Bu akşam Yağmur'la beraber tanışmak amacıyla annem ve babamın yanına gidecektik.
Abimden arabayı aldım ve hazırlanıp yola koyulduk. Eve vardık. Annem ve babamla görüşüp içeri geçtik. Hemen sofraya geçip, sofrada geçen ufak sohbetler eşliğinde
yemeklerimizi yedik ve salona geçtik. Annem ve babam oldukça şaşkın ve mutluydu. Çünkü sevgili işleriyle ilgilenmediğimi ikiside biliyorlardı. Ve eğer sevgili yapıp, işi onlarla
tanıştırmaya kadar getirdiysem, işin ciddi olduğunu anlamışlardı. Salona oturup, sohbete başladık.
Sohbet ettikten sonra, Annem ve Yağmur ayrı sohbete, babam ve ben ise ayrı sohbete daldık. Annem, küçüklük fotoğraflarımı Yağmur'a gösteriyordu. Gülümsedim. Babamla sohbet
ettikten sonra konu Yağmur'a geldi. Babam Yağmur hakkında:
Babam:Hanım hanımcık bir kız. Kaçırma bu kızı. Birbirinize nasıl baktığınızı da gördüm.
dedi ve ardından elini omzuma koyup gülümseyerek devam etti.
Babam:Bunca zaman durdun durdun, turnayı gözünden vurdun. Sakın bir hata yapıp kızı kaybetme. Sana güveniyorum aslanım.
dedi ve utançla gülümsedim. Babamda güldü ve annem ile Yağmur'u izlemeye başladık. Biz sohbet ederken fotoğraflara bakmayı bırakmış, karşılıklı oturmuş sohbet ediyorlardı.
Yağmur utançla başını eğmiş gülümsüyordu. Allah bilir annem ne demişte utandırmıştı kızı. Saygıyla oturuyordu Annemin karşısında. Annem ise Yağmur'a bakarak hoşnutlukla
gülümsüyordu. Gördüğüm manzarayla kocaman gülümsememe engel olamadım. Babama baktığımda, anneme aşkla bakıp gülümsüyordu. Gülümseyişim ikiye katlandı ve
annemlere döndüm. Hayatımda en çok değer erdiğim, en çok sevdiğim iki kadın, karşı karşıya oturmuş gülüşüyorlardı. Babama döndüğümde, bana baktığını gördüm.
Ben döndüğümde gülümseyişi arttı ve gözündeki sevgiye şahit oldum. Hiç bir zaman farklı bakmamıştı zaten ama bu sefer bir farklı bakıyordu. Gurur duyar gibi.
Bulunduğum durum nedeniyle saygıyla ve birazcıkta utançla kafamı öne eğdim. Abim ve ben babama hiç bir zaman saygıda kusur etmemiştik.
Birazda hep beraber sohbet ettikten sonra, izin isteyip kalkma kararı aldık. Annem ve babamla vedalaştıktan sonra yola koyulduk. Sahile gidip yürümeyi düşünüyorduk.
Arabayı sahile çektim. Kısa süre sarılarak yürüdükten sonra Yağmur'un başının döndüğünü farkettim, hemen kollarımı daha çoksardım panikle. Kollarımda bayıldığında
korkmuştuım.
Gözlerimin dolmasına engel olamadım. Hemen toparlanıp kucağımda rahat bi pozisyona getirip arabaya doğru hızla hareket ettim. Arabaya yerleştirdim ve sürücü koltuğuna geç-
tim. Hızla hastaneye sürdüm. Acilde müdahaleleri yapıp, röntgen vb. işlemler yapıldıktan sonra odaya alınmıştı. Odaya girip ailesine haber vermiştim. Ailesi beni tanıyordu
fakat hiç görüşme fırsatı bulamamıştık. Ardından Aras'ı aradım ve kısaca olaydan bahsedip, Dilara'yı almasını ve hemen hastaneye gelmesini söyledim. Aras aceleyle babasından
arabayı almış ve hastaneye ulaşmıştı. Odaya uğradılar. Yağmur'un anne ve babası odaya giriş yaptığında, Aras ve Dilara selamlayıp, kantine inmişlerdi. Bende hemen oturduğum
yerden kalkarak saygıyla selamladım. Burukça gülümsediler. Neden burukça gülümsediklerini anlayamamıştım. Bir süre sessizce oturduktan sonra, Yağmur uyandı.
