hayatımı nasıl çıkmaz

vay amk, insanın para yüzünden hayallerinden olması çok kötü bi şey lan.

tekstile devam dedim. bana hep asabi derler ama bu sefer hep pozitifle yaklastım. kendımı ınternete kaptırdım ısten gelınce dırekt nete oturur ertesı sabaha kadar uykusuz dururdum.hep asclıkla ılgılı haber makale yada söylesı fılan okurdum. takip ederdim.bı gun meraktan ascılıkla ılgılı ıs ılanlarına baktım. bakmaz olaydım. eger ben 2.sezon kursa gitseydim sımdı dubaıdeydım.o zamanlar ıngılızcem vardı. dubaıden ıstedıklerı bı tek ıngılızce ve yemek yapabılmek. bende cok guzel yemek yaparım.en azından cevremdekı arkadaslarım akrabalarım ailem öyle söylüyor.

o zaman durumu anladım. babam ne yapcak ne etcek benı o ascılık kursuna yollamayacaktı. kayıt günü geldi. gitmedim babam bagırmaya basladı.bak git su kaydını yaptır gittim aq.form filan doldurdum işte.ve güzel bi haber ile döndüm. kurs hemen baslamıcak ıyıce toparlanınca arayacaklar ve ben kurs ucretıyle beraber gıdıcem.ben evde aramalarını bekledim gunlerce ve sonunda o telefon çaldı. aradılar çağırdılar.ama nedense sevinemedim aq.akşam oldu babam eve geldi. babama söyledim dedi cumartesi. dedim sıçtık. dedi ne diyosun sen? dedim senın cumartesılerın gelmıyo bı turlu. yıne kavga etmeye basladık.laf döndü dolandı bu huurcocugu yıne benı evden kovdu. alıskındım.sesımı cıkartmadım

@13 güldüm

elim mahkum tekrar tekstile döndüm. babam olacak adamın yanına. calısıyorum 5 kurus ıstemıyordum. babam ıyıce ılerı gıtmeye baslamıstı.5 kurus vermedıgı halde benden para istiyordu.aq sanki geceleri işe çıkıyoruz.ne parası dedğim zaman da da kızıyordu.en son dedim bırakıyorum işi dedi napcan dedim düzgün bi iş bulur para kazanırım dedi para vermiyoz mu dedim vermiyoosun tabi.ve en agır cumleyı kurdu. gibtirgit bu evden.cay istemesini biliyosun ama''.bu lafı duyunca yıkıldım.ama gidemedim cünkü gidecek bi yerim yoktu ve odama gecıp sabaha kadar agladım.

okul hayatım kapandı.bi yıl büyüklerimizin deyimiyle köpek tasladım aq.bi yıl heba oldu.bu hayatta en cok sevdıgım en ıyı anlastıgım bı tek abım var.o baslarda kızdı.ama artık cok gectı. neyse bi yıl bitti. ertesi sene babam tekstil atölyesi actı.aq nerden bulastım.ilk baslar merak ediyordum ilgileniyordum sonradan bi baktım işin içine hapsolmus cıkamıyorum.6-7 ay calıstım ve bu süreçte cebime hiç para girmedi. ayakkabı istemiştim almamıstı. ilgilenmedi bile. cunku babamın ısı ailesinden daha önemli. sonunda işten cıkabildim. abim beni eczaneye soktu. işi öğreniyordum. iyice alıstıkca adam engel olmaya basladı yanı patron. bana hem diyor git tezgahın oraya ögren neler oluyor. gidince de geri cekil burası senın mekanın degıl. sesımı cıkartmıyordum.bi ton hakaret ediyordu cıt dahi cıkartmıyordum

