hayatımla oynanan oyun

beyler hikayeyi anlatmaya başlıcam.

6 senelik bir süreç. ve (bkz: #140425832) bu başlıktakileri yazabilmeme sebep olan başımdan geçen olaylar dizisi. biraz uzun soluklu olacak gibi görünüyor. yer yer sinirleneceğinizi düşünüyorum sizin de. ben yazarken tekrar yaşamış gibi oldum, bi hoş oldum amk.

arada yorumlarınızı yapın. dinlemek isteyenleri bi göreyim ona göre hemen başlayabilirim.

edit: bi kısmı yazılı olarak duruyor. yazdıkça buraya atcam gençler.
edit2: hikaye bitince sormak istediklerini pm alabilirim. veya benzer durumdaki kardeşlerime elimden geldiğince 1v1de yardımcı olmaya çalışırım.
edit3: direk hikaye http://ccc.incisozluk.cc/...nanan-oyun/@anonymousexxx
edit4: neden periyodik olarak eksi alıyorum lan?
edit5: beyler liseli değilim. şu an ünideyim ve hayatım çok yolunda sayılmaz. bu güne kadar getircem, olayların bi kısmının lisede geçtiğine bakmayın, gerçekten her insanın kolay kolay kaldıracağı şeyler değil.

hadi devaamm

knight ya da metin2dir heralde. anlat bakalım

@2 tamam panpa bikaç kişi daha gelsin başlıcam. bugün başlayıp bugün bitirebileceğim bi hikaye değil zaten. rezini al gelir okursun.

okulun başmalasına bir hafta kala, dershane tekrar başladı. nadir olarak görüyordum fakat bakışlarıma karşılık alamıyordum. günler zor geçmeye başladı. hala ayrıydık..

yine bir dershane çıkışında arkadaşlarıyla cafeye gideceklerini öğrendim. kafama koymuştum, konuşacaktım. ben de gittim. çağırdım yanıma. gelmek istemedi. zorla da olsa geldi yanıma.
+selin özür dilerim, barışmak istiyorum.
-hayır sexxx bir kere ayrıldın, çocuk oyuncağı mı bu? aklın neredeydi.
+o an fazla sinirlendim. sinirlerime hakim olamama problemim olduğunu biliyorsun. bi daha olmayacak böyle birşey.

bu tarz uzunca bir konuşma geçti ve sonunda elimi tuttu. defteri okuyorum(bana verdiği deftere ben birşeyler yazdıktan sonra ona geri vermiştim.), dayanamayacak gibi oluyorum. bir daha ayrılmayalım. dedi ve el ele arkadaşlarının yanına geçtik. sonraki gün okul başlıyordu. o gece eve gittikten sonra mesaj attı;
- birlikte olamayız sexxx
+neden?
-ablam ve babamdan dolayı. duyarlarsa hoş olmaz.
+e kabul etmiştin. barışmıştık. ne oldu şimdi durduk yere? selin bu kadar zamandır birlikteyiz duymadılar şimdi mi duyacaklar. bahane üretiyorsun. sebebi öğrenmek istiyorum.
-sebep bu başka bir sebep yok. mesajlaşmayalım. hoşcakal.

ne olduğunu anlayamadım. telefon elimde kaldı. ben telefona bakıyorum, telefon bana. ağlasan ağlayamıyorsun. sebepsiz yere ayrılıyor dünyaları verebileceğin sevgilin. bakmaya kıyamadığın sevgilin.