Kısa süre sonra odaya doktor giriş yaptı. Anlayamadığım bir şekilde Yağmur tedirgince elleriyle oynuyordu. Doktorun ağzından dökülen kelimelerle Yağmur'un anne ve
babasının neden burukça gülümsediğini, Yağmur'un tedirginliğini, son zamanlarındaki bayılma ve baş dönme sebeplerinin hepsi yanıt bulmuştu.

ve kısa süreli şokun ardından düşündüğüm şeyin olmamasını umarak ve
korkarak arkamı döndüm. Aras bir tanesinin yumruğunu eliyle bloklamış, sağlam bi şekilde yumruğunu atmaya hazırlanıyordu ki bir kekonun yanından
yaklaşıp bacağına bıçağı sokması bir olmuştu. Kızlar acıyla bağırarak Aras'a doğru koşmaya başladılar. Bende Acıyla bağırıp koşmaya başladım
Yediği bıçak darbesinden sonra Aras'ımın yüz ifadesi değişti yere düşmesi bir oldu. Aras'ın yerde olmasından istifade
edip vurmaya kalkışan, aynı zamanda Aras'ı bıçaklayan kekoya yetiştim ve yumruğu attım. Aras'a vuramadan engellemeyi başarmıştım. Ardından cocuk kacmaya başladı.
Yerde olanda kacmıstı. Sıra Aras'ın yumrugunu engellediği pekekentteydi. Korkudan uzaklaşmaya başlamıştı. Sinirle yetişip kolundan tuttum ve kendıme cevırdıkten sonra
yumrugu attım dengesini kaybettirdim. Ardından karaciğerine tekmeyi geçirdim. iki büklüm olduktan sonra birde aparkat attım ve yere düşürdüm. Üstüne çıkıp yumrukluyordum. Gözüm dönmüştü.
Kızların çığlık atarak adımı seslenmesiyle çocuğu bırakıp Aras'a koşmaya başladım. Aras'ın Canı acıdığı barizdi. Dilara Aras'ın başını dizine yaslamış korkudan ağlıyordu.
Yağmur ise tahminimce ambulansla konuşuyordu. Kısa süre sonra ambulans geldi ve Aras'ı hastaneye zütürdük. Ufak bi ameliyat geçirdi. O sırada bende pansumanlarımı yaptırmıştım. Doktorlar, çok riskli bi durum olmadıgını
fakat dokuların zedelendıgını ve bi süre hastanede kalmasını ve ayağını zorlamaması gerektiğini falan soyledı. Odaya alındıktan sonra yanına gırdık. Aras yatakta sırtını arkaya yaslamış bi şekilde yarı oturur yarı yatar pozisyondaydı. Dilara hala ağlıyordu
Dilara:Ö-özür dilerim(burnunu çekti) herşey be-benim yüzümden özür dilerim.
Aras:Şişt, Hadi artık ağlama ve özür dilemeyi bırak. Yine olsa gözümü kırpmadan yine yapardım.
dedikten sonra Dilara'nın gözyaşlarını sildi ve tereddütle yana kayıp Dilara'nın oturmasını bekledi. Dilara oturduktan sonra kafasını kendıne cekıp gogsune yatırdı Dilara'da utançla özür dileyerek kollarını Aras'ın beline sarmıştı. Yağmur'la birbirimize bakıp gülümsedik. Oda bana sarıldı ve
bende kolumla onu sardım bir süre öyle durduktan sonra Dilara sakinleşti. Ardından kapı açıldı ve Polisler içeri girip hepimizin ifadelerini aldılar. Ve kekoların eşgallerini aldıktan sonra geçmiş olsun dileyip gittiler. Tekrar içeri girdik.