abimi aradım. abim biraz daha beklememi gayret etmemi söyledi. dinledim.sabretmeye basladım.bu sırada hayatımın hayali olan ascılık kursu buldum.bu şehirde yani bursada bi tane vardı. gittim kapanmıs coktan. yine hayallerim yıkıldı.ve evdekiler yavastan yavastan herseyı basıma kakmaya basladılar. içtiğim suyu bile.en son annem bile laf etmeye basladı. tekrar tekstile babamın yanına döndüm.hem calısıyor hemde baska ısler arıyordum.ve ascılık kursunu takıp edıyordum. böyle böyle derken 1 yıl geçti.ve sonunda ascılık kursu buldum. babama dedım yollasana benı dedı yollarım. kayıtlar basladı.ben giblemiyordum cunku kayıt parası bende yoktu ve babamda para olsa bile vermicekti. onun meshur bı lafı vardır. cumartesi.baba dedım kayıt parası dedı cumartesi.ben o zaman durumu anladım.

burdamısınız beyler ?

http://fizy.com/tr#s/1s14m5

en son adam aileme hakaret etmeye basladı.ilk bi kac gün bişey dememiştim ama en son abime laf etmeye basladı.o zaman anladım ki ordan bi tak ögrenemem o adamdan bı tak olmaz kı benden ne olsun.bi sabah işe diye evden cıktım ama ne ıse nede eve gittim.sokakta kaldım.bu sırada herkes benı arıyor abım mesajlar atıyor.oglum nerdesın gel yapma böyle istemiyosan calısmak giberim işini de cıkdiye mesajlar atıyordu.ama benım yuzum yoktu gerı donmek ıstemıyordum.malasef gece oldu eve döndüm.yine ailem bişey demedi.zaten hiçbi zaman hiçbi konuda bişey demiyolar.ilgilenmiyolar.yani böylelikle ben eczacılıktan da cıkmıs oldum

aslında herşey ilk okul bittikten sonra yani 15 yaşında basladı.ilk okul bitti liseye gectım.bu zamana kadar hep bana dedikleri (ailemin ve cevredekilerin) işte düz liseye git üniversite oku.aq ben liseyi okuyamadım onu nasıl okucam. neyse devam edeyim.o sıralar benim aklımda hep düz lise vardı.ama sonradan lise seçerken kafama dank etti.ben okulu sevmeyen ama istese bütün notlarını 5 yapabılen bi genctim.ama dedim ya okulu sevmiyordum bunalıyordum. neyse secmeler filan oluyo öğretmenlerim bana ısık tuttu anladılar yapamıcam beni meslek lisesine yönlendirdiler.

başlıyorum beyler

bile hale soktum.çıkmaza girdim.nasıl umutlarımı kaybedişimi anlatıyorum beyler.hepsi imkansızlıklar yüzünden.anlatıcam dinleyen varsa.
alın bu sarkı özetler.
http://fizy.com/tr#s/13qrry

burda olanlar bi uplasın aq.bosa mı anlatıyoruz yoksa?

up up up up up

devam ediyorum.

ben evdekilere hep dedim meslek lisesine gideyim bakın en azından tek bi konu üzerinden gidiyor dersler.ama tam bi gerizekalı olan ve herseyı bıldıgını sanıp bi tak bilmeyen babam beni düz liseye kaydettirdi.gel gör ki kaydettirdiği liseden de mezun cıkmıyor. neyse gittim kabul ettim yani.1 ay dayanabildim okul berbat babam desen daha okula pul bile almadı.o zamanlar pul isteniyordu. ilgilenmedi.ben okulu bıraktım. büyük hatamı yaptım.ve babam sagolsun amcık agızlı hıc bısey demedı. keske deseydı keske ıtıraz etseydı.ama demedi.

Allah yardımcın olsun panpa parasızlık çoz zor amk

reservet

@58 parasızlık degıl aq para var sadece bana yok.
@59 kac yıldır sabredıyorum panpa. hala askerlik yoklamasını yaptırmadım. bilerek gelip alsınlar diye.

evet beyler yorumları alayım ?

anlat panpa liseli değilsen

anlat panpa acıklı olsun