Hiç, yaşayabileceğiniz en kötü senaryoyla yüzleştiğinizi düşündüğünüz oldu mu?
Olabilecek en kötü olayların başınıza geldiği oldu mu?
Hayat, "sana böyle böyle bir gelecek sunabilirdim, eğer bunları yapmasaydın" diyerek kimin daha büyük olduğunu yüzünüze tokat gibi vurdu mu?

Benim vurdu.

Okurken kendinize ve hayatınıza dair bir çok şey bulacağınız, tamamiyle gerçek yaşantımı yazıp en sonunda bugünlere geleceğim ve okuyan kardeşlerimle beraber bir sonuca varacağım.

Özlenilen inci sözlük kardeşliğinin yaşanacağı, samimi ortamın kurulacağı bi başlık olmasını istiyorum.
Efsanelerden olmasına gerek yok, okuyan arkadaşlar en sonunda samimi bi şekilde empati kurarak ne yapmam gerektiğine dair fikir versinler bana yeter.
Çünkü yakın arkadaşlarımın da, benim de bu olaya karşı tek bi pencereden baktığımı düşünüyorum.
Belki bir ayrıntı, bir olay fark eden olur objektif gözle bakarken..
Belki sonunda bir fikir veren çıkar, belki de vazgeçmemi sağlayacak o cümleyi kuran bir babayiğit.

Neyse, rez alan olursa anlatmaya lisede okul değiştirdiğim dönemden başlayarak anlatacağım.

https://about.me/charlymattei

10. sınıfın sömestr döneminde okul değiştirdim beyler, bazı sorunlarım oldu eski okulda ve dersler de sıkıntıydı hocalarla ilgili problemler yüzünden. Puan olarak bizim liseden daha üstte olan bi liseye geçiş yaptım. Yakından tanıdığım kimse yoktu, daha önce hiç önünden bile geçmemiştim.. Tek artısı bizim liseden oraya geçiş olmuştu ve geçenlerin hepsi de benim gibi tm bölümünde okuyordu.

Neyse ayrıntı verip sıkmayayım, ben lisemi değiştirdim. Yeni lisemde çok da yakından tanımadığım, merhaba'lık, feysbuk arkadaşım olan Nesli'ye yazıp ders progrdıbını aldım. ilk haftalar Nesli'nin arkasındaki sırayı boş bulup oturmuştum, bu yüzden de ondan başkasıyla sıkı sohbetim olmadı. Dersler ve hocalar hakkında bilgi aldım falan.. Nesli'nin yanında da Gizem oturuyo.

Nesli'den bahsedeyim beyler. Hiçbi zaman kötü düşünmeyeceğiniz, yan gözle bakmayacağınız, tamamiyle iyilik sever kız kankalarınız vardır ya, onlardan biri Nesli.

Gizemden bahsedeyim, o günkü izlenimlerimi göz önünde bulundurarak yazıyorum.. Derslerle ve notlarla kafayı bozmuş, etrafıyla çok ilgilenmeyen ve biraz da sert duruşu olan bi kız..

Neyse, ilk 1 ay kadar bu böyle geçti, tenefüslerde sınıfta müzik dinlediğim oldu, daha sonralardan eski liseden bi arkadaşımla beraber dışarı çıkmaya başladım.. Fakat çok da samimi gelmiyordu o bana bir de sürekli sigara içilen ortama gidiyoduk. Sarmadı beni.

Daha sonraları başta Nesli olmak üzere Gizem ve diğer kızlarla da kaynaşmaya başladık. Bundaki en büyük rol de sınıf öğretmenimizdi. Ayda 1-2 kere falan sınıfça tiyatroya giderdik. Neyse, 1-2 ay içinde ben tüm sınıfla kaynaşmaya başladım. Öncesinde eski lisemdeki arkadaşlarım gitmemem içni feysbukumdan duvarıma yazarlardı gitme, etme diye.. Bunu gören arkadaşlarım da 2. ayında duvarıma sık sık yazılar yazmaya başladılar. Bu da daha samimi olmamıza sebep oldu. Okuldan avm'ye beraber inmeye, avm'de öğle yemeklerini beraber yemeye falan başladık.. ki, bu yaklaşık olarak o zamanın mayıs-haziran aylarına denk geliyordu.

