hayatımı annlatıyorum piçler

binler, geçen gün için bir özürle başlamalıyım öncelikle. Cafe de bu entryleri girerken, herhalde o günleri yine hatırladığım için olacak, acayip derecede baş dönmesi yaşadım ve aniden kalkmak zorunda kaldım. Genelde böyle olurdu, bi sigara yakınca geçerdi ama bu sefer cigara da fayda etmez oldu amk. Kendimi odaya zor attım. Sabaha kadar uyudum. Bu özürden sonra işe bipolar bozukluğun ne olduğunu soran çekirgeye bir açıklama ile devam edeyim. Ne de olsa konumuzla ilgili:

Panpa buna manik-depresif ruh hali de diyolar. Böyle durup dururken, ortada bir neden yokken bi anda pgibolojin bozuluyor, ağlamak istiyosun ama olmuyor. Bişey düğümlenir ya boğazına, işte o şekilde bütün bir günü geçirdiğini düşün. Sonra ise… Sonra bir anda kaynağı belirsiz bir mutluluk yaşıyorsun. Ama dıbına koyayım ki ortada bir neden yok… Böyle içinden koşmak, hoplamak zıplamak geliyor. Herşey ile ilgili espri yapasın geliyor, yarın ölecek olduğunu bilsen dahi yine de mutlu oluyorsun… Sonra bir şey, kafanın içinde bir şey tık ediyor… Hoooop yine bunalım, sonra yine mutluluk… Ve dıbına koyayım ki bunun bir ilacı, bir tedavisi yok.

Doktora gidince bi sakinleştirici; atarax ya da cipralex veriyor, o da beynini uyuşturmaktan başka bir gibe yaramıyor. Bildiğin intihar sebebi dıbına koyim. Zaten bu hastalığa yakalananların çoğunun sonu intihar… En bilindik örnek Kurt Cobain. Yavuz Çetin’in de intiharı bana böyle geliyor. Zaten baktığın zaman aşırı depresyon yüzünden kendini boğaz köprüsünden aşağı atmış deniliyor. Bazen benim de içimden geçmiyor değil… Manik durumda genelde aklıma saçma sapan şeyler yazmak geliyor, garip espriler falan. isterseniz bu yazılardan birini paylaşırım bi ara… Ne de olsa her taku anlatıyorum size, en rezil halimi görseniz ne olacak amk neyse…

He bi de yavaş yazmamdan şikayetçi olan zütçek vedersonlar için artık önce word de yazıyorum, sonra da kopyala-yapıştır yapıyorum. Ayrıca nickaltı için teşekkürler ciglipaflar. Emin olun beni sevdiğinizden daha çok seviyorum sizleri, çünkü bir tek sizlere dökebiliyorum içimi binozlar.
Şimdi gözlerinizi kapatın ve hababam sınıfı filminden adile naşitin elindeki zili çalarak merdivenden koşarak indiğini düşünün… Dın dın dınnn yazım devam ediyo binler. Konumuz okuldu en son:

ilkokul da resim dersinde yaptığım m şeklindeki kuştun sen m… Hep etrafımda uçardın ama ben başımdan savardım seni demi m… Sonra her m gibi uçtun maviliğe, kayboldun gittin m… Senin ne işin olur inci sözlüğün griliği ile m, nerden bileceksin sana neler yazdığımı. Ağzıma sıçma imkânım olsaydı bunu her seni düşündüğümde yapardım ulan m… O okul da yıkıldı, o pencere de yıkıldı, ben de yıkıldım, gittim… Bi o okul yıkılırken, bi de eski evimiz yıkılırken bu kadar içten ağladığımı hatırlıyorum. Başınıza geldi mi bilmiyorum ama insanın doğduğu, beş-altı yaşlarına kadar yaşadığı, hayatı, dünyayı ilk kez gördüğü, ilk kez etrafını, çiçekleri, böcekleri, gökyüzünün maviliğini, bulutların beyazlığını tanıdığı evin yıkılma anı, insanda travmatik bir his uyandırır.

