HiKAYE BiTMiŞTiR...

Part1

Gece saat 02.45 civarı telefon geldi.

Annem arıyordu, telefonu açtığımda ise karşımdaki ses titrek bir cümle ile ; 'anneniz kalp krizi nedeniyle hastaneye kaldırıldı.'

Bu cümleyi duymam ile hangi hastane demem çok sürmedi.

Apar topar arabama bindim ve hastaneye girdiğimde abim kapıdaydı diz çökmüş ağlıyordu...

edit: hikâye ile ilgili görüşlerinizi yazabilirsiniz ve hikaye tamamiyle kurgudur... (bkz: miedo)

Part4

Öğlen kalkmıştım birazda başım sızlıyordu telefonumu açtım emre aramıştı ayılmadan yani kendime gelmeden aramadım emreyi akşama doğru geri döndüm.

B: alo

E: lan niye açmıyosun telefonu yine içip içip sızdın demi.

B: ne var. Neden aradın?

E: kendine ceki düzen ver üzme artık kendini

B: sanane emre sanane benden!

E: sana iş buldum benim çalıştığım fabrikada yarın işe başlıyosun iş yerinin adresini sms attım sana yarın gel.

B: gelmem ben beklemesin kimse beni!

Ve telefonu suratına kapattım..

Kibariyenin annem şarkısını açmış demleniyordum yine bir elimde sigara bir elimde bira.

Biliyor musunuz ben lise zamanlarımda hep astsubay olmak vatanım için şehit olmak isterdim ama olmadı işte neyse aklıma emrenin iş konusu takıldı gitsemmi acaba diye düşündüm ve gitmeye karar verdim sabah erkenden kalkıp direk banyo yaptım temiz elbiselerimi giyinip sakal tıraşımı oldum saat 6.30 civarı evden çıkıp büfeden bir paket sigara aldım, çay ve açma söyledim, kahvaltımı yapıp otobüsle verilen adrese gidecektim...

Part3

Yaklaşık bir 30dk sonra tabutla hastaneden çıktık saat sabah 5 olmuştu, annemi defnettik. (Yazdıkça bunalıma giriyodum uzatmayalım istedim.)

Aradan 2 yıl geçti...

Ben Alkolik biri olarak çıkmıştım abim evlenmiş başka şehire taşınmıştı.

Part5

Kahvaltımı yaptıktan sonra bir dal sigara yakıp düşünceli bir şekilde durağa doğru gidiyordum, sanki herkes beni izliyor ben rahatsız oluyordum neyse konumuza dönelim, otobüs sonunda geldi en arka beşli koltukların cam kenarına oturup etrafı izlemeye koyuldum, yaklaşık bir 40dakika kadar sonra indim ve sms'te yazan adrese gittim fabrika çok büyük'tü, içeri girmeden son bir dal sigara daha yakıp emreyi aradım.

B: alo
E: efendim
B: ben fabrikaya geldim, girişteyim.
E: bekle orda geliyorum yanına...
B: tamam.

Yaklaşık bir 10 dakika kadar sonra emre geldi sonunda.

içeri doğru girdiğimizde beni bir heyecan kapladı, işçilerin yanından geçiyor ve meraklı gözlerle yaptıkları işleri ve tiplemelerini inceliyordum, yaklaşık 4-5 dakika sonunda yukarı doğru çıkan uzun geniş merdivenlerden çıktık ve sonunda genel müdürün kapısına ulaşmayı başardık...

Part2

'Abi... Abi ölmedi demi. Ölmedi de. bişey de.'

Abim Kafasını Kaldırdı ve O Mosmor Yüz Rengiyle Bana Sıkıca Sarılıp Hıçkırarak Ağladı.

Aradan 2 saat geçti ve yoğun bakımdan annemin beyaz çarşafla örtülü bedenini çıkarttılar kimse bişey demedi sadece morga doğru korkak adımlarla ilerledim.

içerdeki morg çalışanı orta yaşlarda kadın abdest almadan yüzüne bakabilirsiniz dedi.

Yüzü bembeyaz ve bedeni buz gibiydi. Ben.. Morgdan korkan adam o gün o saat morgdan çıkmak istemedim...

Part6

Kapıyı hafif şekilde 3kere tıklayıp içeri girdik...

E: remzi abi işte emrah bu...
R: iş elbisesi getirdin mi?
B: maalesef getirmedim abi.
R: eski bir tane pantolonla yarın gel tişörtü ben vericem burdan bugün izinlisin.
B: tamam abi sağ olasın...

Yüzümü sevinç duygusu kaplamış çok mutlu bir şekilde evime girdim...