Beyler bırakıp kaçma değil, 15inde, 21 inde ve 22 sinde sınavım var. Bu yüzden yazamadım, yazamıyorum. Bu kadar zamanımı alacağını bilsem sınavdan sonra başlardım. Hikayeyi yarım bırakmıcam asla.

ayrılık vakti gelmişti artık. önce ben gidecektim. o kadar zor geliyordu ki. onca kötü şey yaşamamıza rağmen, onları yaşadığımız yerlerden ayrılmak bile koyuyordu insana.

o gün tüm gün birlikteydik. akşam olunca ben eve gidecektim ve yarın sabah erkenden çıkacaktım yola. oturduk, ben ona nasihat verdiğim gibi o da bana vermeye başladı. dinleyecek durumda değildim. ayrılık zor geliyordu. ağlamaya başladı.

onun yanında ağlamamalıydım. kendimi zor tutuyordum. herşeye rağmen o benim bebeğimdi, bitanemdi. göğsüme dayadı, tshirtüm ıslanana kadar ağladı. yaklaşık yarım saat süren bir ayrılma aşamasından sonra ellerimiz ayrıldı. ben eve geçtim, o eve geçti.

not: beyler bu arada bayram tatilleri vs oldu yanlış hatırlamıyorsam. olaysız gidip geldiğimden anlatmıyorum çünkü hatırlamıyorum amk.

not2:selinin bölümünü merak eden varsa, öğretmenlik okuyordu. ne olduğunu sormayın çok açıklamak istemiyorum.

finallere az bi zaman kala selin yanıma gelmek istediğini söyledi.

bu sefer o gelmek istemişti. bu benim için, benim açımdan yerlerde olan ilişkimiz için muazzam bir gelişmeydi.

geldi, yurtta kaldığım için, benim gittiğimde de yaptığımız gibi otelde kalmak zorunda kaldık. odayı ayırttıktan sonra dışarı çıktık. yemek yedik, dolaştık. hava kararınca sinemaya gitmek istediğimi söyledim. hatta hiç unutmuyorum, evim sensin vizyondaydı o sıralar.

tek izlemememi söylemişti arkadaşlar, sevgilinle git demişlerdi. fırsat bu ele tekrar geçmez kafasıyla teklifimi sundum. kabul etti.
gittik. filmin sonunda gözlerinden bikaç damla yaş süzüldü.

kalacağımız otele gittik. o gece uzun uzun konuştuk. bana ailevi durumlarının detayından bahsetti. (ben hiçbir zaman açmadım bu konuyu, anlatmak istediği zaman anlatır düşüncesindeydim.)

ara ara bahsederdi fakat hiç bu kadar detaya inmemişti. hüzünlendim. oğuzla olan olayın bununla da alakası olduğunu, o zamanlar kişiliğini tam oturmadığını, kendini bana tam olarak ait hissetmediğini ama şimdi herşeyin farklı olduğunu bu tarz yanlışlara yer olmayacağını söyledi.

mutlu olmuştum.

selinin gitme vakti gelmişti.

kar yağıyordu. yola çıkacağı için telaşlandım. bindiği otobüsün plakasını telefonuma kaydettikten sonra yanından ayrıldım.
artık ayrılıklar benim için daha rahattı. görüşebildiğimizi görmek içimi rahatlatıyordu. ama aynısı onun için geçerli değildi. her seferinde daha fazla ağlıyordu, daha fazla.

o gün boyunca mesaj atmadı. gece birkaç özür mesajı attı. cevap atmadım. artık kendime engel koyabiliyordum.

istanbuldan döndüğünü görmüştüm facebookta. mesaj atıyordu ama tek tük cevap atıyordum.
geceleri arıyordu, açmıyordum. uyurken titreşime alıyordum uyanmayım diye.

bikaç gün böyle geçtikten sonra bir gece ulaş aradı. selinin onu aradığını, çok ağladığını kötü olduğunu söyledi, affedeceksen affet yoksa benim kafamı şişirmesin dedi.

açık sözlü oluşundan dolayı tek dostumdu zaten. tamam dedim biraz daha muhabbet ettikten sonra selinin mesajlarına düzgün cevap vermeye başladım.

sorunu anlattım, tekrar böyle birşey olmasını istemediğimi söyledim. tekrar sözler, yeminler..

dışarda ablasıyla ne yaptığını kimle buluştuğunu sorduğumda ise, orada okuyan, ablasının tanıdığı bi oğlanla buluştuklarını söyledi. avmde takılıp geri eve dönmüşler. pek birşey demedim, yeni barıştığımız için.

