Olum bi rez alın şukulayın bişeyler yapın amk ruh hastası gibi yazıyorum yalnızmıyım lan burda?

Rezevenk

O olaydan sonra kızdan 1 hafta haber alamadım. Okula da gelmiyordu. Bizim pazartesi günleri ders yoktu. O gün bana bir mesaj geldi:

Sinemanın önüne gel

Hangi sinemayı kastettiğini anlamıştım gittiğimde çoktan ordaydı. Sinemanın önünde buluştukdan sonra biraz yürüdük. Yolda konuşmaya başladı:

Piyade ben sana gercekten çok ısındım(bu sözden sonra gelecekleri az çok tahmin edebiliyordum çünkü ne zaman kız lafa pozitif şeylerle başlasa devamında illa kötü birşey gelecekti) Eğer başka bir zamanda başka biryerde olsaydık senden daha iyi bir sevgilim olamazdı ama şu anda bile senin yanında bulunmam çok yanlış.

-Neden?

-Şeyy.. Benim bir sevgilim var...

Benim bir sevgilim var... Benim bir sevgilim var... Benim bir sevgilim var... Benim bir sevgilim var... Benim bir sevgilim var... Benim bir sevgilim var... Benim bir sevgilim var... Benim bir sevgilim var... Benim bir sevgilim var... Benim bir sevgilim var... Benim bir sevgilim var...

bu sözünden sonra konuşmaya devam ettiysede ben ne dediğini hiç duymadım çünkü kafamda hep bu cümle tekrarlanıyordu: Benim bir sevgilim var... O hala konuşmaya devam ederken sözünü kestim ve gitmem lazım dedim. ve ordan koşarak uzaklaştım.
arkamdan defalarca bağırmasına rağmen dinlemedim ve koştum. Sakin bir yere gittim ve orada saatlerce ağladım. Daha onu tanıyalı 3 gün olmuştu ama ben saatlerce ağladım. bir insan 3 günde aşık olurmuydu?

O gün hiçbirşey yapmadm. Canım içmek istedi. O güne kadar hiç içmememe rağmen. Sorunlara kalıcı çözüm değil ama gerçekten çok kötüydüm. En azından kafamı dağıtırım diye düşündüm. Gittim 5 bira aldım önce tadı çok acı gelsede sonra alışıyordun. Ve kafam yavaş yavaş hafifliyordu sanki. Son birayı bitirdimmi bitirmedimmi hatırlamıyorum ama orda uyuyakalmışım. Yani geceyi dışarda geçirmişim. Sabah uyandığımda saat 12ydi. Derse geç kalmıştım ama önemsemedim nasıl olsa canım hiçbirşey yapmak istemiyordu ama yapacak bişey olmadığından mecbur gittim

Tabi okula varasıya kadar ders bitmişti. Yani yapacak hiçbir şeyim yoktu. Öyle bir banka oturup gelen geçen öğrencileri izlerken onu gördüm. Her zamankinden daha güzeldi. Onun güzelliğini gördükçe içim yanıyordu. Ona sahip olmak istiyordum. Ve bunun bir yolunu bulmalıydım. Ama nasıl? Her şeyi bıraktım artık ne eylemlerle ne de komünizmle ilgili dergilerle ilgileniyordum varsa yoksa o kızdı benim için. Her dakika her an o aklımdaydı.

devam kardeşim bekliyoruz.

O gün biraz halsizdim yurtta yatağımda yatarken telefon çaldı. Bizimkiler arıyordu.

-Yoldaş herzamanki yerde toplanıyoruz geliyormusun?

-Gelemeyeceğim yoldaş

- Yoldaş hayırdır sen hep gelirdin?

-Bugün biraz halsizim siz bensiz yapın eylemi

-Tamam yoldaş geçmiş olsun.

Yatmaya devam ediyordum ki telefona mesaj geldi:

"Sinemanın önüne gel"

koyduğum koministi,bir ara siyaset altincisine uğrayacağım anca elini gibersin bu arada huur

yoldaş leninin hatrına devam edermisin.

