hayatımı annlatıyorum piçler

reserved

bizim sınıfın ve onların sınıfın kapısı açık olduğu zaman benim bulunduğum yerden onların sınıf kabak gibi görünüyordu, hatta ve hatta o kızı bile görüyordum. artık ikinci dönem olmuştu. hava iyice ısınmaya başladığından derslerde sınıfların kapısı açılıyor, biz yine bakışıyorduk.

lan bu arada benim baktığım kızın yanında tpsiz bi kız daha vardı, o da bakıp duruyordu. ama öyle aşık olan biri gibi değildi onun bakışı. sanki tanıdığı birine bakıyo, ama çıkaramıyor gibiydi. ulan bir baktı, iki baktı ben iyice ayar olmaya başladım amk. sırf o kız yüzünden benim kıza bakamıyordum.

bi gün yine sıkıcı bir ders sonuydu. sınıfların kapısı da açılmamıştı, moralim bozuk bir şekilde sandalyede oturuyordum. biri parmağıyla kafamın arkasına vurup duruyo. lan diyom kim bu dıbına koyim. okulda o kadar samimi olduğum kimse de yok ki, çevirdim kafamı, bi de ne görüyim

o benimkinin yanındaki kız amk. bi an yanında benimki de var mı diye baktım, yoktu, moralim bozuk bi şekilde efendim dedim. adımı sordu, söyledim... ee der gibi baktım ben de onun adını sordum isteksizce. söyledi. babanın adı şu mu, annenn adı, teyzenin dayının adı şu mu diye sorup duruyordu. hasgibtir dedim hepsini biliyo lan bu... evet dedim nerden biliyorsun diye sordum. ne dese beğenirsiniz dıbına koyayım. ben senin kuzeninim demez mi kız. ya bi gibtir git der gibi baktım yüzüne.

http://inci.ca/uk1pggpbby

@88 kanka ama gibicem tahtanı

başlıktan sonrasını okumadım ama güzelmiş

lan içime bi kurt düştü. kızın kuzenim olmadığını biliyodum. e o zaman nasıl bildi tüm akrabalarımın adını. dur dedim bi ders bitsin de annemi arayıp soryım durumun aslını astarını. neyse binozlar ders bitti ben koşarak çıktım okuldan aradım annemi, meşgule dşürdü o beni aradı. işte napıyon ne ediyon falan konuştuktan sonra anne dedim bi kız geldi kuzenim olduğunu söylüyo dedim. ne ayak. kızın adını sordu annem, söyledim. evet dedi o senin kuzenin. vay dıbına koyayım dedim ya. içimden dedim bunu tabi. ee dedim madem kuzenim ben nasıl bilmiyorum yıllardır. başladı annem anlatmaya

@90 ben de nickinden sonrasını okumadım. kıyakmış

baya uzun konuştu annem . kendi dilimle çevirecek olursam: işte benim dedemin babası genç yaşta vefat ettiği için, karısı köyde başka bi adamla evlenmiş de onun çocuğunun dayısının dıdısının ebesinin amından çıkma üçüncü çocuğunun kaynının dedesinin babasının amcaoğlunun sokakta otuzbir çekerken yoldan geçen karıya fışkırtmasıyla doğan çocuğun anasının... yani özetle kız bayaaa uzaktan bi akrabam oluyomuş. hatta kız akrabam bile olmuyo dıbına koyim.

neyse sırf taso çıksın diye üç kilo doritos yiyen binler. biz bu çakma kuzenimle ders aralarında falan muhabbet ediyoruz. bi iki ay böyle geçti gitti. bi akşam yine yurtta otururken lan bi baktım hoparlorden beni anans ediyolar. hasgibtir lan dedim noluyo dıbına koyim yurttan mı kovulduk. danışmaya çağırılıyorsunuz falan bişeler gevelediler, ben de gittim yurt çıkış kapısının ordaki danışmaya. bi baktım, uzun siyah bi araba. uzun ve siyah dedim de kendimi ılık gibi hissettim amk hehe neyse. arabanın ön kapısının penceresinden tanımadığım bi adam bana bakıyo, arka koltukta da 13-14 yaşlarında bi çocuk, yanında da o çakma kuzenim duruyodu.

hasgibtir dedim. bizim kuzeniin babası heralde. adam beni çağırdı arabaya, bindim. işte sen nerelerdesin ya kayseriye geliyosun insan bi haber verir bıdı bıdı. klagib akraba zırvaları. neyse atladım arabaya evlerine gittim. tanıştım falan işte ailesiyle de. ilk zamanlar içimde bi gariplik vardı. olum diyodum lan kim bunlar lan kim bunlar dıbına koyayım... neyse bunlar beni bi hafta falan misafir ettiler. gayet iyi insanlardı ama allah için. bildiğin aile ortamında hissediyodum kendimi uzun bi aradan sonra

işte annesi ben, çakma kuzen, kardeşi falan film izliyoruz birlikte, ne biliyim ateri oynuyoz (bildiğin micro genius atarileri vardı dıbına koyim, çocukluğumdaki gibi) bütün günleri oyun oynayarak müzik dinleyerek film izleyerek geçiriyorduk... benim kuzen aynı zamanda da çalışkandı baya. bana anlamadığım konuları öğretiyodu. benim dersler de baya iyiye gitmeye başladı. lan ben iyice bağlanmıştım aileye. bildiğin yurda gitmek istemiyordum. sobada kestane pişirilen, mandalina kabuğu kokan bi yerden, leş gibi ter kokan yurda gitmek ister mi zaten insan.

devam etsene bin

he bu arada çakma kuzenin bi de abisi vardı, askerdeydi ama. annesi sürekli ondan bahsedip ağlardı. ulan diodum kendime heralde beni oğlu gibi görüyo diye düşünüyordum. bildiğin misafirliklere falan giderdim onlarla, beni de bi akrabaları olarak takdim ederlerdi. biraz burulurdum. ne biliyim, kim bu diye sorulunca sanki çok içinde hissettiğim bi ailenin aslında o kadar da içinde olmadığımı hatırlıyor, buruluyordum.

napak okuyak mı

anlat panpa burdayım ben

anlat lan ben de okuyom tam benim kafadansın ya

neyse binler ve benim gibi daima bin kalacak olanlar;
bi gün çakma kuzenle ben evden çıktık işte otobüse binip okula gittik her zamanki gibi. kuzen de o benim aşık olduğum kız ile aynı sınıftaydı. ulan diyodum kendime acaba söylesem mi kuzene. ne biliyim en azından bi konuşsa kızla aramızı yapsa. bi yandan da korkuyordum. ama nedenini bilmediğim bir korku bu. o kızdan önce hayatımda sadece bi kıza aşık olmuştum -şu anlattığım kız işte amk- yani bi hayal olarak görüyordum o kızı. hayal dıbına koyim hayal işte. çok uzak bi hayal... çocukken de geceleri hep aya bakardım. aya bakmayı o kadar çok severdim ki. hep bi gün o ayın yanına gitmek istemiştim. o hayal ne kadar uzaksa, o kız da o kadar uzaktı bana. ama uzak mıydı ki?? kuzene söylesem bizi bir araya getirir miydi... aya gitmek kadar heyecan ve korku verici bi durumdu bu