Okul yaz tatiline girdi, sıradan bi yaz tatili geçirdim..

Sonra, okulun başladığı döneme geleyim..

11. sınıfa geçtiğimizde diğer bölümlerden bizim bölüme geçişler oldu ve sınıf iyice kalabalıklaştı. 34 kişi olduk ve müdür ertesi hafta damladı bizim sınıfa. Sınıfın bölünmesi gerektiğini ve 2 ayrı sınıf haline getirileceğini söyledi.

Biz ister istemez sarsıldık. Sınıftan bahsedeyim biraz, 34 kişi, bunların bi kısmı popüler kültürün kezban olarak adlandırdığı gruptan. Bi kısmı da Nesli'nin tayfası. Erkeklerin bi kısmı biz yeni gelenler, bi kısmı da eski sınıftan kalanlar.

Müdür sınıfın rastgele dağıtılacağını söyleyince herkes tepki gösterdi ve sınıf öğretmeni de gidip konuştu, en sonunda öğrencilerin kendi arasında sınıfı ikiye bölmesi istendi.

Az olan tayfa başka bi sınıfa geçecek ve sınıfının adı değişecekti.

Kezban tayfa hemen bi köşeye çekildi, kendi grubundaki kızları yazdı. Neslilerin tayfa da kendi grubundaki kızları yazdı.. Erkeklere geldi, kimse seçim yapamıyor aq. En sonunda sınıfa yeni gelenlerden Doğukan hepimizi bir araya topladı. Bakın dedi beyler, kızların seçimi böyle böyle, bizim de bi şekilde ayrılmamız lazım.. Bu, bu, bu, eski sınıftan.. Bunlar sınıf değiştirmeyecek.. Yeni gelenler olarak biz de düzgün şekilde ayrılalım dedi, biz de değişmeyecek olan tayfaya ayrıldık ve sınıf ikiye bölündü.

Neslilerin tayfayla aynı sınıfta devam ettim. 20 kişilik bi sınıf olduk. Hani herkesin sınıfında hiç konuşmadığı, pek iletişime geçmediği insanlar olur ya.. bizde öyle bi şey olmadı. Çünkü resmen ekip olmayı başarmıştık.

Tenefüslerde Nesli, Gizem falan okul bahçesinde turlamaya da başlamıştım. iyice samimi olduk ve okul başkanı seçimleri yaklaştı. Doğukan okul başkanı oldu.

Doğukan'dan bahsedeyim. Özellikle biz erkeklerin 5-6 kişilik gruplarında lider özelliğiyle öne çıkan, kararları veren biri olur ya. işte o Doğukan'dı beyler. Hadi şuraya gidelim dediğinde karşı çıkmazdık. O da en nihayetinde doğrusunu yapardı zaten bizim için.

Doğukan başkan oldu. Biz de ekip olarak daha sıkı bi şekilde bağlandık birbirimize. Şenlik yaptık okulda.. Turnuvalarda birinci olduk falan.. Böyle olunca da ister istemez hayatıma dahil olan ve çok samimi olacağımız arkadaşlıkların temelini sağlam bi şekilde atmış oldum.

Her tenefüs beraber bi şeyler yapıyoruz, öğle araları beraber yemek yiyoruz, feysbukta şakalar vs vs.. Bi gün Doğukan ile gezerken sınıftan ve aynı zamanda yeni gelenlerden olan Berat'ın Gizem'e açıldığını öğrendim. Kanka ayağı züt ayağı var ya, aynı o olay.. Neyse Gizem de buna yüz vermemiş. Berat'ı da severim ama çok da samimi değiliz. Tüm sınıf tarafından bu olay öğrenildi, Gizemle bunlar hep konuşmaya başladılar fakat Gizem hiçbi zaman buna yüz vermiyo. ilerleyen zamanlarda biz Gizemle bahçede turlarken Gizem bana Kerem diye bi çocuktan bahsetti. Öocuk bunu eklemiş, çok seviyomuş o bu falan.. ben de Gizem'e yol göstermeye çalışıyorum işte çocuğu çok sevmem ayrıca Berat var, o sizi görse eğer ne olur, sıkıntı yaşar mısınız vs..

