Part geldi beyler, beğenirseniz şukuları ve rezleri ekgib etmeyin. iyi okumalar.
Kavganın üstünden 1-2 hafta geçmişti. Aras iyileşmiş, hatta yürümeye başlamıştı. Her şey yolundaydı. Aras, Dilara, Yağmur ve Ben sık sık buluşup bir şeyler yapıyorduk.
Hepimiz beraberken mutluyduk. Dilara ve Aras arasındaki ilişki gayet iyiydi. Aras, Dilara'yı seviyordu. Bundan emindim. Dilara'da ona karşı boş değildi. Onlar bunu utanıp,
sıkılarak reddediyorlardı fakat dışarıdan 5-10 dakika izleyen birisi bile anlardı birbirlerine karşı birşeyler hissettiklerini. Hele ki şu kavga olayından sonra, Dilara'nın
birşeyler hissetmemesi mümkün değildi. ikisininde birbirlerine karşı boş olmadıklarına emindim yani. Sık sık laf dalaşına giriyorlardı fakat bunlar tatlı laf dalaşlarıydı.
Tartışırken bile mutlulukları yüzlerinden okunuyordu. Birbirlerinin yanında çocuklaşıyorlardı resmen. Çocuk gibi küsüp, sinirleniyorlar ve bir şekilde tekrar eskisinden
daha iyi olmayı başarıyorlardı. Çoğu zaman gülerek laf dalaşına giriyorlardı. ikiside hazır-cevap oldukları için izlemesi bile çok zevk veriyordu. Aras, kıskanç birisiydi.
Hatta çok kıskanç birisiydi. Dilara'nın yanında erkek gördüğünde sinirden duvarları yumrukluyordu adeta. Bende çok kıskançtım fakat Yağmur'un erkeklerle zorunda olmadıkça,
hatta hiç bi şekilde konuşmadığını bildiğimden sorun yoktu. Okuldaki herkeste Yağmur'un sevgilim olduğunu biliyordu. Çevremin geniş olduğundan bahsetmiştim ve
çabucak yayılmıştı. Bu arada kıskançlık konusu açılırken, okul çıkışında Yağmur'la konuşmak isteyen çocuk hakkında Yağmur'la fırsat bulup konuşmuştum.
Eski okulundan bir çocukmuş. Yağmur'a açılmasada bir şekilde Yağmur, çocuğun kendisinden hoşlandığını çevreden duymuş, o günde konuşmaya gelince ne olduğunu
anlayıp konuşmak istememişti. Çocukta bizi el ele gördükten sonra sorun çıkartmadan hayatımızdan çıkmıştı zaten.
Yağmur'la ortak bir karar aldık. Ailelerimiz ile tanışacaktık. Ailesi hakkında bilgi vermek gerekirse, 23 yaşında Damla adında bir ablası vardı. Annesi iç mimar, babası doktordu.
Tahmin edebileceğiniz üzere maddi durumları oldukça iyiydi. Bütün bu olayların yanı sıra,
Yağmur ara sıra baş dönmeleri yaşıyordu. Hatta bazen bayıldığı bile oluyordu. Endişeleniyordum. Sorduğumda ise karnının aç olduğunu, bir şeyi olmadığını söylüyordu.
Ve bende üstelemiyordum. Çünkü cidden iştahı yok denebilecek kadar azdı.

Bu akşam Yağmur'la beraber tanışmak amacıyla annem ve babamın yanına gidecektik.
Abimden arabayı aldım ve hazırlanıp yola koyulduk. Eve vardık. Annem ve babamla görüşüp içeri geçtik. Hemen sofraya geçip, sofrada geçen ufak sohbetler eşliğinde
yemeklerimizi yedik ve salona geçtik. Annem ve babam oldukça şaşkın ve mutluydu. Çünkü sevgili işleriyle ilgilenmediğimi ikiside biliyorlardı. Ve eğer sevgili yapıp, işi onlarla
tanıştırmaya kadar getirdiysem, işin ciddi olduğunu anlamışlardı. Salona oturup, sohbete başladık.