Ben:Geçmiş olsun kardeşim
dedim gülerek ve Aras'a sarıldım
Aras:(gülerek) Eyvallah
dedi, ardından pencerenin önünde bulunan ikili koltuğa oturduk Yağmur'la.
Dilara'da yatağın yanındaki tekli koltuğa oturmuştu.
Yağmur otururken söze girdi
Yağmur:Geçmiş olsun Aras
Aras:(sırıtarak) Teşekkür ederim yengecim
dedi ve Dilara'ya döndüm. Yağmur utançla başını gogsume koydu ve belime sarıldı. Bende sarılıp güzel kokusunu ıcıme cektım. Aras'a baktığımda gördüğüm manzarayla ve şuanda sarıldığım Deniz gözlüm sebebiyle Kocaman gülümsedim
Aras ve Dilara birbirlerine bakıp gülüyorlardı. Aras'ın bakışlarında hayranlık, Dilara'nın bakışlarında ise etkilenmiş ve yaşadıklarından dolayı şaşkın bir yüz ifadesi vardı. Bunlar olur gibime geliyordu. Böyle düşünürken Yağmur'un düzenli nefes alış verişlerini farkettim. Uyumuştu güzeller güzelim. Dilara ve Aras sohbete başladılar. 3-5 gün hastanede misafir olarak ağırlanacağımız belliydi. Huzurlu bir şekilde uyuyakaldım

Odanın kapısı açıldı, dikkatimi toparlayıp kapıya yönelttim. Annesi ve babası çıkmıştı. Bana işaret yaptılar ve gitmeye başladılar. Peşlerinden gittim.
Babası söze girdi
Babası:Bak oğlum daha önce tanışma fırsatımız olmadı ama kızıma olan bakışlarından ve onun sana bakışlarından, seni bana anlatışından birbirinizi ne kadar çok sevdiğinizi
anlıyorum. Biz ameliyat için kararı aldık. Yağmur'la da konuştuk ve ameliyat olması kararını aldık. Bu kararı verirken çok zorlandık. Ama bize en doğrusu bu geldi. Gün geçtikçe
acı çekip, gözlerimizin önünde erimesindense, bir an önce bu illetten kurtulmak fikri daha cazip geldi. Biz canı gönülden kurtulacağına inanıyoruz. Allah izin verirse sıkıntı çıkmadan ameliyatı başarıyla
tamamlanacak ve kızım bu hastalıktan kurtulacak
derken gözünden yaş damlamıştı ve gözlerindeki ifade söylediklerine inanmak istiyormuş gibiydi.
Kendimi toparladım ve söze girdim.
Ben:Tamam, sevgilisi olabilirim ama ailesi sizsiniz. En doğru karar için düşünüp taşındığınıza eminim. Karışmaya hakkım yok. Kararınıza saygı duyuyorum. Beni bilgilendirdiğiniz
için teşekkür ederim. Umarım Yağmur bu hastalıktan kurtulur.
diyip sözlerimi bitirdikten sonra bana sarıldı. Bende ufak bir şaşkınlıktan sonra sarılmasına karşılık verdim.

Aradan bi kaç gün geçmişti, ameliyat için hazırlıklar başlamış, hatta bitmek üzereydi. inanıyordum, deniz gözlüm iyileşecekti Allah'ın izniyle. Ameliyattan önce herkes toplanmış,
Yağmur'la konuşacaktık Sert bir şekilde kimsenin olumsuz olmamasını söyledim ve motive edici konuşmaları için uyardım. Asla veda tarzı konuşma yapmamalarını söyledim.
Herkes girdikten sonra odaya en son ben girdim.
Yağmur:(Gülümseyerek) Hoş geldin
dedi. Koşarak sımsıkı sarıldım ve kokusunu içime uzun uzun çektim.