Gizem'i o günkü izlenimlerime göre tarif edeyim şimdi de..
Aşırı sempatik ve ortalamanın baya üzerinde bi güzelliği var. Çok iyimser, kırılgan, fakat eğer ki gerçekten sevmediği biri olursa ona karşı sert olmaktan hiçbi şekilde çekinmeyen bi kız.

Gizem hoş bi kızdı benim gözümde. Hep beraber takılırdık ederdik ama hiç birbirimize kanka demedik. Mesela Nesli'yle konuşurken "kanka" derdik ikimiz de birbirimize ama ne Gizem bana ne de ben Gizem'e kanka demedim hiç.. Yine de farklı bi durum olmadı, iyi bir arkadaş olmaya çalıştım onun için..

11. sınıfın da ekstrası yok şu an aklıma gelen.. Zaten bu kısımları sizde temel oluşturmak için, ilerde hafızanızda canlandırırken zorlanmamanız için yazdım..

11. sınıfta Nesli ve Gizem başta olmak üzere tüm kızlarla çok samimi olduk.
Berat Gizem'e açıldı, Kerem diye bi çocukla Gizem çıktı ama çok kısa sürede ayrıldı.
Gizemle çok yakındık ama ne benden ona ne ondan bana farklı bi şekilde yakınlaşma olmadı.
Bir ayrıntı daha vereyim, 11. sınıfta Gizem'den baloda kavalyesinin ben olacağıma dair bir söz almıştım.

Bu şekilde 11. sınıfı da tamamladık beyler. Yaz tatilinde görüştük, sık sık konuştuk, mesajlaştık ve 12. sınıfa fire vermeden geçtik..

Grup, gün geçtikçe daha samimi bi ekip olarak diğer 20 kişilik sınıftan ayrılıyordu.

Neslinin tayfa, Doğukan ve ben..

Bu ekibe de diğer sınıflarda önceden beri yakın olduğumuz arkadaşlarımız dahil oldu. Yaklaşık bi 15 kişi hep beraber takılmaya başladık 12. sınıf olduğumuzda. Tüm okulun özendiği, kıskandığı, tüm hocaların bahsettiği bi grup olmuştuk.

12. sınıfta da Berat Gizem'den hoşlanıyodu fakat Gizem ondan iyice kendini kopartmaya başlamıştı. Ben servisle okula gelir, en erken geldiğim için sınıfa gider uyurdum. Gizem de sabah benim ardımdan gelir, beni uyandırırdı. Beraber kantine iner, çay falan alır oturur sohbet ederdik. Sohbet ederken de diğer arkadaşlar gelirdi onlarla beraber sohbet büyüyerek devam ederdi.

Beyler burada olanlar ses versin, boşa anlatıyormuş gibi hissetmeyeyim.

Okul gezisi oldu, bizim ekip otobüsün arkasını kapladı, Gizem'le ben yan yana oturduk, Gizem omzumda uyuyakaldı.. Otelde herkes sarhoş oldu, biz Gizem'le ortalığı topladık.. Ben şakasına seninle evlenicem falan derdim, kızlar da bu charly Gizem'e aşık değil mi ya resmen aşık falan diyerek takılırlardı.. Hala aramızda ne kanka muhabbeti geçmişti, ne de sevgili..

Ama hep giderek samimileşen, hayatımızda daha çok yer kaplamaya başlayan bir arkadaşlık olmaya başlamıştı aramızdaki.

Bi gün bi tenefüste Gizem bana "senin bana hissettiklerini benim de sana hissetmem mümkün" diye bir cümle kurdu ve zil çaldı hoca geldi. Ben kendimi yiyorum ama beyler, bi kağıda not yazıp yolladım.

- nasıl yani, mümkün derken?
+ mümkün işte
- peki ne hissediyosun?
+ sen ne hissediyosan..

resmen kaçak dövüştü notlarda yolladığı cevaplarla.