Şu an Gemlik’te oturduğumuz ev ile o yıkılan evin arası çok azdır. Evin önündeki caddenin sonuna gelip kafamı her sola çevirdiğimde, çocukluğumu görürdüm. incir ağaçlarıyla çevrili bahçeyi, içindeki tek katlı evimizi görürdüm. Bir gün yine lisedeyken okula gitmek için aynı caddenin sonuna geldim. Normalde sağ tarafa gitmem gerekirken her seferinde başımı sola çevirip, eve bi selam çakıp okula giderdim. Ama o gün başımı sola çevirdiğimde gördüğüm şey, cephesi yıkılmış bir evdi… Bulunduğum yerden bakınca oturma odamız görünüyordu… Oturma odamız…göçüp gidiyordu… Ve o dıbına koyduğum vinci gelip gidip orayı yıkıyordu. O ev de gitti, çocukluğum da gitti binler…

Neyse ki koşarak oraya gittim, ölme tehlikem olmasına rağmen koşarak bahçeye gittim, önce bahçenin girişindeki incir ağacına son kez sarıldım ve sonra garip bakışlar arasında taş döşeli yerden, vincin etkisiyle kopmuş olan taşı aldım ve cebime koydum. O taşı hep yanımda taşırım. Peki ev neden yıkıldı binler biliyor musunuz? Bir dıbına koyduğum kıytırık oteli için. Eğer Gemlik’ten yolunuz geçerse her geçişinizde Aska Hotel’e küfür edin benim için. içine girerseniz de Gemlik’in; gelin misafirim olun amk.

Çok kötü oldum yine binler… Neyse… Asıl konumuza dönelim… Yaptığım şu binlik.
işte ortaokul, bu şekilde bitti benim. Ama hala akıllanmamıştım. Akıllanır mıyım hiç dıbına koyayım. Hala göremiyorum kızın bana olan aşkını… Aradan uzun yıllar geçti, lise dönemimi anlattım zaten binler, televizyonu yeni açanlar, ilk sayfalara baksınlar amk… Neyse üniversite hayatımın ortalarına geldiğimde hala bu şekilde sevgilisiz, darbe üstüne darbe yemiş bi halde takılıyordum.

Yaz tatiline girmiştik, tabi ben yine memlekete gidip taşakları sererek yatıyordum. Günlerden bir gün oturma odasında televizyonda adamakıllı bişeyler ararken bizim zil çaldı. Çıktım balkona baktım, benim çok eskiden tanıdığım bi arkadaşım. O da bi ara incideydi de şu harddisk silinince o da silindi eheh. Neyse arkadaş beni aşağı çağırıyordu. Ama bi gariplik sezdim o gün onda. Her zamankinden daha derli toplu giymiş, saçları jölelemişti. ilk defa öyle gördüm onu dıbına koyim. Neyse binozlar, aşağı indim, hayırdır olum dedim, sorma kanka kız işi var dedi. Bi kıza açılacam da tek başıma utanıyom, sen de gel yanımda dedi.

bende mart 31 liyim amk <3

31 mart 2006 lıyım beyler.

Sevdiğim bi arkadaşım olduğu için kıramadım tamam bin dedim, gittik. Baya bi süre bekledik bunla, kız bizi ekti heralde diye düşündük, neyse bi iki tur daha attık sahilde, arkadaş kızı aradı ama kız telefonu açmıyordu. dıbınıgibim dedik, arkadaşın evine dinlenmeye gittik, tam oturduk koltuğa, su içecekken kız aradı, hadi biz sahildeyiz, siz nerdesiniz falan dedi, o kız da yanında birini getirmiş, neyse biz çıktık evden, bunlarla buluştuk. Sonra bi cafeye gittik nargile falan içtik, ama arkadaşın yazdığı kızda bi gariplik seziyordum ben. Kızın, benim arkadaşa karşı en ufak bi ilgisi bile yoktu. Sürekli yanındaki arkadaşıyla ilgileniyo falan. Hani yan yana oturmayı bırak, aynı koltuğa dahi oturmadı kız. Ben de bunları izliyorum. Eveett binler bu akşamlık bu kadar, yarın devam edeceğim. Coming soon dıbına koyiim. Lan anlattıkça yeni hatıralarım geliyo aklıma, du bakam daha baya bişeyler çıkcak sizlere binler, seviliyorsunuz.

@214 bendensin panpa
edit: vay dıbına koyim

up up up up biraz daha uplayak amk gelir belki benim tayfa

beyler ümüğünüzü gibicem ama

up up up up

olum bak böyle uplatıyonuz, gidince de niye gittin bin diyonuz

ANLATSANA PiÇ

up up up up

devam et burdayız

vay amk beyin kıvrımlarımı gibtin öyle gittin bin