beyler yanlış altinciden sorun olmasın diye hikaye altincisi açtım (bkz: Hayatımı mahvedip erken olgunlaşmamı sağlayan kız)

Sigara içip geliyorum beyler okuyan 1-2 kişi bana yeterli dediğim gibi amacım prim değil.

Bu, bana o an bir gaz verdi ve Hilal, ben senden çok hoşlanıyorum dedim. Tabii ki bir klagib olarak Nietzsche, ben seni arkadaş olarak görüyorum dedi. Yıkıldım ama belli etmedim. Olsun ben seni beklerim dedim. Konuşmalarımız seyrelmişti. Kız benden uzaklaşıyordu, bir şeyler yapmam gerekiyordu. Bir gün mesaj attım Sinemaya gitmek ister misin? diye. Neden olmasın dedi. Anlaştık; gün, saat belirledik. Beklemeye başladım. Cumartesi gidecektik sinemaya. Cuma gecesi uyuyamadım. Cumartesi sabah 1 saat kala çıktım buluşma saatine. Sinemada bekliyordum kızı. Filme 5 dakika kaldı, kız ortalıkta yok...

N: ben K: Kız
N: Selam!
K: Merhaba.
N: Nasılsın?
K: iyiyim, sen?
N: iyi ben de.
N: Sınav nasıl geçti (gülerek)
K: Kötü ya
N: Sağlık olsun. Bu arada ben nietzsche
K: Ben de Hilal
Kız gitti beyler, şuan elimde en azından adı vardı. Dersleri takmayan ben dershaneye erken gider oldum kızı görebilmek için. Gel zaman git zaman, kızla muhabbetimiz olmaya başladı artık. Bir gün etütte karşılaştık oturduk test çözüyoruz (sözde çözüyorum ben). Kız ona baktığımı fark etti ve kızardı. Telefon numaranı verir misin? dedim, Neden ki? dedi, Seni daha iyi tanımak istiyorum dedim, bu sözümle numarayı kaptım. O zamanlar Whatsapp yok, klagib türkcell'in 10.000 sms pakedi var. Kızla telefondan da konuşmaya başladık. Ufak tefek yakınlaşmalar olmaya başladı böylece. Canımlar, cicimler... Ben bu kıza karşı bir şeyler hissediyordum. Kız, bir gün akşam konuşurken Keşke senin gibi bir sevgilim olsa. dedi sevgili muhabbeti geçerken.

Yaz bin rezerve

O hafta başka dersim yoktu. Kızı nasıl bulacaktım? Bilmiyordum, çaresizdim. Mecburen önümüzdeki haftayı beklemem gerekiyordu. Günler geçmiyordu. Kızla ilgili tek bir şeyden emindim: Kız bizim seanstan değildi (sabahçı ve öğlenci vardı). Bizim seansı tamamen tanıyordum çünkü. Bir şekilde bulmalıydım kızı. Ne yapsam diye düşünürken aklıma bir fikir geldi: önümüzdeki hafta dershaneye erken gidecektim. Gün geldi çattı. O zamanlar eşofman hariç bir şey giymeyen ben; kot pantolon, spor gömlek giymiştim, babamın parfümünden sıkmıştım falan. Neyse çıktım evden dershaneye gittim. Sabahçılar 12'de çıkıyordu. Öğlenciler 12:15'te giriyordu. Benim dersim ise 4'te başlıyordu neyse. Sabahçılar çıktı bekliyorum öyle, aynı zamanda birini aradığımı da belli etmemeye çalışıyorum. Her neyse, tam ümidimi yitirmişken onu gördüm, beni gördü ve gülümsedi. Merdivenlerden inmeye başladı, hemen arkasından koştum.

Evet, geçtim bilgisayara, başlıyorum.
Beyler 7. sınıftaydım, sbs var o zamanlar. Hayatım okul, ev, dershane üçgeninde geçiyor. Bir hafta sonu deneme sınavındayız. Hep yüksek alırdım denemelerden, bu yüzden hiç takmazdım. Gözetmen öğretmen de sevdiğim bir hocaydı, onunla gırgır şamata çözüyorum sınavı... Bir baktım 15 dakika kalmış, Hocam, ben çıkayım artık dedim. Tam sınıftan çıkarken binlik olsun diye laf atacaktım sınıfa Hadi size kolay gel... o kızı ilk kez o zaman gördüm, göz göze geldik ve bana gülümsedi... Cümleyi tamamlayamadan çıktım sınıftan. Yanaklarım kızarıyordu, ateş basıyordu, n'oluyordu bana?

5 dakika sonra basliyorum bilgisayara gececegim sirf seri yazmak icin

Yardır rez.

bence prim

Her şeyi boşver maneviyata yönel

Beyler sadece dertlesmek amaclı yazacağım eger dinleyecek 2-3 kisi cikarsa başlarım. Amacım prim değil seri bir sekilde anlatacağım