Ben:(ayrılıp gülümsedim ve ellerini tutup yanına oturdum.) Birazdan ameliyata gireceksin, seni bekleyeceğim tamam mı? Sakın unutma ben ameliyat kapısının önünde seni bekliyo olucam. Birazdan o ameliyathaneye girip. Yaklaşık 10 saat sonra çıkacaksın ve çıktığında ben yanında olucam. O doktorda başarıyla işlemi tamamladıklarını, iyileştiğin haberini verecek. Tamam mı? Sakın korkma. Ben burada olucam. Bir
an bile ayrılmicam. Sakın kötü düşünme. Her zaman olduğum gibi, sen o ameliyathaneden sağlığına kavuşmuş bi şekilde çıktığındada yanında olucam deniz gözlü prensesim benim.
(dedikten sonra göz yaşım düştü. Yağmur çoktan ağlıyordu. Hızlıca göz yaşımı silip gülümsedim.)
Seni çok seviyorum sakın bunu unutma. (dedikten sonra bir daha gözyaşı düştü. engel olamıyordum. kendımı sıkıyordum. hemen tekrar sarıldım)
Yağmur:Bende seni çok seviyorum.
Ben:(geri çekilip gülerek) Hadi git çok bekletme hemen ameliyatını ol gel bekliyorum.
Yağmur:(ağlarken güldü ve) Gelicem, bekle beni
dedikten sonra Yağmur'u ameliyathaneye zütürmek için odaya girdiler. Yollarını açtım ve Yağmur'u hareket ettirmeye başladılar. Arkada kaldığımda gözümden bi damla yaş düştü.
Ameliyathaneye doğru gidiyordu. Arkasından koştum ve koridora çıktım. Yağmur'un ablası, annesi, Aras, Dilara, ben, abim, annem, babam, herkes burdaydı. Babası hariç. Oda ameliyata girmişti. Tıbbı bir müdahaleye
ihtiyaç olur diye. Yağmur bana döndü ve gülümsedi. Gülümsedim ve
hep beraber"Bekliyoruz çabuk gel" dedik gülümseyerek.
Ameliyathaneye girmeleriyle orantılı olarak herkes çökmüştü. Göz yaşlarımı daha fazla tutamayıp duvara çöküp ağlamaya başlamıştım. Aras geldi ve koluma destek vererek yanıma çöktü. Herkes ağlıyordu
Hissiz bi şekilde karşı duvara bakıyordum. Yanağıma düşen damlalar, geçip gittiği yeri yakıyordu. bu hisse alışmıştım artık ve hissetmiyordum. istemsizce ağlıyordum.

Kafe dediğim yer bar tarzı bir yerdi. Sahibini tanıyordum. Abimin arkadaşıydı.
Fırsat buldukça uğrardık. Alkol vardı ama kesinlikle bar değildi. Sakin ve hoş bi mekandı. Çevremden öneri alıp burayı seçmiştim. Köşede bir yere geçtik. Çok kalabalık olmasada kalabalık bir mekandı. içecekleri söyleyip sohbete başladık. Alkol almamıştık. Aras abim ben ara sıra yapardık alışkındık az çok ama kızlar almaz diye düşünerekten alkolsüz birşeyler almıştık. Sohbet koyulaşırken, Aras ve Dilara arasındaki sohbette derinleşmiş gibiydi. Gülerek sohbet ediyorlardı. Birbirlerine olan bakışlarından bir çok anlam ortaya çıkabılırdı. Aras cidden etkilenmişti, bunu anlamak zor değildi benim için. Kızda etkilenmiş olsa gerek, çünkü bakışlarından başka anlam çıkarmak zordu. Gülerek Yağmur'a Aras ve Dilara'yı işaret ettim. Bakıp anladıktan sonra güldü ve konuşmadan birbirimizi izledik bir süre. Daha sonra ben bi dakika diyip ayağa kalktım. Karaoke vaktiydi. Önce bi konuşma yapacaktım. Mikrofonu alıp dikkatleri üzerime topladıktan sonra:
---Şarkıya geçmeden önce size birisini anlatmak istiyorum. Bu kız,
Gözleri, denizleri kıskandırma kapasitesine sahip,
Gülüşü, kelebeklere sonsuza kadar yaşama sebebi verebilecek,
Kokusu, pembe menekşelerin bile utanıp solmasını sağlayacak,
Saçları, dilsizleri dile getirecek güzellikte,
Güzelliği, şair olsam anlatamayacağım bir kız.
dedikten sonra Yağmur'a baktım. Şok olmuş ve utanmış bir şekilde beni izliyordu. Benim ona bakmamla herkes Yağmur'a dönmüştü. Utancından yüzünü saklamıştı.
