekilde geçmeye başlamıştı. görüş günü geldiğinde ise ipek gelmişti beni görmek için. çok özlemiştim ipeği , ilk gördüğüm an bunu anlamıştım. klagib günlerimin nasıl geçtiği vs muhabbetler ettik. biraz para bıraktığını söyledi. bildiğiniz utanmıştım o an düştüğüm durumdan.. yapacak birşeyim yoktu. sigara vs gibi ihtiyaçlarımı da karşılamıştı ipek sağolsun. hakkını ödeyemezdim..

görüşme o şekilde bittikten sonra koğuşa gelmiştik. koğuş ağasından çekindiklerinden midir hala bir bilgim yok , ona daha uzun görüşme fırsatı veriyorlardı. sürekli bir kayırma söz konusuydu. normal ceza alanların tamamı gelmiş , koğuşta bir tek koğuş ağası yoktu. yatağıma sırt üstü uzanmıştım. mahkumlardan biri ipek hakkında ağıza alınmayacak şeyler söyledi. ağır gelmişti , her şeyimde yanımda olan ipeğin o adının o huur evlatlarının ağzında meze olması ağır gelmişti.. herhangi birşey yapsaydım bütün koğuş bana karışacaktı.

yine ağzımın yüzümün dağılmasını istemedim , sinirlerimi yatıştırdım. koğuş ağası sağolsun babacan bir abimizdi. geldiğinde özel konuşmak istediğimi söyleyip derdimi anlattım. biraz da acıtasyon yaparak olayı abarttım. bunu yapan anası gibik huur çocuğunu da yanına çağırdı. alıp veremediğiniz ne varsa ortada görelim sizi beyler diye bağırdıktan sonra bütün koğuş bir yuvarlak oluşturdu.

istediğim olmuştu. dövsemde , dövülsemde kimsenin karışmayacağı kesindi. koğuş ağasının isteği sonucu karşı karşıya kalmıştık çünkü.. birbirimize girdik , kafasını ranzadan ranzaya vurduğumu hatırlıyorum. elimden zor almışlardı binin evladını. sorunlar içimde ne kadar birikmişse bütün kinimi bu herife kusmuştum adeta. kavga çok ileri gidince de haliyle ayırmışlardı bizi. bu şekide devam etti günler. saçma sapan şeylerden kavga çıkartmaya çalışanlar , birbirini şişleyenler derken cezamın bitimi gelmişti. çıkmama sayılı gün kaldığı için hiçbir olaya karışmamaya çalışıyordum. oradaki huur çocukları zorlasa da dişimi sıkıp dayanıyordum..

sayılı günümün kaldığını söylemiştim , tahliye oluyordum. koğuştan çıkmadan önce hiç kimse ile vedalaşmamıştım. sadece koğuş ağası ile helalleşip arkamı dönüp çıkmıştım. gardiyanlarla da helalleştikten sonra gerekli işlemler yapılıp serbest bırakılmıştım. ceza evinin önündeki ilk dakikalarımı unutamam. nereye gideceğini şaşırır halde sudan çıkmış balık misali etrafıma bakıyordum. karşı yolda ipeğin arabası vardı , beni bekliyordu. adım atarken bile o özgürlüğün ne kadar önemli birşey olduğunu farketmiştim

arabaya gidilecek mesafe 20-25 metre civarıydı. attığım adımları geri dönüyor , çapraz bir şekilde ilerliyor saçma sapan hareketler yapıyordum. bu yolu belki 50 metreye çıkartmış bir şekilde arabaya ulaştım. ipeğin kolları arasında buldum kendimi.. yolda biraz dertleştikten sonra bir cafeye gelmiştik. inanın bana sakalı uzamış erkek görmekten gına gelmişti. 3-5 kadın gördüğümde bile garipsiyordum. suratında tüy olmayan erkekleri gördüğümde bile garipsiyordum.. henüz alışamamıştım dışarıdaki hayatıma. acılarımı unutturmuştu bu cezaevi adeta..

