birden gözümden ılık ılık yaşlar döküldüğünü farkettim.
çömeldim olduğum yere.
dayadım sırtımı bilmediğim bi evin bahçesine.
sırtımı dayayacak neyim kalmıştı ki?
hıçkırdım sebepsiz. suratım kaskatı kesilmişti.
elimle yüzümü kapadım. utandım kendimden, çaresizliğimden.
evet ağlıyorum hıçkıra hıçkıra.

yaklaşık 15dakka dolu dolu ağladım beyler.
dünyanın adaletsizliğine makus kaderimize ağladım 15 dakka...

küçük yaşta dünyanın kazığını yiyenlerdendi o da.
kaybolup gidecekti belki bu çöplükte.
tutunamayanlardan olacaktı o da.
daraldım.

çıktım dışarı biraz dolaşmaya sabah 6 gibi.
iki dal sigaram kalmıştı.
yaktım birini dolanmaya başladım mahallede.
başımıza daha neler gelecekti bilmiyordum.
birden boşaldı zihnim. hiçbişey düşünmeden sabahın ayazında sadece sigaramı içip yürüdüm.

kalktım koltuktan.
küçüm kardeşimle kaldığımız odaya geçtim.
9 yaşında daha.
onu düşündüm beyler.
daha hiçbişeyden haberi yoktu. yarın gideceği futbol seçmelerini düşünüp uyumuştu.
uyumadan önce mahallede çalıştırmıştım biraz.
çok özleyecekti annemi. yokluğunu en çok o hissedecekti.
hiçbirimiz dolduramayacaktık yüreğindeki boşluğu.
herkes kendi derdine düşecekti.
bunları geçirdim aklımdan saf kardeşimi tatlı uykusunda izlerken.

karşısına oturdum babamın.
durumu nasıl baba dedim.
birsürü makine bağladılar pek umut verici değil diye mırıldandı.
kelimeleri zar zor teleffuz edebiliyordu.

ağlayamadım beyler.
annemdi lan o benim, tekrar ayağa kalkamayacak koca kafa diyip sarılamayacaktı bana.
cebime harçlık koymak için onun bunun lafını işiten, 3 kuruş fazla para alıp eve bişeyler getirmek için 6.kattan cam silen annemdi.

ağlayamadım ben. dondum kaldım...
annem için canımı vermek istedim.
ağlayamadım...

eli başında yine düşünceliydi babam.
ama bu sefer bu çocukları nasıl okuturuz, ay sonu nasıl gelir,
borçları nasıl kapatırız diye düşünmüyordu babam.
herşey düzelecek umuduyla izlemiyordu dedemin düğün hediyesi halının desenlerini.

gözü yaşlıydı, bitkindi babam.
44 yaşındaki babamı fazlasıyla yormıuştu hayat erkenden.
bazılarının derdi bi üst modeli çıkan arabasını yenilemekti,
kimisi nasıl yaparım da daha falza kazıklarım müşterileri derdindeydi.

babamsa artık paranın derdinden geçmiş, çıkmazda, ne yapacağim düşüncesindeydi.

yengem fasulye falan getirmişti annem fenalaşmadan önce.
ısıttım onu, pilav yaptım biraz(annemin hastalığında genelde yemekleri ben yapardım, on numara olmasa da yenirdi yaptığım pilav)
salata falan yaptım.
sofrayı kurdum salonun ortasına.
ısrar ettim biraz yemesi için, oturdu sonunda iki lokma bişeyler yedi.
kalktı sofradan geçti koltuğuna oturdu

başlıyorum beyler

Gözlerimden 2 damla yaş suzuldu amk REZ.

Siz Rezleri Alın namazdan sonra devam ederiz.

yaklaşık yarım saat banyoda kaldı babam.
çıktı sonra, gözleri kan çanağına dönmüş.
banyo kapısı açılır açılmaz yarım saatlik bekleyişin verdiği sabırsızlıkla
baba dedim.
efendim oğlum dedi.
aç mısın baba bi şeyler hazırlıyorum şimdi dedim.
aç değilim dedi omzuma attı elini. göz göze kaldık 10 saniye kadar.
sonra salona geçti babam.

kapıyı tıklattım ses gelmedi.
sonra kafamı kapıya dayadım.
babamın hıçkırık sesleri geliyordu.

anneniz ağlayabilir kadındır çünkü o.
onun da duyguları vardır
kendin nasıl ağlayabiliyorsan onun da öyle bir durumu söz konusu olabilir
ama baba öyle değildir
babadır o

anneniz siz ağlarken gelip sizle beraber ağlar kimi zaman
ama baba gözyaşlarınızı dindirmeye çalışır
geçicek oğlum/kızım der.
ama onu ağlarken gördüğünüzde oturup onunla ağlayasınız gelir
ve ağladığını görmesin kimse diye gözlerini hatta yüzünü çevirir bakmaz kimseye.