Şarkıyı duyduktan sonra sözlerine eşlik ettim.
Seni gördüm göreli
Şaşırdım, dolaşırım bir başıma
Seni bildim bileli
Kaçırdım şu aklı başımdan

Elleri ellerime
Gözleri gözlerime
Saçları saçlarıma
Karışan bir sen olsan
(sözleri söylerken bir an olsun gözümü gözlerinden ayırmıyordum. Etkilenmiş ve utançla pür dikkat beni izliyordu. Nakaratı tekrar ederken inip yanına gittim ve diz çöktüm ve son kez tekrar ettim. Bu hareketimle birlikte kafasını aşağı eğmişti
Elleri ellerime, gözleri gözlerime, saçları saçlarıma karışan bir sen olsan? diyip sorar gibi baktım. Cevabı beklerken kalbim göğüs kafesimi parçalayacak gibi atıyordu. Sonunda kafasını kaldırmıştı ve bunca zamandır cevabını aradığım soruya vereceği cevabı verdi ve..

Geldiğim yer bir uçurum kenarıydı. Arabanın kaputuna oturup manzarayı izledim. Ve Yağmur'la anılarımıza daldım. Onu barda ilk öpüşümü, ilk elini tutuşumu, omzumda ilk ağlayışını. Her şeyi düşündüm. Her şeyini ezbere biliyordum. Utandığı zaman gözlerini kaçırıp tırnaklarıyla oynamasını, ağlarken gözlerinin kızarmasını, heyecanlı olduğunda saçmalayıp, saçmaladığının farkına vardıktan sonraki yüz ifadesini, bütün mimiklerini aklıma teker teker kazımıştım. En sevdiği renk mor ve siyahtı. En sevdiği tatlı diye bir şey yoktu fakat şerbetliler hariç bütün tatlıları severdi. Çok fazla yemek seçerdi ve en sevdiği yemekler yaprak sarma ve mantıydı. Sigara kullanmaz ve kokusunu sevmezdi fakat o gün denemek istemişti. Pek sigara içmezdim zaten fakat onunla tanıştıktan sonra hiç içmemiştim sevmiyor diye. Uykuyu çok seviyor. Karanlıktan ve tek kalmaktan korkuyor. En sevdiği film Aynı Yıldızın Altında. Her izlediğinde ağlıyor. Çok inatçıydı. Pırasa, ıspanak, brokoli,yeşil zeytin, mantar asla yemezdi. et ve köfteyi bazen yer, bazen yemezdi. Ne seviyor ne sevmiyordu. En sevdiği çikolata karam'dı. iğneden korkar, hindistan cevizinden nefret eder. Muz sevmez, deniz yerine havuzu tercih eder. Vişne kiraz erik şeftali karpuz kavun en sevdiği meyveler.
Aklıma gelen düşüncelerle tebessüm ettim. Her karışını ezberlediğim, avuçlarının içini öpüp kokladığım gözlerine bakmaya kıyamadığım, gözlerinin dolması bile beni ağlatan kız şuan ölümle mücadele veriyordu. Ve ben, hastaneden gelecek olan haber doğrultusunda, burada ne yapacağıma karar verecektim. Deniz gözlüm olmadan, olmazdı. Kendimi çok kötü hissediyordum. Bekleyeceğime söz vermiştim ama ameliyat uzun sürünce ve dayanamayacağımı farkettiğim zaman buraya gelmiştim. Geçen zamanla beraber, uçurum beni kendine çekerken, bir süre daha oturduktan sonra kaputtan inip, uçuruma doğru yürümeye başlamıştım. Uçuruma bir adım kala durdum ve hissizce karşıya baktım. 14 saattir aralıksız ağlıyordum. Anılar gözümün önünden gitmiyordu. Bana vedalaştıktan sonraki, gitmek istemiyormuşçasına bakışı, arabadan inerken kapıyı açıp ayağını çıkarttıktan sonra, hemen geri dönüp, beni öptükten sonra hızlıca arabadan çarpıp, koşarak apartmana gitmesi. Ve arkasında malca sırıtan beni bırakması, Dokunmaya kıyamadığım kız şu anda ölümle pençeleşiyordu ve çaresiz olmak beni delirtiyordu. Tam ümidi kesip adımımı atacaktım ki beni durduran şey telefonumun çalması olmuştu.