Sohbet ettikten sonra, Annem ve Yağmur ayrı sohbete, babam ve ben ise ayrı sohbete daldık. Annem, küçüklük fotoğraflarımı Yağmur'a gösteriyordu. Gülümsedim. Babamla sohbet
ettikten sonra konu Yağmur'a geldi. Babam Yağmur hakkında:
Babam:Hanım hanımcık bir kız. Kaçırma bu kızı. Birbirinize nasıl baktığınızı da gördüm.
dedi ve ardından elini omzuma koyup gülümseyerek devam etti.
Babam:Bunca zaman durdun durdun, turnayı gözünden vurdun. Sakın bir hata yapıp kızı kaybetme. Sana güveniyorum aslanım.
dedi ve utançla gülümsedim. Babamda güldü ve annem ile Yağmur'u izlemeye başladık. Biz sohbet ederken fotoğraflara bakmayı bırakmış, karşılıklı oturmuş sohbet ediyorlardı.
Yağmur utançla başını eğmiş gülümsüyordu. Allah bilir annem ne demişte utandırmıştı kızı. Saygıyla oturuyordu Annemin karşısında. Annem ise Yağmur'a bakarak hoşnutlukla
gülümsüyordu. Gördüğüm manzarayla kocaman gülümsememe engel olamadım. Babama baktığımda, anneme aşkla bakıp gülümsüyordu. Gülümseyişim ikiye katlandı ve
annemlere döndüm. Hayatımda en çok değer erdiğim, en çok sevdiğim iki kadın, karşı karşıya oturmuş gülüşüyorlardı. Babama döndüğümde, bana baktığını gördüm.
Ben döndüğümde gülümseyişi arttı ve gözündeki sevgiye şahit oldum. Hiç bir zaman farklı bakmamıştı zaten ama bu sefer bir farklı bakıyordu. Gurur duyar gibi.
Bulunduğum durum nedeniyle saygıyla ve birazcıkta utançla kafamı öne eğdim. Abim ve ben babama hiç bir zaman saygıda kusur etmemiştik.
Birazda hep beraber sohbet ettikten sonra, izin isteyip kalkma kararı aldık. Annem ve babamla vedalaştıktan sonra yola koyulduk. Sahile gidip yürümeyi düşünüyorduk.
Arabayı sahile çektim. Kısa süre sarılarak yürüdükten sonra Yağmur'un başının döndüğünü farkettim, hemen kollarımı daha çoksardım panikle. Kollarımda bayıldığında
korkmuştuım.
Gözlerimin dolmasına engel olamadım. Hemen toparlanıp kucağımda rahat bi pozisyona getirip arabaya doğru hızla hareket ettim. Arabaya yerleştirdim ve sürücü koltuğuna geç-
tim. Hızla hastaneye sürdüm. Acilde müdahaleleri yapıp, röntgen vb. işlemler yapıldıktan sonra odaya alınmıştı. Odaya girip ailesine haber vermiştim. Ailesi beni tanıyordu
fakat hiç görüşme fırsatı bulamamıştık. Ardından Aras'ı aradım ve kısaca olaydan bahsedip, Dilara'yı almasını ve hemen hastaneye gelmesini söyledim. Aras aceleyle babasından
arabayı almış ve hastaneye ulaşmıştı. Odaya uğradılar. Yağmur'un anne ve babası odaya giriş yaptığında, Aras ve Dilara selamlayıp, kantine inmişlerdi. Bende hemen oturduğum
yerden kalkarak saygıyla selamladım. Burukça gülümsediler. Neden burukça gülümsediklerini anlayamamıştım. Bir süre sessizce oturduktan sonra, Yağmur uyandı.
Kısa süre sonra odaya doktor giriş yaptı. Anlayamadığım bir şekilde Yağmur tedirgince elleriyle oynuyordu. Doktorun ağzından dökülen kelimelerle Yağmur'un anne ve
babasının neden burukça gülümsediğini, Yağmur'un tedirginliğini, son zamanlarındaki bayılma ve baş dönme sebeplerinin hepsi yanıt bulmuştu.