hayatımla oynanan oyun

sınava sayılı günler kala selin mesaj atmıştı. yine tenha bir yerde, ece ve bir arkadaşıyla daha oturup sigara içtiğini, benim gelmemi istediğini söylemişti.

gittim. ece ağlıyordu deli gibi. bu yüzden seline odaklanamadım. ne olduğunu sorduğumda selin bilmediğini söyledi. ece konuştu;
-ulaş nasıl böyle birşey yapar, nasıl başka bi kızı evine çağırır?

+saçmalama ece ulaşın sürekli yanındayım ve sürekli konuşuyoruz. böyle birşey yapsa haberim olurdu. o kızla sadece dalgasına konuştu. ciddiyetini ben biliyordum.

konuşmaya devam ediyordum, içimdeki seline karşı olan sinirden dolayı ağzımdan şu cümleler döküldü;
+hem zaten bir haftadır felan konuşuyorlar. hangi kız bir hafta konuştuğu çocuğun evine gider ki? selin haricinde tabii.
selin delirmişti. ayağa kalktı bağırmaya başladı "sen bana ne diyorsun." "ben huur muyum". tenha bi yer olmasına rağmen insanlar geçiyordu. insanların bakışlarına maruz kaldım bi süre, olaya anlam veremedim.

elinden çektim, oturttum. özür dilerim istemeden çıktı dedim fakat haddinden fazla sinirlenmeye başlamıştım. çoğu insan bilir belli bi yere kadar sinirlenirsin, oradan sonra olaylar kopar. kendine hakim olamazsın.

özür dilememe rağmen bağırmaya devam etti. ece kendi acısını unutup arkadaşıyla bize yöneldiler, öylece bakıyorlar.

selin bağırmaya devam etti. sinirlerime hakim olamadım. kalktım ayağa, bir tokat vurdum. biliyorum kendimi daha fazla sinirlensem, olaylar daha çok karışacak. oradan uzaklaşmak için koşmaya başladım. arkadamdan bağırdı "gibtir git". artık kontrolden çıkmıştım. döndüm, geldim yanına çok daha hızlı bir tokat daha attım.

öylece kalakaldı. dondu adeta. ece beni uzaklaştırmaya çalışırken selinin ağlaması durmuş, putlaşmıştı. onu kendine getirmeye çalıştıklarını gördüm en son, uzaklaştım.

hemen eve gittim, telefonu açtım. mesaj yoktu.

bütün devamsızlıklarımı ottan taktan yere harcadığım için heyet raporu almak zorunda kalmıştım. okula gitmiyordum artık. selin de gitmiyordu, normal devamsızlığı yetiyordu onun.

bi süre daha ayrı kaldık. bu ayrılık sürecinde ulaşla tekrar buluşmalara başladık. hergünüm neredeyse onunla geçiyordu.
sınav açıklandı. benimkinden hiçbi yol olacağı yoktu. ulaş zaten başarılıydı, ilk 10bindeydi. sevindim çok fazla. selin de sınavımı sormak için mesaj attı. çok merak etmeme rağmen beyler şu an onun sınav sonucunu hatırlıyorsam en adiyim amk. çok iyi bişe değildi ama. idare edecek cinsten.

ben selinle takılmıyordum artık. ulaşlaydım sürekli. okula da gitmediğim için sürekli çarşıda birşeyler yapıyorduk. ece halisle çıkmaya devam ediyordu, ulaş çok takmıyor görünse de içinde birşeyler yaşadığı bariz ortadaydı.

oğuzun seline aldığı kitap bendeydi. herhangi bir kesin ayrılık esnasında bakıp sinirlenirim de mesaj atmam düşüncesiyle atmamıştım. atmayacaktım da. sürekli kitabı açıp bi açığını yakalamaya çalışıyordum. sadece kitap da değil, her konuda bir tane açığını bulsam dünyayı dar edecektim.

bu son itiraftan sonra gelen ayrılık, ayrılık esnasında girdiğim sınav. sınavım çalışmamamın etkisiyle, selinin bana yaşattıklarının da eklenmesiyle haliyle tak gibi geçti. sınavdan çıktığımda kafamdaki tek düşünce, onun sınavı nasıldı acaba?

