REZ panpa seni bekliyorum saatlerdir

Reserve

Gözümü açtığımda acildeydik. Başımda hemşireyle bir tane polis vardı. Polis kendine geldi heralde dedi hemşireye o da evet geldi ama biraz bekleyin sonra konuşursunuz şoku atlatamamış olabilir dedi.Ben 1-2 dk sadece önüme odaklandım. Sonra hemşireye arkadaşım nerde dedim.O da telaş etme sağında yatıyor o da dedi. Acilde bilirsiniz sedyeler arası perde vardır. Görebilir miyim dedim. ikiniz de şu an kendinizde değilsiniz dinlenin sonra sizi 1-2 gün burada tutup bırakıcaz tehlikeli bir şeyiniz yok dedi. Kafa salladım. Sonra polis girdi araya anlat bakalım evlat dedi..

Kimle kapıştınız kaç kişiydiler nasıl oldu olay hepsini baştan sona anlat yoksa merkeze almamız gerekecek üzmeyelim birbirimizi dedi.Ben de anlattım.Ama işin içine muhafazidi sokmadım. Yolda yürürken üç beş serseri önümüzü kestiler. Bizden para telefon istediler.Biz de vermeyince kapıştık. Sayıca fazlalardı bizi bu hale getirdiler dedim. Emin misin dedi. Eminim dedimŞikayetçi misin dedi hayır dedim. Peki anne babana haber verdik birazdan gelirler bir de onlarla konuş fikrin değişir belki dedi. Değişecek bir şey yok ama siz bilirsiniz dedim. Konuşma bittikten 15 20 dk sonra annemle babam geldi. Annem beni görünce direkt ağlamaya başladı.O an anladım ki bizim vaziyet dumandı…

Aileme de olayı aynen anlattım. Babama polisle git konuş fikrimin değişmediğini söyle dedim. Emin misin oğlum dedi. Eminim baba büyütecek bir şey yok dedim.Sen hiç kendine baktın mı ? Tanınacak halde değilsin dedi.Önemli değil baba geçer hepsi sen git polise anlat dedim. istemeye istemeye gitti polisle konuşmaya.Ben böyle ayarlamıştım ama ya Alper öterse ? Ötmese bile farklı bir hikaye uydurursa ne olacaktı. Hemen Alperin yanına gitmeye yeltendim kalkamadım. Annem ne oldu dedi. Alpere baksana bi yan tarafta dedim. Gitti baktı. Baygın hala o dedi.iyi polisten önce konuşabilirdim fakat şimdi daha çok telaşlanmıştım.Ya benim yüzümden Alperde kalıcı bir hasar olursa ne olacaktı. Kendimi asla affetmezdim. Düşünürken uyuyup kalmıştım…

Gözlerimi açtığımda farklı bir odadaydık. Belimde sargı ayağımın birinde alçı vardı. Acilden alınıp bir odaya yerleştirilmiştik. Annem de yanımdaki sandalyede uyuyordu. Babamı göremedim.Ben kıpırdanırken annem de uyandı. Noldu oğlum dedi telaşla.Ben de bir şey yok anne babama baktım nerede dedim. Dışarıya çıktı bir şeyler almaya birazdan gelir dedi.Ben de kalıcı mıyız burada dedim.1 hafta 10 gün buradayız dedi. Kaburgalarında çatlak bir ayak parmağında da kırılma varmış dedi. Darbeye bağlı iç kanamada olabilirmiş tedbirli davranıyorlar dedi. Adamlar harbi iyi dövmüşlerdi.Ben hemen kendimi unuttum Alperi sordum. Onun da durumu aynı ama onun iki ayağında da kırık varmış. Annesiyle konuştum 3-4 ay alçıda kalacakmış dedi.Ben üzüldüm hemen ayaklandım Alperin odasını anneme sordum.Bir tekerlekli arabaya oturttu beraber odaya gittik

Odaya girdiğimde çok kötü olmuştum. Alperin yüzü tanınmaz haldeydi. Yatakta kukla gibi yatıyordu. Hemen yanına gittim sarıldım.Özür dilerim kardeşim dedim sessizce kulağına.Önemli değil beraber yemediğimiz bir dayağımız vardı onu da yaptık. ilerde çocuklarımıza anı olarak anlatırız sıkma canını dedi.Bu zamanda böyle dost inci tanesinden daha değerliydi. Sonra annesinin yanına gittim elini öptüm geçmiş olsun dedim. Sonra tekrar Alperin yanına döndüm. ifade işini sordum.O da tanımadığımız 3-5 kişi saldırdı yolda şikayetçi değilim demiş.O an içim ferahladı.En azından bir kez işler rast gitmişti…