Bir ayrıntı vereyim beyler, benim 11. sınıfta Gizem'le henüz bu kadar yakın değilken başladığım bir ilişkim olmuştu.. Adı Eylül. Eylül'le sürekli ayrılıp barışırdık. Ve bu, 12. sınıfta da bu şekilde devam etti. Bu dönem de biz ayrıydık..

Her neyse, Gizem ile notlardan sonra tenefüste de kaçak dövüştüğü bi kaç diyalog yaşadık.. Sonrasında akşam twitterdan dm'den mesajlaştık. O zamanlar bende whatsapp yoktu. Her şey iyi giderken ertesi gün Berat'la Gizem'i yan yana gördüm. 1 gün boyunca Gizem ile hiç konuşmadık. Doğukan'dan öğrendiğim kadarıyla, Berat Gizem'le yüz yüze konuşmak istemiş, benim gördüğümde de onu konuşuyolarmış. Ertesi gün Gizem geldi neyim olduğunu sordu, bir şeyim yok dedim geçiştirdim. Daha sonra çıkışta tuttu beni, niye bana düşman gibi bakıyosun dedi.. Ben kozlarımı kapalı bi şekilde suratına vururken birden bana itiraz ederken Berat dedi.. Berat deyince benim suratım iyice asıldı ve arkamı dönüp gitmeye başladım. Durdurmak istedi ama durmadım.

Bu tam anlamıyla ona ondan hoşlandığımı hissettirdiğim ilk adımdı belki de.

Akşam bana sürekli Berat'la atıştığı için sinirlenince o an ağzından öyle çıktığını söyleyen bi açıklama yaptı. Fakat iyice uzaklaşmıştık. Berat da zaten tekrardan sürekli yazmaya başlamıştı ona. Aramızdaki muhabbetlerden sınıftaki kimse haberdar değildi. Nesli bile. Bu yüzden de Berat ile aramda hiçbi zaman bir çekişme, itiş kakış gerçekleşmedi.. Bir süre sonra da ben Eylül ile tekrardan barıştım..

Daha sonra arkadaşlığımıza aynı samimiyetten devam etmeye çalıştık. Baloda kavalyesi oldum, sık sık konuşmaya devam ettik, yine bahçede turladık..

Bu şekilde de 12. sınıfı tamamladık.

Bi ara vereyim TRT1'de maç var çünkü..

Saat 23.00'da geri döneceğim beyler, geldiğimde okuyan arkadaşlarımız ses vermiş olursa anlatmaya devam edeceğim. Zira her şey mezun olduktan sonra başladı.

beyler burada mısınız?

Mezun olmadan önce sınav döneminde de sık sık konuşarak birbirimize moral depolayarak, aynı üniversiteleri kazanacağımızı düşünerek falan geçirdik. Berat da bu dönemde bir başka kızla takılmaya başlamıştı.

Resmen ben Gizemle yakınken Berat da yazıyordu, ben Gizem'den kendimi çektiğimde ise Berat'la da arası bozuluyordu. Ve tesadüfen aq. Her neyse beyler, okul bitti. Ben ekip olduk dediğim tayfadan Mert ile beraber Gizemlerin oturduğu yere gittim, 3 günlüğüne, aynı ekipten Emre'ye kalmaya gittik. ilk gün görüşemesek de 2 ve 3. günümüz Gizemle birlikte geçmişti ve babası da beni okuldan tanıdığı için bi gün de bizde kalın dedi.

Gizem yan binada oturan kuzenlerinde kaldı, ben Gizem'in yatağında, Mert de diğer yatakta.. Ertesi sabah uyanıp sahil kenarında Gizem'in hazırladığı bi kahvaltıya uyandık. Her şey o kadar güzeldi ki.. Ailesiyle, akrabalarıyla sohbet ettik, beraber denize girdik, sohbet ederken Gizem "en sonunda gerçekten seninle evlenicem galiba" tarzı cümleler kurmaya başlamıştı..

Bu arada her erkeğin kafasında doğru kişi tanımı vardır ya beyler, benim için de Gizem o kızdı artık. Aileme benzeyen bi aile yapısı, yalansız ve düzgün bi karakter, temiz bi geçmiş, gururlu bi kız.. Aynı zamanda da çok güzel.. Tüm bunlardan ona da bahsetmeye başlamıştım, senden hoşlanıyorum, seni seviyorum dememiştim ama ona kafamdaki doğru kişi olduğunu söylemekten çekinmiyodum.

