Geldiğim yer bir uçurum kenarıydı. Arabanın kaputuna oturup manzarayı izledim. Ve Yağmur'la anılarımıza daldım. Onu barda ilk öpüşümü, ilk elini tutuşumu, omzumda ilk ağlayışını. Her şeyi düşündüm. Her şeyini ezbere biliyordum. Utandığı zaman gözlerini kaçırıp tırnaklarıyla oynamasını, ağlarken gözlerinin kızarmasını, heyecanlı olduğunda saçmalayıp, saçmaladığının farkına vardıktan sonraki yüz ifadesini, bütün mimiklerini aklıma teker teker kazımıştım. En sevdiği renk mor ve siyahtı. En sevdiği tatlı diye bir şey yoktu fakat şerbetliler hariç bütün tatlıları severdi. Çok fazla yemek seçerdi ve en sevdiği yemekler yaprak sarma ve mantıydı. Sigara kullanmaz ve kokusunu sevmezdi fakat o gün denemek istemişti. Pek sigara içmezdim zaten fakat onunla tanıştıktan sonra hiç içmemiştim sevmiyor diye. Uykuyu çok seviyor. Karanlıktan ve tek kalmaktan korkuyor. En sevdiği film Aynı Yıldızın Altında. Her izlediğinde ağlıyor. Çok inatçıydı. Pırasa, ıspanak, brokoli,yeşil zeytin, mantar asla yemezdi. et ve köfteyi bazen yer, bazen yemezdi. Ne seviyor ne sevmiyordu. En sevdiği çikolata karam'dı. iğneden korkar, hindistan cevizinden nefret eder. Muz sevmez, deniz yerine havuzu tercih eder. Vişne kiraz erik şeftali karpuz kavun en sevdiği meyveler.
Aklıma gelen düşüncelerle tebessüm ettim. Her karışını ezberlediğim, avuçlarının içini öpüp kokladığım gözlerine bakmaya kıyamadığım, gözlerinin dolması bile beni ağlatan kız şuan ölümle mücadele veriyordu. Ve ben, hastaneden gelecek olan haber doğrultusunda, burada ne yapacağıma karar verecektim. Deniz gözlüm olmadan, olmazdı. Kendimi çok kötü hissediyordum. Bekleyeceğime söz vermiştim ama ameliyat uzun sürünce ve dayanamayacağımı farkettiğim zaman buraya gelmiştim. Geçen zamanla beraber, uçurum beni kendine çekerken, bir süre daha oturduktan sonra kaputtan inip, uçuruma doğru yürümeye başlamıştım. Uçuruma bir adım kala durdum ve hissizce karşıya baktım. 14 saattir aralıksız ağlıyordum. Anılar gözümün önünden gitmiyordu. Bana vedalaştıktan sonraki, gitmek istemiyormuşçasına bakışı, arabadan inerken kapıyı açıp ayağını çıkarttıktan sonra, hemen geri dönüp, beni öptükten sonra hızlıca arabadan çarpıp, koşarak apartmana gitmesi. Ve arkasında malca sırıtan beni bırakması, Dokunmaya kıyamadığım kız şu anda ölümle pençeleşiyordu ve çaresiz olmak beni delirtiyordu. Tam ümidi kesip adımımı atacaktım ki beni durduran şey telefonumun çalması olmuştu.

Uçurum kenarında öylece oturuyordum. Sevgilim olmasını teklif ettiğim zaman geldi aklıma. Elleri Ellerime'yi söylemiştim. Duygularım karma karışıktı. Bi yanım uyandığına inanıp mutluyken, diğer yanım hala inanmayıp korkuyordu. Bu kadar çabuk ümidi kesmem belkide aptallıktı biliyordum. Ama ameliyat 10-12 saat sürmesi tahmin edilirken. Dahada uzaması aksilik olduğunu düşünmemi sağlamış ve beni bu fikre yöneltmişti. Abim daha dikkatli davrandıkları için uzadığını söylemişti ama bu düşünceden uzaklaşamıyordum. Aklıma gelen anıyla, o gün söylediğim şarkıyı mırıldanmaya başlamıştım. Şarkıyı bitirip, anıları mızı düşünmeye devam ederken kaç saat geçti bilmiyordum. Telefonumun tanıdık melodisi kulağıma dolarken, hemen telefonu açtım. Karşıma koysanız ve 7 gün 24 saat konuştursanız sıkılmadan dinleyeceğim ses tonunu duyduğumda, mutlulukla gözümden yaş düşmesine engel olamadım. Ağlıyordu.
Yağmur:(ağlayarak) Nerdesin sen, neden burda değilsin
Ben:(sesini duyduğum için geçirdiğim şok eşliğinde inanamayarak) A-alo Yağmur'um
Yağmur:Benim işte gerizekalı, nerdeysen gel hadi bekliyorum bekletme beni ben seni fazla beklettim biliyorum ama sen beni bekletme nolur hadi gel bekliyorum seni
Ben:Ta-tamam hemen geliyorum
dedim ve mal mal sırıtarak arabaya bindim.
Ne yavaş, ne hızlı bi şekilde sürmeye başladım. içimdeki heyecan geçmiyordu. Önüm boş olduğunda gaza asılıyordum fakat temkinliydim. Zaten gelirken bir kaza atlatmıştım, bir tanesine daha gerek yoktu, derken hastaneye varmıştım. Hızlıca arabadan inip koşarak hastaneye girdim. Girişteki kızdan, ameliyattan çıktıktan sonra hangi odaya alındığını öğrendikten sonra asansörü beklemeden merdivenlerden 4 er 5 er cıkmaya başladım. Çıkarken çarptığım insanlar umrumda değildi. yüzümdeki gülümsemeyle odaya çıkmaya devam ettim. Herkes koridordaydı. Koridora girdiğimde gözler bana döndü fakat umrumda değildi. içeride beni bekleyen bir afet-ül devran vardı. Hemen kapıyı açtım ve gördüğüm manzarayla gülümsememe engel olamadım. Yastığı dikleştirip, sırtını yaslamış eliyle oynuyordu ve ben odaya girdiğimde bütün dikkatini bana çevirip, gülümsemişti. Hemen beklemeden koştum ve sarıldım. Kokusunu uzun uzun içime çektim, O kadar süre ameliyatta kalıp, hastanede durmuştu ama hala kokusu başımı döndürürcesine burnuma hücum edebiliyordu. Mutlulukla gözümden düşen yaşa engel olamadım. Ve geri çekilip, yüzünü gözünü dudağını, minicik burnunu her yerini öptüm ve kokusunu uzun uzun içime çekip alnını alnıma yasladım. Özür diledim ve tekrar sarıldım. Ayrılıp yanına oturdum ve elini tuttum.
Kızgın olmaya çalışarak ama olamayarak
Yağmur:Neredeydin gerizekalı neden uyandığımda yoktun neden beklettin beni
Ben:Hava almaya çıkmıştım güzelim geldim işte burdayım
deyip ellerini öptüm.