Hastanede iki yada üçüncü günümdü. Sınıftakilerin daha yeni haberi olmuştu olaydan. Okul çıkış saatinde yanımıza uğradılar. Alperin odasında toplandık. Herkesin kafasında aynı soru vardı. Nasıl oldu olay diye bombardımana tutuyorlardı bizi. Alperle hep aynı şeyleri söylüyorduk ama pek inanmamışlardı. Arada Gizeme kayıyordu gözüm.ilk kez bana acır gibi bakıyordu.ilk kez benim için korktuğunu gördüm gözlerinde. Sanki hissetmişti olayları.Nur da aynı şekilde inanmamıştı ama fazla üzerinde durmadılar. Biraz sohbet muhabbet kalkıp gitti hepsi.Tam kapıdan çıkarken en son Gizem kaldı.Çıkmadı. Kapıyı kapattı. Bizim yanımıza tekrar geldi. inanayım mı lordfeanor dedi

Rezerved

Rezz devam pnp

Neden inanmayacaksın dedim.Bu olanların muhafazidle ilgisi var mı dedi. Hayır dedim. Alpere döndü Alper de kafa salladı. Peki dedi kalktı gitti tekrar gelirim görüşürüz diye ayrıldı odadan. Alper bana döndü.Git konuş kardeşim artık dedi.Ne olacaksa olsun.Ya kabul eder seni ya da reddeder bu kadar basit. Ucunda ölüm yok ya dedi. Belki kabul edecek sonra yanına gitmediğin her dakika için pişman olacaksın dedi. Güldüm.En azından böyle seviyor olma ihtimali var.O bile bana yeter platonik iyidir dedim. ikimiz de güldük. Biraz daha muhabbet ettik. Sonra odama çekildim.

Ertesi gün okul çıkışında yanıma Gizem geldi.Çok telaşlı görünüyordu. Yanımda annem vardı. Yalnız konuşabilir miyiz dedi. Annem anlamıştı durumu çıktı odadan. Neden yalan söyledin dedi Gizem.Ne konuda dedim. Kavga ettiğin kişi muhafazidmiş dedi. Biraz durdum.Rol yapmıyordu belli bir yerden öğrenmişti. Suratı çok kızgın ve endişeliydi. Nerden öğrendin dedim. muhafazide sordum dedi. Evet onlar yaptı dedim. Yalanı sürdürmeye gerek yoktu. Nasıl oldu dedi. Anlattım olayı.Şikayetçi olacak mısın dedi. Bilmem sonuçta senin sevgilin.Üzülmeni istemem ne kadar kinli olsam da onun başına gelecek bir şey de sen de üzüleceksin dedim.Şikayetçi olmak istemiyorum diye devam ettirdim. Gizem oturduğu yerden kalktı. Yanıma geldi yanağımdan öptü.Ben seni seviyorum lordfeanor…muhafazidi değil seni seviyorum dedi.

Beyler inanın o an duyduğum sevinci hayatımda bir daha hiç yaşayamadım.2 yıldır acısını çektiğim kız da beni seviyordu. Gerçek aşk bu muydu acaba ? Haftada bir sevgili değiştirmek değil de yıllarca peşinden koştuğunla birlikte olmak mıydı.Ne olursa olsun benim için tek gerçek vardı. Gizem de beni seviyordu. Sabrettim ondan başkasını gözüm görmedi. Sonunda hayalime ulaştım. Yediğim dayakların hepsini bir daha yesem vız gelirdi artık. Gözümden bir iki damla yaş aktı. Yılların duygusuz tepkisiz asosyal adamı bir aşk için ağlıyordu. Gizem gözyaşlarımı sildi. Seni de mi böyle görecektik dedi. ifadesiz yüzünün altında duygusal bi aşık mı var yoksa dedi güldü.Ben de güldüm.Az daha gelemesen ya şair ya tinerci olacaktım dedim. Masum bir gülüş attı.O gülüşlerin her bir zerresi artık benimdi.

Evvet be sonunda amk

Her gün okul çıkışı yanıma geldi Gizem.En son taburcu olacağım gün okula gitmemişti. Sabahtan yanıma geldi. Sürekli benimle ilgileniyordu.Çok hoşuma gidiyordu.Ama aklımı bir şey kurcalıyordu.Ya Gizem vicdan azabı çektiği için benimle ilgileniyorsa ne olacaktı. işte bu hepsinden beterdi. Beni sevmesin görmesin süründürsün ama bana acımasın isterdim.En kısa zamanda bu konuyu görüşecektim. Hele bir kendime geleyim dedim kafamı rahat tutmaya çalıştım.Eve vardık beraber. Gizem ben gideyim artık dedi. Gitme dedim.Gel çıkalım bize biraz otururuz dedim. Biraz kararsız kalsa da kabul etti. Beraber çıktık eve. Oturduk.Annem birkaç soru sordu Gizeme. Sonra bizi yalnız bıraktı. Gizem dedim. Yüzüme baktı efendim dedi.O güzel yüzü karşısında telaşa kapıldım. Kısa süreli kendimi kaybettim ama hemen toparlanıp sorumu sordum.

Olum orda bırakılır mi amk ya

gibayet olsana amk evladindan

Rez bu aralar çok kaptırdım kendinimi bu tür hikayelere

Hayatım

Rezzerved