ifademi verdim ama bırakmadılar amk.
velin gelecek dediler.
lan daha bi gibim yok ortada neyle suçlanıyorum onu bile bilmiyorum.
babama takıldım amk, nerdeydi bu adam?
beni tuttukları odadan dışarı çıktım.
ifademi alan polisin yanına gittim.
gözümden yaşlar süzüldü yine amk.
abi naptım ben bırakın beni dedim.
ağlama boşuna sökmez bana dua et sicilin temiz çıktı yoksa nezarette olacaktın şuan dedi.
ya abi naptım ben naptım dedim ama nasıl ağlıyorum.
lan ağlama seni mi dinlicez bu kadar işin arasında geç bekle adam gibi atarım nezarete hepiniz mi aynısınız ağlama lan ağlama diye bağırdı bana.
atara gelmiştim ama, ama atara gelsem ne yapacaktım ki.
daha fazla ağladım amk.
gitmedim beyler 2dk durdum adamın karşısında ağladım.
yüzüme bile bakmadı lan.
gasptan burdasın geç içeri babanı bekle gelmeyecek mi baban bidaha ara dedi.
acımıştı sanki bana. o da acımıştı amk.

yengem fasulye falan getirmişti annem fenalaşmadan önce.
ısıttım onu, pilav yaptım biraz(annemin hastalığında genelde yemekleri ben yapardım, on numara olmasa da yenirdi yaptığım pilav)
salata falan yaptım.
sofrayı kurdum salonun ortasına.
ısrar ettim biraz yemesi için, oturdu sonunda iki lokma bişeyler yedi.
kalktı sofradan geçti koltuğuna oturdu

günler böyle gelip geçiyordu beyler. okuduğum lise çok iyi değildi ama zengin binlerin oturduğu ankaranın çankaya semtinde bi liseydi.
lan hiç unutmam, o polo tişörtler varya,
nasıl özenirdim lan onlara. ben abimin lcw tişörtleriyle dolanırdım olm.
ama kaynak bi bintim. fakir olduğum için hiç dışlanmadım ortamdan.
kızlarla da aram iyiydi ama hepsi acıyordu bana amk.
o güne kadar hiç kız arkadaşım olmadı beyler...

panpa alıntı demişsin kopyala yapıştır bütün hikayeyi

kardeşim sadece şukulamak için, devam et demek için giriş yaptım, devam et, rezervetullah

sonra onunla tanıştık. 9.sınıfın ikinci döneminde, bayrak töreninde gördüm ilk kez.
küt saçlı kumraldı. onların servis geçikmiş müdür tören için bekletmişti bizi.
en arkadan o geliyordu. anlatılmaz beyler benim gözümle gördüklerimi kelimeler yetmez anlatmaya.
küt saçları hafif rüzgarda sallanıyor, ahnekli adımları beni benden alıyordu. sırada taşak geçen arkadaşlarımın sesleri buğulu gelmeye başladı o bana yaklaştıkça.
bildiğiniz mal gibi bakıyorum amk kıza. bizimkiler ayıktı tabi mevzuya. ilk kez böyle olmuştum ben beyler.

o bana yaklaştıkça herşeyin bu kadar imkansız oluşuna lanet ettim kendi kendime...

sıraya doğru gelirken geçen 1 dakika, bana 1 yıl gibi gelmişti.
onu izledim, göz kırpmadan.
belki göz göze gelirdik,
belki imkansız değil der gibi bakardı bana?
ne biliyim belki utanır gözlerini kaçırırdı benden.
hiç yaşamamıştım lan böyle duygulara kaptırmamaıştım hiç kendimi.
bana en büyük acı veren paramızın olmayışıydı o ana kadar.

Dinleyen var mı ? ona göre devam etcem

merve dedim.
kimsin dedi.
ayip olm ayip ben dedim.
nerden buldun ki sen numaramı dedi.
beyler dedim ya tevrübem yok kızlarla nasıl konuşulur böyle konular falan. dıbına koyum ben hep merak ederdim okulda çiftler yanyana gezerken gülüşürler falan ne konuşuyor bunlar bu kadar eğlenceli derdim. ama "numaramı nerden aldın"la "nerden buldun ki sen numaramı" arasındaki farkı anlayamayacak kadar salak değildim beyler. gayet memnundu kız dıbına koyum. zaten vurulmuşum kıza belki de ondan böyle düşündüm.

