Selamlar pampalarım size mafya hikayesi anlatıcam doluşun. Daha önce açtım bu başlığı ama tutmadı bir kez daha açtım. Kuzen gibme hikayelerine benzemez. Şukularınızı yorumlarınızı ve rezlerinizi bekliyorum. Hikayeyi uzun partlar halinde atacam. Iyi okumalar.

HIKAYEDEKi OLAYLAR VE KARAKTERLER TAMAMEN KURGUDUR. HIÇBIRININ GERÇEKLE ALAKASI YOKTUR.

Önceki hikayelerim:
- (bkz: rüya mı gerçek yoksa gerçek mi rüya)
- (bkz: teknoloji harikası)
- (bkz: açıklanamayan cinayetler)
- (bkz: bir istanbul şiiri)
- (bkz: bir ilişkinin başlangıcı yükselişi ve düşüşü)

1.Bölüm

Yıl 1964, yer Balat. Fakir bir ailenin çocuğuyum. Benden bir yaş küçük bir kardeşim, sarhoş ve kumarbaz bir babam ve herşeye rağmen güleryüzünü ve iyi niyetini ekgib etmeyen bir annem var. Babam eskiden çok iyi bir insandı. Bir bakkalı vardı. Her akşam eve ekmek getirirdi. Ta ki kumarla tanışana kadar. Ilk başta eve ekmek getirmemeye başladı, daha sonra gecenin yarısında eve sarhoş gelmeye ve bizi dövmeye başladı. Bakkalını kaptırdı ve para kazanmak için beni okuldan alıp başka marangoza çırak olarak verdi. 20 yaşındayım ama sadece orta üçe kadar gidebildim. Kardeşim de 19 yaşında ama o da yaramazlığı yüzünden benim okuldan ayrılmamdan bir, iki yıl sonra okuldan atıldı. Evde annemle birlikte çamaşır yıkıyor. Babam ise daha sonra ayı oynatıcılığı yaparak para kazanmaya çalıştı ama borca batmıştı. Artık eve eskisi gibi ekmek getirmiyordu.

Her zamanki gibi geceye doğru evde kardeşimle ve annemle oturuyorduk. Annem örgü örüyor, ben de kardeşimle birlikte öylece oturuyorduk. Ansızın kapı çaldı. Kardeşim kapıya gitti. Iki tane polis memuru gelmiş. Annem telaşlı telaşlı kapıya gitti. Arkasından ben de geldim. Babamın cesedini Pendik sahilinde bulmuşlar. Bunu duyan annem üzüntüden yıkıldı. Ben de çok üzüldüm. Birkaç yıl öncesine kadar çok iyi bir insandı. Bizim mahallenin dost canlısı tefecisi Ekrem yüzünden öldü. Bu Ekrem denen şerefsiz yılan önce sana dostça yaklaşır, seni kumara alıştırır ve borçlandırır. Evini, dükkanını, arabanı ve en son canını alır. Hatta söylentilere göre ailenden borcun geri kalanını ister bir de pişkin pişkin. Yavşak bu mahallenin fakiri olarak doğar sonra diğer insancıkları kandırır, cebine kadar soyar ve boğaz manzaralı bir daireye taşınır. Fakir zengin dinlemez, dolandırır.

Polisler gidince sinirden odama gittim ve avazım çıktığı kadar bağırdım. Komşular bize bakıyordu. Annem biraz daha sessiz olmamı, komşuların bize baktığını söyledi. Mahalleye rezil olmuşuz! Aman Allahım! Ulan şurda kendini bilmez bir o.. çocuğu yüzünden babamın ve bizim hayatımız mahvolmuş. Hatta bu durumdan en çok etkilenen annem olmuş, gelmiş bir de çığlığım yüzünden mahalleye rezil olduğumuzu söylüyor! Evde 5 dakika daha duramazdım, attım kendimi sokağa. Bizim arkadaşlar top oynuyorlar. Gittim onlara katıldım. Gece boyunca top oynadık, dertleştik, şakalaştık, karı-kız konuştuk. Sonra dağıldık.