Uçurum kenarında öylece oturuyordum. Sevgilim olmasını teklif ettiğim zaman geldi aklıma. Elleri Ellerime'yi söylemiştim. Duygularım karma karışıktı. Bi yanım uyandığına inanıp mutluyken, diğer yanım hala inanmayıp korkuyordu. Bu kadar çabuk ümidi kesmem belkide aptallıktı biliyordum. Ama ameliyat 10-12 saat sürmesi tahmin edilirken. Dahada uzaması aksilik olduğunu düşünmemi sağlamış ve beni bu fikre yöneltmişti. Abim daha dikkatli davrandıkları için uzadığını söylemişti ama bu düşünceden uzaklaşamıyordum. Aklıma gelen anıyla, o gün söylediğim şarkıyı mırıldanmaya başlamıştım. Şarkıyı bitirip, anıları mızı düşünmeye devam ederken kaç saat geçti bilmiyordum. Telefonumun tanıdık melodisi kulağıma dolarken, hemen telefonu açtım. Karşıma koysanız ve 7 gün 24 saat konuştursanız sıkılmadan dinleyeceğim ses tonunu duyduğumda, mutlulukla gözümden yaş düşmesine engel olamadım. Ağlıyordu.
Yağmur:(ağlayarak) Nerdesin sen, neden burda değilsin
Ben:(sesini duyduğum için geçirdiğim şok eşliğinde inanamayarak) A-alo Yağmur'um
Yağmur:Benim işte gerizekalı, nerdeysen gel hadi bekliyorum bekletme beni ben seni fazla beklettim biliyorum ama sen beni bekletme nolur hadi gel bekliyorum seni
Ben:Ta-tamam hemen geliyorum
dedim ve mal mal sırıtarak arabaya bindim.
Ne yavaş, ne hızlı bi şekilde sürmeye başladım. içimdeki heyecan geçmiyordu. Önüm boş olduğunda gaza asılıyordum fakat temkinliydim. Zaten gelirken bir kaza atlatmıştım, bir tanesine daha gerek yoktu, derken hastaneye varmıştım. Hızlıca arabadan inip koşarak hastaneye girdim. Girişteki kızdan, ameliyattan çıktıktan sonra hangi odaya alındığını öğrendikten sonra asansörü beklemeden merdivenlerden 4 er 5 er cıkmaya başladım. Çıkarken çarptığım insanlar umrumda değildi. yüzümdeki gülümsemeyle odaya çıkmaya devam ettim. Herkes koridordaydı. Koridora girdiğimde gözler bana döndü fakat umrumda değildi. içeride beni bekleyen bir afet-ül devran vardı. Hemen kapıyı açtım ve gördüğüm manzarayla gülümsememe engel olamadım. Yastığı dikleştirip, sırtını yaslamış eliyle oynuyordu ve ben odaya girdiğimde bütün dikkatini bana çevirip, gülümsemişti. Hemen beklemeden koştum ve sarıldım. Kokusunu uzun uzun içime çektim, O kadar süre ameliyatta kalıp, hastanede durmuştu ama hala kokusu başımı döndürürcesine burnuma hücum edebiliyordu. Mutlulukla gözümden düşen yaşa engel olamadım. Ve geri çekilip, yüzünü gözünü dudağını, minicik burnunu her yerini öptüm ve kokusunu uzun uzun içime çekip alnını alnıma yasladım. Özür diledim ve tekrar sarıldım. Ayrılıp yanına oturdum ve elini tuttum.