Gecikme için de özür dilerim beyler, maçın bitiş saatini yanlış hesaplamışım.

Çok güzel bi 4 gün geçirdikten sonra eve döndük. Ardından da ben babamla tartıştım.

Okul kapanmadan önce telefon istiyodum, sırf sınav dönemi dikkatim dağılmasın diye bana sürekli "bakarız" diyodu, okul bitti adam hala "bakarız" diyo.. Ben yine bi ara babamı sık boğaz ettim o da "almıcam sana telefon falan" dedi, kafam attı.

Amcamı arayıp bana Antalya'da iş bulmasını söyledim. Antalya'ya gittim. Yaklaşık 1 ay kadar çalıştım, iş çok ağır geldiği için ayrıldım. Ama bu 1 ayda arkadaşlarımla pek konuşamadım. Gizemle de doğal olarak konuşamadık. Neyse, babamın da deyim yerindeyse burnu sürtmüştü, döndüğümde bana telefon ve pc aldı. Bir buluşma daha gerçekleştirdik grup olarak ve daha sonra herkes kayıt için üni kazandıkları şehirlere ayrıldı.

Bu arada farklı şehirlerde üni kazanmıştık. Ama bizim ekipten Deniz ile de aynı şehirdeydik. Bu bizim için mükemmel olaydı çünkü hiç bilmediğim bi şehirde en azından liseden beri çok yakın olduğum bi arkadaşım olacaktı.

Arkadaşlar bir flashback yapacağım, ayrıntı.
Biz üniye gitmeden önce Deniz'in sevgilisi olan Berkay'ın doğum gününü kutladık.
Evde kutladık doğum gününü ve bu gün içerisinde Gizemle göz göze gelmelerimiz olsun, sohbetimiz olsun çok hoştu, çok özeldi. Ertesi gün de o Denizlerde kaldı, sabah uyandığında bana yazdı.

napıyosun, ne ediyosun falan konuşurken Denizlerde kaldığını söyledi, şimdi de otobüs beklediğini ve eve geçeceğini söyledi. Eve merkeze 40 dk kadar uzaktı ve otobüs de çok sık yoktu. ben de hadi ya falan diye tepki verdim, gel istersen dedi.. bi hızla duş alıp taksiyle merkeze geçtim.

bi cafeye oturduk, o otobüsü kaçırmıştı, 1 saat sonra mı 2 saat sonra mı neydi diğer otobüsü.. orada ondan hoşlanmaya başladığımı net bi şekilde olmasa da üstü kapalı söylemeye çalıştım. o da olumlu bakıyordu ama zaman demişti, o gün onu otobüse bırakırken yağmur yağdı, bu da istemsiz bi şekilde romantikleştirdi yürüyüşümüzü.

Okul başladı, zor bi şekilde ailelerimizden ayrıldık ve Deniz ile birlikte üniyi kazandığımız şehre yolculuk ettik. Bu arada Deniz'den bahsedeyim beyler. Yine bizim ekipten Berkay ile çıkıyodu. Berkay da onu bana emanet etmişti, annesi gibi.. Tam benim kafadan bi arkadaştı, sohbeti çok hoş olan bi insandı.

Okula başladık, 20 günümüz vardı 20 gün sonra 9 günlük bi tatil olcaktı, o dönem yine memlekete dönecektik. Denizle bu 20 günün 10'unda buluşup şehri tanımaya çalıştık.

Yürüye yürüye gittik nereye gideceksek.. ve bu zaman içinde de hep sohbet ettik. O bana Berkay'dan bahsetti, ben ona üstü kapalı bi şekilde Gizem'den.. Bu şekilde de çok yakın olmuştuk Deniz ile. Bu dönemde Gizem olsun, Nesli olsun hiç konuşmayı bırakmadık, bağımızda en ufak bi kopma bile olmadı hatta ayrı kalmak bizi daha çok bağlamıştı.

