(bkz: hayatımı bitirdiler devam) burdan devam ediyoruz.

Işim vardı beyler yarım birakmak var mi öyle giberler

Vay be hemşerim

Hadi bakalım

la gavat başladığını bitirsene muallak

Babamlar çok çekingen olmuş hep. Babam evin en küçüğü, hep itilen kakılan sevilmeyen çocuk olarak görülmüş. Babamin babası yani dedem babam 12 yaşındayken vefat etmiş. Anneside sahip çıkamayınca sobanin altına koymak mi dersin kızılcık sopasiyla dövmek mi dersin. Çeşit çeşit işkence... bundan müteşekkir Babam hep bir korkar olmuş. Ama yinede sözlerinden çıkmamış, olan garip anama olmuş.

Günler bir sekilde gelmiş geçmiş. Yıl 1981 bu sefer yağız bir delikanlı olan. En büyük abim dünyaya gelmiş...

Akşam devam edicem 8 de görüşmek uzere telefondan yazilmiyor iştahım kaçtı bir yerlerden bilgisayar bulursam yazarim isteyim suan biraz hareketlensin buralar duvara yazmayalim içimizi dokuyoruz

adam gibi anlat lan bi gib anlamıyorm

Vural abim... Hiç görmesemde çok severim, hatta garip bir özlem duyarım kendisine. Sanki burda olsa, o hata yapılmamış olsa herşey bambaşka olacaktı.

Yıl 1976, yer Giresun. Şahin gibi bir bebek doğdu. Ismi Vural oldu. Öyle bir bebekti ki ilk göz ağrısı. Yemediler yedirdiler. Içmediler içirdiler. Ama 6 ay sonra garip bir şekilde hastalığa yakalandı. Hastane kasabada çok uzak değil tam 6 km. Dağ yolundan "o" şeklinde iniliyor. Amcamin arabası var. Isteseler zütürecek belki ama istenmiyor. Vural abim... Belki de grip oldu, Havele geçirdi. Bir iğne vurulsa düzelecek. Ama istenmedi işte. Neden mi ? Nedeni yok. Hala yok...

Oracıkta hayata gozlerini yumdu Vural abim... hiç ağlamadi, canı yandı belki ama duyuramadi kimseye...

Kimi suçlarsaniz suçlayin ister yeni gelin anamı, ister babami, istersenizde o korkuyu veren amca mi ama Vural abim geri gelmiyor.
Vural abim...

Neden mi o kadar korkuyorlardı ona da gelicez bi çay molası...

yazmadı

Yaz bakam

Reserved

Yaz bin yaz

Yıl 1992 ,aylardan nisan, günlerden perşembe.
gözlerimi Giresunun kırsal bir köyünde açmışım.
Anam, Babam ve ailemin geri kalanı gariban.
Sizin deyiminizle fakir... En büyük abim ismi Vural... 6 aylıkken sırf kimseye minnet etmemek için yardım istenmiyor ve hastaneye zütürulemedigi için vefat ediyor. Anlayacağınız üzere fakir ama gururlu bir ailenin çocuğuyum.
zengin olduk mu belki

spoiler vermek istemem şimdiden ama güzel bir hikaye sizleri bekliyor. Daha çok hikaye yazmak değil de içimi dökmek istiyorum. belki de bana zarar verdiğini düşünüyorum...

bir kac kişi olsun yeter birazdan seri bir şekilde başlıyoruz...