merveye açılmaya karar verdim beyler.
o güne kadar çok nadir içki içmiştim lan.
mahalleden arkadaşım vardı tekin. arkadaş ne amk, kardeşim lan. kardeşten de öte.
dedi olm açılcan mı sen bu kıza.
dedim cesaret edemem. yapamıycam.
gel benle dedi. anketörlük yapmış iki gün amk 50 lira parası vardı.
tekele girdik 4 tane extra aldık.
tekingile giddik. iki extrayı fondip yaptım beyler.
sonra ayrıldık tekinle. 15 lira param vardı. gittim kontor aldım telefona.
simit sarayına oturdum dıbına koyum tekinle bizim mekan,
para olunca oraya gider iki çay alır akşama kadar oturur kaynatırdık.
mervenin numarasını almıştım zaten rabiadan.

zaten kötü olan derslerim iyice taka sardı onu tanıdıktan sonra.
ortada bi gibim yoktu aslında, ben yine platonik.

babam iyice üstüme gelmeye başladı derslerin taka sardığını görünce.
adaletini gibtiğimin dünyası bi tekme daha attı bana...
annemin hastalığı baş gösterdi.
ilik kanseri.

züt baş iyice dağılmıştı.
sizin dizilerde izlediklerinizi ben canlı canlı yaşadım.
o kadar toz pembe değilmiş hayat annem hastalandıktan sonra öğrendim.
ergen halimle çok düşündüm intihar etmeyi.
ölmek kolay geliyordu çekmektense bu kadar acıyı.
kaldırabilir miydim bu kadar yükü?

öyle böyle geçirdik ilkokulu. kafa vardı aslında ama maddi sorunlara çok takıldım.
zar zor bi anadolu lisesine yerleştik ankarada...
lisede de herşey eskisi gibiydi.
abimin eskileri, 5 lirayla bir hafta idare etmeler,
çağırılan yerlere izin alamadım, ders çalışıcam bahanesiyle gelememeler...

abla diye yazıldığına bakmayın lan.
ben ablamı her şekilde tabir edebilirim amk.
candır, sevgilidir,en kıymetlidir, annedir babadır,
saymakla bitiremem ne söylesem hep bir ekgib kalır yazmayı unuttuğum bir şey olur.

gösterişli bir yangının içindeyken beni kurtarmak için alevlere korkusuzca dalacak kadar cesur,
duyarlılığı sınırsız, empatisi sonsuz, hayatımın en değerli parçası.
yokluğuyla, yağmur ve nesquikli süt ikilisini en can yakan ikiliye dönüştüren.

(üniversitede ev arakdaşım ay başında bi koli alırdı bundan amk sonra bende iyice sardım hala da yerim her sabah ordan biliyom nesquiki)

evlenene kadar bir nevi anaçlık stajı yaptı ablam beyler. yaş ilerledikçe az-biraz ilgisi dağıldı. annemin gidişinden sonra gönüllü anneliğe terfi etti.
abla?
her daim teyzelerden çok daha fazla oldu "yarım anne"m oldu ablam benim...

yazmaya başlıyorum bugün bitircem

4 yıl önce doğum günümde bir t shirt alınmıştı halen onu giyerim maddi durum iyiyken kürt bir babanın kredi kartlarını oruspu karılarla yemesi yüzünden hayatım tak oldu

yürüyoruz arabaya doğru yusuf abi polis arabasıyla gelmiş.
bin eve bırakıcam seni ded.
abi işe gidicem dedim.
he bu sefer olmadı başkalarını mı çarpıcan dedi.
ya abi dedim döndüm gidiyorum amk.
iki adım attım gel lan buraya diye bi bağırdı.
yoldan geçen kim varsa bize baktı lan.
yeterince rezildim zaten bide onlara rezil olsam ne olacaktı.
gittim bindim arabaya.
gçtümle omzumun ağrısını unutmuştum.
arabaya binince birden irkildim zütümün ağrısıyla.

boncuk boncuk terliyordum. keşke cır cır olsaydım dedim. zütüm boykot ediyordu adaletini gibtiğimin dünyasını.

kalınbağırsağa yeni girmiş pok sesleniyordu :"deliğe doğru yavaş yavaş ilerleyelim lütfen"...

dünyada en rahatlatıcı şeyin sıçmak olduğunun farkına yeni yeni varmıştım beyler...

beyler başıma neler geldi bi bilseniz dıbına koyum.
acil yardımınız ihtiyacım var.
1750 maaşım yalan oldu beyler bin lirasına banka haciz koymuş, 750 lirasını da çarptılar.

ve çarşamba günü mervenin doğum günü. ne tak yiycem la ben akıl verin dıbına koyum

beyler :(

bu kadar yazmış arkadaş devamı yok zaten taka sarmış sonunda

bu hikaye nerden alınma panpa