Panpalar yazdığım gibi atıyorum valla. Gece geç saatlere kadar buradayım yarın dersim yok.

Daha sonra tatil geldi ve memlekete döndük.. Ekip olarak yine buluştuk ve sınıf öğretmenimizi de çağırdık. Ünideki muhabbetlerimiz bizi yakınlaştırmıştı ve artık Gizem ondan hoşlandığımı iyice hissediyordu. Gizem'in yanına oturmuştum.. Toplu şekilde sohbet ederken biz herkesten habersiz el ele tutuştuk..

Aslına bakarsanız 18 yaşına gelmiş bireyler için bu tür şeyler günümüzde çok klagib çok doğal ya.. Benim için o an o kadar özel ve o kadar gizliydi ki.. Yani çocukça bi sevginin getirdiği herkesten gizleme isteğiyle yapılmış bi hareket.. Önce parmak uçlarına dokundum, daha sonra avuç içlerine parmak uçlarım değdi ve en sonunda sıkıca tuttum elini. Hiç bırakmayacakmış gibi..

O gün de beraber fotoğraflar çektirerek, güzel sohbet ve güzel anlarla bitti..
Biz tekrar ünilere dağıldık ve Deniz ile beraber takılmaya devam ettim.

Gizemle sohbetlerimizin vazgeçilmezi olmuştu benim o uyuduktan sonra ona attığım uzun uzun iyi geceler mesajlarına karşılı onun bana attığı günaydın mesajları.. Aramızdaki şeyin hala bi adı yoktu fakat sevgili gibiydik, bi eksiğimiz yoktu. Yediği yemekten ne giydiğine kadar ben istemeden bana atardı, sıkmadan.. Ben de boğmadan sorardım bi şeye kafam takıldıysa..

Ve sonra doğum günümde sıradan bi gün geçirirken akşam bana gelen mektuplarla karşılaştım.. Nesli, Deniz, Gizem ve tayfadaki diğer kızlar anlaşarak her biri farklı şehirlerden bana mektup yazmışlar.

Gizem'in mektubu şu an dahi yanımdadır, isteyen varsa fotoğrafını çekip atayım..

Diğer arkadaşlarımınki de çok özeldi, fakat Gizem'in mektubu gözlerimin dolmasına yetmişti.

Bana 18 yaşımın artık evlenebileceğimiz yaş olduğunu (ahahah) uzakta olsak dahi ne zaman istersem yanımda olacağını, lise anılarımızı, beni gerçekten ne kadar çok sevdiğini anlatan çok özel bi mektup yazmış..

Şuku istemiyorum, okuduğunuzu yorumlarla hissettirin yeter beyler, hikayenin sonunda yanımda olacak olan sizsiniz çünkü..

Her şey mükemmel bi şekilde devam ediyodu beyler. Denizle her hafta sonu buluşup farklı yerlere gider, whatsapptan kızlara fotoğraf atardık. Doğukan, Gizem ve Nesli seneye kaydını bizim üniye aldıracak, Berkay ve bi iki arkadaş da memlekette kalmıştı onlar da seneye bizim şehrimizi yazacaktı. Zaten Nesli ile Gizem'in dersleri her zaman iyiydi, fakat bunu ailelere söylemek ve kabul ettirmek vardı onu da konuşmak için henüz erkendi. Ama böyle karar almıştık..

Ve Denizle vazgeçilmez bi oyun bulmuştuk. Sahile gider oturur ve sohbet ederken birbirimize "eğer şöyle şöyle olsaydı ne olurdu, ne yapardın?" tarzında çok değişik sorular sorardık birbirimize..

bu sorular "eğer bu üniden çok yakışıklı ve aynı zamanda zengin bi çocuk sana aşık olsaydı ve açılsaydı, bunu Berkay'a söyler miydin ve çocuğa ne cevap verirdin?" den başlar, "çok uzun zaman sonra Berat çok güzel bi evlenme teklifi hazırlamış, sana bahsediyo ve senden Gizem'i sürprizi yapacağı yere getirmeni istiyo, getirir miydin?" e kadar giderdi..