ceza evinden çıkmamın ilk haftasıydı. ipeğin tavsiyesi ile bir köpek almaya karar vermiştim. çocukluğumdan beri bir köpek sahibi olmak istemiştim fakat hiç boş vaktim olmamıştı ve bu hayalimi bir rafa kaldırmıştım. ipeğin evinde kalmaya devam ediyorduk o günlerde.. birlikteydik , o da istiyordu. benim de uzun zamandır hayalimin olduğunu biliyordu. birlikte bakacağımızı , kafamızın dağılmasına yardımcı olacağını söylemişti. her ne kadar istemesem de ipeği kıramadığım için bir golden retriever köpek almıştık. ilk aldığımızda 60 günlük falandı sanırım. zeus adını vermiştik ona:)

elimizden geldiğince iyi bakmıştık. ipek zeus ile fazlasıyla ilgileniyordu. aşıları için veterinere gidiyor , mamasını alıyor , çişini yaptırmak için parka zütürüyordu. bana pek gerek kalmamıştı anlayacağınız. işlerimin bir ucundan tutmam gerekiyordu artık. evi sattığımı hatırlarsınız , oradan kalan parada suyunu çekmeye başlamıştı. büyük bir iş kovalıyordum. eskisi gibi çevrem kalmamıştı fakat iş aldığım olursa her türlü altından kalkabileceğimi biliyordum

büyük bir siteydi , site sahipleri ile anlaşmak üzereydim. sürekli telefonlaşıyor , planlar yapıyorduk. iyi bir dostluk kurmuş gibiydik. bir süre sonra irtibatı kesmeye başladıklarını fark ettim. anlam veremedim , başka birine işi vereceklerini düşündüm. olayın üzerine gittiğimde ise sabıkamın olması sebebiyle vazgeçtiklerini açıkladılar. saçma sapan bir sinirin başıma açtığı ilk dert bu oluyordu. yine işsiz kalmıştım , günümün çoğunu zeus ile geçiriyor , vaktimin %70'ini ona ayırıyordum.

tüy dökme mevsimine denk gelmiştik sanırım , çok fazla tüy döküyordu zeus. ipek evde olmadığı için ve çok sıkıldığım için alıp önüme gelen bir veterinere girip bilgi alacaktım. veterinerlerden birine girdim. karşımdaki bayanı gördüğümde dondum kaldım desem yeridir. sebebi buse'ye veya merve'ye benzemesi değildi. sadece giydiği beyaz önlük merve'yi hatırlatmıştı. bir süre kilitlenip kaldıktan sonra kendime geldim. bir bardak su içip iyice rahatladıktan sonra zeus'un durumu ile ilgilenmişti veteriner hanım. etkileyici bir bayandı. uzun boyluydu , yaşına göre bir hayli genç gösteriyordu.

biz burdayız panpa. toplu atınca okumak biraz zaman alıyo, sonra entry giriyoruz

zaten bu hikaye sayfaları hikaye bittikten sonra fırlıyo ne gibimse.
ölen sanatçılarının eserlerinin daha çok para etmesi gibi

tanışmıştık , arkadaş olmuştuk. ciddi anlamda hayvan dostu biriydi ve çok ilgileniyordu. ara sıra normal müşterilerinden daha fazla ilgilendiğini fark etsemde pek bozuntuya vermeden devam ettim gidip gelmeye.. ipeğe bu durumu anlatmam gerekiyordu. sürekli veteriner'e gidiyordum çünkü , birşeyler olduğunu anlamıştı. ilk anlattığımda çok sert bir tepki ile karşılaşmıştım. merve'nin boşluğunu başka bedenler ile doldurmamı istemiyordu. yakın arkadaşıydı çünkü.. her ne kadar beni çok seviyor olsa da merve'nin de yeri benim kadar özeldi.. zamanla oda kabullendi bu durumu ve tanışmak istedi. ortada pek birşey yoktu o zamanlar. normal bir hayvan kontrolüne gider gibi gitmiştik veterinere.. birlikteydik bu sefer. veteriner'in adına da buket diyelim.. buket bizi ilk gördüğünde biraz bozulmuştu. muhtemelen kafasında oluşan ilk profil evli yada nişanlı olduğumuzdu. bunu dışarıya yansıtıyordu ister istemez. içten içe gülüyordum bu hallerine , hafif kızarmıştı yanakları:)