O hasta halime rağmen yatakdan zıpkın gibi fırladım. Anladım ki ben bunu deliler gibi seviyorum. Davamdan bile daha fazla. Ama sebebi uçkur değil sevgiydi. Yani deseniz ki bu kızla evleneceksin ama onu gibmeyeceksin kabul ederim beyler neyse o hasta halimle sinemaya depar attım ama sinemada yoktu. 1 saat onu bekledim

Daha sonra kız geldi ama gelir gelmez ağlamaya başladı. Ağlamayla karışık şunları söyledi:

"Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum piyade. Sevgilim, daha doğrusu eski sevgilim beni aldatıyormuş. Hemde kuzenimle! Artık 2siyle de bağlarımı kopardm sana gelmekten başka yapacak hiçbirşeyim yok ama sana da haksızlık etmiş oldum seni seviyorum ama sen de kendini benim yedek sevgilim gibi hissedeceksin lütfen böyle düşünmeni istemiyorum"

Şaşkınlık ve sevinç duygularını aynı anda yaşıyordum. Gerçekten ben onun yedek sevgilisi olmaya dahi razıydm yani havalara uçacaktm ama o üzgündü o yüzden kendimi tuttum ve "Starbucks a gidelimmi?" dedim.

-Seni lanet olası kapitalist. Dedi.

-Senin için müslüman bile olurum kızım. Dedim

Yoldaş ben burdayım

Artık onunla daha sık görüşüyorduk. Hatta hiç ayrılmıyorduk desem yeridir. Sadece derslerde ve geceleri ayrıydık. Birgün dersten çıkarken birisiyle tartıştığını gördüm. Ama ben yanlarına gidene kadar tartışma baya şiddetlenmişti. Ve o an adamın sevgilimi ittirdiğini görünce tepem attı. O an vücudumu adeta kontrol edemiyordum o öfkeyle adamın çenesine yumruk attım. Ama hala kendimde değildim adamı yumruklamaya devam ettim ta ki diğerleri beni ondan ayırana kadar. Sonra üninin bahçesine çıktık:

-Olanları anlatmayacakmısın?

-Ben de ne olduğunu anlayamadım sebepsiz bir şekilde yanıma gelip "türkmüsün" diye sordu. Bende "faşist değilim" dedim. Ne olduysa ondan sonra oldu. Adam bana asenadan başlattı anlatmaya bende "dinlemek istemiyorum" deyince sinirlendi sonra da sen geldin işte.

Canım fena halde sıkılmıştı. Önceden faşistlerle kavga etmekten zevk alsam da artık korkuyordum. Çünkü artk kaybedecek birşeyim vardı. Onu korumam lazımdı ama o da en az benim kadar kavgacı olduğu için tartışmalardan asla çekinmezdi. Hele hele onun yanında karl marx a sövün sizi sövduğünüze pişman eder o derece koyu bir komünistti

Artık çok mutluydum çünkü o vardı. Beyler tarif edilemez bir mutluluk. O yeşil gözlerine baktıkca rahatlıyordum. Bir gemi için sığınacak liman neyse O da benim için öyleydi.

Benden çok daha hırçındı. Ülkücülerden nefret ederdi. Hatta sırf en iyi arkadaşının sevgilisi ülkü ocaklarında olduğu için o arkadaşını silmişti. Yani tam bana göreydi. Onu her geçen gün daha çok seviyordum.

Eylem olduğu zaman en ön saflardaydık. Hatta polisle tek başına kavga etmeye bile yeltenirdi. Tabi bende o cesaret yoktu :D

Tabi bu mutlu dönemim de uzun sürmemişti. Onda bir değişiklik farkediyordum. Eskisi gibi değildi. Daha da asabileşmişti. En ufak bir şeyde bile kavga çıkarıyordu. Sebebini anlayamamıştım. Neden böyleydi? ilk günlerdeki gibi olsaydı olmazmıydı sanki? Ama yok illa kavga çıkaracaktı. Bir gün onunla bu konu hakkında konuşmaya karar verdim:

-Söylesene bize neler oluyor?

-Nolmuş ki?

-Sen de son günlerde değiştiğini farketmiyomusun?

-Piyade lütfen yaaa

-Dinle beni. Sana bişeyler oluyor bunu kabullen artık. En ufak birşeye sinirleniyosun eskiden böyle değildin. Yoksa artık beni sevmiyomusun?

-Ne alakası var yaa. Ama eğer sen seni sevmediğimi düşünüyorsan bu iş çoktan bitmiştir.

-Dur, onu demek istemedim hayır gitme lütfen!!

-Ya piyade lütfen artık buluşmayalım yaa sen bu ilişkiye olan inancını çoktan kaybetmişsin

Ne yapacağımı bilemiyordum ve sinirden köpürüyordum. Çünkü hem asabi davranan oydu hemde suçlu ben olmuştum