çünkü o da biliyordur baba olduğunu..
çünkü o da babasını ağlarken görmeyi istememiştir..

belki sizin evin kapısı tıkırdasa gecenin 4ünde tırsarsınız beyler.
ama hayat bana korkusuz olmayı da öğretmişti o yaşımda.
kaybedecek bişeyim olmadığını düşünürdüm hep.

gelen babamdı.
anahtarı sokmaya çalışıyordu belli ki sokamadı 2dk boyunca.
kapıyı açtım. karşısında beni görünce şaşırdı.
"annen ner... " dedi sustu.
kafası gitmişti anlaşılan bayağı.
mevlüt amca mı bıraktı dedim. başını salladı.
ayakkabılarını çıkarmadan geçti içeri.
baba dedim.
bakmadı bana. banyoya girdi. açtı suyu, yaklaşık 10 dakka suyun akışını dinledim banyo kapısının önünde.

merveyi arayıp anlattım olanları.
üzüldü kız amk, sesi titriyordu benle konusurken.
geçmiş olsun falan formalite teselli mevzusunun ardından kapadık telefonları.
vurdum kafayı yattım, uyumak en kolay kaçış yöntemi olmuştu 8 yaşımdan beri bana.
2 saat sonra anca dalabilmiştim uykuya.
kapının tıkırtısıyla uyandım.
zaten hafif olan uykum o gece iyice taka sarmıştı.

küçük kardeşim de doktor olacakmış. ben asker olduktan sonra onu özel okula gönderecekmişim.
babam aç gözlü değildir o yardım eder kardeşine demişti anneme.
abim askerden geldikten sonra babam onu bankaya güvenlik görevlisi yapacakmış.
cam işi yaparken sözünü almış birinden.
ablamda üniversite sınavına girecekti o sene.
ablam ben yüksek bi anadolu lisesinde okuyordu.
başarılıydı, herşeyin farkındaydı o.
kendini kurtarmak için sürekli çalışırdı. evde kalmazdı zaten annemin hastalığından sonra.
halamgilde kaldı.
babam ablamı doktor olarak hayal edermiş hep. doktor olup annemin hastalığına çare bulacakmış.

zavallı babamın hayalleri bu kadar temizdi işte.
annemi zütürürken yaşlı gözlerinde bütün umutların soluşunu izledim babamın.
dğnya başına yıkılmıştı.
farkındaydı ölümün yaklaştığının

korktuğumuz başımıza geldi.
annem zatüre olmuştu. kematoropi nedir bilirsiniz belki beyler.
bütün bağışıklık sistemini çökertir insanın.
bütün hastalıklara açık olursunuz yani.
bizim fakirane de hijyenik ortamı sağlayamadık anneme.
bi gece fenalaştı iyice.
babam ambulans çağırdı, sen evde kal kardeşine bak dedi yaşlı gözlerle.
44 yaşındaydı babam. gencecikti daha. annemle bizim gelecek planlarımızı yaparlardı herkes yattıktan sonra.
babam benim asker olduğumu hayal edermiş hep. gelip mmakamımda ziyaret edecekmiş beni.
ah bi asker olsa da koltuklarımı kabartsa diyordu anneme amk.

annemin hastalığıydı şu sıralar canımı sıkan tek şey.
3 ayda bayağı kötülemişti annem.
yemek yiyemiyordu artık. serumla besleniyordu.
kematoropi görüyordu sonra eve yolluyorlardı.
hastaneye yatıracak parayı bulamıyordu artık babam.

film bitti çıktık sinemadan
yan tarafta bi kafe vardı oraya geçtik.
hiç konuşmadık lan. 1 saat boyunca hiç konuşmadık.
bakışlarımız anlattı zaten olanları.
bir liselinin aşk sandığı duygudan farklıydı merveye hissettiklerim.
sınırlı bi hayal dünyam vardı ondan önce.
sonraları kocaman hayaller kurdum içinde mervenin olduğu.

tuhaf bir kokudur üzerinize yapışan fakirlik kokusu
nem gibi, küf gibi ne kadar yıkasanız da giysiyi çıkmaz...

çocukluğumuzda bize "ayıp" olmadığı öğretilen bi şeydi fakirlik.
-aa çocuğum fakirlik ayıp değil!

evet o zamanlar fakirliğin ayıp bi şey olmadığı bize öğretildiği için belki biraz tatminkardık, okulumuzdaki fakir öğrencilere daha şefkatli davranıyorduk ayıp olmaması demek yeterdi bu durumu katlanılabilir kılmak için.
ama yok meğer öyle değilmiş,
meğer fakirlik ayıpmış hem de ayıpların en hası belki de.
televizyonlarda, çevrede gördüğümüz işine,
evine, alışverişine ve hatta tuvalete bile arabayla gidip,
temizliğini yardımcıya yaptıran, alışverişini
telefonla halledip süpermarketlerde arabalara ağzına kadar yiyecek-içecek tepiştiren,
bilmem ne gece klüplerinde çılgınlar gibi eğlenip tak gibi para harcayan,
bu ülkede onların bir gecelik zıkkımlanma parasıyla bir ay geçinmeye çalışan insanlar olsun ama bu fakirlik ayıp olmasın. olur...

evet bu ülkede son zamanlarda lüks araba satışlarında patlama yaşanıyorsa
ve bi tarafta da doğunun bilmem ne köyünde soğuktan dona dona ağlayan birileri varsa
fakirlik ayıpların en ayıbı olur..
fakirdik biz ve çok ayıp etmiştik beyler...

neyse yazıyorum ben amk gelince okursunuz.

herşeye rağmen mutlu olmayı hakediyodum beyler.
zaten merve hayatıma girdiğinden beri mutluydum.
biliyorum o gitse yine başa saracaktı film.
daha düşünmeye devam ediyodum aslında.
ama ne olduysa birden mervenin elini tutmuştum.
döndüm baktım merveyle el eleyiz şaşırdım amk.

merveye döndüm, o da bana bakıyordu.
gülümsedi dıbına koyum nasıl bi gülümsemeydi o öyle,
dünyaları vermişti lan bana. pişmiş kelle gidi sırıttım bende.
sonra yaklaşık 1 dakka mal gibi mervenin suratına baktım.
merve filmi kaçırıyoruz istersen daha sonra uzun uzun bakışırız dedi.
güldüm bende döndüm filmi izlemeye devam ettik.