Eve giderken bizim kapının önünde bir adam gördüm. Hemen çöp kutusunun arkasına saklandım. Kapıda annem vardı bu adamla konuşuyordu ama tatsız bir konuşma gibiydi. Muhtemelen Ekrem’in itiydi. O anda kendimi kaybettiğimi hissettim. Çöpün arkasından çıkıp adamın üstüne atlamam bir oldu. Makineli tüfek gibi yumrukluyordum şerefsizi. Annem ve kardeşim beni ayırmaya çalıştı. Ardından birkaç komşu da eklendi. Beni o herifin üzerinden zar zor aldılar. Adam kalkıp birşeyler bağırarak uzaklaştı.

3. Bölüm

Odamda uyandım. Her tarafım ağrıyordu. Perde kapalıydı ama aralıktan güneş ışığı giriyordu. Muhtemelen öğlen civarıydı. Yataktan kalkmayı denedim ama bir anda başım döndü ve tekrar yattım. O sırada annem içeri girdi ve bana çorba ve ekmek getirdi. Canım hiç yemek istemiyordu ama annemi kırmamak için yedim. Sonra tekrar yatağa uzandım, annem dışarı çıktı ve bende üç gün içinde 10.000 lirayı nereden bulabileceğimi düşünmeye başladım. Ulan ben hayatımda 10.000 lirayı bir arada görmemiş adamım. Ne halt yiyecektim ki? Allahın Balat’ında yaşıyoruz. Nereden bulayım bu parayı? Banka soyacaktım.

Hadi banka soymayı söylemesi kolay. Silahı nereden bulacağım? Yakalanma riskinden bahsetmiyorum bile. En iyisi bizim Neco’ya görüşeyim. Neco’dan her türlü pisliği beklersiniz ama silah bulabileceğim tek kişi o. Cebimde kalan 50 lirayı aldım ve bizim arkadaşlara gittim. Iddia oynuyorlardı. Onlara katıldım. Paramı ortaya koydum. Toplamda 300 lira duruyordu. O 300 lra için bir futbol maçı oynadık. Ama bildiğiniz maçtan değil. 1 dakika içinde kaleye en çok golü atan parayı alacaktı. Tabi azimliydim. Sonuçta hayatım söz konusu. Dört kişiydik toplamda. Sonuncu olarak benim sıram gelmişti. Onlar sayarken ben golleri yağdırıyordum. 5 gol atabildim ve iddiayı kaybettim. En fazla gol atan arkadaşım 7 gol atmış. Tabi 300 lirayı da o kaptı. Tabi hayat memat meselesi var bende. Gittim onun elinden 300 lirayı alıp kaçtım.

Borcu ödedikten sonra gönlünü alırım diye düşündüm. Beni kovalıyorlardı ama aralarında en hızlı ben koştuğum için onlardan kaçmayı başardım ve sonunda beni kovalamayı bıraktılar. Bende yerleri aramaya başladım, belki düşen para vardır diye. Birkaç saatin sonunda 30 tane bozuk para buldum. Hemen Neco’ya gittim. Sokakta öylece dikiliyordu. 330 liram vardı. Gittim yanına 330 liraya yetebilecek bir silahı olup olmadığını sordum. Bir tane var dedi. 300 liraya bana küçük bir altıpatlar verdi. Teşekkür edip yanından ayrıldım.

Cebimde bir kar maskesi vardı. Babamındı. Bir taksi çevirdim. Beni en yakın bankaya zütürmesini söyledim. Geldikten sonra 30 lirayı verip çıktım. Bankanın karşısında bir ağaç duruyordu. Oraya saklandım ve cebimden kar maskesini çıkardım. Çok korkuyordum. Hayatımda hiç bu kadar korkmamıştım. Onu hızlıca taktım. Silahım da diğer cebimdeydi. Montumun önünü çektim ve içeri daldım.