Aramızdaki kilometreler varlığını iyice hissettirmeye başlamıştı. Aramızdaki ilişkinin bir adının olmaması da kafamı karıştırmaya başlamıştı. Ama devam ediyorduk..

Bir gün Deniz bana "kanka şu gün Berkay ile 1. yılımız, böyle böyle hediye hazırlamak istiyorum, yardım eder misin?" dedi, kabul ettim.

Buluştuk, bi cafeye gittik. Fotoğraflarımıza baktık beraber, daha sonra ben Deniz'in bellek kartını aldım, içinde liseye ait fotoğraflarımız olduğu için..

Gece bellek kartına bakarken içinde bazı arkadaşlarımızla ilgili bi kaç foto gördüm.. Fotolar komik sayılabilecek fotolardandı ve bizim ekibin içindeki insanların fotolarıydı. Kimisinin konuşma screenshotları, kimisinin attığı bir tweet falan.

Bu beni rahatsız etti, sanki arkamızdan dalga geçiliyo gibi hissettim. Ve o gece Doğukan'ı arayıp olayı anlattım. Bana "aynı şekilde devam edelim gibtir et" dese de, bir daha aynı şekilde olamayacağımı, o görüntülerden sonra nasıl yüzlerine bakıp gülebileceğimi sordum.. Bu konu bizim için muallakta kaldı.

Tabi bu muallaktaki süre zarfında ben Nesli'ye, Gizem'e doğru düzgün cevap atmıyodum Denizle görüşmelerime de neredeyse son vermiştim. Ekipteki iki arkadaşımızın arası açıktı ve o bellek kartında onlara dair de bir şeyler vardı, bi gün sohbet ederken laf arasında bu olayı ağzımdan kaçırınca 1 kişinin daha bu muhabbetten haberi oldu.

Daha sonra Doğukanla bu arkadaş konuşunca bi kişiye daha söylemişler ve böylece muhabbet ekipteki erkeklerin arasında bilinir hale geldi, Berkay hariç..

Bi gün toplanıp Berkay'a da durumu anlattılar ve tıpkı diğer tatillerde yaptığımız gibi bu tatilde de buluşup bu konuyu konuşmaya karar verdik fakat kızlardan hiçbiri aynı günde müsait olamadığı için buluşma iptal oldu. Öyle olunca da whatsapp grubu kurup bu konuyu telefonda tartışmaya karar verdik.

Konu açıldı, gayet tartışma havasında geçerken Berat'ın sert bi şekilde attığı mesaj ortamı iyice gerdi ve tartışma birden suçlamalara dönüştü. Herkes içindekini kusup kırgınlığını yanlış bi şekilde yansıtarak bu arkadaşlığı bitirmeye karar verdi. O gece herkes birbirine eyvallah çekerek ayrıldı gruptan.. Kızlar ve erkekler birbirlerine küstü, Berkay ve Deniz hariç..

Lisede temelleri atılan, herkesin özenerek baktığı ve kıskandığı bu arkadaşlıklar, bir gecede belki çok da büyük olmayan bi mevzu yüzünden bitti..

Aradan biraz zaman geçti ve Berkay kızlardan özür dilediğini söyledi bize, başta Doğukan olmak üzere benden ve grubumuzdaki erkeklerden tepki aldı. Bu tepkiler artınca da bize eyvallah çekerek grubumuzdan ayrıldı.

Her biri hayatımın çok büyük bi kısmına tekabül ettiği için yoklukları canımı acıtmıştı. Ama devam ediyorduk kaldığımız yerden..

Üniversitede arkadaş edinmeye çalıştım, erkek olsun, kız olsun samimiyetlerinin gündelik olduğu o kadar belliydi ki.. Hiçbirine güvenemedim. Hiçbirine ısınamadım. Denizle gezdiğim gibi gezemedim. Ekiple eğlendiğim gibi eğlenemedim. Gizemle, Nesliyle ettiğim sohbetlerin yanından bile geçemedi. Ama devam ettim..

Hikaye bitmedi beyler. Şuku vermek isteyen arkadaşlardan rica ediyorum, şukuyu başlığın ilk entrysine versinler. Vermeyenlerin de canı sağolsun. Hikaye devam ediyor.