Kızgın olmaya çalışarak ama olamayarak
Yağmur:Neredeydin gerizekalı neden uyandığımda yoktun neden beklettin beni
Ben:Hava almaya çıkmıştım güzelim geldim işte burdayım
deyip ellerini öptüm.

Şoktan çıkıp gözlerim dolu bi şekilde Yağmur' a baktığımda, ağladığını görmüştüm. Yüzüme bakarak ağlıyordu. Bu sırada Doktor bir şeyler anlatıp, Yağmur'un anne ve babasıyla
odadan çıkmıştı. Gözlerimde biriken yaşlar, yer çekimiyle verdiği savaşı kaybedip, yere düşmeye başlamışlardı. Ağlayarak Yağmur'un yanına ulaşıp yanına yattım ve sarıldım.
Ağlıyorduk.
Ben:Neden söylemedin?
Yağmur:(kekeleyerek ve hıçkırarak) He-herşey ço-çok güzeldi seninleyken. Canımız sı-sıkılsın i-istemediğim için söylememiştim.
dedi kollarımda ağlarken.
Her şeyi anlattı. ilk tanıştığımız gece ağlama sebebi, tümörü öğrenmesiymiş. Yağmur hava almak için sokağa çıkmış ve yürürken, yorulup kaldırıma oturmuş.
O sırada yanına oturmamla herşey başlamış.
Doktor'un ağzından dökülen sözler kulağımda yankılandı,
Doktor:Öncelikle geçmiş olsun. Yağmur'un beynindeki tümör tahmin ettiğimiz üzere yayılmaya başlamış. Kötü huylu tümörün, oldukça hassas bi bölgede olduğu
yetmiyormuş gibi, virüs gibi yayılmaya da başladı. Tekrar söylüyorum. Ameliyat fikrini düşünürseniz, tümörün bulunduğu bölgeden dolayı ameliyattaki risk neredeyse
yarı yarıya. Fakat ameliyat olmazsa da, bir süre sonra tümör gittikçe yayılacak ve istenmeyen sonuçlar ortaya çıkacak. Bu bir süre ise 6-12 aya tekavül ediyor.
Zor bir karar olduğunu biliyorum, ama her geçen dakika, tümör daha çok yayılacak ve ameliyat kararını ne kadar geç verirseniz, risk o kadar artacak.
Buradan sonrasını dinlememiştim. Ve odadan cıkmıslardı. Bir süre Yağmur'la öylece yattıktan sonra odadan çıktım. Annesi, babası Aras ve Dilara kapıda bekliyordu.
Annesi ve babası içeri girdi. Aras ve Dilara olanlardan habersiz bir şekilde bir şey anlatmamı bekliyorlardı. Aras o halimi görünce hemen ayağa kalktı ve yanıma gelip sarıldı.
Sarılarak ağladım. Bir şey olduğunu anlamıştı. Son zamanlarda bayıldığını, sorduğumda uydurduğu bahaneleri falan Aras'ada söylemiştim. Eğer bundan bir şey çıkmasaydı
bu halde olmayacağımı bildiği için üstelemedi ve anlatmamı bekledi. Aras ve Yağmur arasında abi/kardeş ilişkisi gibi bir ilişki vardı. Çok alışmıştık hepimiz birbirimize.
Sürekli beraberdik. Bahçeye çıktık. Olanları anlattığımda, şok olmuşlardı. Aras'ın gözleri dolmuş, dokunsalar ağlayacak kıvama gelmişti. Dilara çoktan ağlıyordu bile. Aras,
Dilara'nın ağladığını gördüğünde çekinerek kollarını sardı. Dilara da sarılışına karşılık vererek usulca kollarını beline sardı. Şuan aklımdaki tek soru, acaba ailesi ameliyatı
kabul edecek miydi? Yoksa böyle devam mı edecekti bu?
Çok zor bir karardı. Yağmur'u kaybetme korkusuyla tekrardan ağlamaya başladım. Yağmur'un odasının bulunduğu kata çıktık. içeride annesinin falan olduğunu varsayarak
dışarıdaki sandalyelerden birine oturdum. Hissiz bir şekilde karşıya bakıyordum.