hayatımı mahveden ilişkimi anlatıyorum

hiç itibar yok hiç..

ben de biraz ara vereyim işlerime bakayım, bu arada da okuyucu kitlesi oluşsun.

reserved okurum ben bunu

reserved hadi merak ettik yaz işte

beyler;

mesai saati içinde yazıyor olmamdan mütevellit arada kopukluklar olacaktır. şimdiden bilginize sunuyor, devam ediyorum..

...

benim ev, hande ve filizlerin evlerin tam ortasında yer alır,
yani handeye bıraktıktan sonra u dönüp, benim evi geçip öyle gitmem gerekiyor filiz e,
eve uğrayıp duş alayım bari dedim, leş gibiydim,
filiz e arayıp 15-20 dk geç kalacağımı gerekçeli bi şekilde anlattım,
konuşmamız bittikten sonra bir sigara yaktım, paketin bitmek üzere olduğunu farkettim,
yol üzerinde bulunan bir markete yanaşmak üzere sinyalimi verdim,
gelen büyük gürültü sesiyle az kalsın kaldırıma çıkıyordum..

...

kopan gürültü, çok kısa sürmüş bir acıfren sesinin akabinde gelmişti,
10 metre arkamda aracın biri kadının birine çarpmıştı,
filiz e yetişmem gerektiği düşüncesiyle üşüşen insanlara karışmadım önce,
sonra ayakparmaklarımın üzerine kalktığımda yerde yatanın üzerindeki body çok tanıdık geldi birden,
bir iki adım yaklaştığımda, gerçekten o body'nin bugün yatağımın üzerinde duran body olduğunu farkettim,
özge'ydi yerde yatan,
bacağını tutmuş çığlık atıyordu,
kan falan yoktu çevresinde ama özgeye çarpan kadın şoför dahil, telefonuyla acil servisi aramaya çalışıp bir türlü becerenmeyen biri hariç çevredeki herkes armut gibi olaya bakıyordu,
adımlarımı sıklaştırıp olay yerine koştum,
yakındı zaten,
kalabalığı yarıp özge ye ulaştım,
-dur sakin ol, hareket etmemeye çalış dedim.
yüzüme baktı, tanıdı, bir an mimikleri değişti sonra acıyla eski halini aldı,
yakında özel bir poliklinik vardı,
arabamı geri geri kaza yerine getirdim,
özge yi kucakladım, arka koltuğa oturttum, hastaneye doğru sürmeye başladım..

boşluğa yazıyomuş hissinden arındırın beni takip edenoviçler?
bir telefon görüşmesi, geliyorum az sonra..

anlat panpa

hadi panpa nerdesin

rezerved

gelecekte okurum belki

hadi amk

yazıp yazıp kesiyosunuz amk lan! tamam sakinim

2 saat içinde yataktayız dan sonrasını okumadım

...

poliklinik kazanın olduğu yere arabayla 5 dk lık mesafedeydi,
çok acil bir durum olmasa da iç kanama olma ihtimaline karşın acele ediyordum,
özge nin çığlıkları yüzünden telefonun çaldığını geç de olsa farkettim
filiz di arayan,
-nereye gideriz, ona göre hazırlanayım diyordu,
-bilmiyorum dedim, bak işte gideriz bir yerlere
sesimdeki telaşı ve bir şeylerin ters gittiğini hemen anladı
-evde değilsin sen, duş almayacak mıydın? dedi
-canım bi kaza oldu, bir arkadaş, yaralı arabamda, ben seni arayayım.
dilime sokayım, söylenir mi lan bu kız arkadaşa, kazayı ben yapmışcasına velveleye verdi ortalığı önce
-kim kim kim?
eyvah! sıçtık. ne arkadaşı amk. özge lan bu. sabah gibişin kıyısından döndüğüm kız
kaçmıştı ama bi kere ağzımdan, zaten telaşlıydım, nasıl toparlayacaz şimdi bu durumu!!

...

beynimin zonklama sesine paralel -özge dedim bir çırpıda.
-özge? özge kim?
-neyse hangi hastaneye gidiyosunuz?
- yaşam polikliniğine..
- 15 dakika içerisinde oradayım. dedi ve kapattı telefonu
daha düne kadar dünya ne kadar huzur dolu bir yerdi,
şimdi arabanın arkasında sabah don sütyen üstümde yatmış yaralı bir hatun
bana aşık bir kız kardeş
ve içinde bulunduğum durumu açıklamam gereken bir sevgilim vardı..
tüm bu düşüncelerle polikliniğe varmıştım.
özge yi kucakladım, girişte bulunan bekleme salonundaki koltuklara oturttum,
kayıttaki görevli görüp hemen arkaya doğru seslendi,
sedye gelip özgeyi zütürürlerken,
özge nin az önce oturduğu yere çöküp şimdi ne tak yiyecem diye düşünmeye başladım..

...

5 dakika geçmeden filiz geldi,
nefes nefese kalmış ve yüzünde en az mesir macunundaki baharat sayısı kadar ifadeyle;
merak, endişe, korku, telaş..
hastane ortdıbının verdiği ruh haliyle olacak, sarıldı bana
-iyi misin? dedi, tamamen formalite icabı olduğu belli olan bir ses tonuyla ve hemen ardından asıl merak ettiği konuya geldi;
-arkadaşın nasıl?
ne arabayla özge yi polikliniğe getirirken ne de özge yi sedye ile içeri aldıklarından sonra filiz i beklerken aklıma ne tak yiyeceğimle ilgili hiçbişey gelmedi. filiz karşımda ama yapacak hiçbir açıklamam yok.
iki alternatifim vardı; ya herşeyi olduğu gibi anlatıp 3 senenin insafına sığınıp af dileyecektim ya da o anda spontan bişeyler sallayacaktım. her ikisi de riskin doruk noktalarıydı...

reserved

...

beni kolaçan ettiği bakışlarından belliydi
o kadar endişeme rağmen yüzümdeki çok tedirgin olmayan ifadeden olacak,
direk beynini kemiren konuya geldi;
-kim bu özge?
evet kim bu özge?
dıbına koyayım ben bile tanımıyorum ki, tanısam anlatayım sana..
cafe olarak işletilen dükkanımızın kirasını almaya gidiyordum ben sadece,
arabamı parketmiş, dörtlülerimi yakmış, hızlı adımlarla yürürken solumda kalan dükkandaki ziya abiye selam vereyim dedim,
ne bileyim türk filmi gibi bir gün bekliyor beni,
ne bileyim ziya abiye selam vermek başıma böyle işler açacak,
yanındaki arkadaşına cep telefonunda bişeyler gösteriyormuş sonra söylediğine göre özge de o esnada,
çarpışıp telefonu düştüğünde kendi telefonum düşse hissedeceğim şeyler hissetmiştim,
sonra kitlenip kalmıştık öyle, ben toparlamıştım da özge gözlerimin içinden girmiş orada duruyordu..
-hadi özge diyen arkadaşına "gibtir git lan" edasında bir tonda -sen git geliyorum ben dediğinde ilk hasgibtirimi çekmiştim
-özge ben, dedi sonra elini uzattı, daylami ben de dedim, hadi hayırlısı diyerekten sonra..

--spoiler--
Özge yi kucakladım, girişte bulunan bekleme salonundaki koltuklara oturttum,
kayıttaki görevli görüp hemen arkaya doğru seslendi,
sedye gelip arzuyu zütürürlerken,
arzu nun az önce oturduğu yere çöküp şimdi ne tak yiyecem diye düşünmeye başladım..
--spoiler--

Arzu kim lan sorunlu