istanbula gitmek için yola çıktı. ablası ve babası çoktan varmışlardı. orada bir akrabalarında kalacaklarını söyledi.
selin oraya vardığında karşıladılar, gittiler eve.

sonraki güne güzel uyandım. uzun zamandır tartışmıyorduk.

uyandı, konuştuk. daha sonra ablasıyla dışarı çıkacağını, ablası bi arkadaşıyla buluşacağını selin de onun yanında gideceğini söyledi.

güvensizlik burada kendini tekrar ortaya çıkarttı. oğuzun da istanbulda oluşunun etkisiyle, bana sordun mu? dedim. sormadım dedi.

+izin aldın mı selin?
-hayır ama..
+tamam gitmeni istemiyorum.
-geri mi döneyim sexxx?
+dön selin. istemiyorum.
-nasıl döneyim ya.
+beni ilgilendirmez. dönmezsen bu telefon kapanır.
-dönemem.

kapattım telefonu. yine başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü. aklıma binbir türlü senaryolar geliyordu ister istemez.

gelmiştim yine yalnızlığımın şehrine. ulaşla çok sık olmasa da görüşebiliyorduk. zaman zaman görüntülü konuşuyorduk.

vizeler başladı, düzenli olarak devamdan kaldığım iki dersin dışındakilere girdim. benim vizelerim çok iyi geçmemişti, okulda ne not tutuyordum ne ders dinliyordum. selin aksine iyi geçtiğini söylüyordu. sevindim onun adına.

her kötü bir şehirde birinci sınıfa başlayan öğrenci gibi bizim de geçiş, tekrar hazırlanma gibi planlarımız vardı. yurttaki büyükler bu planlardan vazgeçmemizi söyleseler de cazip gelen oydu.

selin haftaya ablası ve babasının istanbula gideceğini, onun da gideceğini söyledi. tamam dedim.
biletini aldı. sınavlar yaklaşmıştı.

devam ediyorum beyler

okulu kazandığım şehre gittik. beni yurda bıraktılar bizimkiler, döndüler.

yeni insanlar vardı her tarafta. hiçbirşey istemiyordum. canım hiçbirşey yapmak istemiyordu. yeni bir insan tanımak istemiyordum, selin olsun yeterdi. sanki telefonu alıp "hadi buluşalım aşkım" dediğimde o gülümseyen suratıyla gelecekmiş gibi geliyordu.
her ne kadar istemesem de zamanla insanlarla tanışmaya, kaynaşmaya başlamıştım. okula gidiyordum.

okula da alışamamıştım. zaman geçmesine rağmen bir gram içim ısınmamıştı.

sınıftaki insanlardan hoşnut değildim.

selinle aramız iyiydi. o da aynı konulardan dolayı sıkıntıya düştüğünü belirtiyordu.
canımı sıkacak herhangi bir hareketten çekiniyordu. istediğim herşeyi yapıyordu.

birbirimizin canını sıkmadan geçiriyorduk günleri. her fırsatta birbirimizi sevdiğimizi, asla bırakmayacağımızı ve bu tarz şeylerin tekrarlanmayacağını söylüyorduk.

onu siyasi olaylar konusunda uyarma gereği hissetmiştim. çünkü güvenmiyordum ona. bu şekilde söyleyemediğim için, o ortamın selini benden uzaklaştıracağını, ona karşı boş olmayan insanlara boş bi anında karşılık verebileceğini söylüyordum. kabul etti.

artık hiçbirşey eskisi gibi olmayacaktı.

artık kızmasam, deli gibi aşık olduğumu söylesem bile bunu istediğim zaman yüzüne söyleyemeyecektim. yürüdüğümüz yollardan geçerken gözlerim doldu. ağladım.

eve gidene kadar ağladım. çok dolmuştum. yaşattıklarından dolayı, ayrılıktan dolayı, hala onu sevmemden dolayı, ailemi üzdüğüm için, bu şehri artık eskisi gibi sevemeyeceğimi, yeni gittiğim şehire onsuz ısınamayacağım için. en çok da artık eskisi gibi olmayacağımıza inandığım için..