Her mutlu bir şeyin mutlaka sonu vardır..!

Part7

Elimde 2 poşet biralarla eve girdim, arkada kısık seste fon müzik eşliğinde biraları içiyorum, yine gece tam 02.45 te uyanıp sessiz sedasız geriye kalan biraları yudumlamaya başladım, kendi kendime düşünüyodum, benim annem tam bu saatte acı çekiyordu ve bir anda ilk gözyaşı aktı.

Şimdi bana bu anne olayını çok abartıyosun diyen panpalarım illaki vardır ama beni bu yaşa annem getirdi, ben daha annenin karnındayken babam şehit olmuş sadece resimlerini gördüm.

Küçükken işte hep ondan asker olmak isterdim ama olmadı be, olamadım...

Annem her gece ağlıyordu, benim odama sesleri geliyordu, bu hayyattan çok şeyi öğrendim ben tecrübe edindim ama artık yavaş yavaş tükeniyorum...

Neyse konumuza dönelim.

O zamanlar küçüktüm tabi, annem yine akşam namazını kılıyordu ve namaz bitince de elimize siyah veya renkli poşet alıp pazara çıkıyorduk, ben tezgahların altına düşen patates, soğan vs. Şeyleri alıyor poşete atıyordum ve utanıyordum da, annem de utanıyodu hep yanımda durup tegahlara bakıyor alacakmış gibi geziyor ve beni kolluyordu..

Bir keresinde sınıfta çok sevdiğim bir kız vardı yüzü, konuşması, çok güzel bir kızdı büşra neyse işte beni pazarda görmüştü yerden toplarken, çok ağlamış utanmıştım. işte öyle böyle ezdiler bizi.

Neyse konumuza dönelim.

Hatta bir dal sigara daha yakayım paydos saatin bitiyor neyse, devam edelim biz..

Sabah erkenden kalkıp durağa doğru yola koyuldum işte yeni bir gün daha...

Part10

Salim Abinin Ağzından...

O gece 4-12 vardiya değişimi oldu, ortamın havası bir garipti yani havada değişik bir koku vardı.
Bende presten çıkan parçaların boyaması için boya fırınına girdim yaklaşık bir 5-10 dakika geçmeden büyük bir ses duyuldu ve içinde bulunduğum fırın çok şiddetli bir şekilde sallandı ilk önce deprem sandım ve dışarı çıktığımda her taraf toz toprak içindeydi ve sonradan açıklanan bilgilere göre 4-12 vardiyacılardan kaynak bölümünden asetilen gazı sızma yapmış, olay bu şekilde oldu.

Beni akşam saat 18.00 civarı salim abi aradı...

Part8

Saat tam 7de servis gelmişti bile, en arka koltuğa geçip etrafı izlemeye koyuldum ve yaklaşık bir 40 dakika kadar sonra iş yerine vardık saat 8de ilk iş başımı yaptım her şey güzel gidiyordu geçinip gidiyorduk işte ama hala evlenme isteğim yoktu daha kendimi toparlayamamıştım bile...

Bizim salim abi vardır herkes sever onu delikanlı bir adamdır, arada bizlere öğütler verir, içimize huzur katardı yani bana göre neyse akşam oldu ben hava kararmadan mezarlığa gidip vakit geçirdim biraz.

Neyse konumuza dönelim.

Gece saat 2 civarı salim abi aradı beni, açtım sesi nefes nefeseydi, fabrikada patlama olmuş ölen ve yaralanan gece mesaicileri varmış. hemen hemen herkes oradaydı...

Devam ediyorum...

Saat 10da devam ediyorum...

Part9

Gözlerim emreyi aradı.

Etrafa baktık ama fabrika bildiğin savaş alanı gibiydi, sonunda emreyi buldum yerde baygın şekilde yatıyor ve bi yandan dıbbulans ve itfaiye siren sesleri yankılanıyordu ölü sayısı 45 yaralı 136 yanlış hatırlamıyorsam sene 1998 haberlerde çıkar izmirde fabrika patlama diye aratırsanız neyse...

Emreyi kaybettik.

Fabrika iflas etmiş ve kapatılmıştı, bana değer veren bir tek emre vardı o da gitti.

Ben eski hayatıma ne olduysa yeniden düşmüştüm, salim abi'nin ağzından bir de şöyle dinleyelim patlama gecesini..

Devam edemiyecek kadar hassas bir konuysa neden yazıyorsun puşt?

Devam et bakalım

Rrzzakiye

Gıdıklandım şunu çıkar ayağından

Alışa gelinmiş hikaye başlığı

Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun nur içinde yatsın panpa

Kardeşim dök içini aq ya

Okunur dursun