hayatımı yaşamak istiyorum lan

sabahtan akşama kadar bilgisayar oyunlarıyla vakit geçirmekten, facebookta birilerinin fotoğraflarına bakıp durumlarını okumaktan bıktım. para desen oda yok okuyorum işde bulamadım babamdan zaten hayır yok. hep görüyorum birileri tatile gidip gün batımında kokteylini içerken fotoğraf atıyor, diğeri yabancı ülkeye safariye çıkıyor, bir başkası las vegasa gidip eğleniyor.. bana bu o kadar çok koyuyorki anlatamam. sonra dönüp aynaya bakıyorum, yapabileceklerimde bir sınır arıyorum düşünüyorum. okulu bitirip çalışmaya başlayıp evlenip araba alıp hayatımı bitirmek istemiyorum, daha farklı bir yaşam sürmek istiyorum, ama işin içinden bir türlü çıkamıyorum. aklımdan ilerde banka soymak bile geçmedi değil, neden millet hayatını yaşarken ben böyle sürünüyorum? neden bu hayatın kaymağından bir tutam koparamıyorum? acaba sorun bendemi yoksa yaşadığım hayattamı, yaşadığım ülkedemi? okulu bitirdim diyelim iş bulacağımın bile garantisi yok, üzülüyorum ama üzülerekte anca kendimi heba ettiğimi biliyorum. yaşım bu kadar gençken bunları düşünmekte mantıklımı mantıksızmı onuda bilmiyorum, hayat artık resmen gözüme buğlu bir cam olarak gözüküyor, her yerde belirginsizlikler.. acaba bende hayatın güzel kısmını birgün görebilecekmiyim? acaba.. neden bu hayat kötüye gidiyor? yani iyi birşeyler olmak zorunda değilmi? teorik açıdan bile iyi birşeyin olma ihtimali vardır ama benim yaşadığım zaman diliminde yüzüme gülen bir hayat yok.. artık son zamanlarda kafayı yeme noktasına geldim, sıkıntıdan dünyanın en iyi mizahın yapıldığı yabancı sayfalarından bile soğudum, mizah kalitemin nirvanasına ulaştım.