eve gittim, hiç tadım kalmamıştı. sanki yeni bi haber almış gibiydim selinden, yine birşey yapmış gibiydi. içim burkuluyordu.

yurttan birkaç arkadaş edinmiştim. geceleri batak atıyorduk. okul biraz yoluna girmeye başlamıştı. düzenli olmasa da sık sık gidiyordum.

bir süre farklı yerde olduğum için düşüncelerimin önplanında selin olmamıştı. fakat taşlar yerine oturdukça selin kendini göstermeye başlamıştı düşüncelerimde.

mesajlaşmadan bir dakikamız, konuşmadan bir gecemiz geçmiyordu.

özlediğini söyledi. dayanamadım, yanına gideceğimi söyledim. bikaç gün sonra bilet aldım ve yanına gittim. çok güzel iki gün geçirdik dönmek zorunda kaldım. yine aynı zorlu ayrılık senaryosu, selinin gözyaşları, sözler yeminler.

vize sonuçlarım hiç iç açıcı değildi. umrumda da değildi. uzarsa uzasın, elbet bitecek kafasındaydım. aynı durum yine onun için geçerli değildi. normal bi insanın alamayacağı kadar iyi notlar alıyordu.

finaller geldi, benim giblemez tavırlarımda, üstümden geçti.

artık oğuz konusunu çok sık açmıyordum. önceden her tartışmada gündeme gelen konu artık nadir olarak geliyordu. hatta hiç gelmiyordu bile diyebilirim.

yarıyıl tatili geldi yine olaysız bir şekilde gittik, ailelerimizle görüştük, birbirimizle görüştük. bana uzun uzun nasihatlerde bulundu okul konusunda çevremdeki herkes. ve tekrar döndük okuduğumuz şehirlere.

okulda yaşadığım birkaç olaydan dolayı hafif hafif ısınmaya başlayan ben tekrar buz kesilmiştim okula karşı.

gitmek istemiyordum. ilk hafta gittim, ikinci hafta gittim. üçüncü hafta gitmemeye başladım. artık gitmiyordum okula.
sadece yurttaydım.

-alo sexxx

sesi iyi geliyordu. rahatlamıştım, giblemez tavırlarıma devam edebilirdim.

+ne var?
-beni al.
+nerden alayım ne diyorsun?
-otobüsüm yarım saate orada, karşılamayacak mısın beni?
+selin ne diyorsun sabah sabah taşak mı geçiyorsun dıbına koyim ya
-küfür etme, ciddiyim hadi.

yanıma gelmişti. hem gönlümü almak hem de sürpriz yapmak için. yurt görevlisinden zar zor izin aldım, gittim terminale.
beni görünce gülümsedi, sarılmaya çalıştı. izin vermedim.

sinirliydim hala, ama daha çok mutluydum. selin gönlümü almayı biliyordu.

kahvaltı yaptık. barıştık. aramız tekrar eskisi gibiydi. akşam geri döneceğini, benim gönlümü almak için geldiğini söyledi. izin vermedim. otelde yer ayırttıktan sonra dolaştık, biletini aldık yarın için.

sonraki gün yine yine aynı senaryolar. tekrar döndü. bu sefer ben daha fazla üzülmüştüm. acaba çok mu üstüne gidiyordum? bende de mi sıkıntı vardı?

ikinci güne kadar ne mesajlarına cevap verdim, ne de aramalarını açtım.

o gece oyunu oynayıp, gece 3 gibi telefonu da sessize alıp yattım, uyudum çok geçmeden.(benim uykum acayip ağırdır. hani kolay kolay uyanmam çoğu şeye.)

bir titremeyle uyandım. hava daha tam manasıyla aydınlanmamıştı. bi süre olayın farkına varamadım, baktım telefonum titriyor. saat 6. arayan selin.

iki gündür açmadığım telefonu o gün açtım ilk defa, sabah sabah aradığına göre yolunda gitmeyen birşeyler var demekti.