hayatımı siken ev arkadaşımı anlatıyorum

Reserved

rezervation

reserve

risörvd

rezerved lan seni beklemekten verem oldum

Neyse beyler eve döndüm dediğim gibi .Günler su gibi geçiyor.Ara sıra arkadaşlarla buluşuyoruz yine.Ama sanki buket bana eskisinden daha soğuk davranıyordu. Muğla'da onunla barışmıştık herşey eskisi gibi oldu derken ne biliyim yani anlıyordum bana soğuk davranıyordu. Sorduğumda'da sana öyle gelmiştir gibi şeyler söylüyordu.Bu olay benim iyice canımı sıkmıştı. Ondan hoşlandığımı filan zannediyordu herhalde.Ömer'lede bu tatil olayından sonra birçok kez tartıştık. Hele benim buket'i öptüğümü bilse beni öldürürdü o derece.

Zaten Aslı ile ilgili artık hiçbir endişem yoktu.Ona karşı nefret bile beslemiyordum artık beyler siz düşününün yani. Neyse bir gün bizimkilerin yanına gittim.Çok mutlu duruyorlardı.Ben gelince Buket'in yüzü bir düştü beyler. Benimde böyle şeyler hemen dikkatimi çeker. biraz rahatsız oldum bu durumdan. Daha sonra çektim buket'i bi kenara. Anlattım; Ben geldiğimde hemen yüzün düştü, benimle aynı ortamda olmaktan rahatsızlık duyuyorsun herhalde, bla bla bla en sonundada artık beni daha görmezsin bu saatten sonra dedim çektim gittim beyler. Beyler ben öyle arkasından konuşan tiplerden değilim. Birşey varsa direk gider o kişiyle konuşurum. Bunu daha öncede söyledim sanırım.

hikayenin sonu yok mu panpa

Neyse beyler bi 1-2 ay tek tabanca takıldım. Zaten fazla izin günlerim yoktu. Olduğu zamanda fazla bi tak yapmıyordum. Hayatım monotonlaşmıştı. Bazen arabaya atlıyıp geziyordum.Ama beyler size şu kadar söyliyim. isterseniz cebinizde trilyonlar olsun veya mal mülk sahibi olun. Zamanınızı geçirecek bir arkadaşınız ve DOST dediğiniz bir kişi yoksa bu anlattıklarım hiç bir işe yaramaz. Arabaya atla bi cafeye git kızlarla filan tanış nereye kadar. Sevgilinizle ciks ten başka bir zevk alamazsınız.Ama DOST dediğiniz kişiyle hayatın tadını çıkartırsınız. içimden diyorum sedat dışarda olsada şu dünyanın altını üstüne getirsek.(bu arada yazınca çok saçma bi deyim oluyormuş. Not: yanlış yazmışta olabilirim :D)Şimdi bazı arkadaşlar bana ılık dicek biliyorum ama o diyen arkadaşlarda kızlarla arası olmayan kızlardan daha zevk alamamış arkadaşlardır.

Hızlı yaz annesiz 2 gündür seni bekliyorum

Geçenlerde evde eski fotoğraflarıma baktımda insanı senelerden daha çok yaşadıkları yaşlandırıyormuş.Yan yana getirince farkı anlayabiliyordum.Ne olmuştu bana nasıl olurda 1-2 senede bukadar yaşlanmıştım. Olgunluk herzaman iyidir fakat bu yaşlardada fazla işime yaramıyordu. Gençken hayatın tadını çıkaramıyacaksam hayata olgunluk'la baksam ne olacaktı ki.Hayatta güvenebileceğim arkadaşım yokken kendi kendime ne yapacaktım ben? kafamda bir dünya dolusu sorular. Cevaplarını benim bile tahmin edemeyeceğim bir dünya dolusu soru. içten içe düşünürken buluyordum kendimi.Ben gerçekten gençliğimimi kaybetmiştim.

rizörv

Evet farkedebiliyordum. Zevklerim bile değişmişti. Yaşadıklarım bu kısa zamanda beni nasıl değiştirmişti.?.Bir insan nasıl böyle değişirdi ki?.Artık anı yaşamak yerine birşey yaparken hep düşünürken buldum kendimi. Kendinizi değersiz hissettiğiniz anlar olur.Ben artık kendimi hep değersiz hissediyordum. Canımı daha neler yakabilirdi ki?.Kendime soruyordum hep tekrar edip soruyordum.Ne olmuştu bana?

Dünyadan ilişkim kopmuş bir şekilde evde öylece oturuyordum. Asosyal biri olup çıkmıştım. Sedat'a da uğramaz olmuştum. Zaman artık benim için değersiz bir kavramdı. Babam'da bu halimi görüp içten içe çürüyordu.Bir çıkar gözetmeden benim halime üzülen bana yardım etmek isteyen tek bir ailem kalmıştı. Küçücük şeylerden dolayı ailemi kırdığım için kendimden hergün ama hergün nefret ediyordum.Bir insan neden, nasıl kendinden nefret ederdi ki ?Bazen içerden sesler duyuyordum. Annem benim düzelmem için tek çare'yi evlilik olarak görüyordu.

Düşünüyordum 1 ay önce daha mutsuzluk yok diye kendime söz vermişken.Bu kısa zaman içinde beni etkileyen şey neydi ki bu hale gelmiştim. Gençlik heyecanlarım benden yavaş yavaş uzaklaşıyordu. Motor aşkı kalmamıştı. Sevdiğim şeylere inanamıyordum.Bu sessizlik dolu düşüncelerim içinde tek başına boğulmuştum. Küçükken evden cıkmaz diye nefret ettiğim arkadaşlarıma benziyordum.Bu yaşta böyle olmak insanı hayrete düşürüyordu. Belkide bu pgibolojik bir sorundu. Evet kendime bir söz vermiştim. Herşeyi atlatan ben bu kötü durumunda üstesinden gelicektim.

bozdun biraz sanki

devam panpa

Bu dönemde yaşadıklarımın nasıl birşey olduğunu size anlatmak bir köre rengi anlatmakla eşdeğerdir. Neyse beyler çıktım atladım arabaya sedat'ın yanına gittim.Çünkü tek arkadaşım o kalmıştı. Buket,Melek,Ömer, Seda hiçbiri mesaj bile atmamıştı bu geçen sürede bana. Gittim anlattım sedat'a böyle böyle son 1-2 ayımı anlattım.Çocuğunda canını sıkmıştım belli oluyordu. Benim ona yardımcı olmam yerine o bana yardımcı oluyordu.Bu nasıl bir paradoks'tu.Beyler sedat'tan bikaç fikir aldım. Söz vermiştim daha evde oturmak yok. Kendime verdiğim sayısız söz gibi buda bir gün biter diye korkuyordum. Kendime saygım kalmamıştı diyebilirim. Neyse beyler geçtim bir cafe'ye oturdum. Elit bir cafeydi.

rezerved

Reserved