bu kadar olaya rağmen ayrı kalamıyorduk. bi şekilde barışabiliyorduk. bunun yanında birinci sınav iyice yaklaşmıştı. dershanede sürekli deneme oluyordu. denemeden önce her zaman gittiğimiz cafedeydik yine.

konuyu açtım, ne oldu o evde, dedim. geçiştirmeye çalıştı. yaklaşık yarım saat süren ısrarlarım sonucunda seviştiğini itiraf etti. ne zaman olduğu konusunda ise doğum gününden önce olduğundan başka birşey söylemedi.

zaten sınavlar, denemeler çok gibinde olan bi adam değildim. girmiyordum denemelere doğru düzgün. bir de bunlar.. ardıarkası kesilmeyen şok etkileri.

geceleri kurulan hayaller. ilk dudak dudağa gelişleri, üstünü çıkartışı. benim elimi sürmeye çekindiğim, saçının teline zarar gelse dünyaları yakacağım sevgilim başka bir erkeğin kollarına atmıştı kendini. üstünden uzun zaman geçmesine rağmen acılarım bir an bile olsa dinmiyordu.

bi çay sigara yapıp geliyorum

ilişkimiz iyice sallantıdaydı artık. kendi facebookumdan çok selinin facebookundaydım. o da benimkinde..
onun face i haremlik, benim face im selamlıktı adeta. karşı cinse tahammül kalmamıştı.

o emindi yaptıklarımın onu kıskandırmak adına olduğunu. peki ya ben? benim herhangi bir sebebim yoktu, bana söylenen herhangi bir mantıklı sebep olmadı. ve ben hala o evde neler yaşandığını bilmiyordum.

ece halis adında bir çocukla çıkmaya başlamıştı. ulaşla görüşemiyorduk. ama bu durumdan hoşnut değildim. daha ne kadar olmuştu ayrılıkları, ne ara bulmuştu yeni bir sevgili.

"bana arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyim" atasözü daha da korkutuyordu beni. selinin zaten düzenli bir aile hayatı yoktu, en azından bana bahane olarak bunu sunuyordu yaptıklarında.

boşluktaydım, ilgiye ihtiyacım vardı bahanelerin bi kulağımdan girip ötekinden çıkıyordu.
en azından beni kıskandırmaya çalıştığını söylemeliydi, bunu duysam da yeterdi..

facebooku aktif olarak kullanmaya başlamıştım. orada simay adında bir kız gördüm. gerçekten güzeldi. birkaç arkadaşıma sordum, numarasını aldım. konuşmaya başladık.

bi yandan selinin mesajlarına cevap veriyordum, bir yandan simaya mesaj atıyordum. kendi kendime simayın mesajlarını daha çok önemsiyormuş gibi yapmaya çalışsam da gibimde değildi aslında. selinden duyacağım tek kelimeye muhtaçtım.

bi süre simayla konuştuk. o da yurtta olduğunu söyledi. benim için iyi birşeydi bu, en azından seline duyurabilirdim. beni kıskanmasını sağlayabilirdim. nitekim duyurdum da. amacıma ulaştıktan sonra henüz bir kere bile görüşmediğim simayla muhabbeti kestim.
ilişkimiz huur olmuştu. düştüğümüz durumlara acıyordum. naptın selin bize, naptın? neden yaptın.

reserved

her ne kadar sol görüşe ait görsek de kendimizi, o zamanın popüler, başarı oranı yüksek dershanesi cemaatindi. gibe gibe ikimiz de cemaat dershanesindeydik.

sınavda belli bi düzeyde puan alanı kampa alacaktı dershane, selin bu düzeye ulaşmış, bir cemaat yurdunda kampa gitmişti.
hala ayrıydık. mesaj atıyordu ara ara, ama beni tatmin edecek sıklıkta değildi.

bendeki intikam duygusu, sinirlenmemle doğru, seline duyduğum güvenle ters orantılı bir şekilde büyüyordu.

selinden, oğuzun ona verdiği kitabı getirmesini istedim. hala saklıyormuş. bunun için baya bi laf ettim.

grup yorumla alakalı bir kitaptı. pekekent kızın zayıf noktasını analiz etmiş, güzel yerden vurmuştu topa.

haftasonu dershane çıkışında getirdi kitabı. kaldırdım kapağı, ağustos ayının tarihi vardı. lan dedim, ne alaka?
kitabı aldığı tarih, evindeyken yazmıştım. dedi.

sinirlendim, bikaç küfür edip ayrılmak istediğimi söyleyip çekip gittim.

ilgiye ihtiyacım vardı. ama herhangi bi insanın ilgisine değil. sadece selinin ilgisi iyi edebilirdi beni.

burada olan var mı beyler. devam etcem birazdan.

