Daha 13 yasindaydim ve hersey daha dunmus gibi aklimda. Herseyinizi en yakinizi kaybetmek. Ne anne ne de baba diyebileceginiz birisinin olmamasi artik. Ve ayni gun ikisinide bir trafik kazasinda kaybetmek. Bir dayanaginizin olmamasi hayatta. Size en icten duygularla yaklasan sizi koruyup kollayan yeri geldiginde yemeyip yediren o insanlari bir daha göremeyecek olmaniz... Evet tarifsiz bir acı. Ama ustesinden gelmek ayaga kalkip butun olumsuzluklarla basa cikmaniz gerek. Evet bunu basardigimi düşünüyorum ve hangi durumda olursaniz olun bunu başarabilirsiniz. Içinizde bu güç var

Daha 13 yasimda ailemi trafik kazasinda kaybettim. Annem de babamda memurdu. Orta gelirli bir ailenin tek çocuğuydum. Ve anlaticaklarim umarim kendinde hayatla yerden kalkip savasmaya devam edecek gücü bulamayanlara bir örnek olur.

Kazanin olduğu gunu anlatmak istemiyorum. Sizler için de bisey degistirecegini sanmam.

Velayetimi istemeye istemeyede olsa dayim almisti.

ben bir anda ailemin vefatiyla istenmeyen olmustum. Sebebini kac yasima geldim dusunuyorum ve hala mantikli bir aciklamasini bulamadim. Olanlarin farkindaydim ama yapabilecegim hic birsey yoktu.

Dayim aldi karsisina beni anlatmaya basladi bundan sonra onlarla yasamam gerektiğinden felan bahsetti. Yuzundeki isteksizce, zorunluluktan yaptığini belli eden o ifade hala aklimdadir.

Ankaraya vardigimizda yeni uyanmistim. Dayim bagirarak telefonda birisiyle tartisiyordu. Bense elimdeki annem ve babamin fotografina bakarak tekrar dusuncelere daldim. Aglamak istiyordum ama artik aglamaktan gozumde yas kalmamis goz altlarim mosmordu. Insan inanmak istemiyor. Kirklarelinde sade ama huzurlu bir hayatimiz vardi. Simdi ise ankarada yalniz basimayim. Hayatin size ne getirecegi belli olmuyor iste.

Dinleyin beyler belki bişeyler bulursunuz kendinizden. Size öğüt vermek amaçlı yazmıyorum kesinlikle. Insan isteyince neler basarabiliyor anlatmak istiyorum

Dayim hala telefonda bagirmaya devam ediyordu. Eryamanda oturduklari sitenin önüne gelene kadarda susmadi. Arabadan indigimde dayima kimdi dercesine bir bakis attim ama orali bile olmadi. Valizimi bagajdan alip yurumeye basladi. Kosar adimlarla takip ettim onu. Dayim sakin biriydi ya bu olaylarin stresi onu bu hale getirdi ya da baska bir is vardi. Sorunun cevabini ogrenmem cok gec olmadi aslinda. Eve girdik evdekilerle selamlasip kuzenimle odasina gectigim anda evde bir anda dayim ve yengem arasinda tartisma basladi. Yan odadan sesler az cok anlasiliyordu yenge mzaten zor gecindiklerinden bide uzerine bana bakmak zorunda kaldiklarindan yakiniyor dayima bagiriyordu. Dayimsa beni kimsenin almayi kabul etmediğini buna mecbur olduğunu söylüyordu.

Beyler sanirim yanlis yazamanda actigim başlığı. Takan olursa devam ederim boşluğa anlatmanin mantığı yok