Silahımı çıkararak “kimse kımıldamasın” diye bağırdım. En yakın masaya gidip az önce çöpte bulduğum torbaya paraları doldurmasını istedim. Hatta özellikle “10.000 lira doldur” dedim. Parayı aldıktan sonra hemen kaçtım.

7. Bölüm

Kulaklarım duymuyordu. Ekrem’in kafasının arkasında kocaman bir delik vardı. Kanları etrafa sıçramıştı. Hiçbir şey hissetmiyordum. Öylece kalakaldım, ta ki Ekrem’in adamları kapıyı kırmaya çalışana kadar. O anda ödüm patladı. Balkona doğru koştum ve denize atladım. O sırada kapının kırıldığını duydum. Hemen hızlıca yüzmeye başladım. Zamanında babam bizi hep yüzmeye boğaza getirirdi. O yüzden yüzme biliyordum şükürler olsun.

Onlardan uzaklaşıp uygun bir yerde denizden çıktım ve tabancayı denize attım. Biraz yürüdükten sonra dolmuşa bindim. Balat’a yakın bir yerde indim ve doğruca eve koştum. Kardeşim beni hazır bekliyordu. Üstümdeki kıyafetleri değiştirdim ve bir çantaya birkaç kıyafet doldurup hızlıca evden dışarı çıktık ve kardeşimle beraber koşa koşa Balat’tan dışarı çıktık. Artık Ekrem’in adamları bizim peşimizdeydi. Istanbul’da duramazdık. O yüzden Istanbul’u terk etmeliydik.

Uzun süre yürüdükten sonra artık günbatımıydı. Kardeşimle beraber bir otoparka girdik. Oradan bir araba arakladık ve doğruca Istanbul’dan dışarı çıkmak için yola koyulduk. Gece yarısına kadar ben sürdüm. Kocaeli’yi geçmiştik. Arabanın benzini azaldığı için bir benzincide durduk ama çalıntı araba olduğu için anahtarı bizde değildi. Bende bagajı açtım ve bir bidon aldım.

Çaktırmadan bir kamyonun arkasına saklanıp bidona benzin doldurdum ve arabaya benzini doldurdum. Sonra bir kez daha gidip aynı şekilde bidonu doldurup bagaja koydum ve yola devam ettik.

Yavaş yavaş gözlerim kapanıyordu. Arabayı kenara çekip direksiyonu kardeşime devrettim. Yan koltuğa geçip uyudum. Uyandığımda hava aydınlıktı. Etrafımda ağaçlar vardı. Hayatımda gördüğüm en güzel manzaraydı. Hayatımda ilk kez sabah gecekondu görmeden uyanıyordum. Kardeşime nerede olduğumuzu sordum. Balıkesir’de olduğumuzu söyledi. Artık Istanbul’dan uzaklaşmış olmalıydık. Ekrem’in adamlarının bizi bulamayacağı bir yerdeydik.

Kardeşime burada bir köy bulup çiftçilik yaparak geçinebileceğimizi söyledim. En azından şehir merkezinde dilencilik yapmaktan daha iyidir. O da kabul etti. Bir köy gördük. Araba çalıntı olduğu için ondan kurtulmak zorundaydık. Dolayısıyla arabayı yoldan çıkardık ve durdurduk. Arabandan inip bagajdan benzin bidonunu ve torpidodan birkaç kibrit aldım. Benzini arabaya döküp kibriti attık ve oradan koşarak uzaklaştık. Araba patladı. Bizde köye yürüyerek gittik.

Köye vardıktan sonra kahveye gittik, bizi çok hoş karşıladılar. Rastgele bir yere oturduk ve bize neden geldiğimizi sordular. Ben de iş aradğımızı söyledim. Arkada oturan yaşlı bir adam çiftliğine bakacak eleman aradığını söyledi. Biz de kabul ettik. Daha sonra kahveden çıktık ve bize kalacak yer ayarladılar. Artık kardeşimle beraber yeni bir sayfa açmaya hazırdık.

Hikaye bitti arkadaşlar zamanını ayırıp okuyan herkese teşekkür ederim. Şukularınızı ve yorumlarınızı bekliyorum.