Reserved vay amk bi içim burkuldu :'(

@89 gel de anlatsana bu kadar severken. motor desene. diyen kişiye düşman olmaktan başka bi tak olmuyor işte

dıbına koyayım ben senin kız motormuş ulan öyle bir kızı hangi akla hizmeten seviyon aklını gibeyim senin

beyler bu günlük bu kadar. zaten halihazırda yazdıklarımın da sonuna geldim. bu gece biraz daha yazarım, yarın akşam saatlerinde atarım. hepinize iyi geceler. sorusu olan varsa yazabilir

okul tekrar başlamıştı. uzak tutuyordum kendimi, deli gibi sevmeme rağmen.

kendimi öldüresiye dövmek istediğim zamanlar oldu. nasıl hala sevebiliyorsun, nasıl hala yanındasın?
kendi kendime konuşurken, sadece giberim ayrılırım istediğim zaman diyordum. fakat öyle olmadığını kendi kendime acı şekilde anlatmak zorunda kalıyordum, gibmek için değil basbaya sevdiğim için yanında olduğumu söylüyordum. canım yanıyordu.

bu sırada ulaşla ece de ayrılmışlardı. zaten ecenin olayından sonra pek bi düzen tutmamıştı ilişkileri.
sınavın oluşu, selinle başımızdan geçen olaylardan dolayı selin haricinde diğer insanlarla pek muhabbetim kalmamıştı. ana detayları ulaşa anlatırdım, ondan dinlerdim. onun haricinde keyfi uzun oturmalar muhabbetler kalmamıştı.

yemek yiyemez olmuştum. farkediyordum, ciddi ciddi kilo veriyordum. zaten küçüklüğümden bu yana kilo problemi olan ben, daha da zayıflamıştım. elimden birşey gelmiyordu.

artık nasıl eskisi gibi bakabilirdim ki? masum görünmüyordu. sanki her an bir yanlış yapacakmış gibi bi hali vardı.
o ilişkinin orada bitmesi gerektiğini anlamalıydım, anlayamadım.

her istediğimi yapıyordu. acımasızca isteklerde bulunmaya başlamıştım, arkadaşlarıyla görüşmemesi gibi. yaptı. güvenimi kazanmak istiyordu, her halinden belliydi.

günler zaman geçtikçe daha kolay geçmeye başlamıştı fakat geceler? yastığa başını koyduğun an içine girdiğin acımasız dünya.
tek tek her anı düşünüyordu insan. oğuzun eve gidiş yolunu, eve girişte ayakkabısını çıkartışını. buraya kadar herşeyi normal hayal edebiliyordun, peki ya sonrası?

içeri girdikten sonra neler oldu? ne konuştular, nasıl ateşlendi fitil?

gerçekten sadece öpüştüler mi, ilerisi var mıydı? kafamda yüzlerce birbiriyle bağlantılı soru cevaplanmayı bekliyordu. sorular cevaplanmayı bekliyordu ama sexxx in bünyesi cevapları kaldırabilecek miydi?

anlat panpa

bi yandan pişmandım, bi yandan bu kadar şey yaşayıp tekrar aynılarını yapmaz düşüncesiyle rahattım. ama bundan sonra asla güvenemeyecektim. hiçbir lafına.

çarşıya gitmek için dolmuşa bindik. dolmuşta da ifadeleri değişmedi. donuktu.
ben bukete mesaj attım, "ayrılmak istiyorum."

çarşıda indik. sakin bi yere geçtik. seline hat alacaktık ama önce kendine gelmesi gerekliydi. buket aradı. saydı sövdü, özür diledim. ama birlikte olamayacağımızı söyledim, kapattım.

oradan kalktıktan sonra seline yeni bir hat aldık. telefonunu toparladık, hat açılana kadar eve gitmedim. açıldıktan sonra onu eve bırakıp ben de eve geçtim.