Beni hep hor gördüler. Kıyafetlerim, saçım, sıfatım... Ben size ne yaptım? Tek işim akşam yemeğimi çıkarmaktı.

Her zamanki olduğu gibi harebe olan binadan çıkıp torbamı aldım. Cadde cadde geziyorum dua ediyorum.
"Allah'ım akşam rızkımı çıkamama izin ver" diye
Sanki ben bu milletten değilmişim gibi bana dik dik bakıyorlar. Ama tek fark onlar benim durumunda değillerdi insanların size dik dik bakıp akıllarından geçenleri "Bu ne pis bi herif" düşünmenin nasıl bişey olduğunu bilmiyolardı.

+Çantamı çaldı yardım edin, diye bağıran bir kadın gördüm arkamda.
Kimse yardım etmiyordu. Güya adam olucaklar. Çantayı alan kişi yanıma doğru yaklaşıyodu.
Mehmet. Yine mi be. Kaç kez karşılaşacağız seninle...

Hikaye burda başlıyor panpalar.

17Ay Önce

+Hoşgeldiniz Yusuf Bey.
-Hoşbulduk.
+Bi beyefendi sizi görmek istiyor içeri alayım mı efendim.
-Kimmiş?
+Bilgisayar mühendisi olduğunu söyledi efendim.
-10dakika sonra odama gönder.
... Bilgisayar Mühendisi(Bm)

Bm: Merhaba Yusuf Bey, dedi ve el sıkıştık
-Buyrun oturun.
Bm: Sağolun.
- Ne içersiniz eee ... (adını bilmediğimi anlamış olacak ki)
Bm: Mehmet gür.

Beyler okulda olduğumdan yeni part en geç 15.50 de gelir herkese iyi günler

Günümüz
Caddedeki arabaların seslerinde kaybolmuşum Mehmet'e bakıyorum. Mehmet çanta elinde koşmakta. Yanımdan geçti ve ben hiç bir şey yapamadım. Yapabildiğim tek şey onu arkadan izlemek.
+Neden yakalamadın onu
kadının bu sözüne bi cevap veremedim. Çünkü şu son zamanlarda sokakta yemeğimi paylaştığım kedilerden başka kimse benimle konuşmamıştı. Kıyafetlerimden olsa gerek. Doğru üstümde eski püskü, yırtık, pis, kokuşmuş kıyafetlere benle kim konuşur?
+Hey sana diyorum.
B: Ben şey eee..

Beyler şukulayın rez alın okuyan kaç kişi bileyim. Teneffüste bu kadar oluyor kusura bakmayın